Η νεοκατοχική κυβέρνηση του κ. …. «Σωτήρη» Παπανδρέου, ή πως γεννιέται ένας φασισμός!

Στοχασμοί

   Η Ελλάδα ζει, με τη σειρά της, καταστάσεις που αποδεικνύουν ξανά τη διαχρονική σοφία του: «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον».
   Στην εξελικτική διαδρομή του Ανθρώπου, ασήμαντη γιά την Αιωνιότητα, αλλά τεράστια γιά το χρόνο της ανθρώπινης παρουσίας στη Γη, έχουν εμφανιστεί, σχεδόν, όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και όλες οι εκφάνσεις του ανθρώπινου χαρακτήρα, σε σχέση με τις δυνατότητες της νοητικής του λειτουργίας και το εύρος αυτών. Μόνη ειδοποιός διαφορά, το τεχνολογικό πλαίσιο που κάνει τα πράγματα να μοιάζουν διαφορετικά, ενώ δεν είναι. Χαρακτηριστικό και εμφανέστατο δείγμα, η Φιλοσοφία. Η Φιλοσοφία, σαν βασική και αγωνιώδης αναζήτηση της Ουσίας του Σύμπαντος και της Ψυχής, είναι εντελώς απογυμνωμένη από τις παρδαλές κορδέλες της ευμάρειας και των παχιών ή ισχνών αγελάδων, που η τεχνολογική εξέλιξη «πακετάρει» τη ζωή μας, γιά να κάνει καλύτερη κι ανετότερη την εφήμερή μας καθημερινότητα. Γι’ αυτό τα μηνύματα, η αλήθεια, η χρησιμότητα, η ποιότητα και, γενικώς, η αξία που εκφράζουν οι αρχαίοι κλασικοί φιλόσοφοι, κυρίως Έλληνες και Κινέζοι, (Κομφούκιος, Λάο τσε, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, κ.λπ.), είναι και θα παραμείνουν διαχρονικές, αναλλοίωτες και πολύτιμες.

