Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται…

Επικαιρότης

   Η κ. Αν. Διαμαντοπούλου, μόλις πήρε το λουτρό της στην Κασταλία πηγή, τη γνωστή εκείνη της περιοχής των Δελφών, όπου κατά τη μυθολογία η Αφροδίτη, αφού έβγαζε προηγουμένως τα μάτια της, ευφραινομένη και ευφραίνουσα, με τον κάθε ρωμαλέο και βαρβάτο γιδοβοσκό που της έπεφτε στο διάβα, έπαιρνε εκεί το λουτρό της και ξαναγινόταν αθώα, αγνή κι αμόλυντη παρθένα, έτοιμη γιά νέες περιπέτειες, (φτου, κι απ΄ την αρχή!), βγήκε τώρα στην τηλεόραση και με τη γνωστή, πλέον, «βαθυστόχαστα κουλτουριάρικη», παραπλανητική και μπαγαπόντικη πασοκική μπαρουφολογία, προσπαθεί ν’ απλώσει νέα, ολοκαίνουργια, δίχτυα γιά να ψαρέψει πάλι παλιούς και νέους χάνους, ιδίως από το χώρο της εγγύς αριστεράς και να ξαναγεμίσει τη μισοάδεια, πλέον, ψαροκασέλα του ΠΑΣΟΚ. Με νέο προσωπείο, νέα …«οράματα» και την ίδια, προφανώς, αρχηγό!
   Το νέο πασοκικό λουκ, εκσυγχρονισμένο κι εξευρωπαϊσμένο, θα είναι, όπως η ίδια εξήγγειλε, ένα ΠΑΣΟΚ… Ρlus+ (!!!), ή ένα ΠΑΣΟΚ Εxtra, ή μπορεί και Super, Nova, Ultra ή ό,τι άλλο σοφιστεί η διαβολική τους προπαγάνδα, προκειμένου να ξεγελάσει πάλι τη χαζούλα και «πρόθυμη» αριστερά, τη μονίμως λιγουρευόμενη, ως άπιαστο όνειρο, εξουσία.
   Οι παλαιότεροι θα θυμούνται εκείνο το περίφημο, «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», του «αλήστου» μνήμης «ληστού» των αριστερών ψήφων διαβόητου Αντρέα, που ενώ τους έκλεινε πονηρά το μάτι και τους εκμεταλλευόταν εκλογικά, στο τέλος τους άφηνε με την….. ψήφο στο χέρι!

   Το ίδιο βιολί, από τους διαπρεπείς πασόκους βιρτουόζους, άρχισε να παίζεται και πάλι και αναμένονται νέοι ψωραλέοι κοπρίτες αριστεροί σκύλοι ν’ ακολουθήσουν, λιγούρηδες όπως είναι, τις πλάνες Σειρήνες μιάς, δήθεν, προοδευτικής συμμαχίας, προκειμένου να «γλείψουν» κι αυτοί κάποιο κοκαλάκι εξουσίας, κατά τα πρότυπα παλαιών πρωτοπόρων του είδους και ακραιφνών ιδεολόγων! (π.χ. Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, κ.λπ.).

   Για όσους, τυχόν, δεν έχουν ακόμη αποκρυπτογραφήσει τους κώδικες λειτουργίας των σαγηνευτικών πασοκικών μηχανισμών, η «συνταξιοδότηση» του χαζού και γκαφατζή αρχηγού είναι δεδομένη και οι διάφοροι δελφίνοι άρχισαν, ήδη, να ξεφυτρώνουν -τσα!- σαν μαρουλάκια σε φρεσκοποτισμένο χωράφι. Καθένας με τη δική του, κουτοπόνηρη, τακτική, το επιμελώς προσχεδιασμένο ύφος, τα καλομελετημένα και βρίθοντα υπονοούμενων λογύδρια, που μόνο στόχο έχουν τον εντυπωσιασμό της εκλογικής πελατείας που, αφελής όπως πάντα, θα εκστασιαστεί ξανά από μιά φρέσκια και ακαταλαβίστικη υποσχεσιολογία. Ξέρουν αυτοί!
   - Τς, τς, τς, τι βάθος, τι πλάτος, τι μόρφωση! Που ήσουνα κρυμμένος(η), τόσο καιρό, αστέρι μου! Εσύ θα μας σώσεις, εσένα θέλουμε!
   Όμως το τελευταίο πάθημα του βιαστικού παρλαπίπα κ. Ευφράδεια, έχει συνετίσει όλους και, κυρίως, τον ίδιο ο οποίος ακόμη βλέπει αστράκια από την παλιά «εκείνη» σφαλιάρα κι έτσι, προς το παρόν, κάνει την πάπια και περιμένει, σαν καλό παιδί, στην ουρά τη σειρά του! Αλλά η ανυπόμονη βουλιμία στις πολυπληθείς τάξεις των δελφίνων δεν κρύβεται, (θέλει η που….α να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει!), οπότε, ένας-ένας, σκάει μύτη! Τον χορό άνοιξε ένα αουτσάιντερ, ο.... Χρυσοχοΐδης, θυμίζοντας κάτι κούρσες στον Ιππόδρομο, όπου με το μπαμ του αφέτη, κάποιο άλογο ξεκινάει του σκοτωμού, προηγείται μέχρι τα μισά και τερματίζει …. τελευταίο και με τη ψυχή στο στόμα!
   Σιγά-σιγά, εμφανίζονται και τα υπόλοιπα «μπουμπούκια» του ντόπιου σοσιαλισμού, (Λοβέρδος, Σκανδαλίδης, Ραγκούσης και, φυσικά, ο πλανώμενος αοράτως, πλην τα πάντα πληρών, κ. Ευφράδειας. Ο «λίρα εκατό» και τελευταία ελπίδα των απανταχού χαχόλων!), που βλέποντας τον «σωτήρα-ηγέτη» να πνέει τα πολιτικά του λοίσθια, αρχίζουν να σκάνε, δειλά-δειλά, μύτη με μισόλογα, ιδεολογικές πομφόλυγες, συμμαχικές αερολογίες και διάφορους ακαταλαβίστικους νεολογισμούς προσπαθώντας να υποδηλώσουν την αρχηγική τους υποψηφιότητα και, ταυτοχρόνως, να κρύψουν την αρχηγική τους βουλιμία, κρατώντας, καλού-κακού, και μιά… πισινή.
   - Πού ξέρεις, καμιά φορά! Αυτοί οι μπαγάσηδες Παπαντρέηδες είναι κορακοζώητοι!
   Και «εκδηλώνονται» μη εκδηλωνόμενοι!
   Όλοι θέλουν, σαν σύγχρονοι Ισνογκούντ, να γίνουν «Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη»! Σου λέει ο άλλος, εδώ έγινε αρχηγός ο Γιωργάκης και «φτούρησε» γιά ολόκληρα 8 χρόνια και πρωθυπουργός γιά 2, και δεν θα γίνω εγώ, ο …. γίγας! Και δώστου πλέκονται, ψιλοβελονιά, οι μωροφιλοδοξίες! 
   Και μέσα στο γενικό μπάχαλο, -τσουπ- μας προκύπτει κι η υπουργός της διά βίου….. αμάθειας και της φωτοτυπίας, η .... Διαμαντοπούλου! Κατά το κλασσικό αρχαίο ρητό: «μάθανε πως γ….. στε και πλακώσανε κι οι γύφτοι»! (γιά λόγους ευχερούς και ακριβούς κατανόησης, το ρητό παρατίθεται σε αυθεντική, νεοελληνική, σύγχρονη μετάφραση).

   Φαίνεται πως η εν γένει κατάσταση της Ελλάδος, η οποία, πλέον, προσομοιάζει περισσότερο με οίκο ανοχής, (κοινώς μπου… λο), παρά με ευνομούμενη χώρα, άρα επί κεφαλής της απαιτείται ηγέτις -«τσατσά», (από την πανάρχαια ινδουιστική κοσμοθεωρία, Κάμα-Σούτρα και τέτοια), και όχι ηγέτης-πρωθυπουργός, έσπρωξε την κ. Διαμαντοπούλου στη λήψη της απόφασης να αναλάβει την ηγεσία του «Κουνήματος», (ταιριάζει καλύτερα από το «Κινήματος»). Παρ’ όλον ότι, κατά γενικήν ομολογία, η θέση, λόγω σωματοδομής, ηλικίας, εμπειρίας και γενικότερων σοσιαλιστικών επιδόσεων, ταιριάζει καλύτερα στην κ. Λ. Κατσέλη, η οποία, περιέργως, δεν εξεδήλωσεν, εισέτι, αρχηγικές φιλοδοξίες. Ίσως αναμένει την κατάλληλη ευκαιρία. Καθώς και εμείς, εναγωνίως!

Λαϊκισμός + Υποκρισία = Αδέλφια δίδυμα.

Επικαιρότης

   Όπως βλέπουμε από τη διάσκεψη πρασινοσοσιαλιστικών πολιτικών σχηματισμών, που είχαν guest star τον δικό μας «Σωτήρη» του εν Ελλάδι σοσιαλισμού και της συστηματικής εξακολουθητικής «σωτηρίας» της χώρας από τον κίνδυνο της χρεοκοπίας, (στην αγκαλιά της οποίας βρισκόμαστε από καιρό, χωρίς να το έχει πάρει χαμπάρι ακόμη!), ο Μπραβογιόργκο δεν λέει να το βάλει κάτω και …. επεκτείνει τον καταστροφικό του ρόλο στον ευρύτερο διεθνή χώρο! Μετά την διάλυση των πάντων στην Ελλάδα, την απελευθέρωση πάσης αποσταθεροποιητικής δύναμης, την κινητοποίηση κάθε αποσαθρωτικού μηχανισμού και τη δημιουργία πρωτοφανούς χαοτικού αλαλούμ, ακόμη και στο παραμικρότερο στοιχείο της πολιτικής, οικονομικής, διοικητικής και κοινωνικής παραμέτρου της χώρας, επιχειρεί τώρα να μεταφέρει τις επιτυχημένες του «συνταγές» και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Έτσι προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει τις φαεινές του ιδέες, π.χ. το δημοψήφισμα (!) και άλλες παιδιάστικες πεισματικές σαχλαμάρες, μέσω ακαταλαβίστικης και αόριστης μπαρουφολογίας, (τύπου «συστημική κρίση» και άλλα τέτοια), στους ομοϊδεάτες του, των οποίων τυγχάνει…. πρόεδρος! Και μάλιστα…. καταχειροκροτούμενος απ’ αυτούς! Μνήσθητί μου Κύριε!

   Στο γεγονός τρεις εξηγήσεις χωρούν. Ή οι πρασινοσοσιαλιστές απέκτησαν, ξαφνικά, χιούμορ ποιότητος, κάτι το άγνωστο μέχρι τώρα σ’ αυτούς, ή τα χειροκροτήματα που συνόδεψαν την ομιλία του ήσαν προϊόν μοντάζ, σαν και τα αβανταδόρικα γέλια που ακούγονται σε κάτι κρυόμπλαστρες αμερικανικές σειρές, «γιά όλη την οικογένεια», προκειμένου να «ζεστάνουν» το παγωμένο ακροατήριο, ή, φαίνεται πως, ο πασοκικός χαχολισμός δεν αποτελεί αποκλειστικά ελληνικό προνόμιο, αλλά η υποκρισία, η αμορφωσιά και ο λαϊκισμός που εγκλείει, όπως αποδεικνύεται, έχει βαθύτερες και πλατύτερες ρίζες!
   Γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί το να σε πετάνε μεν, αποτυχημένο και ρεζιλεμένο, σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι και, από την άλλη, να σε χειροκροτούν. Όπως και να σε καθαιρούν, αλλά, όλα κι όλα, …. με δόξα και τιμή!
   Άβυσσος η σοσιαλιστική ψυχή του ανθρώπου!

Χειρηλασίες, ζαριές και κυβιστήσεις

Γιά γέλια και γιά κλάματα

   Τελικά η κριτική που ασκείται στον κ. Γ. Παπανδρέου (ή Μπραβογκιόργκο) είναι, μάλλον, υπερβολική και οπωσδήποτε άδικη. Ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπήρξε ο χειρότερος και πιό ατζαμής ηγέτης του ελληνικού έθνους, τουλάχιστον από της καθόδου των Δωριέων και εντεύθεν, (ίσως και επί εποχής των Αχαιών. Το πράγμα ερευνάται ακόμη), και είναι επίσης αναντίρρητο ότι μπορεί να απέτυχε σε ό,τι καταπιάστηκε, (ποδήλατο, κανό, πρωθυπουργία, κ.λπ.), και κυρίως στο να οδηγήσει το σκάφος της χώρας σε ήρεμα νερά, όπως υποσχέθηκε, όμως στη σημερινή μίζερη και γκρίζα πραγματικότητα των Ελλήνων πρόσφερε άφθονο γέλιο. Το σωστό, σωστό και πρέπει να λέγεται! Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, φρόντιζε να κάνει το χειλάκι μας να σκάει λιγουλάκι. Κάτι με μπλόφες, κάτι με γκάφες, κάτι με παλινωδίες, ή τα παροιμιώδη και χαριτωμένα σαρδάμ του, (π.χ. είμαστε μία αξιόπουστη κυβέρνηση), ο άνθρωπος κατέβαλε, τουλάχιστον, φιλότιμες προσπάθειες!
Και ανεδείχθη εφάμιλλος των μεγάλων κωμικών, Πήτερ Σέλερς, (ροζ πάνθηρας), Λουί ντε Φυνές, (χωροφύλακας) και, κυρίως, Ρόουαν Άτκινσον, (Μίστερ Μπήν), σε ρόλους απόλυτης καταστροφής!
    Όμως, δυστυχώς, το έργο που παρουσίασε ο θίασος σκιών του, (Ο Καραγκιόζης πρωθυπουργός), δεν είχε θετική απήχηση και δεν έβγαλε, ως όφειλε, το αναμενόμενο γέλιο. Το γεγονός αποδίδεται στο έντονο «τσούξιμο» που προκλήθηκε… αρμοδίως από τα αλλεπάλληλα φορολογικά μέτρα σε συνδυασμό με την απρονοησία μεγάλου μέρους του λαού να προμηθευτεί την ανάλογη -διευκολυντική και ανακουφιστική- ποσότητα βαζελίνης. Πολλοί αφελείς, έχοντας πιστέψει το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν», πιάστηκαν στον ύπνο, σαν τις μωρές παρθένες και τώρα σκούζουν, τρίβοντας τα οπίσθιά τους, αντί να ξεκαρδίζονται!
   Βέβαια, οι μέλλουσες γενιές οι οποίες θα έχουν «διευρυνθεί» σχετικώς στο κατάλληλο σημείο, αφού η λιτότητα made in Giorgo θα διαρκέσει επί πάρα πολλά χρόνια, και θα έχουν πλέον συνηθίσει και εγκλιματισθεί, ξεπερνώντας τσουξίματα, βαζελίνες και λοιπά τέτοια -άχρηστα πλέον- «διευκολυντικά», θα μπορούν να απολαύσουν, σαν σε παλιό σινεμά, τα έργα και τις ημέρες της σημερινής κυβέρνησης-οπερέτας, καθισμένοι αναπαυτικά σε κάποια πολυθρόνα.
   Θα απολαμβάνουν π.χ. το Κουτρουμανάκι με κακόμοιρο ύφος, (πιό πολύ γιά κουστουμαρισμένος επαίτης φέρνει ή και μαυραγορίτης λαδέμπορος, παρά γιά υπουργός), ν’ ανεβαίνει τα σκαλιά του Μαξίμου και θα ξεκαρδίζονται. Θα ακούν τον δικό μας «Μπένυ» να βγάζει εκείνους τους ωραίους και γλαφυρούς λόγους περί ΔΕΗ και χαρατσίου, μιά άσπρο-μιά μαύρο, και θα λύνονται στα γέλια. Και γιατί όχι, αφού ο αξέχαστος Μπένυ Χιλ, στο κάτω-κάτω, υπεδύετο, ενώ ο δικός μας, τον ζει τον ρόλο του. Αυθεντικά και πηγαία! Ή θα βλέπουν, σαν σε παλιό ντοκιμαντέρ, την τσαχπίνα γόησσα, την μαριόλα Μαριλού, να δηλώνει κατηγορηματικά σε πρωινή εκπομπή ότι «Δεν υπάρχει θέμα με την 6η δόση, έχει κλειδώσει!». Και μετά, γιά ένα ολόκληρο μήνα να γίνεται χαμός. Η χώρα να αγωνιά προκειμένου οι Ευρωπαίοι να πουν το ναι, στην εκταμίευση, ζητώντας…. παπάδες και θα ξεραίνονται! Τέτοια ωραία και διασκεδαστικά, μετά από…. 30-40 χρόνια!

