Μαϊμού αριστερά vs Αυθεντική αριστερά = 5 - 0!

Όταν η ζωή ξεπερνά την φαντασία!

   Η στήλη -όπως πολλές φορές έχει αναφέρει- προέρχεται από αριστερή οικογένεια με σημαντική δράση και βαρύ, κομμουνιστικά, όνομα. Προϊόντος του χρόνου, ταξιδεύοντας, βλέποντας, ακούγοντας, και συγκρίνοντας με πολλή σκέψη, αλλά -κυρίως- μαθαίνοντας από πολύ μικρός πως βγαίνει το καρβέλι, ο ρεαλισμός της βιοπάλης με «έσπρωξε» πολύ μακρειά από κάθε κομμουνιστική ουτοπία.  Έμαθα να μην πιστεύω σε... «συλλογικότητες» και να μην φθονώ την «αριστεία», αλλά ο κάθε «προηγούμενος» εμού να αποτελεί παράδειγμα και κίνητρον δικής μου ανέλιξης. Ποτέ αντικείμενο φθόνου. Πίστεψα στην κατάταξη, την κοινωνική διαστρωμάτωση, τον οικονομικό διαφορισμό και τον σεβασμό στην αξιοκρατία. Γι’ αυτό και δεν προσπάθησα να επιπλεύσω χωμένος ανάμεσα στην ανώνυμη μάζα, περιβαλλόμενος κάποια αιγίδα -πολιτική ή άλλη- και υποστηριζόμενος από οιαδήποτε δύναμη ή προστάτη.  Άλλωστε τέτοιου στερήθηκα παντελώς, σχεδόν εξ απαλών ονύχων.

   Κατά συνέπεια ό,τι πέτυχα στη ζωή το οφείλω αποκλειστικά σε μένα και -χωρίς αυτό να είναι τίποτε εξαιρετικό- με ικανοποιεί απόλυτα και θεωρώ τον δρόμο που διάλεξα και τη διαδρομή του ως την πιό ενδεδειγμένη, πραγματοποιήσιμη και έντιμη, από κάθε άτομο που διαθέτει τον κοινόν νου, αυτοπεποίθηση και όρεξη γιά δουλειά. Μ' αυτά τα εφόδια θα πρέπει να προχωρεί κανείς και... όπου τον βγάλει η αξία του.

   Με δεδομένα τα πιό πάνω ο πάσης φύσεως αριβισμός, η πλαγιοδρομία, ο φαβοριτισμός, αλλά και η... «μαζικότητα» -ως τρόπος ζωής-  δεν μου πάει καθόλου. Παρ’ όλα αυτά και τις αδιαπραγμάτευτες πολιτικές μου αντιρρήσεις στην μαζικότητα και την φαλκίδευση των ατομικών ελευθεριών που πρεσβεύει η μαρξιστολενινιστική θεωρία και επέβαλαν διά της βίας και καταπίεσης οι στυγνοί ερυθροί δικτάτορες, (Στάλιν, Μάο, Χο Τσι Μινχ, Πολ Πότ, κ.λπ.), σέβομαι απεριόριστα τον κάθε αγνό ιδεολόγο κομμουνιστή -άσχετα αν τον θεωρώ λαθεμένο- υπό την προϋπόθεση να μένει συνεπής στις ιδέες του. Και, στ’ αλήθεια, γνώρισα αρκετούς τέτοιους. Συζήτησα, διαφώνησα, κονταροχτυπήθηκα, αλλά στο τέλος με άφηναν με την σεβαστή αίσθηση μιάς έντιμης αφοσίωσης και συνέπειας σε μιά ουτοπική αιθεροβασία. Και την αγνή αφέλεια της πιθανής επικράτησής της.

   Σήμερα, το -υποτιθέμενο αριστερό πολιτικό αληταριό που... «αυταπατώμενο» εξαπάτησε έναν -υποτίθεται- έξυπνο λαό,  του κάθισε στο σβέρκο και τον οδηγεί στην καταστροφή μέσω μιάς ανερμάτιστης πολιτικής που ουδεμία σχέση έχει με καμία από τις  παραλλαγές του πολυποίκιλου αριστερού φάσματος. Ένας εσμός κουτοπόνηρων αριβιστών που δεν διαθέτει καμιά από τις πολυδιαφημισμένες -και ως ένα βαθμό υπαρκτές- ηθικές αρετές της αριστεράς. Απλοί κομπιναδόροι οπορτουνιστές, τυχάρπαστοι αμοραλιστές και πειρατές-λαμόγια της εξουσίας, την οποία κατέλαβαν πέρυσι με ρεσάλτο από εφαλτήριο ψεμάτων και φρούδων ελπίδων, και προσπαθούν να την κρατήσουν με νύχια και δόντια, μη ορρωδώντας προ ουδενός. Με τελευταίο εφεύρημα τις καθαγιαστικές... «αυταπάτες»! Ξεγελάστε, κοροϊδέψτε και μετά πετάτε ένα... «αυταπατηθήκαμε» και...  καθαρίσατε! 
   Ενάμισης χρόνος στην εξουσία άρκεσε στην μετατροπή αδάμαστων αγωνιστών, αυτών που θα άλλαζαν την Ευρώπη όλη, σε σεμνές αρσακειάδες.  Των "λύκων" σε "αρνάκια"! Ενδοτικότεροι των ενδοτικών -τα τσαγκά παλικαράκια- έκαναν μιά διαπραγμάτευση-θέατρο και με την ουρά στα σκέλια δεν προλαβαίνουν να υπογράφουν, τίρα - βίρα, ό,τι μέτρα τους υποδεικνύουν οι... τοκογλύφοι δανειστές. Οι λαϊκοί αγωνιστές, οι προστάτες των λαϊκών στρωμάτων έγιναν χαμερπείς τσανακογλύφτες, προκειμένου να χάσουν τον λουφέ της "κουτάλας". Γιά ρίξτε μιά ματιά στο περιουσιολόγιο, που ομολογούν πως διαθέτουν, και βγάλτε συμπέρασμα! (Προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία πως η φανερή τους περιουσία έχει και κρυφή... ουρά).

     Όμως, παρ’ όλες τις τυχοδιωκτικές ενέργειες του προβεβλημένου ψευτοαριστερού τσούρμου, ο μπρούτζος -όσο κι αν στιλβωθεί και ψευτογυαλίσει- χρυσός δεν θα γίνει ποτέ! Γι’ αυτό και οι πραγματικά συνεπείς αριστεροί έχουν διαχωρίσει πλήρως τη θέση τους από αυτά που -έκπληκτοι- βλέπουν να συμβαίνουν από τότε που ανέλαβε την  κυβερνητική ευθύνη η ανεύθυνη σπείρα του ΣΥΡΙΖΑ.

   Εμβληματικές φυσιογνωμίες της παραδοσιακής αριστεράς, βλέπουν, πονούν και... σιωπούν. Ακούει κανείς  να μιλάει ο Γλέζος, ο Θεοδωράκης και όσοι περίσσεψαν από εκείνους  που αγωνίστηκαν, μάτωσαν, διώχτηκαν και εξορίστηκαν γιά μιά ιδέα; Όσοι, στη συνέχεια, καταπιέστηκαν από τους νικητές, πληρώνοντας, φυσιολογικά, τον  φόρο της ήττας τους και προσδοκώντας δικαίωση σε κάποιον μετέπειτα γύρο; Αυτοί οι σεμνοί και σοβαροί μαχητές, έχουν καμία σχέση με τα βολεμένα τσογλάνια και τις σουρλουλούδες τσαπερδόνες που ξεχύθηκαν στα κανάλια γιά να πανηγυρίσουν τον θρίαμβο του... «κόφτη», κερνώντας φόρους κι εισφορές, και να διαλαλήσουν ενορχηστρωμένα τον εξαγνισμό που εξασφαλίζει ο κυνισμός μιάς... «αυταπάτης»! Δυστυχώς, η Κασταλία πηγή έχει στερέψει και η αποκατάσταση της παρθενίας των... «αυταπατεώνων» δεν είναι πλέον εφικτή.

   Υ.Γ. Και κάτι που εγγίζει τη βορειοκορεάτικη γελοιότητα. Μόλις ο... ηγέτης εξομολογήθηκε, απολογητικά και de profundis,  τις... "αυταπάτες" του, γέμισαν τα κανάλια κι οι ραδιοσταθμοί από... αναμεταδότες. Το τί απελευθερωμένοι, από τις ενοχές που τους διακατείχαν επί ενάμιση χρόνο οι... "αυταπάτες",  παρήλασαν και τί ανακούφιση ξεχύθηκε δεν λέγεται. Να δω την...  "αυταπατεώνισα" Αυλωνίτου να χτυπιέται τσιρίζοντας,  σαν την Παξινού στην Επίδαυρο, κι ας πεθάνω επί τόπου!