Μιά παλιά περιέργεια και η καθυστερημένη ικανοποίησή της.

Επιστρέφοντας, φευγαλέα, στην εποχή της  αθωότητος

Η μικρή, κεχαριτωμένη  "Ιωάννα". Ουδεμία σχέσις με την γνωστή υφυπουργό!

   Μπαϊλντισμένος από τη συνεχιζόμενη γκαντεμιά, σε προσωπικό, οικογενειακό και κοινωνικό  επίπεδο και την αθλιότητα, τη σήψη και την παρακμή που μας περιβάλλει, αλλάζω γιά λίγο θεματολογία, αναζητώντας καθαρό αέρα, μπας και ξεφύγω από το καταραμένο δόκανο που με παγιδεύει θανάσιμα.
   Από μικρόν με διακατείχε επίμονα μιά αστεία περιέργεια. Ένα ερώτημα απ' αυτά που θεωρούνται ασήμαντα, άχρηστα ή, επιεικώς, περίεργα έως τρελά: Το πόσα χρόνια ζουν -ή μπορούν να ζήσουν- τα πρόβατα. Όποιον βοσκό κι αν είχα ρωτήσει, απ' αυτούς που αφθονούν στα πέριξ, κανείς δεν μπόρεσε να μου δώσει σαφή και κατηγορηματική απάντηση, αφού κανένα αρνάκι δεν... "τελευτεί" ομαλά τον βίο του και δεν μακροημερεύει στα κοπάδια τους. Αργά ή γρήγορα, στο τέλος φιγουράρει κρεμασμένο στο τσιγγέλι κάποιου χασάπη. Έτσι πριν από έναν μήνα, περίπου, αποφάσισα -αυξάνοντας το ζωικό δυναμικό του κτήματος- να το διαπιστώσω μόνος μου, αγοράζοντας από έναν πλανόδιο γύφτο δύο μικρά αρνάκια, από τα οποία -λόγω κτηνοτροφικής απειρίας και λανθασμένης διατροφικής τακτικής- επέζησε μόνο το ένα. Φυσικά το θηλυκό!

   Ποτέ δεν φανταζόμουν το πόσο νοήμονα, πόσο χαριτωμένα και πόσο τρυφερά πλάσματα είναι τα πρόβατα, πέραν της γνωστής, δεδομένης και αναγνωρισμένης αθωότητός τους. Με το που με βλέπει από μακρειά να πλησιάζω κουνώντας το... μπιμπερόν, χοροπηδάει σαν τρελό και ξεσπάει σε χαρούμενα βελάσματα. 
   Ήδη η ενασχόληση με την... "Ιωάννα" μου, (έτσι βαφτίστηκε η μικρή), αποτελεί την πιό γλυκειά και αισιόδοξη καταφυγή, κόντρα στις αλλεπάλληλες κεραμίδες που μας πέτυχαν τελευταία. Το μόνο κακό, ή μάλλον το χειρότερο, και μαζί τραγική ειρωνεία, είναι το δίλημμα που "παίζει" πλέον δυνατά: Ή εμείς θα μάθουμε πόσα χρόνια ζουν τα πρόβατα, ή αυτό θα μάθει το πόσο ζουν οι άνθρωποι!