   Οι καιροί, λοιπόν, αναπλάθουν αλλήλους και ό,τι συνέβη, κάπου, κάπως, κάποτε, είναι βέβαιον ότι θα ξανασυμβεί.
   Προσέξατε την πολιτική συμπεριφορά του σύγχρονου κυβερνητικού σχήματος. Τη γέννηση, τη διαδρομή και τους μετασχηματισμούς του. Θεωρητικά, βάζει τη λέξη «σοσιαλιστικό» στον τίτλο του, με έμβλημα τη δημοκρατία, την ισοπολιτεία, τον εθνικισμό -η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες- και «εκτοξεύει» πλήθος ηχηρών και ευχάριστων στ’ αυτί συνθημάτων, όπως η πομπώδης σαχλαμάρα της Λούξενμπουργκ «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»! Όλα γιά το «μπαλκόνι», τα χαρτιά και τη χαμηλή νοημοσύνη των χαχόλων! Στην πράξη βιώνουμε μία στυγνή κοινοβουλευτική δικτατορία, που παρά τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, επιμένει να κυβερνά κατά το δοκούν, το δικό της και των ξένων εντολέων, οδηγώντας, τελείως αδιαφορώντας γι’ αυτό, τη χώρα στην εκποίηση κι εξάρτηση και το λαό στην ταπείνωση κι εξαχρείωση.
   Γιά όσους δεν γνωρίζουν Ιστορία σημειώνεται και γιά όσους ξέρουν υπενθυμίζονται τα κατωτέρω, σχετικά πρόσφατα γεγονότα.
   - Ο Μουσολίνι ξεκίνησε ως σοσιαλιστής, εξεβίασε τον Ιταλό μονάρχη Βιτόριο Εμμανουέλε να του αναθέσει την πρωθυπουργία της χώρας του, (1922), αν και εξέφραζε ασήμαντη μειοψηφία Η εξέλιξη γνωστή. Στρογγυλοκάθισε στο «θώκο», εξουδετερώνοντας κάθε αντίθετη φωνή και μετέτρεψε τον σοσιαλισμό σε «φασισμό», (από το έμβλημα του «φάτσιο»), υποχρεώνοντας, στην αρχή, τους Ιταλούς σ’ ένα αυταρχικό καθεστώς και στη συνέχεια αιματοκυλώντας τον Κόσμο.
   - Ο Χίτλερ ξεκίνησε με μηδαμινή κοινοβουλευτική παρουσία, ως εθνικοσιαλιστής κι αυτός, εκβιάζοντας τον Πρόεδρο Χίντενμπουργκ να του δώσει την πρωθυπουργία, (καγκελαρία), και ανέλαβε εργολαβικά, δημαγωγόντας άκρατα επί του γερμανικού λαού και εν ονόματί του, να ξεπλύνει τη ντροπή της ήττας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με αποτέλεσμα…. να ξανακαταστρέψει τη χώρα του, αναδεικνυόμενος σε έναν από τους μεγαλύτερους σφαγείς της Ανθρωπότητος!
   Η ομοιότητα των πιό πάνω περιπτώσεων, σαν ιστορική πορεία λαών και ηγεσίας, με τον δικό μας «σοσιαλισμό», που εκφράζει το δημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, είναι εκπληκτική. Βεβαίως, τα μεγέθη, το εύρος επιρροής, ο διεθνής περίγυρος και η χρονική συγκυρία δεν επιτρέπουν στην ασυδοσία, την εγκληματική αυθαιρεσία, την αντιδημοκρατική συμπεριφορά και την περιφρόνηση στους θεσμούς που επιδεικνύει αυτό και τις καταστροφικές επιπτώσεις που προκαλεί, να ξεφύγουν από τα στενά όρια της χώρας. Όμως τους Έλληνες που πληρώνουν τη «σοσιαλιστική νύφη», του σε διατεταγμένη υπηρεσία μόνιμου «Σωτήρα», λίγο ενδιαφέρει. Αυτοί, ούτως ή άλλως, υποφέρουν και θα υποφέρουν γιά πάρα πολύ ακόμη!
   Κλείνω με το εξής επιμύθιο. Τα λόγια, τα μεγάλα και παχιά δεν σημαίνουν τίποτα, ούτε οι «ταμπέλες» Οι πράξεις έχουν σημασία και η «ψυχή» των ανθρώπων, που κατά συγκλίνουσες φιλοσοφικές διαπιστώσεις, αποτελεί άβυσσο! Όπως κι οι οβιδιακές μεταμορφώσεις αποτελούν νομοτέλεια. Όμως, «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν»!

ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ – Η μεγάλη φενάκη του πρωτογενούς πλεονάσματος

