Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Μερικές σκέψεις και συμπεράσματα από το διήμερο πολιτικό θρίλερ.

Επικαιρότης

   - Το πιό σημαντικό γεγονός του Σαββατοκύριακου, αναμφισβήτητα, είναι το πολιτικό τέλος Παπανδρέου. Ο λευκός καπνός που βγήκε από την καμινάδα του Προεδρικού Μεγάρου ανήγγειλε το «Non habemus … Papandreum». Μαντάτο γιά άλλους χαρούμενο και γιά άλλους θλιμμένο. Σίγουρα όμως, ανακουφιστικό γιά όλους!
  
    -  Ο «πρωθυπουργός», παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενά του, έδωσε λυσσαλέα μάχη να κρατηθεί στην «καρέκλα», χρησιμοποιώντας όσα τρυκς, κόλπα και άσσους διέθετε στο μανίκι. Μάταια όμως γιατί οι τελικές υποχωρήσεις Σαμαρά σε όλα όσα προσχηματικά αιτήματα πρόβαλε γιά να ματαιώσει τη συμφωνία, άρα να μείνει στην εξουσία, τον έφεραν στην πολιτική σκακιέρα σε θέση «ρουά και ματ» και … Παπανδρέου, τέλος!
  
   -  Ο πολιτικός θάνατος του Γιωργάκη και μαζί το τέλος της δυναστείας των Παπανδρέου διαφαίνεται οριστικός, μολονότι η βιολογική του ηλικία δεν προδιαθέτει κάτι τέτοιο. Ο ίδιος, προφανώς, θα υπολογίζει την αποχώρησή του από το προσκήνιο ως προσωρινή, σχεδιάζοντας, ήδη, κάποιο θεαματικό «come back». Όμως λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο που ακούει στο όνομα Βενιζέλος ο οποίος, αντικειμενικά, είναι πιό καπάτσος αυτού.
   Μία θεαματική, φαφλατάδικη και κούφια αερολογική αγιογραφία και μιά μεγάλη φωτογραφία του σε κάποιο τοίχο της Ιπποκράτους, είναι τα μόνα στα οποία μπορεί να ελπίζει ο… απερχόμενος «πρωθυπουργός». Το συνολικό ηγετικό του προφίλ, η αλλοπρόσαλλη πολιτική σκέψη, η παρεΐστικη αντίληψη διακυβέρνησης, οι παιδιάστικες αυθαίρετες πρωτοβουλίες, η έλλειψη πυγμής και διοικητικών προσόντων, καθώς και πλήθος άλλων αρνητικών χαρακτηριστικών, σε συνδυασμό με μεγάλη έλλειψη θετικών στοιχείων, συμπληρώνουν την μικρού βεληνεκούς προσωπικότητα του ανδρός και προβάλλουν εικόνα που διαλύει όσα κληρονομικά δικαιώματα κουβαλά από τον πατέρα-ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και όση γοητεία μπορεί να ασκήσει το όνομα Παπανδρέου στον λαό. Ο μικρότερος και «ολιγότερος» των Παπανδρέου, ούτε ως «χρυσή εφεδρεία» μπορεί να λογίζεται πλέον. Τον περιμένει ο κάλαθος των αχρήστων της Ιστορίας και η «υστεροφημία» του χειρότερου πρωθυπουργού της Νεοελληνικής περιόδου!
  
   -  Μία από τις αγαπημένες του αρλούμπες υπήρξε το εξής αμίμητο:
      - Είμαι «αντιεξουσιαστής»!
   Προφανώς, είτε δεν ξέρει την έννοια του όρου, (πολύ πιθανό, αφού δεν βοηθούν τα ελληνικά του!), είτε η λέξη αποτελεί αγαπημένη του, που αρέσκεται να την επαναλαμβάνει γιά ν’ απολαμβάνει τον ήχο της και να εντυπωσιάζει χαχόλους!
   - Πώς τα λέει, ο μπαγάσας! Ωραίο πράμα!
  
   -  Ο κ. Όλι Ρεν, με μία αιφνιδιαστική, χθεσινή, δήλωση απείλησε πως αν δεν σχηματιστεί αμέσως κυβέρνηση συνεργασίας η Ελλάδα πετιέται, κλοτσηδόν, από τη ζώνη του ευρώ! Υπερβολές, αφού τίποτε δεν άλλαξε δραματικά την κατάσταση τις τελευταίες ημέρες, ούτε μπορεί ν’ αλλάξει στο αμεσότατο μέλλον, σήμερα-αύριο! Όχι ότι είναι καλή κι ευχάριστη, κακή και ψυχρή είναι, αλλά ακόμη είναι ελέγξιμη και όχι εντελώς τραγική. Απλά ο κ. Ρεν, εκμεταλλευόμενος, και αρκετά δασκαλεμένος, απ’ αυτές τις ανόητες μπλόφες του Παπανδρέου, έκανε ρελάνς και …. μας πήρε τα σώβρακα!
   Καλές οι μπλόφες, αλλά χρειάζεται και το καλό φύλλο! Όπως γιά το διώξιμο των ποντικών, καλός ο αγιασμός αλλά η ύπαρξη γάτας φέρνει, σίγουρα, καλύτερα αποτελέσματα.
   Τώρα, φάτε Έλληνες τις μπλόφες του μεγάλου «ηγέτη» σας!
   Και ας μην ξεχνάμαι πως ο Όλι Ρεν είναι Φινλανδός, (η Φινλανδία πρώτη σήκωσε τη σημαία των «διασφαλίσεων»), και δεν θα έδινε δεκάρα γιά το είδος, το χρώμα και τα μέλη των ελληνικών κυβερνήσεων, αν δεν εκόπτετο γιά την εξασφάλιση των χρημάτων που μας δανείζει, βάζοντας στο παιχνίδι της αποδοχής όλους, όσοι αποτελούν, νυν και μελλοντικά, την εν δυνάμει ηγεσία του τόπου. Με την δεξιά έξω από το κόλπο και τον Παπανδρέου αναξιόπιστο και στον κόσμο του, η μαγιονέζα κόβει. Άρα… τράβα τους μιά μπλόφα με τον «μπαμπούλα» της δραχμής κι ασ’ τους να τρέχουν!
  
   -  Όλη αυτή η χιονοστιβάδα που απειλεί να συνθλίψει την Ευρώπη, ας μην ξεχνάμε, ξεκίνησε από μια χιονόμπαλα, (το δημοψήφισμα), που ακατανόητα, άκαιρα και αψυχολόγητα έσπρωξε από την κορυφή του χιονισμένου βουνού ο «Σωτήρης». Και τώρα οι δικοί του, με το καθιερωμένο σε τέτοιες περιπτώσεις πολιτικό τακτ, αλλά και σεβασμό στον πατέρα του, ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ετοιμάζουν την πλήρη αποκαθήλωση του γκαφατζή «ηγέτη» από όλα τα κομματικά αξιώματα, (πρόεδρος, κόμματος, επί κεφαλής κοινοβουλευτικής ομάδας, κ.λπ.), προκειμένου ν΄ αποκαταστήσουν σοβαρότητα. Και ο «αρχηγός», σιγά-σιγά, ομαλά και μεθοδευμένα, με δόξα και τιμή γιά ευνόητους λόγους, στα αζήτητα. Εγγυητής ο… Βενιζέλος!





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου