Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Η αξιοπρέπεια της ξεφτίλας και η ξεφτίλα της αξιοπρέπειας.

Επικαιρότης

   Φαίνεται πως ο κ. Σαμαράς πήρε πολύ στα σοβαρά τα μαθήματα του «Σωτήρη – Εγγυητή», γύρω από τις μπλόφες, τα παραπειστικά και τις τέτοιες αηδίες. Και τα εφαρμόζει, το ίδιο σαχλά, το ίδιο ανόητα και το ίδιο επικίνδυνα.
   Αφού, πλέον, έμαθαν οι πολιτικοί να μας κυβερνάν με χαρτοπαικτικούς όρους και κανόνες, ας λάβει υπ’ όψη του τον χρυσό κανόνα ενός άλλου λαμπρού και δημοφιλούς τραπουλοπαιχνιδιού, του κουμ-κάν. Εκεί, πρώτα σώζεις την παρτίδα και μετά την κερδίζεις!
   Καλή η αξιοπρέπεια, άριστες οι κόνξες και πρώτοι οι λεονταρισμοί προς τόνωση του φρονήματος των ψηφοφόρων και τη διατήρηση της εκλογικής πελατείας, αλλά όταν έχεις ξεπεράσει το όριο ένδειας και παγκόσμιας καταφρόνιας, ευρισκόμενος, χωρίς μία, στο έλεος δανειστών, μοιραία, είσαι υποχρεωμένος να κάνεις την ανάγκη φιλοτιμία, να συμβιβάζεσαι με όσα σου υπαγορεύουν και να απαλύνεις τον πόνο από τις απαιτήσεις τους με…. βαζελίνη!
   Αφού κ. Σαμαρά, «δεινόν το προς κέντρα λακτίζειν», σκόπιμο είναι να αφήσετε τις ψευτοπαλληκαριές κατά μέρος και να συνταχθείτε κι εσείς στη γραμμή όλων των προηγούμενων λεβέντηδων, (Παπακωνσταντίνου, «Σωτήρης», Ευφράδειας, κ.λπ.), να βρείτε μία ωραία δικαιολογία γιά να εκτελέσετε την αντίστοιχη θεαματική, πλην πρέπουσα, «κωλοτούμπα» που σας αναλογεί, συμμορφούμενος στο πάνσοφο «ανάγκαν και θεοί πείθονται». Από φραστικά μπαλώματα και λεκτικά «στρογγυλέματα» εσείς οι πολιτικοί, άλλο τίποτα!
   Κάνετε λοιπόν γαργάρα το ηρωϊκό σας «όχι», (ένας ήταν ο Μεταξάς), και βάλετε, όχι μία αλλά δέκα, αν χρειαστεί, υπογραφές, γιά να ξεμπλοκάρει η πολυπόθητη 6η δόση και πάρουμε, μαζί της, και μία μικρή αναστολή της βέβαιης εκτέλεσης, ίσα γιά να κάνουμε τα τελευταία υποφερτά Χριστούγεννα της ζωής μας, κατ’ εφαρμογή του σοφού λατινικού «dum spiro spero» και του, επίσης σοφού αλλά λαϊκού ελληνικού, «και το λίγο της γριάς,…. καλό της κάνει». Και μετά, να συνεχίσουμε, ασπαίροντας, τον μαρτυρικό μας ανήφορο, μέχρι της τελικής πτώσεως! Τον τρυφηλό και ευρώσπαρτο, εύκολο στην αρχή, δρόμο της απωλείας, που χάραξε η κακή μας μοίρα και η αφροσύνη του λαϊκού ηγέτη και εθνικού μας ολετήρα, πριν από τριάντα χρόνια.
   Τώρα είναι πολύ αργά γιά δάκρυα μετανοίας, μαγκιές και κορδακισμούς τύπου:
   - Εγώ δεν υπογράφω, είμαι εθνικά υπερήφανος, είμαι λεβέντης!
   Καλή η αξιοπρέπεια αλλά «prima vivere e poi…. όλα τ’ άλλα»! Και όποιος δεν αντέχει κι αυτή την ταπείνωση, έχοντας αντέξει όλες τις προηγούμενες, ας κάνει χαρακίρι! (Υπόσχομαι να του πηγαίνω στεφάνι στον τάφο, εφ’όρου ζωής, στην επέτειο θυσίας του!).
   Η 15η Δεκεμβρίου πλησιάζει κι ας ελπίσουμε πως ο Άγιος Λευτέρης, που γιορτάζει τότε, να λευτερώσει την καταραμένη, αλλά απολύτως αναγκαία 6η δόση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου