Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Το «ΟΧΙ» των λαών και το «ΝΑΙ» των ηγετών!

Επικαιρότης

   Η μεταπολιτευτική εποχή, που ήδη πνέει τα λοίσθια, διαμόρφωσε στρεβλή πορεία στη χώρα, βασισμένη σε πλαστή και δανεική ευημερία και φαλκίδευσε το μέλλον των επερχομένων γενεών.
   Η στήλη, διατηρώντας πάντοτε ικανότητα σκέψης και κομματική ανεξαρτησία, ουδέποτε «τσίμπησε» σε κάθε είδους προπαγάνδα, λαϊκισμό ή δημαγωγία και αντιμετώπιζε πάντοτε με κριτική στάση κάθε γεγονός, θέση ή άποψη, οποθενδήποτε προερχομένη, αποδεχόμενη ό,τι θεωρούσε σωστό και απορρίπτοντας ό,τι έκρινε λάθος, (προσωπική επιλογή κι ευθύνη), ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσης.

   Λόγω επετείου, επανέρχομαι στην ερμηνεία ενός γεγονότος, η αντιμετώπιση του οποίου από μέρους κάποιων προσβάλλει κατάφωρα τη λογική μου. Με μικρή δόση άγριας χαράς, αφού η σημερινή κατάσταση επιβεβαιώνει πανηγυρικά τις θέσεις μου επί του θέματος! Και εξηγούμαι.
   Η ανόητα φανατισμένη αριστερόστροφη διανόηση και προπαγάνδα είχε «εφεύρει» και το εξής αμίμητο:
   - Το «ΟΧΙ» δεν το είπε ο Μεταξάς, το είπε ο λαός!
   Απόλυτα, κατηγορηματικά και… βλοσυρά! Και όποιος αντιλέγει είναι… φασίστας!
   Υποτάσσοντας στην κομματική τους τύφλωση ιστορικά γεγονότα, παραχαράσσουν την Ιστορία, επειδή έτσι τους εξυπηρετεί καλύτερα! Ακυρώνουν μία θετική ενέργεια ενός απεχθούς και αντιδημοκρατικού καθεστώτος, (οι πάσης απόχρωσης δικτατορίες είναι απεχθείς, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης του προλεταριάτου!), αφού στο στενό μυαλό τους δεν μπορεί να χωρέσει το ότι και ο χειρότερος άνθρωπος μπορεί να κάνει και κάτι καλό!
   Έτσι παραβλέπουν το γεγονός πως, αν στις 3.00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του ’40, ο Μεταξάς αντί «ΟΧΙ», έλεγε στον Ιταλό πρέσβη «ΝΑΙ», μέχρι να πάρει ο λαός, αγουροξυπνημένος, χαμπάρι τι συμβαίνει, οι Ιταλοί θα ήσαν στην Πάτρα και το, πράγματι, μεγαλειώδες και συγκλονιστικό δικό του, ομόθυμο, «ΟΧΙ» θα έμενε κενό γράμμα άνευ αντικρίσματος. Η Ελλάδα θα ήταν στα χέρια των Ιταλών, αμαχητί και η Βέμπο δεν θα ριγούσε τους Έλληνες με τον παιάνα «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά», αλλά θα τραγουδούσε ιταλικές καντσονέτες και το περίφημο «Κορόιδο Μουσολίνι» με τους αυθεντικούς ιταλικούς του στίχους!
   Δυστυχώς ή ευτυχώς, η αλήθεια είναι πως οι ηγέτες χαράσσουν την πορεία των λαών τους! Οι καιροί, λοιπόν, που αναπλάθουν αλλήλους περιπαίζοντας τον Άνθρωπο, ξεμπροστιάζουν και τιμωρούν με γελοιοποίηση το ψέμα και την κουτοπονηριά.

   Αυτή τη στιγμή 10.000.000 Έλληνες βροντοφωνάζουν, απελπισμένα, το δικό τους ηρωικό «ΟΧΙ», όμως αρκεί ένα χαζό, αυτιστικό παιδί στη θέση του ηγέτη, με το δικό του μικρόψυχο «ΝΑΙ» να επικρατήσει όλων! Εκείνου η άποψη μετράει αφού αυτός είναι ο «ηγέτης»!
   Ας το σκεφτούν αυτό οι καλπάζοντες «δημοκράταροι»! Η παραχάραξη της Ιστορίας δεν είναι Ιστορία και ούτε θα γίνει ποτέ!

   ΥΓ. Η πιό πάνω υπόθεση μου φέρνει στο μυαλό άλλη μία «δημοκρατική» ηλιθιότητα. Το περίφημο και μελωδικότατο «… νίκας τοις βασιλεύσι….», το οποίο δέχθηκε κι αυτό το βάρβαρο φανατισμό της κομματικής τύφλωσης που, αν και εψάλλετο έτσι επί αιώνες, θεωρήθηκε, όψιμα, ότι προσβάλλει τις «δημοκρατικές» ευαισθησίες κάποιων αγράμματων, μικρόψυχων και ανιστόρητων κομματικών εγκάθετων (π.χ. Σηφουνάκης) και αντικαταστάθηκε, επί το δημοκρατικότερο και το ανοητότερο, από το «… νίκας τοις …ευσεβέσι», το οποίον με την ίδια περιφρόνηση στη λογική και… τη γραμματική θα μπορούσε να γίνει ….. «τοις προεδρεύσι»!!!
   Παρ’ ότι «μωραίνει Κύριος, ον βούλεται απωλέσαι», η στήλη επιμένει στο «Σώσον Κύριε τον λαόν σου….»!



2 σχόλια:

  1. Mία ένσταση στο πολύ εύστοχο άρθρο σας :Καθόλου 'χαζό, αυτιστικό παιδί'! Αυτοί είναι χαρακτηρισμοί που απαλλάσσουν από πολλές ευθύνες και κατηγορίες.
    Ο ΓΑΠ δεν είναι ο περιορισμένης αντίληψης ηγέτης που ευρισκόμενος σε μία απρόσμενη λαίλαπα λειτούργησε βάσει των δυνατοτήτων του.
    Είναι παμπόνηρος,αδίστακτος, εκδικητικός, μακιαβελικός. Υπέρμετρα φιλόδοξος νιώθει να πνίγεται σ'αυτό το βλαχοχώρι,αυτός που είναι προορισμένος για την διεθνή πολιτική σκηνή.Στο βωμό αυτών των φιλοδοξιών θυσιάζει μια χώρα, ένα λαό και το μέλλον του. Βρίσκεται σε αποστολή.
    Όλοι πλέον έχουμε διαβάσει για συμφωνίες που έγιναν πριν καλά-καλά αναλάβει την εξουσία και που οδήγησαν κυριολεκτικά στο ξεπούλημά μας.
    Είναι επιβεβλημένο να χαρακτηρίσουμε σωστά τον ίδιο και να αξιολογηθούν οι πράξεις του ώστε να του αποδοθούν οι ευθύνες και οι κατηγορίες. Διότι- και ελπίζω να συμφωνείτε- η ατιμωρησία των πολιτικών είναι μία από τις αιτίες που γιγάντωσαν τη φαυλότητα και τη διαφθορά στη χώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω πως η δεύτερη παράγραφος του σχολίου σας δικαιώνει, μάλλον παρά αμφισβητεί, τις περί αντίληψης απόψεις μου γιά το άτομο.
    Η διαμόρφωση υπερφίαλων φιλοδοξιών από άνθρώπους που δεν μπορούν να αρθρώσουν τρεις λέξεις στη σειρά, διαθέτουν στρατιές συμβούλων που χρησιμοποιούν γιά το παραμικρό, αλλά και η μη συναίσθηση ότι κάποιες ενέργειες σε οδηγούν, όχι στην υστεροφημία, αλλά στην "Ηροστράτειο" χορεία, προδίδουν αφέλεια, παιδικότητα σκέψης και όχι ώριμη ευφυία. Η φιλοδοξία δεν αποτελεί κριτήριο εξυπνάδας! Ούτε το πείσμα στην διεκδίκηση άπιαστων στόχων. Το αντίθετο μάλιστα!
    Οι πεισματικές εμμονές, συνήθως σε ενήλικα άτομα, είναι προάγγελοι ηλιθιότητος!
    Κατά τα λοιπά, συμφωνώ απολύτως με τις διαπιστώσεις σας και σας ευχαριστώ γιά το σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή