Ο Μαδούρος κι ο "Μαντάρας". Τα παθήματα που δεν γίνονται μαθήματα.

Όταν σε φτύνουν κι εσύ λες πως... βρέχει!

 

Κατάνυξη! Ένα αίσθημα που καλλιεργείται, αναπτύσσεται και... φουντώνει!

    Από το 2010, και γιά 5 χρόνια, χάλαγε τον κόσμο εναντιούμενος στην κάθε ενέργεια της κάθε κυβέρνησης. Και στην παραμικρή. Μαύρο στο άσπρο και άσπρο στο μαύρο! Σε όλα όχι και στείρα άρνηση. Η παραμικρή απιθανότητα επιστρατεύτηκε στα πλαίσια μιάς ανένδοτης αντιπολίτευσης, καθ' όν χρόνο το σκάφος "Ελλάς" κλυδωνιζόταν σε πρωτοφανείς φουρτούνες. Μέχρι και κάτι ορεινές φυσικές ποτίστρες, κάπου έξω από κάποιο κατσικοχώρι, καπηλεύτηκε προκειμένου να πλήξει δημαγωγικά την τότε κυβέρνηση.

   Τελικά, ο αυτοπροβαλλόμενος ως "πασπαρτού" κ. Τσίπρας, αφού έταξε λαγούς με πετραχήλια στους πάντες, κατάφερε να εξαπατήσει ένα μεγάλο μέρος -κυρίως αφελείς, αγανακτισμένους και αιθεροβάμονες κουρασμένους- του ελληνικού λαού και να πραγματοποιήσει το... "απ' αιώνων" όνειρο της ουτοπιστικής αριστεράς. Να επιβεί της εξουσίας! 

   Ενδεικτικό της χρησιμοποιηθείσης τερατολογίας, η οποία σε συσχετισμό με την διάχυτη απελπισία τον έκανε... πρωθυπουργό, είναι κάποιες απιθανότητες, π.χ. "Θα μας παρακαλούν να μας... δανείσουν", "Θα τους βαράμε τον ζουρνά και θα χορεύουν ... πεντοζάλη" και διάφορες τέτοιες "κοτσάνες" που από μόνες τους θα έπρεπε να τον καταμαυρίσουν ως εντελώς αναξιόπιστο. Δυστυχώς, πατήσαμε την πεπονόφλουδα και τώρα... κλαίμε!

   Εν πάση περιπτώσει, και κατά το αξίωμα: "ουδέν κακόν αμειγές καλού", ορισμένα πράγματα ωρίμασαν και ορισμένες ιδεολογίες απομυθοποιήθηκαν, κατά το επίσης... αξίωμα: "ανάγκαν και θεοί πείθονται".

   Όσοι, τώρα, δεν θέλουν να εθελοτυφλούν, όσοι δεν θέλουν ν' αποτελούν τα "κορόιδα της τράπουλας" και όσοι δεν ανήκουν στους συστηματικούς και εμμονικούς χαχόλους, αλλά άπαντες αποτελούν τα αθώα θύματα ενός άκρατου λαϊκισμού, έχουν καταλάβει πλήρως τί ακριβώς συμβαίνει γύρω μας και πού οδηγεί τη χώρα το οπορτουνιστικό αριστερό τσούρμο που μας κάθισε στο σβέρκο. Οι πιό πάνω φωτογραφίες της αλλήθωρης ζεϊμπεκλούς, η οποία προ ολίγων μηνών δήλωνε "άθεη", έδινε πολιτικό όρκο και τώρα παίρνει ευχή και Άγιο Φως, με... "κατάνυξη" (!!!), από το χέρι του Πατριάρχη, είναι ενδεικτικές τόσο της ποιότητος των ατόμων, όσο και της αλαμπουρνέζικης πολιτικής που ακολουθούν και του -εκ του ασφαλούς- καταποντισμού της χώρας.