Θέσεις - Απόψεις

   Πολύς λόγος γίνεται τελευταία γιά το αυτονόητο, λες και μόλις ανακαλύψαμε την… Αμερική. Κλειδί ευημερίας και ανάπτυξης κάθε οικονομίας είναι το «πλεόνασμα». Δηλαδή να βγάζεις περισσότερα απ’ όσα ξοδεύεις. Κάτι που κάποιοι, παραμυθιάζοντας τον κοσμάκη, λένε ότι θα συμβεί εδώ το…. 2012!
   Όμως κανείς από τους διαπρεπείς οικονομολόγους, (π.χ. εκείνος ο ανεκδιήγητος νομπελίστας εκ Κύπρου, που μας έβλεπε μέχρι το 2015…. Δανία του Νότου!), δεν κάνει τον κόπο να διευκρινίσει τους μηχανισμούς με τους οποίους παράγεται «πλεόνασμα» σε μιά χώρα.
   Οι τρόποι είναι δύο.
   α) Δημιουργείς προϋποθέσεις εθνικής παραγωγής, η οποία θα περιορίσει τις εισαγωγές (έξοδα), αφού τα παραγόμενα προϊόντα σου είτε θ’ αντικαταστήσουν τα εισαγόμενα, είτε θα εξαχθούν εισάγοντας συνάλλαγμα (έσοδα).
   β) Περιορίζοντας ή καταργώντας σπατάλες και πάσης φύσεως άχρηστες πληρωμές. νοικοκυρεύοντας τα οικονομικά σου.
   Εν προκειμένω, οι σοφές οικονομικές κεφαλές, λόγω ανικανότητος να ενεργήσουν συνετά και να περιορίσουν τη σπατάλη (και απολύσεις ημετέρων) και τη φοροδιαφυγή, (σύλληψη ημετέρων), καταφεύγουν στα εύκολα. Περικόπτουν, οριζόντια, μισθούς, συντάξεις, επιστροφές φόρων, δημόσια έργα και, γενικώς, δεν πληρώνουν κρατικές οφειλές και υποχρεώσεις, εφαρμόζοντας τη μέθοδο του Χότζα, που άφηνε το γαϊδούρι του να δουλεύει νηστικό, γιά να κάνει οικονομία. Ξεχνούν όμως πως η μέθοδος απέδωσε για λίγο, αφού στο τέλος το γαϊδούρι ψόφησε!
   Με τέτοια τερτίπια και οικονομική πολιτική του Καραγκιόζη ευημερούν, προσωρινά, οι αριθμοί αλλά πεθαίνουν οι άνθρωποι!
   Ο πρώτος τρόπος δημιουργίας πλεονασμάτων φαντάζει, επί του παρόντος γιά τη χώρα μας, όνειρο θερινής νύχτας, αφού απαιτεί δομές, υποδομές, περιορισμό γραφειοκρατίας, συνθήκες ασφάλειας και εργασιακής ειρήνης και γενικά καλή ψυχολογία γιά επενδύσεις. Δηλαδή ακριβώς τα αντίθετα αυτών που επικρατούν! Συνεπώς η ύφεση, αγκαζέ με την ανεργία, θα καλπάζουν ανενόχλητες, με αποτέλεσμα την αναζήτηση του μαγικού «πρωτογενούς πλεονάσματος» στην περαιτέρω φορολόγηση του λαού και τη μείωση αποδοχών των εργαζομένων και συνταξιούχων. Στο κλασικό υποζύγιο που, ήδη, παραπατάει από τα βάρη και ετοιμάζεται να τα «φτύσει»!
Συνεπώς, όσο δεν βλέπετε υγιά παραγωγή εθνικού προϊόντος, άρα και υγιούς πλεονάσματος, μην ελπίζετε! 

Εμμονή ακατανόητη και εθνικά επικίνδυνη.

Σχολιασμοί

   Η μετά παιδικού πείσματος επιμονή της παρούσας κυβέρνησης γιά παραμονή της στην εξουσία και ο αγιάτρευτος έρωτας του «πρωθυπουργού» της συμφοράς γιά την «καρέκλα» προκαλεί, πλέον, μεγάλες απορίες και σοβαρά ερωτήματα. Συνήθως, μία πολιτική κυβέρνηση που είναι, εκ των πραγμάτων, αναγκασμένη να παίρνει σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα, αφήνει γιά το τέλος της θητείας της κάποιες φιλολαϊκές ελαφρύνσεις, (το τυρί), που θα της βελτιώνουν το προφίλ και θα αναπληρώνουν τις ελπίδες επανεκλογής της, (η φάκα). Η παρούσα όμως, έχοντας «εξασφαλίσει» (!) 10/ετή, τουλάχιστον, περίοδο ασφυκτικής λιτότητας στον λαό, με αντίστοιχη εξωτερική υποτέλεια της χώρας, plus (ευρηματική λέξη του κ. Ευφράδεια, ο οποίος επεκτείνει το λογοπλαστικό του ταλέντο και στις ξένες γλώσσες!), το ξεπούλημα φυσικών πόρων και δημόσιας περιουσίας, δεν έχει πλέον καμία τύχη και κανένα μέλλον. Οπότε η προσπάθεια, με νύχια και δόντια, γιά παραμονή στη θέση της, κατάπτυστη, αμφισβητούμενη και λοιδωρούμενη από μεγάλο και συνεχώς ογκούμενο τμήμα του ελληνικού λαού, αποτελεί αδικαιολόγητη ματαιοπονία. Τι μπορεί να προσδοκά; Αναστροφή του κλίματος αποκλείεται, καταστροφή της Ελλάδος, σχεδόν σίγουρα. Άρα..... 

   Ο λαός βυθιζόμενος ολοένα στην ανέχεια, τη δυστυχία και την εξαθλίωση, με την αγανάκτηση και την απόγνωση απογειωμένες σε δυσθεώρητα ύψη, οδηγείται σε επικίνδυνη «οχλοποίηση», όπως έδειξαν τα χθεσινά ανεξέλεγκτα κρούσματα βίας, σε πανελλήνια κλίμακα. Σφοδρές, παράλογες και ανεπίτρεπτες εκδηλώσεις, αυθόρμητες όμως, παρά τις προσπάθειες μονοπώλησης της υποκίνησης και επίρριψη της ευθύνης σε συγκεκριμένα άτομα, συγκεκριμένων χώρων. Αυτό δείχνουν τα γεγονότα και προμηνύουν πολύ επικίνδυνη εκτράχυνση της κατάστασης, καθώς μπερδεύονται και με πάσης φύσεως περίεργα, έως τρελά, αιτήματα. Π.χ. υπόθεση Ηρακλή και Ολυμπιακού Βόλου!
   Το μέγεθος των εκρήξεων που, νομοτελειακά, έπονται είναι άγνωστο, η εξέλιξη του φαινομένου απροσδιόριστη και τα αποτελέσματα, οπωσδήποτε, τραγικά. Το μπαρούτι συνεχώς θα καλύπτει τα ρουθούνια μας και μιά εμφύλια σύρραξη διαφαίνεται ως καθόλου απίθανη.
   Μιά χώρα μπάχαλο, πεινασμένη, διαλυμένη και σε πλήρη αποσύνθεση αφού δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται ότι η πείνα αποτελεί τον χειρότερο σύμβουλο όλων των εμβίων όντων!

   Ως μόνη λογική εξήγηση της ακατανόητης κυβερνητικής εμμονής στο κάρφωμα στην καρέκλα, φαντάζει πλέον η διατεταγμένη υπηρεσία υπέρ κάποιων ξένων κέντρων και η, πάση θυσία και παντί τρόπω, παραμονή της μέχρι ολοκλήρωσης της «εργολαβίας»! Δεν εξηγείται αλλιώς, αφού στοιχειώδη ψήγματα αξιοπρέπειας και ίχνη φιλότιμου θα είχαν, ήδη, οδηγήσει, κάθε φυσιολογικό και έντιμο άνθρωπο, στην παραίτηση.

   Η στήλη από τη φύση της δυσπιστεί πάντα σε φήμες και σενάρια, όμως αντιμετωπίζει, πλέον, πολύ σοβαρά την πιό πάνω εκδοχή, τουλάχιστον μέχρι εμφανίσεως κάποιας άλλης πειστικότερης, εννοείται μη εκπορευόμενης από το «Τρίο Σαχλαμάρα», («Σωτήρας», «Ευφράδειας» και «Μούσιαλος»). Και οπωσδήποτε επιμένει σε εξωκοινοβουλευτικό κυβερνητικό σχήμα προσωπικοτήτων και τεχνοκρατών, υπό την ηγεσία άφθαρτου πολιτικού κοινής εμπιστοσύνης, με στήριξη από την παρούσα Βουλή, ως την αποτελεσματικότερη και βιωσιμότερη λύση, (το μη χείρον, βέλτιστον).

Λόγοι πανηγυρικοί και λόγοι γιά τα πανηγύρια!