   Και από πάνω, έχουμε κι εκείνο τον κρύο τον Σαρκοζί, που κατ’ απαράδεκτο τρόπο αποκάλεσε το λεβέντη και σωτήρα μας, «μεγάλο μ….α», φερόμενος, τουλάχιστον-τουλάχιστον, σαν σύγχρονη Μαρία Αντουανέτα! Έχοντας δίπλα του ένα «αγριομάνουλο» όπως η Κάρλα και την ψυχολογία του σεξουαλικά χορτάτου, δεν μπορεί να καταλάβει τον πόνο των άλλων, που με κάποιες πιό δεύτερες, εμφανισιακά, συμβίες και με αποκλειστική μέριμνα να «σώσουν» τη χώρα τους, κλεισμένοι συνέχεια σ’ ένα γραφείο μονήρεις, ίσα που βρίσκουν λίγο χρόνο, έτσι στα πεταχτά, να θυμηθούν νεανικές συνήθειες και να ρίξουν και καμιά…. ζαριά, ανακουφιζόμενοι! Φτου, εξάρες!
   Τελικά, όπως αποδεικνύει η γενική κατάσταση, το διοικείν μιά χώρα είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Ζαριές ο Παπανδρέου, (μέγας ταβλαδόρος), ζαριές ο κ. Ευφράδειας, ζαριές ο Παπακωνσταντίνου (άλλος πρωταθλητής αυτός!), φτάσαμε στο σημερινό μπάχαλο και την πλήρη διάλυση του κράτους! Μετά από κάθε… ζαριά να και ένας νόμος! Ζαριά κι εγκύκλιος, ζαριά και διάταγμα! Οι υπουργικές ζαριές-αποφάσεις σύννεφο! Χαράτσια, φόροι, νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, εφεδρείες, παλινωδίες, χαμός! Της μουρλής γίνεται. Όλα μιά…. ζαριά!
   Και να ο κοσμάκης, αλλόφρων, να συνωστίζεται στις ουρές γιά να βγάλει μιά άκρη. Ουρές στη ΔΕΗ, ουρές στους Δήμους, ουρές στις Εφορίες. Τραγέλαφος! Όρεξη να’ χεις να σπας πλάκα παρακολουθώντας τη λαϊκή αλλοφροσύνη, αλλά πού όρεξη τέτοιες εποχές!
   Γι’ αυτό ο κ. Σκανδαλίδης, μετά από μία, καθ’ όλα επιτυχημένη δική του ζαριά και θέλοντας να... ξεπροβοδίσει ευγενικά τον νυν πρόεδρό του, δήλωσε ότι ο Γιωργάκης … έγραψε Ιστορία γιά τον τόπο! Σύμφωνοι, μόνο που, αν και fun της τεχνολογίας, την έγραψε, εξ ολοκλήρου, με…. το χέρι!

   Και μέσα σ’ όλο αυτό τον ορυμαγδό, ο κ. Σαμαράς, γιά να μην υστερήσει προφανώς, αποφάσισε να γράψει κι αυτός Ιστορία…. ιδιοχείρως! Έτσι ώστε να μην ευκαιρεί το χέρι του να υπογράψει εκείνη τη ρημάδα την επιστολή που θα έπειθε τους «μουλαρωμένους» Ευρωπαίους-δανειστές-τοκογλύφους-επικυρίαρχους, να «δώσουν» και να «σώσουν», φέρνοντας την ψυχή μας πίσω από την Κούλουρη, αφού σε λίγο δεν θα υπάρχει μία στα δημόσια ταμεία, και μαζί κάπως υποφερτά Χριστούγεννα!

   Ανεπιβεβαίωτες φήμες, πάντως, θέλουν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και γνωστό τελειομανή πολιτικό, ως μη επαρκώς προπονημένο στο άθλημα της κυβίστησης, (κοινώς κωλοτούμπα), οπότε θέλοντας να παρουσιάσει στη διεθνή σκηνή μία άψογη και εντυπωσιακή εκτέλεση ασκείται, εντατικά και εξαντλητικά, κάτω από τις οδηγίες του μαιτρ του είδους, διαπρεπούς προπονητού κ. Γ. Καρατζαφέρη, (ο γιός του σανοπώλη). Έτσι εξηγείται η καθυστέρηση.
   Η παράσταση όμως, επιμένουν οι ίδιες πηγές, θα δοθεί οπωσδήποτε και εγκαίρως!

Ο ευλογημένος καρπός κι ο καταραμένος συλλέκτης του.

Καθημερινότητα

  Όπως έλεγα και χθες, η συγκομιδή ελιών από το προσωπικό μου «Όρος των ελαιών», ομού μετά του συνοδευτικού μαρτυρίου, ολοκληρώνεται σε δύο βασανιστικές ημερίδες. Η δεύτερη ήταν σήμερα!
   Επιστρατεύοντας κάποιες τελευταίες ικμάδες γιά ν’ ανταποκριθώ αξιοπρεπώς στις απαιτήσεις της δουλειάς, συνειδητοποίησα, τελικά, ότι:  α) γιά να βγάλεις το λάδι της διετίας, θα πρέπει να βγει πρώτα το δικό σου και β) κάποιο λάθος θα πρέπει να υπάρχει στη Γένεση, κάποια παράλειψη. Όταν ο Μεγαλοδύναμος πέταξε με τις κλωτσιές το άφρον ζεύγος των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, η πλήρης κατάρα προς τον Αδάμ, πλην του γνωστού «με τον ιδρώτα του προσώπου σου να βγάζεις το ψωμί σου», περιείχε και δεύτερο σκέλος. Αυτό. «Και με το λάδι σου…. το λάδι σου!». Όμως οι χρονικογράφοι της εποχής, γιά προφανώς άγνωστο λόγο, (αμέλεια, επιπολαιότητα, βιασύνη, φόρτος εργασίας, ή κάτι τέτοιο), παρέλειψαν το δεύτερο σκέλος της κατάρας! Έτσι, συν τοις άλλοις, έρχεται η στήλη, σήμερα, αν συμπληρώσει το χαμένο αρχείο της Βίβλου!

   Η μισή μέρα πέρασε με αγωνιώδεις προσπάθειες… αποκαθήλωσης του ελαιοκάρπου με πενιχρά, όμως, αποτελέσματα, αφού οι ελιές αρνιόνταν πεισματικά να παραδώσουν τα «παιδιά» τους, με τα φιλικά, ντιντελάντικα, χαριτωμένα χαστουκάκια του καλαμιού μου, το οποίον αν και στο μήκος θύμιζε μακεδονική σάρισα, τα …. στιβαρά μου χέρια μοίραζαν μ’ αυτό, στα κλαδιά, χάδια αντί σφαλιάρες! Ματαιοπονία και χασομέρι!
   Και, τότε εμφανίστηκε…. το ιππικό! Μία «ελαφρά ταξιαρχία» αποτελούμενη από δύο αχαμνούς Πακιστανούς υπό την διοίκηση του, ντόπιου, περιστασιακά θερινού κηπουρού μας.
   Οι Πακιστανοί, ράθυμοι και αργοί, άρχισαν να δουλεύουν με νωχελικές κινήσεις, σε στυλ MAZI-TAFA-GAME, (είχαν δει τον Πάγκαλο στο MEGA), καθ’ όσον όλη τους η ενέργεια είχε καταναλωθεί στο να διανύσουν, με τα σαραβαλιασμένα τους ποδήλατα, το 1,5 χιλιόμετρο ανηφορικού δρόμου από το στέκι τους μέχρι το κτήμα! Ένας καφές κι οι αγριοφωνάρες του κηπουρού, συνοδευόμενες από γερές ματσουκιές στα δέντρα, τους ξύπνησε, τρόμαξαν κι οι… ελιές και τσακίστηκαν κι αυτές να κατέβουν από… τα κλαδιά τους, οπότε η σεμνή τελετή έληξε… ένδοξα, γρήγορα και νικηφόρα! Και αύριο στο λιοτρίβι θα δούμε… τα κόπια μας.

   Η περιπέτεια της ελαιοσυγκομιδής μου θύμισε μιά ιστορία που μου είχε διηγηθεί παλιά ένας ιταλοσπουδασμένος φίλος, που ορκιζόταν ότι συνέβη σε Ιταλό φίλο του. (Ο φίλος, του φίλου, που λένε).
   Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, κλασικός άπραγος χαρτογιακάς, δεν ήξερε να καρφώσει ούτε καρφί στον τοίχο. Μιά μέρα η βρύση στο μπάνιο του σπιτιού χάλασε κι άρχισε να στάζει.
   - Αγάπη μου, του λέει η σύζυγος, δεν σφίγγεις λίγο τη βρύση. Να γλιτώσουμε και τη διαρροή.
   - Τι λες, ρε γυναίκα, δέκα χρόνια γάμου με είδες ποτέ σκαλίζω τα υδραυλικά; Ας το και θα δούμε. Λίγη διαρροή είναι μόνο.
   Σε λίγο καιρό, ο ηλεκτρικός διακόπτης του μπάνιου χάλασε και το βράδυ γιά να μπούνε στο μπάνιο κινδύνευαν να σκοτωθούν πάνω στα είδη υγιεινής.
   - Αγάπη μου, δεν κοιτάς λίγο το διακόπτη, χθες βράδυ πήγα για κατούρημα και με το σκοτάδι τσακίστηκα στη μπανιέρα. Κοίτα το γόνατό μου. Τούμπανο!
   - Τι λες τώρα, ρε γυναίκα, τόσα χρόνια γάμου με είδες ποτέ με ηλεκτρικό κατσαβίδι στο χέρι; Θ’ αγοράσουμε πρόχειρα ένα φακό και…. βλέπουμε!
   Το ζευγάρι είχε στον κήπο δύο μεγάλες ελιές που εκείνη τη χρονιά ήταν τίγκα στον καρπό. Τα κλαδιά τους έφταναν στη γη!
   - Αγάπη μου, έλα να μαζέψουμε τις ελιές. Αμαρτία να πάνε χαμένες. Θα έχουμε το λάδι μας τζάμπα!
   - Τρελάθηκες, παιδάκι μου, τόσα χρόνια παντρεμένοι με είδες ποτέ να μαζεύω ελιές! Άκου να μαζέψω ελιές, εγώ!
   Μετά λίγο καιρό, γυρνώντας, αργά βράδυ, ο άντρας από τη δουλειά, βλέπει στην μάντρα πέντε μεγάλα σακιά γεμάτα ελιές. Κοιτάει τα δέντρα, άδεια από καρπό! Μπαίνοντας σπίτι, παραξενεμένος, βλέπει φωτισμένο το μπάνιο, κοιτάζει και τη βρύση θεόκλειστη, ούτε σταγόνα. Τρελάθηκε! Στην κουζίνα η γυναίκα του μαγείρευε, ψιλοτραγουδώντας.
   - Ρε γυναίκα, πως φτιάχτηκαν όλ’ αυτά, ποιος μάζεψε τις ελιές;
   - Α, να τίποτα, ο Ρενάτο, ο Σικελός!.
   - Και ποιός είναι αυτός ο Ρενάτο ο Σικελός;
   - Α, να αυτός ο γεροδεμένος υπάλληλος του μπακάλη. Καλό παιδί, πρόθυμο και πιάνουν τα χέρια του. Σήμερα είχε ρεπό, τον φώναξα και μου τα έφτιαξε όλα! Μάζεψε και τις ελιές. Αλήθεια να τις πάμε αύριο στο λιοτρίβι.
   - Καλά, και πόσα σου πήρε γιά όλα!
   - Α’, τίποτα. Μου είπε μόνο. «Κυρά Γκρατσιέλα, είσαι παλιά γνωστή, φίλη και από φίλους δεν παίρνω ποτέ λεφτά. Θέλω μόνο να τηρήσουμε το παλιό σιτσιλιάνικο έθιμο. Ποιό έθιμο τον ρωτάω. Να, μου λέει, ή μου φτιάχνεις ένα κέικ σοκολάτας, ή…. μου παίρνεις μία πίπα!»
   - Τι λες, μωρή, και συ τι έκανες; Ούρλιαξε ο άντρας!
   - Άκου να σου πω, γιά ποιά με πέρασες εμένα; (ο σύζυγος άρχισε να κατεβάζει στροφές, ικανοποιημένος). Ποιά είμαι εγώ που θα χαλάσω ένα έθιμο αιώνων; Ποιά είμαι εγώ, ε’! Ποιά είμαι εγώ; Τόσα χρόνια παντρεμένοι, με είδες ποτέ να φτιάχνω κέικ σοκολάτας; Με είδες ποτέ;

   Επιμύθιον και ηθικό δίδαγμα:    Αν δεν τα καταφέρνετε στις μικροεπισκευές του σπιτιού, αν τις βαριέστε και αν σας κουράζει το μάζεμα της ελιάς, φροντίστε, τουλάχιστον, να μάθετε τη γυναίκα σας να φτιάχνει κέικ σοκολάτας!
   Si non e vero e ben trovato! 