   Μιά δράκα άπειρα παιδαρέλια και μιά χούφτα παλαιοκομμουνιστικά χούφταλα, αποτελούν -ως χαρμάνι- ιδανικό σάκκο του μποξ γιά τις παλιές καραβάνες της παγκόσμιας πολιτικής, με απώτατο θύμα μιά χώρα -αδύναμο κρίκο της Ε.Ε.- κι έναν παραπληροφορημένο λαό που λειτουργεί ως ΕΠΕ, (Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης).

   Αν, τώρα, θελήσουμε έναν πρόχειρο -και μέχρι στιγμής- απολογισμό της επί ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, βασικά συμπεράσματα είναι: 

- Α. Όλες οι μεγαλόστομες διακηρύξεις και κορδακισμοί κατά Ε. Ε. και ΔΝΤ μετετράπησαν σε γλειψίματα, ικεσίες και πλήρη υποταγή.

- Β. Όλα τα οικονομικά μεγέθη και οι σχετικοί δείκτες επιδεινώθηκαν δραματικά και η ζωή των Ελλήνων έγινε δυσχερέστερη. Η χώρα αδειάζει από ζωντανά νεαρά κύτταρα και παραγωγικές δυναμικές επιχειρήσεις, ενώ "τιγκάρει" από εγκλωβισμένους τριτοκοσμικούς λαθρομετανάστες. 

- Γ. Η χώρα συνεχώς απομονώνεται και περιθωριοποιείται από τον φυσικό της χώρο και κινδυνεύει με αποκοπή από τον ευρωπαϊκό κορμό. Από την αρχή της συριζαρέικης διακυβέρνησης γιά δεύτερη φορά το φάντασμα της grexit πλανάται απειλητικά, ενώ "ψήνεται" και δεύτερο κοντινό αδικαιολόγητο... δημοψήφισμα, μετά σαράντα και χρόνια από το τελευταίο.

- Δ. Με την αναξιοπιστία της χώρας, (διάβαζε της κυβέρνησης), στα ύψη, η... περήφανη "διά πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση", ετοιμάζεται -όχι να σκίσει τα παλιά μνημόνια- αλλά να υπογράψει και κάποιο προκαταβολικά σαν κάβα, λόγω της σίγουρης ανικανότητος και αναξιοπιστίας που αποπνέει στους εταίρους συνομιλητές της. Η ξεφτίλα στο ζενίθ!

   Μέτρα επί μέτρων, περικοπές επί περικοπών και φόροι επί φόρων και άμετρη μπουρδολογία περί... "εκτόξευσης", "διπλής Ανάστασης" και κοινωνικής δικαιοσύνης στα σφαγιαστικά... μέτρα, αποτελούν το καλύτερο πιστοποιητικό κράματος αναξιότητος και εμμονής στην διατήρηση της εξουσίας, παντί τρόπω και πάση θυσία!

   Δυστυχώς, ο εφιάλτης που ύπουλα μας πλησιάζει, παρά τα αισιόδοξα φληναφήματα των αρμοδίων, οι οποίοι τό μόνο που ξέρουν είναι να μεταθέτουν τις ευθύνες σε ξένες πλάτες και να παρακολυθούν αμήχανα την κατρακύλα στην άβυσσο -ανάλογη μ' αυτή της Βενεζουέλας- αναζωπυρώνει στον νου νουνεχών πολιτών την ιδέα αναβίωσης Ειδικών Δικαστηρίων και -γιατί όχι- επαναφορά της απόλυτης ποινής. Η ασύλληπτη εθνική καταστροφή που συντελείται δικαιολογεί απόλυτα τέτοιες σκέψεις. Είθε ο Θεός, στους μεγαλόθυμους οικτιρμούς Του, να φεισθεί της ύπαρξης της χώρας και των αθώων μελλοντικών γενεών, οικτίροντας και τους άφρονες αρνητές Του.