Επικαιρότης

   Χθες, ο Yesman «πρωθυπουργός» της κηδεμονευόμενης Ελλάδας μας διάβασε άλλο ένα βαρύγδουπο κουτοπόνηρο και μισοακαταλαβίστικο μπουρδολόγημα. Βαρύγδουπο λόγω του νέου κατακέφαλου κτυπήματος που καταφέρθηκε σε όλους τους Έλληνες.
   Μία συνεχής και ανούσια αισιόδοξη παπαρολογία-έκθεση ιδεών, χρύσωμα χαπιού της δεκάχρονης (τουλάχιστον) λιτότητας που επέρχεται στη χώρα, η οποία κατέληγε, θρασύτατα, στο ότι με όσα πέτυχε (το παλικάρι!) θα απαλλαγούμε τότε από την …. εξάρτηση, την οποία, κατά δήλωσή του, αυτός εζήτησε! (Η στήλη διαθέτει το όνομα του, από τις αρχές του μηνός εγκατεστημένου, στην υπό διάλυση ΦΑΒΕ, Γερμανού επιτρόπου-επιτηρητή-κουμανταδόρου!).
   Ένα κείμενο, μνημείο θρασύτητας, λαϊκισμού, παραπλάνησης και προσβολής της νοημοσύνης μας, το οποίον είχε απαίτηση να πανηγυρίσουμε! «Έξεστι πασόκοις παπαρδελίζειν»! Δοξάστε τον!

   Τελικά κάνει τρέλα έξω ή, απλώς, εγώ τρελαίνομαι; Οι πασόκοι πανηγυρίζουν, οι χαχόλοι χειροκροτούν κι εγώ καταθλίβομαι. Γιατί;
   Αφού διαγράφουμε 100 δις χρέος αλλά εγγράφουμε μόνο 130 ακόμη, γιά… να έχουμε ρευστότητα, αφού φέρνουμε νέους Άρμανσπεργκ, με στρατιές νέων επιτηρητών-επιτρόπων γιά να μας …. προσέχουν γιά το καλό μας, γιατί εγώ να μελαγχολώ, να φοβάμαι και να τρέμω, ο αχάριστος;

   Πλην των μεγάλων αποθεμάτων βαζελίνης που διαθέτω, σπεύδω να προμηθευτώ και ικανές ποσότητες ταβόρ, λεξοτανίλ και διάφορα τέτοια ηρεμιστικά, αφού το νευρικό μου σύστημα δοκιμάζεται άγρια. Καλού-κακού, παράγγειλα και μία στολή Ναπολέοντα, (ανέκαθεν θαύμαζα τον φλογερό Κορσικανό!). Μερικά, ακόμη, «αναγνώσματα» του Yesman «πρωθυπουργού» μας, μερικές γλαφυρές παρλαπίπες του Yesman επί των Οικονομικών κ. Ευφράδεια και κάποιες διαβεβαιώσεις του Yesman επί της Προπαγάνδας κ. Μούσιαλου και με βλέπω, φορώντας την, ν’ ανεβοκατεβαίνω την Πανεπιστημίου αναζητώντας τον Καμπρόν! Έτσι δε, και συναντήσω κανένα Γουέλινγκτον, αλίμονό του, αυτός θα πληρώσει γιά όλα. Θα του φάω το γούργουρα!

   ΥΓ. Η πρόσφατη σύναξη στο Μαξίμου των καναλαρχών και εκδοτών βρίσκει σήμερα την εξήγησή της. Προσέξτε τους τόνους υποδοχής στις ειδήσεις της τελευταίας κεραμίδας, της μεγαλύτερης που μας πέτυχε στο «δοξαπατρί» και θα καταλάβετε!

Προσκλητήριο χαχόλων!

Επικαιρότης

   Μία κλασική προπαγανδιστική συνταγή λέει:
   - «Όταν η αλήθεια σας στριμώχνει, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν. Αντεπιτεθείτε με ψέματα. Κάθε μεγάλη αλήθεια, σκεπάστε την με μεγαλύτερο ψέμα. Σκληρή αυτή, σκληρότεροι εσείς, πικρή αυτή, πικρότεροι εσείς. Ο λαός χρειάζεται «επιχειρήματα», λόγια, ανεξάρτητα υπόστασης. Λέτε ό,τι να ’ναι, αρκεί να λέτε κάτι»! Αρκεί.