Επιστροφή στις ρίζες.

Στοχασμοί

   Σήμερα δεν έχει πολιτική επισκόπηση και αναλύσεις. Σήμερα είναι μιά ημέρα αλλιώτικη. Από την εποχή της επαγγελματικής μου… απόσυρσης, ζώντας αποτραβηγμένος σε μιά γωνιά της Εύβοιας είχα την ευκαιρία να πλησιάσω τη γη και ν’ ασχοληθώ με κάποιες από τις δουλειές των προγόνων μου, αν και γνήσιος γόνος του Οίκου των Μουρμουρανσί, καθ’ όσον η μητέρα μου, όσο τη γνώρισα και τη θυμάμαι, ήταν όλο γκρίνια και μουρμούρα!

   Απ’ όλες τις αγροτικές απασχολήσεις που η μοίρα μου επιφύλαξε, (από άνθρωπος καλλιεργημένος, άνθρωπος καλλιεργητής), λατρεύω τη διαδικασία της ελιάς. Κάθε δύο χρόνια, (η ελιά καρπίζει ανά διετία), το μάζεμα του ελαιοκάρπου και, εν συνεχεία, το «ξεζούμισμά» του και η παραγωγή του χρυσού παχύρρευστου υγρού, του λαδιού, με ξετρελαίνει και το περιμένω, και όλη η οικογένεια μαζί, όπως η διψασμένη γη το πρωτοβρόχι κι ο Σαμαράς τις εκλογές!

   Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές αισθάνομαι την κούραση να μου γεμίζει, εκτός από όλα τα μέλη του σώματος και τις κυψέλες του μυαλού μου. (Όσες, τέλος πάντων, απέμειναν σε λειτουργία!). Και δυστυχώς υπάρχει και συνέχεια, αύριο.

   Αναλογιζόμενος, αφ’ ενός, το στρογγυλό μεγάλο νούμερο της ηλικίας μου και, αφ’ ετέρου, το ότι το ίδιο πανηγύρι θα συμβεί μετά διετία, δηλαδή όταν η χώρα θα ξαναβγεί… στις αγορές (!), (εμένα μου λες), πολύ φοβάμαι ότι στην επόμενη ελαιοσυγκομιδή δεν θα μπορώ να συμμετάσχω, λόγω φυσιολογικής, καθολικής ανημποριάς, ή μπορεί και να την παρακολουθώ… αφ’ υψηλού, (διόλου απίθανο). Γι' αυτό σφίγγω τα δόντια, κάνω κουράγιο και προσπαθώ να την απολαύσω, όπως ένας οδοιπόρος χαμένος στην έρημο, την τελευταία σταγόνα του παγουριού του.

   Επ’ ευκαιρία, αναρτώ ένα στιχούργημα που κάποιος καλός φίλος, απελπισμένος κι αυτός από τη γενική μαυρίλα, μου το έστειλε, κάνοντας με πρώτο κοινωνό του έργου αυτού, γεγονός που με τιμά ιδιαίτερα. Στιχούργημα που θα μπορούσε να έχει πολλούς αποστολείς και πολλούς αποδέκτες. Θα μπορούσε, π.χ. να το απευθύνει το ΠΑΣΟΚ στον πρόεδρό του. Θα μπορούσε… οτιδήποτε! Μου είπε, πάντως, πως του "ήρθε" χθες,… στον ύπνο του!

       Το τέλος του ταξιδιού
  
    - Ξεκίνησες μακρύ ταξίδι
     στην άλλη άκρη τ’ ουρανού,
     θλίψη σκορπίζοντας παντού,
     πολύτιμο της γης στολίδι.

   - Η μέρα έχασε τον ήλιο
      και γίνηκε το φως σκοτάδι,
      χάθηκαν όλα αυτό το βράδυ
      σ’ ένα δωμάτιο ανήλιο.

    - Σ’ άγνωστους κόσμους που πλανιέσαι
       λεύτερο, ξέγνοιαστο και μόνο,
       πληγές αγιάτρευτες και πόνο,
       γλυκιά μορφή που δεν ξεχνιέσαι.

     -΄Ένα μυαλό σταματημένο
       σε ένα γέρικο σαρκίο,
       σπουργίτης μόνος μεσ’ στο κρύο,
       παλιό πηγάδι, ξεραμένο.

     - Με πόρτα της ζωής κλειστή,
       τώρα το τέλος περιμένω,
       ίδιο τσιγάρο αναμμένο,
       αφηρημένου καπνιστή.

     - Καθώς η μοίρα έχει κλειδώσει
        το πεπρωμένο το δεινό,
        μόνο μου μέλημα, στερνό
        ο Χάρος που θα με λυτρώσει.


                       Ι Β Α , Νοέμβρης ’11

Νους υγιής εν σώματι….. Παγκάλου!

Γιά γέλια και γιά κλάματα

   Η στήλη ουδέποτε κατάλαβε τον σημαντικό ρόλο, (προφανώς σπουδαίο), που επί διετία διαδραματίζει στην κυβέρνηση, ως α’ Αντιπρόεδρος, ο κ. Πάγκαλος, με το ανάλογο κόστος γιά τον φορολογούμενο Έλληνα. (Πολυτελή γραφεία, γραμματείς, φαρισαίοι, σφουγκοκωλάριοι, κ.λπ.).
   Τελικά, το τελευταίο πολυήμερο ταξίδι του στην μακρινή Κίνα έλυσε το μυστήριο, φώτισε τις απορίες μου και μαζί εκατομμυρίων απορούντων (και απόρων!) Ελλήνων.

   Ο κ. Αντιπρόεδρος μετακλήθηκε στη φίλη χώρα γιά να διδάξει, σε υψηλό επίπεδο, τους Κινέζους πώς να τελειοποιήσουν το τ'άι τσί, την παραδοσιακή κινέζικη γυμναστική στην οποία επιδίδονται καθημερινά, χαράματα, εκατομμύρια Κινέζοι, μικροί μεγάλοι, πριν πάνε στις δουλειές τους.
   Πρόκειται για εγκεφαλική, κυρίως, άσκηση του σώματος με σειρά αργόσυρτων και νωχελικών κινήσεων, που εκτελούνται εύκολα, από όλες τις ηλικίες των… γυμναζομένων!
   Φαίνεται πως οι αέρινες και χαριτωμένες κινήσεις του κ. Αντιπροέδρου, ιδίως όταν ανεβαίνει τις ράμπες των προεδρικών μεγάρων, εντυπωσίασαν τόσο πολύ τους Κινέζους ειδικούς ώστε θαυμάζοντας την πλαστικότητα των κινήσεων του ελαφίσιου κορμιού του, αποφάσισαν να καλέσουν τον αξιότιμο κ. α’ Αντιπρόεδρο στη χώρα τους και να απολαύσουν, ζωντανά και εκ του σύνεγγυς, την τελειότητα της εκτέλεσης ενός προγράμματος τ'άι τσί, διδασκόμενοι, ταυτόχρονα, απ’ αυτόν.

   Η περίπτωση του κ. Παγκάλου αποδεικνύει δύο τινά.
   α) Το σοφόν του «ουδείς προφήτης στον τόπο του», αφού χρειάστηκε να έλθει ένας ξένος, από την άλλη άκρη του κόσμου, να δώσει ρεσιτάλ …. παραδοσιακής γυμναστικής στον γενέθλιο τόπο της, διδάσκοντας σημερινές και μέλλουσες γενεές Κινέζων (και όχι μόνο) περί του κορυφαίου τρόπου εκτέλεσης των ασκήσεων. (Σαν να λέμε Νουρέγιεφ στη «Λίμνη των κύκνων»!).
   β) Ο κ. α’ Αντιπρόεδρος, όχι μόνο δεν αποτελεί τον αδύναμο κρίκο, (αν είναι δυνατόν! Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει), της κυβέρνησης αλλά, αντιθέτως, το πολυτιμότερο και χρησιμότερο στέλεχός της. Είναι ο μόνος που δεν υπέσκαψε το κύρος της χώρας και τη σοβαρότητα του λαού της με βλακώδεις συμπεριφορές και ουρανομήκεις σαχλαμάρες, μπλόφες και λοιπές αστειότητες, όπως έκαναν, καν και καν, μεγαλόσχημοι, (όνομα και μη χωριό), αλλά, αντιθέτως το ενίσχυσε, αφού έφερε το όνομα της μικρής, πλην ενδόξου, χώρας μας στα χείλη δισεκατομμυρίων ανθρώπων!

   Όπως λέγεται, ο κ. Πάγκαλος εμφάνισε, σε πρώτη παγκοσμίως εκτέλεση, μία τελείως πρωτότυπη φιγούρα, η οποία θα μπορούσε να εκτελεστεί και σε pas de deux, (σε tempo presto, με βιολί και πιάνο γιά δύο αντιπροέδρους). (Π.χ. μαζί με τον κ. Βενιζέλο), η οποία, του λοιπού, θα φέρει και το όνομά του!
   Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν πως η νέα κίνηση θα ονομάζεται, στα κινέζικα βέβαια, MAZI-TAFA-GAME! Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν, επίσης, ότι η νέα φιγούρα θα παρουσιαστεί, επισήμως, στους προσεχείς ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου.

Αρχολίπαρος και σπουδαρχίδης! Αναλύσεις, εμπλουτισμοί και σχόλια.

Γιά γέλια και γιά κλάματα

   Με αφορμή τους, οπωσδήποτε, εύστοχους κι επιτυχημένους χαρακτηρισμούς του κ. Γ. Καρατζαφέρη (ο γιός του σανοπώλη), που στοιχηματίζω ότι ανεφέρθησαν με την ευγενική υπόδειξη του κ. Αδώνιδος Γεωργιάδου, (σίγουρα έτσι θα προτιμούσε ο ίδιος να τον αποκαλούν), τέως απλού βουλευτού και νυν υπάρχου (ύπαρχος = β’ καπετάνιος), στο τάνκερ του Υφυπουργείου Ναυτιλίας, η στήλη γύρισε, νοερά, στα μαθητικά της χρόνια. Σκάλισε τη μνήμη της και ανακάλυψε μερικές, πιό κάτω αναφερόμενες, σχετικές αρχαιοελληνικές λέξεις, τις οποίες παραθέτει με υπερηφάνεια, συμβάλλοντας στην …. διά βίου μάθηση των αναγνωστών της.
   Η σχετική καθυστέρηση αυτής της ανάρτησης οφείλεται στον καταιγισμό των γεγονότων, τα οποία, ευλόγως, την επισκίασαν.
   Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

   - αρχολίπαρος = Όπως είπε και ο κ. Γ. Καρατζαφέρης, είναι αυτός που εκλιπαρεί γιά ανάληψη εξουσίας, ο διψασμένος να κυβερνήσει.
   Σχετικές λέξεις-προσθήκες, (κατ’ αλφαβητική σειρά):
   - αρχολιπαραναρρόφηση = ψυχιατρική μέθοδος, φιλοσοφικής διαδικασίας, θεραπείας ενός αρχολίπαρου.
   - αρχολιπαρότης = Ιδιότης κατά την οποίαν ο επιθυμών διακαώς την ηγεσία, αρχηγία, (εξουσία γενικώς), διαθέτει πάρα πολλά κιλά λίπους. Π.χ. ο κ. Πάγκαλος, ο κ. Βενιζέλος, ένας Ιάπων φέρελπις πρωταθλητής κόσμου στο σούμο και, παλαιότερα, ο βασιλιάς της Αιγύπτου Φαρούκ.
   - σπουδαρχίδης = Όπως είπε ο «μεγάλος», ο σπεύδων, (έρχομαι με σπουδή, βιαστικά, με φούρια), να καταλάβει την αρχή (εξουσία).
   Σχετικές λέξεις-προσθήκες (αλφαβητικά):
   - ζαλαρχίδης = από τις λέξεις ζάλη και αρχή. Εκείνος που ζαλίζεται στην προοπτική να αναλάβει κάποια εξουσία. Ο «ιδιώτης», με την αρχαία έννοια. (Σημ. Τυχόν χρήση του όρου γιά απεικόνιση του ενοχλητικού, ή πεισματάρη που προκαλεί ζάλη….«κάπου», είναι εντελώς λανθασμένη και αδόκιμος, καθ’ όσον αποκλείει το ήμισυ, και πλέον, του πληθυσμού, δηλαδή τις γυναίκες, οι οποίες, εάν ευσταθούσε ο όρος, θα αποκλείονταν της ενόχλησης!)
   - κλαπαρχίδης = αυτός που επικροτεί, χειροκροτεί, (κλαπ, κλαπ, κλαπ), την εξουσία! Και μεταφορικά, ο γλείφτης, ο σφουγγοκωλάριος.
   - κλασαρχίδης = αυτός που θραύει, «κομματιάζει» την εξουσία. Ο επαναστάτης, ο αντάρτης! (Σημ. Κάθε άλλος συνειρμός αποτελεί αποκύημα νοσηρής φαντασίας και προδίδει, συν τοις άλλοις, αγραμματοσύνη και κουτοπονηριά. Θυμάμαι σχετικά, μαθητής τότε, σε λειτουργία Μυστικού Δείπνου της Μεγάλης Εβδομάδας, όταν ο παπάς που διάβαζε το Ευαγγέλιο έφτασε στο σημείο όπου ο Χριστός μοίρασε τον άρτο στους μαθητές του, με αλληγορία την κοινωνία του σώματός Του, είπε επί λέξει: «… και κλάσας Ιησούς τον άρτον…». Τότε μία γριούλα που βρίσκονταν δίπλα μου, τριπλοσταυροκοπήθηκε και γεμάτη συγκίνηση, σεβασμό κι ευλάβεια, ψιθύρισε:
   - Αχ΄, Χριστούλη μου, η πορδούλα Σου!!!
   Αυτή, όμως, ήταν αγράμματη, άρα απολύτως δικαιολογημένη!).
   - κλαψαρχίδης = αυτός που κλαψουρίζει συνέχεια, παρακαλώντας κάποιον υπουργό, (ή υφυπουργό, αναλόγως), προφανώς γιά ρουσφέτι. (Σημ. Τυχόν άσεμνος συνειρμός είναι τελείως άστοχος και η αντίστοιχη απόδοση εντελώς λανθασμένη, καθ’ όσον ο, εν λόγω, υπονοούμενος χυδαίος χαρακτηρισμός εκφράζεται, συνήθως, με τα διακριτικά του αντίθετου φύλου!).
   - σπαζαρχίδης = ο ριζοσπαστικά τοποθετημένος ενάντια στην εξουσία. Ο αντιεξουσιαστής! (Σημ. Τυχόν ομοιότης με γνωστό αντιεξουσιαστή-πρωθυπουργό -όνομα και μη χωριό- απολύτως τυχαία και συμπτωματική. Ακόμη και η χυδαία, νεοελληνική παραποίηση-παραφθορά του όρου πρέπει να αποκλειστεί, αφού αυτή διατυπώνεται, συνήθως, όχι με τα «πλαϊνά», αλλά κατ’ ευθείαν με το ανάμεσά τους ευρισκόμενο, βασικό «όργανο»!).

