Και όμως η ζωή συνεχίζεται....

Η φωτογραφία δεν είναι η ακριβής. Όμως θα μπορούσε να είναι.

   Κακή συγκυρία μας φέρνει οικογενειακώς να μπαινοβγαίνουμε σε νοσοκομεία, άρα να κατεβαίνουμε συχνά στην Πρωτεύουσα. Σε χώρους όπου η ανθρώπινη Ύπαρξη παλεύει απεγνωσμένα γιά να κρατηθεί στη Ζωή. Σε μιά τέτοια μετάβαση στην Αθήνα και καθώς χρειάστηκε να πεταχτεί στον σκουπιδοτενεκέ μιά ευτραφής σακκούλα με διάφορα απορρίμματα, η πρόθυμη κομίστρια κόρη άκουσε από τα βάθη του  κάδου κάτι αδύναμα φτερουγίσματα. Ο σύγχρονος νεοελληνικός πολιτισμός και η απανθρωπιά, αυτά που κατοικοεδρεύουν άφθονα σε μιά από τις πιό αριστοκρατικές -εμένα μου λες- συνοικίες της Αθήνας, είχαν εναποθέσει άκαρδα δύο νεογέννητα περιστεράκια σε μία πλαστική γλάστρα και τα πέταξαν εκεί γιά να κλείσουν γρήγορα τον σύντομο κύκλο της ζωής τους, πού μόλις άνοιξε. Προφανώς κάποιο ζευγάρι περιστεριών θα στέγασε τον έρωτά του σε μπαλκόνι και ο κάτοχός του ενοχλημένος από τις κουτσουλιές, πέταξε στα σκουπίδια τα μικρά γιά να ξεφορτωθεί και τους γονείς.

   Αποτέλεσμα: Με μιά μικρή νεροχελώνα και δυό παπαγαλάκια που υπήρχαν ήδη στο σπίτι, σε μιά  γωνιά του πάγκου της κουζίνας, τα δύο γκρίζα περιστεράκια κυκλοφορούν μέσα σε βαθειά λεκάνη, τοποθετημένη επί τούτου, και απολαμβάνουν, σε τακτά διαστήματα και με χρήση διατροφικής σύριγγας, τον ειδικό χυλό που τρομάξαμε να βρούμε σε ειδικευμένο κατάστημα. Μαζί και τη φροντίδα ταΐσματος. Κάτι που δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα του κόσμου. 

   Διαπίστωση: Δεν υπάρχει πιό όμορφο συναίσθημα από το να βοηθάς τη συνέχιση της Ζωής. Ιδίως σε δύσκολους καιρούς και -κυρίως- όταν διακυβεύεται η δική σου. 

   Υ.Γ.  Με το κυβερνητικό αληταριό να ξεσαλώνει σε δούλεμα και παραπληροφόρηση, την ζωή μας να μαυρίζει βυθιζόμενη στη φτώχεια και τη χώρα να ξεπέφτει ανυπεράπιστη στην ανυποληψία, την απελπισία και την υποτέλεια -το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, απ' αυτά που μας έταξαν οι ξεφτιλισμένοι απατεώνες, όχι μόνο πολιτικοί, αλλά και του κοινού ποινικού δικαίου-  μόνη διέξοδος η ενασχόληση με τις πραγματικές αξίες της Ζωής.