   Ευελπιστώ πως ο ως άνω εμπλουτισμός της ελληνικής γλώσσας θα τύχει της προσοχής του διαπρεπούς καθηγητού κ. Γ. Μπαμπινιώτη και οι αναφερθείσες λέξεις θα συμπεριληφθούν, ως σπάνιο κόσμημα της αρχαιοελληνικής γραμματείας, στην προσεχή, συμπληρωματική και διορθωτική επανέκδοση του λεξικού του, καθ’ όσον ανατρέχοντας σ’ αυτό διαπίστωσα, περιέργως, ως βασική έλλειψη την απουσία τους.

Η αξιοπρέπεια της ξεφτίλας και η ξεφτίλα της αξιοπρέπειας.

Επικαιρότης

   Φαίνεται πως ο κ. Σαμαράς πήρε πολύ στα σοβαρά τα μαθήματα του «Σωτήρη – Εγγυητή», γύρω από τις μπλόφες, τα παραπειστικά και τις τέτοιες αηδίες. Και τα εφαρμόζει, το ίδιο σαχλά, το ίδιο ανόητα και το ίδιο επικίνδυνα.
   Αφού, πλέον, έμαθαν οι πολιτικοί να μας κυβερνάν με χαρτοπαικτικούς όρους και κανόνες, ας λάβει υπ’ όψη του τον χρυσό κανόνα ενός άλλου λαμπρού και δημοφιλούς τραπουλοπαιχνιδιού, του κουμ-κάν. Εκεί, πρώτα σώζεις την παρτίδα και μετά την κερδίζεις!
   Καλή η αξιοπρέπεια, άριστες οι κόνξες και πρώτοι οι λεονταρισμοί προς τόνωση του φρονήματος των ψηφοφόρων και τη διατήρηση της εκλογικής πελατείας, αλλά όταν έχεις ξεπεράσει το όριο ένδειας και παγκόσμιας καταφρόνιας, ευρισκόμενος, χωρίς μία, στο έλεος δανειστών, μοιραία, είσαι υποχρεωμένος να κάνεις την ανάγκη φιλοτιμία, να συμβιβάζεσαι με όσα σου υπαγορεύουν και να απαλύνεις τον πόνο από τις απαιτήσεις τους με…. βαζελίνη!
   Αφού κ. Σαμαρά, «δεινόν το προς κέντρα λακτίζειν», σκόπιμο είναι να αφήσετε τις ψευτοπαλληκαριές κατά μέρος και να συνταχθείτε κι εσείς στη γραμμή όλων των προηγούμενων λεβέντηδων, (Παπακωνσταντίνου, «Σωτήρης», Ευφράδειας, κ.λπ.), να βρείτε μία ωραία δικαιολογία γιά να εκτελέσετε την αντίστοιχη θεαματική, πλην πρέπουσα, «κωλοτούμπα» που σας αναλογεί, συμμορφούμενος στο πάνσοφο «ανάγκαν και θεοί πείθονται». Από φραστικά μπαλώματα και λεκτικά «στρογγυλέματα» εσείς οι πολιτικοί, άλλο τίποτα!
   Κάνετε λοιπόν γαργάρα το ηρωϊκό σας «όχι», (ένας ήταν ο Μεταξάς), και βάλετε, όχι μία αλλά δέκα, αν χρειαστεί, υπογραφές, γιά να ξεμπλοκάρει η πολυπόθητη 6η δόση και πάρουμε, μαζί της, και μία μικρή αναστολή της βέβαιης εκτέλεσης, ίσα γιά να κάνουμε τα τελευταία υποφερτά Χριστούγεννα της ζωής μας, κατ’ εφαρμογή του σοφού λατινικού «dum spiro spero» και του, επίσης σοφού αλλά λαϊκού ελληνικού, «και το λίγο της γριάς,…. καλό της κάνει». Και μετά, να συνεχίσουμε, ασπαίροντας, τον μαρτυρικό μας ανήφορο, μέχρι της τελικής πτώσεως! Τον τρυφηλό και ευρώσπαρτο, εύκολο στην αρχή, δρόμο της απωλείας, που χάραξε η κακή μας μοίρα και η αφροσύνη του λαϊκού ηγέτη και εθνικού μας ολετήρα, πριν από τριάντα χρόνια.
   Τώρα είναι πολύ αργά γιά δάκρυα μετανοίας, μαγκιές και κορδακισμούς τύπου:
   - Εγώ δεν υπογράφω, είμαι εθνικά υπερήφανος, είμαι λεβέντης!
   Καλή η αξιοπρέπεια αλλά «prima vivere e poi…. όλα τ’ άλλα»! Και όποιος δεν αντέχει κι αυτή την ταπείνωση, έχοντας αντέξει όλες τις προηγούμενες, ας κάνει χαρακίρι! (Υπόσχομαι να του πηγαίνω στεφάνι στον τάφο, εφ’όρου ζωής, στην επέτειο θυσίας του!).
   Η 15η Δεκεμβρίου πλησιάζει κι ας ελπίσουμε πως ο Άγιος Λευτέρης, που γιορτάζει τότε, να λευτερώσει την καταραμένη, αλλά απολύτως αναγκαία 6η δόση.

Άρχισαν τα όργανα….!

Σχολιασμοί

   Παρακολουθώντας με προσοχή τα δρώμενα στην πολιτική σκηνή και στη Βουλή, μόνο μελαγχολικές σκέψεις μπορούν να γίνουν. Τριακόσιοι βουλευτές, τριακόσιες είκοσι απόψεις! Και καμία από δαύτες δεν λαμβάνει υπ’ όψη το συμφέρον της χώρας. Όλοι την πάρτη τους και μετά το κομματικό συμφέρον. Αλλά κι αυτό, όπως το καταλαβαίνει ο καθένας!
   Μιά κακοκουρντισμένη ορχήστρα, μ’ έναν ευπρεπή και ηπίων τόνων μαέστρο, που πιστεύω ακράδαντα ότι, (από μέσα του), θα έχει ήδη μετανιώσει γιά το ρίσκο που πήρε, αναλαμβάνοντας το έργο που ανέλαβε και θέτοντας σε κίνδυνο την προσωπική του ακεραιότητα, την επαγγελματική του επάρκεια και την φυσική του, ανθρώπινη, αξιοπιστία κι αξιοπρέπεια. Ηγούμενος κυβέρνησης που πριν, καν, λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, αντιμετωπίζει αυτό το φίλιο, υποτίθεται, αλαλούμ, και κατά συνέπεια δεν έχει καμία τύχη. Ξεκινάει να παίξει Μότσαρτ και βγάζει φάλτσες νότες, θυμίζοντας μουσικό έργο του Ιάνη Ξενάκη!
   Αν μέσα σ’ όλο αυτό τον αλαφιασμένο παραλογισμό συνυπολογιστεί και η διεθνής συγκυρία, οι προβλέψεις γιά το μέλλον μόνο αισιοδοξία δεν δικαιολογούν. Η στήλη, «δαγκώνει» τη γλώσσα της γιά να μην γίνει μάντις κακών, όμως προβλέπει το «μοιραίο», και μάλιστα σύντομα!
   Και μέσα σ’ όλον αυτό τον χαμό, ο «Εγγυητής» συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στο κωμειδύλλιο «Ο Παπανδρέου πρωθυπουργός» και να υπερασπίζεται από το βήμα της Βουλής τη βόμβα-δημοψήφισμα, που κόντεψε να διαλύσει την Ευρώπη! Μιά ζωή αλλού αυτό το παιδί!
   Ο έτερος Καππαδόκης, ο Σαμαράς, εξακολουθεί να αρνείται να υπογράψει δήλωση «νομιμοφροσύνης» στο δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζί, προασπίζοντας την εθνική μας αξιοπιστία,  βάζοντας, έτσι, σε κίνδυνο τη ζωοδότρα «6η δόση»! Η αξιοπρέπεια του Γένους των Ελλήνων αποτιμάται σε 6 δισεκατομμύρια ευρώ! Που καταντήσαμε!

   Η αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου ιστορικού λαού εξαρτάται από το έλεος και το καπρίτσιο φίλων και Ευρωπαίων εταίρων και η φυσική του επιβίωση από μιά ελεημοσύνη 6 δις ευρώ, και μάλιστα δανεικών!!

   Έτσι παγιδεύτηκε σ’ ένα ιδιότυπο «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»! Αν δεν υποκύψει, χαθήκαμε κι αν υποκύψει θα λοιδωρηθεί σαν «δηλωσίας» και «κωλοτούμπας»! Η αριστερά κάτι ξέρει από τέτοια διλήμματα, (περίπτωση Άρη Βελουχιώτη, και όχι μόνο!).
   Και, σαν κερασάκι στην τούρτα της φαυλότητος, 14 βουλευτές πασόκοι που ψήφισαν το σφαγιαστικό χαράτσι των ακινήτων, μέσω ΔΕΗ, τώρα με επιστολή τους ζητούν την άρση του! Τέτοια σοβαρότητα και υπευθυνότητα από τους….. «πατέρες του έθνους»!
   Τελικά, «μωραίνει Κύριος, ον βούλεται απωλέσαι»…..

«Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα». Όμως πιό μεγάλη χώρα με πιό πολύ μυαλό!

Σκέψεις - Απόψεις

   Η Ιταλία, όπως φαίνεται, ακολουθεί την τύχη της Ελλάδας. Στην κλίμακα, βέβαια, που της αναλογεί, αφού όσο μεγαλύτερο είναι το καράβι, τόσο πιό πολύ ταλαιπωρείται από τα μεγάλα κύματα.
   Η κυβέρνηση σωτηρίας που, πολύ σοφά, επέλεξαν οι Ιταλοί να διαχειριστεί την κρίση τους και να πορευτούν ασφαλώς στη φουρτούνα, αποτελείται από τεχνοκράτες!

   Η στήλη, επαιρώμενη γι’ αυτό, είχε κατ’ επανάληψη υποστηρίξει, ως καλύτερη λύση, αυτήν ακριβώς τη μορφή διακυβέρνησης (τελευταία σχετική ανάρτηση, Σάββατο 29/10, με τίτλο "Εμμονή ακατανόητη και εθνικά επικίνδυνη"), ως τη μόνη δυνατή ν’ αντιμετωπίσει σωστά και πρακτικά τα σημερινά προβλήματα. Κυβέρνηση τεχνοκρατών με ικανότητα, γνώση και απουσία πολιτικού κόστους, προσθέτοντας μόνο, ως «μαέστρο-πρωθυπουργό», πολιτικό πρόσωπο γιά συντονιστή.
   Όμως εδώ, αντί ν’ ακολουθηθεί κάτι τέτοιο, το πολιτικό κατεστημένο επιχειρεί με «αλλαγή των ρούχων του κυβερνητικού Μανωλιού» να λύσει τα προβλήματα που το ίδιο δημιούργησε. Με πολιτικές ίντριγκες, μύχιους σκοτεινούς υπολογισμούς, ανοίκεια παζαρέματα και διατήρηση ισορροπιών, βάζει 4 υπουργοϋφυπουργούς στην Εθνική Άμυνα,(!), κρατάει στο κυβερνητικό σχήμα, σε θέσεις–κλειδιά, Παπουτσήδες και Ρέππες και με τον Μπεγλίτη στο «αντάρτικο», (τώρα που έχασε την καρέκλα, τώρα θυμήθηκε!), κι εμείς, οι αφελείς, προσδοκούμε να μας σώσει ένας…. Παπαδήμος μόνος του! Δεμένος χεροπόδαρα από τα κομματικά ιερατεία και με την Ευρώπη να κουνάει, αυστηρά, το δάχτυλο και να υπαγορεύει σκληρούς κι εξευτελιστικούς όρους, μάλλον την …. Παπουτσήσαμε!

   Με τις εκλογές στο βάθος του ορίζοντα, το ίδιο ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά, στην κυβέρνηση και τους «μνηστήρες», μέσα και έξω, ν’ ακονίζουν τα ξίφη τους γιά τη μεγάλη ώρα του λογαριασμού, η ενασχόληση με το κυβερνητικό έργο θα θυμίζει, μάλλον, το υφάδι της Πηνελόπης, που μέρα θα υφαίνουν και νύχτα θα ξηλώνουν.
   Όποιος, λοιπόν, τρέφει ελπίδες γιά κάτι ουσιαστικό από μιά τέτοια, δήθεν, «νέα» κυβέρνηση, ή δεν γνωρίζει καλά τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα, ή είναι αθεράπευτα ρομαντικός και θ’ απογοητευτεί. Και μάλιστα σύντομα Όσο για τις δημοσκοπήσεις, αφήστε τις να εκφράζουν την ελληνική κυκλοθυμία. Η καλή μέρα φάνηκε από την αρχή!

«Θεωρίες συνομωσίας»!

Σκέψεις

   Με την πρώτη ματιά στη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, και αφού ξεπεράσεις την πρώτη έκπληξη, παρατηρείς μια ξαναζεσταμένη, ίδια, σούπα ΠΑΣΟΚ, με μιά πρέζα νεοδημοκρατικό αλατοπίπερο και λίγο μαϊντανό από ΛΑΟΣ. Ένα πολυμελές και «φλύαρο» σχήμα, αντίθετο με το πνεύμα της εποχής, που απαιτεί λιτότητα παντού. (Αλήθεια, εκείνον το μισοκοιμισμένο, αργοκίνητο «ιπποπόταμο» τον χρειαζόταν, εξ άπαντος, η αντιπροεδρία;). Οπότε, άθελά σου και ψάχνοντας γιά τη βαθύτερη ουσία και νόημα της όλης αναστάτωσης, κάνεις μερικές σατανικές σκέψεις, επηρεασμένος και από το γενικότερο τυχοδιωκτικό κλίμα των καιρών.
   Προσέχεις ότι, τελικά, τη νύφη πλήρωσε ο ακραιφνής παπανδρεϊκός και εσωκομματικός αντίπαλος του κ. Ευφράδεια στη Θεσσαλονίκη, δημοψηφισματικός εφευρέτης κ. Καστανίδης, ο, άγνωστο γιατί, πονηρούλης κ. Μούσιαλος, ο «κούκλος» κ. Μπεγλίτης και κάτι τριτοκλασάτα «λιμά», ενώ διεσώθησαν άπαντες οι υπόλοιποι! Μέχρι η γόησσα Μαριλού και οι γίγαντες της πολιτικής, ο Σηφουνάκης και το Κουτρουμανάκι, παρέμειναν, βράχοι ακλόνητοι, στη θέση τους, γιά να σώσουν την.... πατρίδα!
   Επειδή δεν μου φαίνεται και πολύ λογικό να στήθηκε όλη αυτή η φαρσοκωμωδία γιά να φαγωθεί ο…. Καστανίδης, θεωρώ πολύ πιθανό ότι πραγματικός στόχος ήταν το χαζό παιδί. Όλο το κακόγουστο «στήσιμο» φτιάχτηκε γιά να απαγκιστρωθεί από την «καρέκλα» και να εκπαραθυρωθεί, αντικαθιστάμενο επ’ ευκαιρία, από πρόσωπο που «παίζει» γερά στην Ευρώπη.
   Επηρεασμένος απ’ αυτό το σαχλό πόκερ που παίχτηκε πρόσφατα, ως παλιός χαρτοπαίκτης των παλιών, φοιτητικών μου χρόνων, σπρώχνω τα ρέστα μου στην εξής θεωρία-αντιμπλόφα, κόντρα στον μαιτρ του είδους, πρώην «πρωθυπουργό» μας.

   Ο, επίσης, γνωστός βουλιμικός γιά εξουσία και εκδίκηση παμπόνηρος κ. Ευφράδειας, τα έκανε «πλακάκια» με τις, κατά Κοέλιο, σκοτεινές δυνάμεις του σύμπαντος, δηλαδή το «μούτρο», τον Σαμαρά και τη «σουπιά», το γιό του σανοπώλη, (κατά κόσμο Γ. Καρατζαφέρη), γιά να φάνε τον γκαφατζή Γιωργάκη. Να τον ξεκολλήσουν από την «καρέκλα» και, ήσυχα-ήσυχα, να τον οδηγήσουν στην έξοδο, με δόξα και τιμή, και ….να γλιτώσουν όλοι από δαύτον, αποκαθιστώντας, ταυτοχρόνως, τις καλές μας σχέσεις με την Ευρώπη, μέσω ενός γνωστού και έμπιστου σ’ αυτήν, νέου πρωθυπουργού!
   Και στη συνέχεια, αφού πάρουμε την πολυπόθητη 6η δόση και ηρεμήσουν τα πράγματα, να…. ξαναπλακωθούν, πάλι, μεταξύ τους σε προσεχείς εκλογές με… ό,τι ήθελε προκύψει. Βλέποντας και κάνοντας!

   Το σενάριο αυτό θα αποδειχθεί, πιθανότατα, γεγονός, αν και εφ’ όσον στην προσεχή εσωκομματική αναμέτρηση, ο κ. Ευφράδειας κατορθώσει και κατεβάσει τον «άρχοντα του δαχτυλιδιού» Γιωργάκη και από την ηγεσία του κόμματος και γίνει αυτός «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», στέλνοντας τον «πορφυρογέννητο»…. στο αρχείο! Κι αυτό θα φανεί σύντομα!
   Μπορεί όλ' αυτά να αποτελούν προϊόντα της νοσηρής φαντασίας μου, όμως ως σενάριο, καλό ακούγεται. Si non e vero, e ben trovato!

«Σπεύδε βραδέως»!

Επί του τηλεχειριστηρίου

   Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδος, με πρώτη ματιά, αφού δεν είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε καλά, αλλά μόνο ακροθιγώς, από το προηγούμενο δημόσιο παρελθόν του στη χώρα, καθ’ όσον το πλείστον της καριέρας του ξετυλίχτηκε στο εξωτερικό, δίνει θετικά πρώτα δείγματα γραφής. Η φυσιογνωμία του «παίζει» στο γυαλί και ο ήρεμος, στρωτός λόγος του δείχνει σοβαρό και μετρημένο άνθρωπο, κάτι που επιβεβαιώνεται από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές θέσεις που κράτησε και τον σεβασμό που κέρδισε από την διεθνή ηγεσία και κοινή γνώμη. Γεγονότα αντικειμενικά, σαφή και αδιάψευστα.
   Ο ρόλος που του ανετέθη -και ο ίδιος ανέλαβε- αυτή την κρίσιμη στιγμή, είναι ιδιαίτατα δύσκολος, αντιπαθής, (λόγω της πολιτικής που θα πρέπει να ακολουθήσει) και ψυχοφθόρος, αφού μόνο καλά λόγια δεν πρόκειται ν’ ακούσει, αλλά θα βάλλεται συνεχώς και πανταχόθεν!
   Όσοι πίστευαν (και πιστεύουν) πως η λέξη «Παπαδήμος» αποτελεί το μαγικό κλειδί που θ’ ανοίξει την πόρτα της ευημερίας και αντιστροφής της μιζέριας μας, ανήκουν στους αιώνιους αιθεροβάμονες, τους υπεραισιόδοξους και τους, μονίμως, εκτός πραγματικότητος. Ο κ. Παπαδήμος δεν είναι Νταίηβιντ Κόππερφηλντ, ούτε διαθέτει μαγικά ραβδιά, ιδανικός αυτόχειρας είναι.
   Το ζητούμενο απ’ αυτόν δεν είναι η άρση των σκληρών, θεραπευτικών της βαθύτατα νοσούσης εθνικής οικονομίας, μέτρων που, ούτως ή άλλως, πάρθηκαν και ψηφίστηκαν, αλλά η ορθολογιστική εφαρμογή και η δίκαιη διάχυσή τους στην στενάζουσα ελληνική κοινωνία. Όχι «οριζόντιοι», «κάθετοι» ή «διαγώνιοι» πειραματισμοί και…. όποιον πάρει ο Χάρος, όπως βιώνουμε μέχρι σήμερα! Και πάνω απ’ όλα να είναι ειλικρινής και να λέει την αλήθεια στον λαό, όσο πικρή κι αν είναι. Προσδοκούμε σωφροσύνη, περίσκεψη, δικαιοσύνη και σταθερότητα αποφάσεων. Όχι ράβε-ξήλωνε, εμπρός-πίσω, είπα-ξείπα και κραυγαλέες προχειρότητες με ασυναρτησία, πειραματισμούς και αδικίες.

   Κατά συνέπειαν, η κλασική ελληνική τακτική της βιαστικής και άκριτης κριτικής, πριν καν σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση και πριν «πιάσει» δουλειά ο νέος πρωθυπουργός είναι, τουλάχιστον, επιπόλαιη. Απαιτείται νηφαλιότητα και σύνεση. Ούτε πανηγυρισμοί, ούτε κλάψες. Ούτε γάμοι και βαφτίσια, αλλά ούτε κηδείες και μνημόσυνα! Ας εξαλείψουμε, επί τέλους, το παραδοσιακό σύνδρομο, κατάλοιπο της μακρόχρονης Τουρκοκρατίας που κουβαλάμε στο DNA της φυλής και τις βιασύνες που φέρνουν μόνιμα γκρίνια, μιζέρια και μικροψυχία. Μέσα στο μαύρο χάλι μας, η λύση Παπαδήμου είναι άριστη, ίσως η καλύτερη δυνατή, που χρειάζεται ανοχή και στήριξη, παρά τις όποιες επιφυλάξεις.
   Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς τις πολιτικές καταβολές του. Όμως η κρισιμότητα των στιγμών και η σοβαρότητα του ανθρώπου, όπως φαίνεται στη φυσιογνωμία και το ύφος των πρώτων λόγων του, σε συσχετισμό με την διεθνή του αναγνώριση, αποτελούν αρκετά ισχυρές προϋποθέσεις γιά παραμερισμό κομματικών ταυτοτήτων και σοβαρό αρχικό «κεφάλαιο», στο δύσκολο έργο που τον περιμένει. Επιβάλλεται να αισιοδοξήσουμε, ευελπιστούντες στο κύρος και την εντιμότητα του ατόμου, παρ’ όλον ότι η κυβέρνησή του, χωρίς αυταπάτες, είναι πάλι μία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
   Γι’ αυτό υπάρχουν δικαιολογημένες αμφιβολίες, αν και κατά πόσον το σάπιο πολιτικό σύστημα και ιδίως ο διαβολικός πασοκικός μηχανισμός, στην αγκαλιά και το έλεος του οποίου βρίσκεται παραδομένος ο τεχνοκράτης κ. Παπαδήμος, (δηλαδή «ξένο σώμα»), του επιτρέψει να δουλέψει απερίσπαστος. Αν μπορέσει να λειτουργήσει ανεξάρτητα και αποτελεσματικά και αν η πλειοψηφούσα πασοκαρία τον αφήσει να κυβερνήσει ή θα τον «τρικλοποδιάζει» και υπονομεύει συστηματικά, προκειμένου να του «λερώσει» το προφίλ, μπας και χάσει στο μέλλον τη «δουλειά» του, αφού το μόνο που απασχολεί αυτό το φαύλο πολιτικό κατεστημένο είναι η «καρέκλα»! Εγγύηση της ανωτέρω στρατηγικής ο «βαθυπασόκος» λαϊκιστής Υπουργός κ. Ρέππας! (Την κουτάλα, σύντροφοι!)
   Μελανό, επίσης, σημείο θεωρώ, (αναπόφευκτο ίσως, λόγω διαμορφωμένης κατάστασης), την διατήρηση στην θέση του Υπουργού των Οικονομικών, του χοντρομπαλά φαφλατά κ. Ευφράδεια. Ας ευχηθούμε ότι θα καταφέρει, τουλάχιστον, να τον συμμαζέψει και, κυρίως, να του περιορίσει την ακατάσχετη φλυαρία και την έφεση στην επιπολαιότητα και αναξιοπιστία (σήμερα άσπρο-αύριο μαύρο!, αλλά με ωραία λόγια και άφθονο μπλα-μπλά!), περιφρουρώντας, έτσι, τη δική του σοβαρότητα, το κύρος της κυβέρνησής του και την αξιοπιστία της χώρας.

   Εν κατακλείδι, απαιτείται από όλους ψυχραιμία, περίσκεψη, σκεπτικισμός και ετοιμότητα. Να δούμε, να κρίνουμε και, μετά, να τοποθετηθούμε χωρίς, επιμένω, να κρατάμε μεγάλο «καλάθι» προσδοκιών. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, πολλά περιθώρια δεν υπάρχουν, ούτε πολλές επιλογές. Οπότε…….

   ΥΓ. Και αφού το χιούμορ αλατίζει κι ομορφαίνει τη ζωή μας, κάτι που μας χρειάζεται αφόρητα σήμερα, καταγράφω το εξής:
   O μέχρι σήμερα συστηματικός και κατ’ επανάληψη «Σωτήρας», δήλωσε:
   - Θα είμαι παρών και εγγυητής των εξελίξεων!!!

Σκιαγράφημα μιάς προσωπικότητας γεμάτης σκιές!

Θέσεις - Απόψεις

   Τώρα που έδυσε, επί τέλους, το πολιτικό άστρο του Γ. Παπανδρέου-τζούνιορ, έρχεται η ώρα του απολογισμού. Αν και είναι πολύ νωρίς, καθώς η Ιστορία θα βάλει μελλοντικά και πλήθος άλλων στοιχείων στο μικροσκόπιό της, αφού μετά την εμπέδωση της πτώσης του η κατάλυση φόβων, εμπλοκών και πολιτικών σκοπιμοτήτων θα ανοίξει πολλά στόματα, τα οποία θα καταμαρτυρήσουν συγκλονιστικά πράγματα, τα υπάρχοντα αμάχητα στοιχεία επιτρέπουν μιά πρώτη σκιαγράφηση ενός μοιραίου ατόμου. Του πιό αδύναμου κρίκου της καταστροφικής, γιά τον τόπο, αλυσίδας των Παπανδρέου. Του λάθος ανθρώπου που πήρε τιμόνι τη λάθος στιγμή στο λάθος καράβι! Και, βέβαια, με καταστροφικά αποτελέσματα. Σχεδόν το βούλιαξε αύτανδρο και αποχωρεί με συνοδεία καταφρονητικών και χλευαστικών σχολίων από την παγκόσμια ηγεσία και κοινή γνώμη, που μολύνει και διαχέεται άδικα σε όλο τον ελληνικό λαό!
   Ολόκληρη η ζωή του ανθρώπου υπήρξε «δοτή», γεμάτη «δαχτυλίδια»! «Πορφυρογέννητος», ως γόνος πολιτικής οικογένειας με μεγάλη παράδοση και συμμετοχή σε συγκλονιστικά γεγονότα ταραγμένων ιστορικών περιόδων και μεγαλωμένος μέσα στο ζυμωτήριο της πορείας της χώρας και της πολιτικής ίντριγκας, βγήκε στην πολιτική σκηνή, δειλά-δειλά, χάριν στην επιμονή της «μάμυς» του και παρά τους αρχικούς δισταγμούς του πατέρα, ο οποίος… ήξερε τις πραγματικές δυνατότητες του γιού!
   Δοκιμάστηκε σε μικρά και επουσιώδη πόστα με άχρωμες έως ασήμαντες επιδόσεις, έως ότου, παρά την καταφανή του αδυναμία στην άρθρωση και την μεγάλη άγνοια (φυσικώ τω λόγω) της ελληνικής γλώσσας, βρέθηκε Υπουργός…. Παιδείας!
   Από την κυβερνητική του διαδρομή στα διάφορα υφυπουργεία και υπουργεία η μόνη επιτυχία που παρουσίασε είναι τα ζεϊμπέκικα με έναν Τούρκο ομόλογό του! Bravo Giorgo, opa!
   Η μετέπειτα πορεία του στο πολιτικό στερέωμα, εδραιώθηκε από την τότε κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ στον ελληνικό χώρο και με μοναδικό προσόν το «όνομα». Αποτελούσε το «παιδί της Αλλαγής», και τίποτε άλλο!
   Η διαφαινόμενη πτώση του κόμματός του ανάγκασε τον Σημίτη, προκειμένου να επωμιστεί ο ίδιος τον διασυρμό της εκλογικής συντριβής, να δώσει το «δαχτυλίδι» της διαδοχής στο «όνομα» και όχι στον ικανό άνθρωπο, με την υστερόβουλη σκέψη.
   - Ή το «όνομα» θα σώσει την παρτίδα, ή θα βουλιάξει κι αυτός αποδεικνύοντας τη νομοτέλεια, τον μονόδρομο και το μοιραίον της αποτυχίας της κυβέρνησής μου!
   Την εγκατάστασή του στην ηγεσία του κόμματος…. άνευ αγώνος, ήρθε να επικυρώσει μία παρωδία εσωκομματικής δημοκρατικής διαδικασίας …. άνευ αντιπάλου! Υπό τις ιαχές χαχόλων οπαδών:
   - «Σήκω Αντρέα γιά να δεις, το παιδί της αλλαγής!»
   Ακολουθώντας μιά άκρως λαϊκίστικη και δημαγωγική πολιτική, που απέδειξε ότι υπήρξε άριστος δέκτης στην αφομοίωση όλων των κακών συστατικών του πατρός, με γελοία παιδιάστικα καμώματα, (δάκρυα στο λιμάνι από τα, δήθεν, δακρυγόνα της Αστυνομίας με ψευτολιποθυμίες και λοιπές σαχλαμάρες, εμετική συμπεριφορά στα εγκαίνια του Μουσείου Ακροπόλεως, κ.λπ. καραγκιοζιλίκια), εκμεταλλευόμενος τον τοίχο που πρόβαλε ανένδοτος στη ξέφρενη πορεία της χώρας προς τη σύγκρουση μαζί του, την αδυναμία του Καραμανλή να επωμιστεί το βαρύ έργο αντιμετώπισης της κρίσης που όλοι γνώριζαν ότι έρχεται και με έωλα ή ψευδή συνθήματα, τύπου «λεφτά υπάρχουν», κάθισε, επί τέλους, στην πολυπόθητη «καρέκλα».
   Έτσι, μη καταφέρνοντας σε όλη του τη ζωή να «χτίσει», άρχισε να κατεδαφίζει το, ήδη, μισορημαγμένο «μαγαζί» της Ελλάδας, ως νέος Ηρόστρατος! Το μόνο πράγμα που καταφέρνει μόνος του!
   Δύο χρόνια έφτασαν γιά να κάνει τον τόπο βίδες και να βρεθούμε στο σημερινό μπάχαλο. Φτώχεια στο λαό, εξάρτηση της χώρας από τους ξένους, χρέη μέχρι το λαιμό, παγκόσμια λοιδορία και ανυποληψία της Ελλάδας με διεθνή καταβαράθρωση της αξιοπιστίας και κάθε έννοιας που αρχίζει με τις λέξεις «ελληνικός-ή-ό» και με λαμπρή προσδοκία να βρεθούμε το 2020 στα δεδομένά του 2009! Και με μιά ελεεινή προπαγάνδα που απαιτούσε να πανηγυρίζουμε γι’ αυτήν τη μεγάλη επιτυχία!
   Επιστέγασμα της εφιαλτικής γιά τον τόπο ανεύθυνης πολιτικής σταδιοδρομίας του Γ. Παπανδρέου – τζούνιορ, είναι η πεισματική αγκίστρωση σε μιά «καρέκλα» που δεν ταιριάζει στα μέτρα του και ένα αξίωμα που όχι μόνο δεν ετίμησε, αλλά ατίμασε πολλαπλώς. Και όταν έφτασε, αμείλικτη, η στιγμή της αλήθειας, προσπάθησε, με κακία κι εκδικητικότητα, να πάρει μαζί του στο βάραθρο ολόκληρη την Ελλάδα, με τη γελοία φαρσοκωμωδία της διαδοχής που διεύθυνε μαεστρικά και διαβολικά. Με παλινδρομήσεις, παραπληροφορητική διασπορά φημολογιών και ανακάτεμα «μικρών» ονομάτων, σε μιά προσπάθεια να εξακολουθήσει να κυβερνά μέσω αχυρανθρώπων! Ευτυχώς χωρίς επιτυχία. 
   Η Ιστορία τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες!

Ζητείται … πρωθυπουργός!

Επικαιρότης

   Όντας, όπως όλοι οι Έλληνες, σε συνεχή αναβρασμό και αγωνία γιά το αύριο του τόπου περιμένω με ανυπομονησία τη λύση του πολιτικού δράματος, γιά να δω, επί τέλους, ποιό δρόμο θα τραβήξει η πολυβασανισμένη μας χώρα και ο καταταλαιπωρημένος της λαός.
   Ακούγοντας, μιά ακόμη φορά, τη γνωστή παρλάτα του «σωτήρα-πρωθυπουργού» μας, διαβασμένη, κατά τα γνωστά, από το απέναντι ώτο-κιού, όταν έφτασε στην υπόνοια του μέλλοντα πρωθυπουργού και άκουσα ότι πρόκειται γιά «θεσμικό» παράγοντα, ανέκραξα άμεσα, Ωχ! αφού έπιασα ποιόν εννοεί και ετοίμασα την κάτωθι ανάρτηση.

   Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν!

   Άμα τω ακούσματι του ονόματος του νέου (!) πρωθυπουργού, που τον ψάχναμε 5 ημέρες, ενώ αυτός κρυβόταν στην κωλότσεπη του Παπανδρέου, σπεύδω, πριν ξεράσω, να κάνω αυτή την ανάρτηση.
   Ο πολυπόθητος, όσο και προβληματικός τοκετός είναι απολύτως συμβατός με τη φυσιογνωμία και το όλο πνεύμα του κωμικοτραγικού σίριαλ που άνοιξε αυλαία τον Οκτώβριο του ’09 και συνεχίστηκε, παρά τα σφυρίγματα και τις αποδοκιμασίες του κόσμου, μέχρι τώρα. Σήμερα, μετά 5/ήμερο διάλειμμα προχωρεί στη δεύτερη πράξη του.
   Δεν νομίζω ότι υπάρχει ένας (αριθμός 1) που να πιστεύει ότι η νέα κατάσταση θ’ αλλάξει, έστω κατά μία κεραία, από όσα αδέξια, επιπόλαια και καταστροφικά μεθόδευσε, έπραξε ή παρέλειψε η προηγούμενη κυβέρνηση και πως ο λαός θα ανακουφιστεί, κατ’ ελάχιστον, από τα δεσμά που του χάλκευσε.
   Αφού μας έσκασαν μέχρι να μας αποκαλύψουν το επτασφράγιστο μυστικό του νέου «ηγέτη» ….Τσα! … Το όνομα αυτού Φίλιππος Πετσάλνικος! (και στο βάθος να αχνοφαίνεται με το χαζό μειδίαμα …. ο Γιωργάκης, τρίβοντας τα χέρια του!).
   - Μαλ…. ες, νομίζατε πως θα μου ξεφύγετε και θα γλιτώσετε από μένα έτσι εύκολα; Αμ δε… ! Και πιό πίσω να καραδοκεί ο ευτραφής ανουσιολογάς κ. Ευφράδειας!
   Ο Πετσάλνικος υπήρξε ένας πιστός σφουγγοκωλάριος του Παπανδρέου, ένας εκ των πρωταγωνιστών του φιάσκου του δημοψηφίσματος και, γιά μιά ζωή, πειθήνιο όργανο του ίδιου και του συμβουλίου που κατεύθυνε την ολέθρια πορεία του «Σωτήρα». Ένα τυπικό ανδρείκελο-αχυράνθρωπός του. Ο ευγενικότερος χαρακτηρισμός του «νέου» πρωθυπουργού είναι, «alter ego» του Γιωργάκη! Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς!
   Με τέτοιες ανόητα καραγκιοζιλίκια πάνε να σώσουν τη χώρα, ή απλώς παίζουν κάποιο υπαγορευμένο «άνωθεν» παιχνίδι;
   Εκείνο, όμως, που προκαλεί, όχι απλώς έκπληξη, αλλά κατάπληξη είναι η αποδοχή αυτής της κοροϊδίας από τον Σαμαρά! Και μαζί τεράστια απογοήτευση και αγανάκτηση!
   Φαινομενικά προξενεί εντύπωση ένα γεγονός. Μία μεγάλη μερίδα βουλευτών του ΠΑΣΟΚ αρνείται τη λύση Πετσάλνικου-alter ego Παπανδρέου! Γεγονός, φαινομενικά περίεργο, αλλά απολύτως εξηγήσιμο. Οι διαφωνούντες, στο πρόσωπο Πετσάλνικου ουσιαστικά αποδοκιμάζουν τον αρχηγό τους, αφού η φιλοσοφία και δομή του κόμματος δεν τους αφήνει περιθώρια να το κάνουν απ’ ευθείας!
   Η γελοιότητα έφτασε στο κατακόρυφο με τον απόλυτο εξευτελισμό των θεσμών και της χώρας και συμπλέκει στα δίχτυα της και την ΝΔ.
   Η αγανακτισμένη αποχώρηση του γιού του σανοπώλη (κατά κόσμο Καρατζαφέρη) αποδεικνύει περίεργα μαγειρέματα. Σίγουρα κάτι άσχημο κρύβεται και κάποιο έργο παίζεται πίσω από την πλάτη μας που δεν προοιωνίζεται καλό! Να δυστυχήσουμε μπορεί, να πτωχεύσουμε πολύ πιθανό, να πλήξουμε όμως, ποτέ! Εδώ είμαστε, θα το ψάξουμε και θα το «κράξουμε»!

   Η κεραυνοβόλα αντίδραση αρμοδιότερων εμού παραγόντων, χάλασε τη «σούπα» όλων και η ανάρτηση που είχα σκοπό να κάνω μοιάζει ξεπερασμένη και ισχύει μόνο γιά όσα σημεία από τα αναφερόμενα εξακολουθούν να «παίζουν» και δεν κατήργησε η ομαδική παράκρουση των ημερών.
   Ο Παπανδρέου, αν και πολιτικά ενταφιασμένος πλέον, καταφέρνει και μέσα από τον πολιτικό του τάφο να συνεχίζει διαβολικό έργο, να δολοπλοκεί και να δηλητηριάζει το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας, απεργαζόμενος την καταστροφή της, αφού επιδιώκει να την πάρει μαζί του στο χάος και την εξαφάνιση.

- Θα το γράψεις 100 φορές … !!!

Επικαιρότης

   Η ιστορία που άρχισε με τον ακατανόητο κεραυνό εν αιθρία περί δημοψηφίσματος -άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου- δείχνει να μην έχει τέλος.
   Εκείνο όμως που την παρούσα δύσκολη στιγμή δείχνει να μ’ ενοχλεί περισσότερο,  μαζί φαντάζομαι και πάρα πολλούς Έλληνες, είναι η προσβλητική, σε βαθμό εξευτελισμού, απαίτηση των Ευρωπαίων γιά ενυπόγραφη γραπτή αποδοχή της συμφωνίας της 27/10 η οποία είναι, ήδη, υπογεγραμμένη και αποδεκτή από τον τότε «νεφεληγερέτη» πρωθυπουργό, εκπρόσωπο της Ελλάδος.
   Θεωρώ ότι το ιταμό και ατιμωτικό γιά τους Έλληνες αίτημα-τιμωρία της χώρας που στηρίζεται σε μια ανόητη «παρόλα» ενός πολιτικού που πλήρωσε ακριβά την αμετροέπειά του, αποτελεί δείγμα γραφής και πρελούντιο του τι μέλλει να επακολουθήσει και τι είδους αντιμετώπιση περιμένει τη δόλια πατρίδα στα επόμενα χρόνια.
   Ήδη ο Σαμαράς, εκφράζοντας το δημόσιο αίσθημα, αντέδρασε άμεσα και αυστηρά προσπαθώντας ν’ αναστηλώσει το καταρρακωμένο και διάτρητο γόητρο της χώρας.
   Μακάρι να πετύχει και να περάσει η αντίδραση, αν και οι Ευρωπαίοι δεν παίζουν και όταν μπλοφάρουν, η μπλόφα τους συνήθως  βγαίνει. Πάντως, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ως πρώτη προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή, είναι οπωσδήποτε επαινετή και δείγμα πως περίσσεψε και κάποια αξιοπρέπεια στον τόπο τούτο!

   Ουδέποτε φανταζόμουν ότι, έχοντας φέρει τον Κόσμο γύρα κάμποσες φορές και πλήρως διυλισμένος μέσα στον διεθνισμό θα έβγαζα στα γεράματα τέτοιο χούι εθνικής ευαισθησίας!
   Ε΄, όχι να έρχεται κι ο τελευταίος διορισμένος υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να αμφισβητεί τον δημόσιο λόγο μας, επίσημα, κατηγορηματικά και φωναχτά διατυπωμένο σε όλους τους τόνους, επειδή σε μιά άτυχη περίοδο του έθνους, βρέθηκε σε επίσημη θέση ένα μα..... μένο αυτιστικό παιδί που κλόνισε την αξιοπρέπεια και αξιοπιστία ενός σκληρά δοκιμαζόμενου ιστορικού έθνους και το οποίο, τελικά, πετάχτηκε σαν τρίχα απ' το ζυμάρι, στον κάλαθο των αχρήστων της Ιστορίας.
Φτάνει πιά! Αρκετές προσβολές δεχτήκαμε άδικα!

   ΥΓ.  Αφού διαπιστώνεται μεγάλη δυστοκία στα πρόσωπα της νέας κυβέρνησης «εθνικής υποτέλειας», τολμώ να διατυπώσω πρόταση:
   - Πρωθυπουργός. Βασ. Λεβέντης, (της Ενώσεως Κεντρώων)
   - Α’ Αντιπρόεδρος. Κουτρουμάνης
   - Β’ Αντιπρόεδρος. Σηφουνάκης
   - Υπουργός Υγείας. Η Κυρία…. Περλεπέ.
   - Κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αντώναρος (ο αποκαλούμενος και Μπελφεγκόρ)
   - Υπουργός Οικονομικών. Φούφοτος (ο αδελφός της .. Ελένης)

Το πολιτικό κρυφτούλι σε μιά προσεκτικότερη, δεύτερη θεώρηση.

Θέσεις - Απόψεις

   Επιχειρώντας, μετά την πρώτη φούρια, μιά καθαρότερη ματιά στα τελευταία συνταρακτικά γεγονότα βλέπουμε ότι.

   - Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη, να κρύψει το στραπατσάρισμα που υπέστη από την αιφνιδιαστική και ακατανόητη ενέργεια του αρχηγού του, (το δημοψήφισμα), γεγονός που πυροδότησε αλυσιδωτές αντιδράσεις, εξάλειψε τα τελευταία ίχνη αξιοπιστίας δικής του και της χώρας και τον οδήγησε βιαστικά στην έξοδο, σκοτώνοντας και όσες φιλοδοξίες έτρεφε γιά διεθνή πολιτική καριέρα, αφού κατέστη, πλέον, persona non grata στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
   Ταυτόχρονα, η άφρων και άσχετη κατάθεση της πρότασης περί δημοψηφίσματος, απασφάλισε την επιμελώς κρυμμένη ευρωπαϊκή δυσφορία, γιά τον τρόπο που σκέπτεται και λειτουργεί η χώρα, εκμεταλλευόμενη την ευρωπαϊκή της ένταξη και τα χρήματα των φορολογούμενων εταίρων της και έδωσε πρώτης τάξεως ευκαιρία στα ευρωπαϊκά «τσακάλια» να αντεπιτεθούν και να εξασφαλίσουν έμπρακτα τα δανεικά, με όρους εθνικού εξευτελισμού και υποτέλειας.
   - Έτσι είσαστε, μπαγάσηδες; Όλοι στο «κάδρο», και γρήγορα! Υπογραφές από όλους, γιά να σιγουρέψουμε τα λεφτά μας. Αφού εσείς δεν έχετε το Θεό σας και όταν σας την δίνει κάνετε τρέλες, του λοιπού θα γίνεται ό,τι σας λέμε εμείς! No υπογραφή, no money!

   - Η ΝΔ, διά του αρχηγού της που γνωρίζει το μέγεθος της μπόρας που έρχεται, αρνείται κατηγορηματικά να συμμετάσχει με στελέχη της στην, δήθεν, κυβέρνηση «εθνικής ενότητος». Αποδέχεται ό,τι ψηφίστηκε και ό,τι αποφασίστηκε μέχρι τώρα, (αφού δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς), και αρνείται την επί μακρόν παραμονή στην εξουσία της νέας κυβέρνησης, η οποία μακροβιώνοντας θα πρέπει να πάρει τα πλέον αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν μέχρι τώρα, κατ' εφαρμογή της νέας δανειακής σύμβασης. Η υποστήριξή της από τον Σαμαρά θα σημάνει, αυτομάτως, συμμετοχή και συνενοχή σ' αυτά, άρα, πολιτικό κόστος και φθορά, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή στις αποφάσεις! Γι’ αυτό ζητεί βραχύβια κυβέρνηση και εκλογές προκειμένου, εκμεταλλευόμενος τη φορά των πραγμάτων και τη λαϊκή δυσαρέσκεια που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, να γίνουν γρήγορα εκλογές και σαν πρώτο κόμμα να καθίσει κι αυτός γιά λίγο στην πολυπόθητη «καρέκλα», έστω χωρίς αυτοδυναμία άλλα με κάποιες αναπόφευκτες συνεργασίες, (λέγε με Καρατζαφέρη) και χωρίς πολλές δυνατότητες επαναδιαπραγμάτευσης. Μόνο κέρδος ο «θώκος» και η (οπωσδήποτε βραχύβια) γλύκα της εξουσίας!  
   Πολιτικές καντρίλιες κατανοητές και, μάλλον, θεμιτές αφού το πολιτικό παιχνίδι είναι, εξ ορισμού βρώμικο και όλοι οι πολιτικοί «λέρες» που προτάσσουν πάντα τις προσωπικές τους φιλοδοξίες. (Άλλος λίγο και άλλος πολύ, παρά τα ωραία και ηθικά που εκστομίζουν!).
   Στα πλαίσια αυτής της τακτικής απέσυρε όλα τα αιτήματα και προαπαιτούμενα γιά να συναινέσει, επιμένοντας σθεναρά και μόνο στην πολιτική καρατόμηση Παπανδρέου, κάτι που είχαν προαποφασίσει όλοι (μέσα και έξω) και ευχαρίστως όλοι απεδέχθησαν.
   Τα περί «κωλοτούμπας» που βιάστηκαν να του αποδώσουν είναι, μάλλον υπερβολικά και οπωσδήποτε άδικα, αφού η περίπτωση θυμίζει Γαλιλαίο που υπό την απειλή της πυράς της Ιεράς Εξέτασης, απαρνήθηκε φωναχτά τις κοσμογραφικές απόψεις του (περιφορά της Γης), ενώ ψιθυριστά επέμεινε σ’ αυτές! «Κωλοτούμπα» συνιστά η συνειδητή μεταστροφή απόψεων, κατά τη φορά του οποιουδήποτε «ανέμου» και όχι το «ανάγκαν και θεοί πείθονται»!

   - Τα κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς επιδεικνύουν σταθερές θέσεις και προσανατολισμούς, πλην όμως αόριστες, ανεδαφικές και ανεφάρμοστες. Επίσης ο κατακερματισμός των δυνάμεών τους και η πεισματική περιχαράκωσή τους πίσω από επουσιώδεις διαφορές βυζαντινίστικης ουσίας, τους στερεί τη δυνατότητα να παίξουν σοβαρό ρόλο στις εξελίξεις, περιοριζόμενα μόνο στο αυγάτισμα των ψήφων τους, με την προσχώρηση των δυσαρεστημένων πασόκων και τη συνεχή αντιπολιτευτική άρνηση, χωρίς θέση. Και μέχρις εκεί!

   - Η παραδοσιακή Αριστερά (ΚΚΕ), με καθολική αντιευρωπαϊκή ρητορεία, εκμεταλλεύεται τη λαϊκή δυσαρέσκεια και με πολιτικό και κοινωνικό μοντέλο τελείως αντιδιαμετρικό του σημερινού, πυκνώνει τις τάξεις της με την προσέλευση, κυρίως, νέων και άπειρων «αγανακτισμένων» ριζοσπαστών που οραματίζονται αιθεροβατούντες ... μιά άλλη (;) κοινωνία! Όμως, εν ονόματι της «προόδου» που ευαγγελίζεται, μένει προσκολλημένη σε συντηρητικά συστήματα σταλινικών προτύπων, αποτυχημένων πανηγυρικά και απορριφθέντων ακόμη κι από τη γενέτειρα τους.

   - Ο πονηρός Καρατζαφέρης, (ο γιός του σανοπώλη, όπως λέει), καιροφυλακτεί πάντα και ελίσσεται σαν χορεύτρια οριαντάλ, προκειμένου ν’ αρπάξει κι αυτός κάποιο κοκαλάκι εξουσίας ή, έστω, να εγγράψει υποθήκες πρωταγωνιστικού ρόλου στο άμεσο μέλλον, (κι ας διατυμπανίζει το αντίθετο), με απώτατο όνειρο τη μεγάλη «καρέκλα». Βασικά προσβλέπει στη μεγάλη δεξαμενή της ΝΔ, γι’ αυτό και τα περισσότερα βέλη του είναι προς τα εκεί.
   Παρ’ όλη την προσεγμένη κι επιμελημένη του τακτική και τις πολλές, επί μέρους, σωστές θέσεις που διατυπώνει, η γενική συμπεριφορά του θυμίζει την ιστορία της κατσίκας, η οποία αφού κάθεται και την αρμέγουν, όμορφα κι ωραία, με μιά κλωτσιά αναποδογυρίζει την καρδάρα και… πάει το γάλα!

   - Από εκεί και πέρα το χάος. Ένα πλήθος «μοναχικών καβαλάρηδων», χωρίς ουσιαστικό λόγο και άποψη, ψάχνουν μιά θέση στον πολιτικό ήλιο, ικανοποιώντας εγωϊσμούς και ματαιοδοξία κενούς περιεχομένου.

   Σημ. Εντύπωση, ανησυχία και αδημονία προκαλεί η μη, εισέτι, εμφάνιση στο προσκήνιο του κ. Βασ. Λεβέντη, της Ενώσεως Κεντρώων, αφού η αποχώρηση του κ. Δημ. Βεργή, των Οικολόγων, θεωρείται δεδομένη, (δυστυχώς γιά τη χώρα), γιά άγνωστους, μέχρι στιγμής, λόγους. Και οι δύο μου λείπουν!

   Επί της ουσίας, τώρα, και πέρα από κυβερνητικά σχήματα, πολιτικές πιρουέτες, πρόσωπα και ισορροπίες, η κυοφορούμενη κυβέρνηση θ’ αποτελέσει, στα σίγουρα, μία από τις πιο αντιπαθείς (έως μισητές) κυβερνήσεις που γνώρισε ποτέ η χώρα.
   Αναλαμβάνει ένα μεγάλο και «βρώμικο» έργο και η αποτυχία της ας θεωρηθεί δεδομένη. Σκληρά μέτρα, φτώχεια, πείνα και δυστυχία μας περιμένουν, μαζί με απόλυτη εξάρτηση από το Διευθυντήριο της Ευρώπης των δανειστών μας.
   Όσο γιά το εσωτερικό της, τα ετερόκλητα και αντίπαλα «κομμάτια» που θα την απαρτίζουν θα προχωρούν αλληλοαναιρούμενα και αλληλοϋποβλεπόμενα, αφού το ένα μάτι θα ασχολείται με το δύσκολο έργο τους και το άλλο θα κοιτάει τις προσεχείς εκλογές. Προπτικές, λοιπόν, μηδενικές!
   Τελικά η σύνθεσή της διαφαίνεται εντελώς αντίθετη από το απαιτούμενο γιά τις σημερινές ανάγκες του τόπου. Πιστεύω, θα έπρεπε οι υπουργοί να ήσαν τεχνοκράτες, εκτός πολιτικής και απαλλαγμένοι πολιτικού κόστους, με «μαέστρο»-πρωθυπουργό κάποιο πολιτικό πρόσωπο κύρους, κοινής αποδοχής και με κυβερνητική εμπειρία. Όμως μεθοδεύεται το εντελώς αντίθετο!

   Όσο γιά τον λαό, ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Έρχεται νέα σφαγή του Μάμαλη και… όποιος αντέξει! Οι Κουτόφραγκοι δανειστές βρήκαν θαυμάσιο πάτημα την ευφυή ιδέα του «τέως» και μας «σβερκώνουν» γιά τα καλά, μαντρώνοντάς μας στη στρούγκα της άγριας και μακρόχρονης λιτότητας, διαχειριζόμενοι πλέον, κατά το δοκούν, τις τύχες μας και εκμεταλλευόμενοι τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας.

Μερικές σκέψεις και συμπεράσματα από το διήμερο πολιτικό θρίλερ.

Επικαιρότης

   - Το πιό σημαντικό γεγονός του Σαββατοκύριακου, αναμφισβήτητα, είναι το πολιτικό τέλος Παπανδρέου. Ο λευκός καπνός που βγήκε από την καμινάδα του Προεδρικού Μεγάρου ανήγγειλε το «Non habemus … Papandreum». Μαντάτο γιά άλλους χαρούμενο και γιά άλλους θλιμμένο. Σίγουρα όμως, ανακουφιστικό γιά όλους!

  

    -  Ο «πρωθυπουργός», παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενά του, έδωσε λυσσαλέα μάχη να κρατηθεί στην «καρέκλα», χρησιμοποιώντας όσα τρυκς, κόλπα και άσσους διέθετε στο μανίκι. Μάταια όμως γιατί οι τελικές υποχωρήσεις Σαμαρά σε όλα όσα προσχηματικά αιτήματα πρόβαλε γιά να ματαιώσει τη συμφωνία, άρα να μείνει στην εξουσία, τον έφεραν στην πολιτική σκακιέρα σε θέση «ρουά και ματ» και … Παπανδρέου, τέλος!

  

   -  Ο πολιτικός θάνατος του Γιωργάκη και μαζί το τέλος της δυναστείας των Παπανδρέου διαφαίνεται οριστικός, μολονότι η βιολογική του ηλικία δεν προδιαθέτει κάτι τέτοιο. Ο ίδιος, προφανώς, θα υπολογίζει την αποχώρησή του από το προσκήνιο ως προσωρινή, σχεδιάζοντας, ήδη, κάποιο θεαματικό «come back». Όμως λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο που ακούει στο όνομα Βενιζέλος ο οποίος, αντικειμενικά, είναι πιό καπάτσος αυτού.

   Μία θεαματική, φαφλατάδικη και κούφια αερολογική αγιογραφία και μιά μεγάλη φωτογραφία του σε κάποιο τοίχο της Ιπποκράτους, είναι τα μόνα στα οποία μπορεί να ελπίζει ο… απερχόμενος «πρωθυπουργός». Το συνολικό ηγετικό του προφίλ, η αλλοπρόσαλλη πολιτική σκέψη, η παρεΐστικη αντίληψη διακυβέρνησης, οι παιδιάστικες αυθαίρετες πρωτοβουλίες, η έλλειψη πυγμής και διοικητικών προσόντων, καθώς και πλήθος άλλων αρνητικών χαρακτηριστικών, σε συνδυασμό με μεγάλη έλλειψη θετικών στοιχείων, συμπληρώνουν την μικρού βεληνεκούς προσωπικότητα του ανδρός και προβάλλουν εικόνα που διαλύει όσα κληρονομικά δικαιώματα κουβαλά από τον πατέρα-ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και όση γοητεία μπορεί να ασκήσει το όνομα Παπανδρέου στον λαό. Ο μικρότερος και «ολιγότερος» των Παπανδρέου, ούτε ως «χρυσή εφεδρεία» μπορεί να λογίζεται πλέον. Τον περιμένει ο κάλαθος των αχρήστων της Ιστορίας και η «υστεροφημία» του χειρότερου πρωθυπουργού της Νεοελληνικής περιόδου!

  

   -  Μία από τις αγαπημένες του αρλούμπες υπήρξε το εξής αμίμητο:

      - Είμαι «αντιεξουσιαστής»!

   Προφανώς, είτε δεν ξέρει την έννοια του όρου, (πολύ πιθανό, αφού δεν βοηθούν τα ελληνικά του!), είτε η λέξη αποτελεί αγαπημένη του, που αρέσκεται να την επαναλαμβάνει γιά ν’ απολαμβάνει τον ήχο της και να εντυπωσιάζει χαχόλους!

   - Πώς τα λέει, ο μπαγάσας! Ωραίο πράμα!

  

   -  Ο κ. Όλι Ρεν, με μία αιφνιδιαστική, χθεσινή, δήλωση απείλησε πως αν δεν σχηματιστεί αμέσως κυβέρνηση συνεργασίας η Ελλάδα πετιέται, κλοτσηδόν, από τη ζώνη του ευρώ! Υπερβολές, αφού τίποτε δεν άλλαξε δραματικά την κατάσταση τις τελευταίες ημέρες, ούτε μπορεί ν’ αλλάξει στο αμεσότατο μέλλον, σήμερα-αύριο! Όχι ότι είναι καλή κι ευχάριστη, κακή και ψυχρή είναι, αλλά ακόμη είναι ελέγξιμη και όχι εντελώς τραγική. Απλά ο κ. Ρεν, εκμεταλλευόμενος, και αρκετά δασκαλεμένος, απ’ αυτές τις ανόητες μπλόφες του Παπανδρέου, έκανε ρελάνς και …. μας πήρε τα σώβρακα!

   Καλές οι μπλόφες, αλλά χρειάζεται και το καλό φύλλο! Όπως γιά το διώξιμο των ποντικών, καλός ο αγιασμός αλλά η ύπαρξη γάτας φέρνει, σίγουρα, καλύτερα αποτελέσματα.

   Τώρα, φάτε Έλληνες τις μπλόφες του μεγάλου «ηγέτη» σας!

   Και ας μην ξεχνάμαι πως ο Όλι Ρεν είναι Φινλανδός, (η Φινλανδία πρώτη σήκωσε τη σημαία των «διασφαλίσεων»), και δεν θα έδινε δεκάρα γιά το είδος, το χρώμα και τα μέλη των ελληνικών κυβερνήσεων, αν δεν εκόπτετο γιά την εξασφάλιση των χρημάτων που μας δανείζει, βάζοντας στο παιχνίδι της αποδοχής όλους, όσοι αποτελούν, νυν και μελλοντικά, την εν δυνάμει ηγεσία του τόπου. Με την δεξιά έξω από το κόλπο και τον Παπανδρέου αναξιόπιστο και στον κόσμο του, η μαγιονέζα κόβει. Άρα… τράβα τους μιά μπλόφα με τον «μπαμπούλα» της δραχμής κι ασ’ τους να τρέχουν!

  

   -  Όλη αυτή η χιονοστιβάδα που απειλεί να συνθλίψει την Ευρώπη, ας μην ξεχνάμε, ξεκίνησε από μια χιονόμπαλα, (το δημοψήφισμα), που ακατανόητα, άκαιρα και αψυχολόγητα έσπρωξε από την κορυφή του χιονισμένου βουνού ο «Σωτήρης». Και τώρα οι δικοί του, με το καθιερωμένο σε τέτοιες περιπτώσεις πολιτικό τακτ, αλλά και σεβασμό στον πατέρα του, ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ετοιμάζουν την πλήρη αποκαθήλωση του γκαφατζή «ηγέτη» από όλα τα κομματικά αξιώματα, (πρόεδρος, κόμματος, επί κεφαλής κοινοβουλευτικής ομάδας, κ.λπ.), προκειμένου ν΄ αποκαταστήσουν σοβαρότητα. Και ο «αρχηγός», σιγά-σιγά, ομαλά και μεθοδευμένα, με δόξα και τιμή γιά ευνόητους λόγους, στα αζήτητα. Εγγυητής ο… Βενιζέλος!

Λέγε, λέγε το κοπέλι… , ή η γοητεία του ψεύδους.

Θέσεις - Απόψεις

   Θα πρέπει, όπως φαίνεται, να το πάρουμε απόφαση. Η πασοκοκρατία γιά την Ελλάδα αποτελεί γάγγραινα σε προχωρημένο στάδιο, οπότε η χώρα είναι αδύνατον ν’ απαλλαγεί απ’ αυτήν. Πρόκειται, μάλιστα, γιά ειδικής μορφής γάγγραινα που προσβάλλει και εγκεφαλικά κύτταρα.
   Επί του παρόντος, ας αρκεστούμε στην απαλλαγή, έστω και δύσκολα, από τον τελευταίο εκπρόσωπο του καταστροφικού «παπανδρεισμού» και μετά… βλέπουμε.
   Εννοείται ότι με τον Βενιζέλο το παιχνίδι θα δυσκολέψει αφού, όπως και να το κάνουμε, πρόκειται γιά άτομο πονηρότερο (όχι ευφυές!) του προηγουμένου, που την πνευματική υστέρηση δεν κατάφεραν να «σοβαντίσουν» οι στρατιές των μισθοφορικών συμβούλων του. Κάτι που οπωσδήποτε θα γίνει με τον καλλιεπή κ. Ευφράδεια.
   Βεβαίως ο μικρόνους «Σωτήρης», ο όχι κολλημένος, (όπως ο ίδιος διατείνεται), στην «καρέκλα», αλλά απλά…. καρφωμένος(!) -σαν να λέει ένας Κένταυρος ότι δεν ιππεύει άλογο- παίζει τα ρέστα του κάνοντας πιρουέτες με τον Σαμαρά και τα νεύρα μας, (φεύγω, δεν φεύγω, φεύγω αλλά… μένω και λοιπά, πασίγνωστα παπανδρεϊκά κόλπα), καταλήγοντας στην πρόταση κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» ΠΑΣΟΚ, (πιθανώς και κάποιων «λιμών» της πολιτικής αγοράς), με πρωθυπουργό κοινής εμπιστοσύνης, δηλαδή τον …. ίδιο!! Φαίνεται αστείο, αλλά δεν είναι, αφού υποστηρίζεται σοβαρά!
   Όπως σοβαρά μιλούσε (με αξιώσεις να γίνει πιστευτός) κάποιος υφυπουργίσκος της πλάκας, ο οποίος «ξεφωνήθηκε» άγρια, πρόσφατα στην παρέλαση, στη γενέτειρά του, που τυγχάνει πασοκικό προπύργιο. Ο εν λόγω «Χατζατζάρης» έλεγε και ξανάλεγε ότι «ο Παπανδρέου έσωσε τη χώρα από την χρεοκοπία που την οδήγησαν οι προηγούμενοι»!
   Η τρέλα, η βλακεία, η σαχλαμάρα και η προσβολή της νοημοσύνης του κόσμου έχουν όρια, τα οποία, όμως, κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει κανένα να τα υπερβεί!
   Θέλοντας, προς στιγμή, να ακολουθήσω αυτή τη λογική πουλώντας κι εγώ ανάλογη τρέλα, μπορώ να αντιτάξω τα εξής.
   - Με την χρεοκοπία των προηγούμενων είχα 14 ικανοποιητικές συντάξεις το χρόνο, που μου επέτρεπαν να ζω αξιοπρεπώς. Σήμερα, σωσμένος 5-6 φορές από τη χρεοκοπία, έχω μόνο 12 κι αυτές κουτσουρεμένες κατά 35 %,με πραγματικό ποσοστό που ξεπερνάει το 60 %, αν συνυπολογιστούν τα διάφορα ΛΑΦΚΑ, μάφκα, οι τακτικότατες έκτακτες εισφορές, τα πρόσθετα τέλη, τα λογής-λογής χαράτσια και τα λοιπά τερτίπια που μου αφαιμάσσουν τα χρήματα μιάς σύνταξης, γιά την οποία κατέβαλλα, εργαζόμενος μιά ζωή, τις νόμιμες εισφορές και κρατήσεις, προκειμένου να ζήσω στα στερνά μου με αξιοπρέπεια. Κάτι που σήμερα, με τους «σωτήρες» μου, αδυνατώ.
   - Με τους χρεοκοπημένους προηγούμενους είχα λογικό αφορολόγητο και χαμηλούς ΦΠΑ. Σήμερα, με τη σωτηρία του ανεκδιήγητου «Σωτήρη», δεν προλαβαίνω να συνέλθω από τις αλλεπάλληλες φορολογικές σφαλιάρες που πέφτουν σαν βροχή και απομειώνουν τις γλίσχρες αποδοχές μου. Έχω τη ΔΕΗ απλήρωτη, (την προ χαρατσίου), καθώς και το ένα ρολόι νερού. Το νέο χαράτσι της ΔΕΗ δεν μου ήλθε ακόμη, αλλά δεν με απασχολεί, αφού, ούτως ή άλλως, θα μείνει απλήρωτο καθ’ όσον «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»!
   - Τώρα, σωσμένος από τη χρεοκοπία, αναμένω τα αυξημένα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτου σκεπτόμενος σοβαρά να καταθέσω τις πινακίδες, (και ν' απαλλαγώ από πλήθος άλλων δυσβάστακτων εξόδων, π.χ. πανάκριβα καύσιμα, υψηλά ασφάλιστρα, συντηρήσεις, κ.λπ.), περιοριζόμενος στη μοτοσικλέτα, αφού οι μετακινήσεις μου περιορίστηκαν στις απολύτως απαραίτητες.
   - Παλιά, με τους υπό χρεοκοπία προηγούμενους, είχα τη δυνατότητα, ένα Σαββατοκύριακο, να πάω βόλτα τον εγγονό μου και να του προσφέρω ένα σουβλάκι. Σήμερα, σωσμένος εντελώς από τη χρεοκοπία, του δίνω μόνο συμβουλές και …. την ευχή μου!
   Συνεπώς, αν μέχρι το 2009 ζούσαμε, χρεοκοπημένοι, όπως ζούσαμε ενώ τώρα φυτοζωούμε με μόνη ελπίδα την ανώδυνη αποδημία εις Κύριον, αλλά (όλα κι όλα!), ανακουφισμένοι από το φάσμα της χρεοκοπίας και σωσμένοι πολλαπλώς, όπως διατείνεται το δίδυμο της συμφοράς και τα παπαγαλάκια του, ε' τότε χίλιες φορές προτιμότερη η χρεοκοπία των προηγούμενων! Ο μαζοχισμός μου δεν ανιχνεύεται σε βαθμό που να επικροτεί το παρόν χάλι μου. Ίσα-ίσα που «κλωτσάει» έντονα!

   ΥΓ. Το καλαμπούρι των τελευταίων ημερών δεν λέει να τελειώσει. Χωρίς αστεία, ο Παπανδρέου θεωρεί την «καρέκλα» κτήμα του και τον λαό υπηκόους του! Γι’ αυτό, με το καλό, δεν φεύγει με τίποτα. Οπότε η υπόθεση περνάει, πλέον, στα χέρια των «υπηκόων»!

«Avec moi, le deluge»…. και άλλες γελοιότητες!

Επικαιρότης

   Η επικαιρότητα επιβάλλει μικρή παράφραση της γνωστής λουδοβίκειου έκφρασης («Μετά από μένα το χάος»), που στην ελληνική πραγματικότητα το «μαζί» ταιριάζει καλύτερα από το «μετά»! Την επιβάλλει με τη στάση του ο πρωθυπουργός, ο μόνιμος σωτήρας μας!

   Οι γελοιότητες σ’ αυτό τον τόπο δεν έχουν τέλος. Μαζί με τον εξευτελισμό της χώρας. Χθες μεσάνυχτα παίχτηκε η τελευταία, (επί του παρόντος), πράξη στη φαρσοκωμωδία του θιάσου που παριστάνει την κυβέρνηση και στιγματίζει την Ελλάδα ως ανυπόληπτο καραγκιόζη, εντελώς αναξιόπιστη και ανάξια του ιστορικού της παρελθόντος , παρία, περίγελο και παρείσακτο μέλος της Ευρώπης. Κάτι που επιβεβαιώνει η αγεληδόν προσέλευση του κοπαδιού στην βουκολική επιταγή, με βάση το κλασικό συγκολλητικό συστατικό του ΠΑΣΟΚ. «Την κουτάλα σύντροφοι…. και τα μάτια σας»! Μέχρι κι η Κατσέλη γύρισε στο μαντρί, οσμιζομένη νέο «ψητό», από το οποίο δεν θέλει να μείνει μακριά!
   Η στήλη, παρακολουθώντας στενά τα γεγονότα και τις θεαματικές «κωλοτούμπες» των πατέρων (και μητέρων) του έθνους, από χθες μάντευε ασφαλώς το αποτέλεσμα και πέτυχε διάνα. Συμβατό με την πάγια πεποίθησή της ότι ο πασοκισμός αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο και όχι πολιτικό. Γι’ αυτό και δεν πεθαίνει, ούτε θα πεθάνει ποτέ. Όποτε κινδυνεύει συσπειρώνεται κι επιβιώνει. Συνεπώς θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ’ αυτόν!

   Πάντως, δεν μπορεί να μην θαυμάσει κανείς τη μεγάλη ικανότητα και διαβολική ευρηματικότητα του επιτελείου συμβούλων του Μαξίμου που κατάφερε, μέσω ενός χαζού παιδιού, να διαλύσει μία χώρα, να τρομάξει μία ήπειρο και ν’ ανησυχήσει μία υπερδύναμη, με μόνο μία παρόλα! Δημοψήφισμα!
   Τελευταία σαχλαμάρα, στη μεγάλη αλυσίδα των ανοησιών που εκπέμπονται από το πρωθυπουργικό μέγαρο, επί διετία, και την οποία πλασάρουν τα πειθήνια κυβερνητικά βλακόμετρα και λοιπά παπαγαλάκια των πιστών ΜΜΕ, πιστεύοντας ότι μπορεί να πείσουν ένα κοινό νου, (εκτός χαχόλων, εννοείται. Αυτοί «χάφτουν» οτιδήποτε!), είναι το ότι όλη αυτή η αξιοθρήνητη, επιπόλαιη και επικίνδυνη σαχλαμάρα περί δημοψηφίσματος που ταρακούνησε όλο τη Γη, ήταν μπλόφα γιά να ενδώσει….. ο Σαμαράς σε συναίνεση!!! Μπλόφα που πέτυχε! Ζήτω στον …. Αρχηγό!
   Φαντάζομαι, κατ’ επέκταση της ευφυούς αυτής λογικής, πως γιά να πεισθεί ο πιό ζόρικος Τσίπρας, ίσως και να κήρυσσε (πάντα μπλοφάροντας) πόλεμο στην Τουρκία! Όσο γιά να πείσει και την πολύ σκληρή Παπαρήγα, μπορεί να έφτανε και σε Γ’ Παγκόσμιο!
   Τα ρέστα μας στο τραπέζι και «Μπλάβο, κολονέλο»!

   Βεβαίως, πέρα από όλη αυτή την κατάσταση, την εξηγήσιμη μόνο με την ψυχιατρική επιστήμη, τους όρους και τους κανόνες της, που δημιούργησε ο «Σωτήρης», νομίζω πως δεν στέκει πλέον στην πρωθυπουργία. Γελοιοποιημένος, κατάπτυστος και αναξιόπιστος, μέσα και έξω, μετράει ώρες στο θώκο, παρά την απελπισμένη προσπάθειά του να μείνει γαντζωμένος εκεί, σκαρφιζόμενος μύρια τερτίπια με ότι ήθελε προκύψει γιά τη χώρα. Απλά, με όλη αυτή την, περί εμπιστοσύνης, σκηνοθετημένη παράσταση μεθοδεύεται η, όσο το δυνατόν, αξιοπρεπέστερη αποχώρησή του, αφού έτσι θα σωθεί, κάπως, το προφίλ, η τρωθείσα σοβαρότητα και η ενότητα του κόμματος.
   Ο Παπανδρέου γράφει κάποιες τελευταίες γραμμές του επιλόγου στο βιβλίο της πολιτικής του ιστορίας. Και μετά μιά φωτογραφία, με το γνωστό χαζό κι αμήχανο χαμόγελο, ανηρτημένη δίπλα σ’ εκείνη του πατέρα του στα γραφεία της Ιπποκράτους και η αυλαία θα πέσει!
   Γιά να ξανανοίξει σε λίγο και…. τσα!, ο ευτραφής κ. Ευφράδειας, σε νέες περιπέτειες! Η κωμωδία θα συνεχιστεί με νέα επεισόδια. Ο ίδιος θίασος, υπό νέα διεύθυνση!
   Καλορίζικος ο νέος θιασάρχης!