   Το χαζό παιδί, ο Yesman (Γιέσμεν) πρωθυπουργός της Ελλάδας, εν μέσω του Yesman των Οικονομικών, αμετροεπούς παρλαπίπα κ. Ευφράδεια και του Yesman Προπαγάνδας, ασβού με τα πονηρά ματάκια, κ. Μούσιαλου, πανηγυρίζει γιατί με το ολοκληρωτικό στύψιμο του λαού, την κατάργηση των εργατικών του δικαιωμάτων και το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, θα καταφέρει να έλθει η Ελλάδα το 2020, στο σημείο απ’ όπου την παρέλαβε το 2009! Απίθανο, καταπληκτικό και ζήτω του!!!
   Εδώ σπεύδω να διευκρινίσω, -προλαμβάνοντας τη γνωστή πασοκική διαστρέβλωση, η οποία σίγουρα θα επικαλεστεί τη μετατροπή του παραληφθέντος ελλείμματος σε πλεόνασμα, ως σημαντική επιτυχία-, ότι αν το πλεόνασμα δεν είναι υγιές, δηλαδή αύξηση της εθνικής παραγωγής, αλλά οφείλεται σε περιορισμό των πληρωμών, (μισθοί, συντάξεις, δημόσια έργα, οφειλές δημοσίου, επιστροφές φόρου, κ.λπ.), το αποτέλεσμα είναι μιά τρύπα στο νερό! Αν γιά ένα χρόνο η οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν πληρώνει τίποτε, τότε (χαίρω πολύ!), θα μηδενιστούν όλα της τα ελλείμματα, ως διά μαγείας! Και όπως φαίνεται, εκεί το πάει.

   Τέλος, γιά να «δέσει», με σιγουριά, η επιτυχία καλεί την τρόικα σε μόνιμη παρουσία στη χώρα! Επιτυχία τρανή και όσοι πιστοί-χαχόλοι προσέλθετε… στο χειροκρότημα!
   Θυμίζει τους παλιούς πασοκικούς πανηγυρισμούς γιά την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων, όταν την προηγουμένη είχε υπογραφεί η παραμονή τους! Επιτυχημένη δημαγωγική συνταγή του αλήστου μνήμης Αντρέα που ο γιός του εφαρμόζει πιστά.

   Η στήλη κεραυνόπληκτη από το απύθμενο θράσος, που ξεπέρασε κάθε όριο ανοχής και αντοχής των νοητικών της μηχανισμών προσπαθεί να ξεπεράσει το σοκ. Όχι των αποφάσεων, αυτές ήσαν γνωστές και αναμενόμενες, αλλά από τον τρόπο δικαιολόγησής τους. Όταν το ξεπεράσει, θα επανέλθει κριτικά.

   ΥΓ. Μία, μόνο, πρόχειρη παρατήρηση-απορία. Αφού το «κούρεμα» είναι κάτι καλό και ωφέλιμο γιά την πατρίδα, γιατί δεν υποστηρίξαμε την πρόταση Λαγκάρντ, που ζητούσε κούρεμα 80 % ή, ακόμη καλύτερα, γιατί δεν πλειοδοτήσαμε γιά το 100 %;
   Και κάτι τελευταίο. Μ’ αυτή την ιστορία, όπως μας ανακοινώθηκε, η Ελλάδα «έσβησε» χρέος 100 δις. Όμως, όπως ελέχθη επίσης, παίρνει νέο δάνειο 130 δις. Δηλαδή «φορτώνει» χρέος αντί να ξεφορτώνει. Τελικά, ποιός δουλεύει ποιόν;

   Μήπως ο γιός, πατώντας στ’ αχνάρια του άθλιου πατρός, κερνάει την παρέα στην ταβέρνα, με επίγνωση πως την ώρα του λογαριασμού αυτός θα την έχει «κάνει», οπότε οι άλλοι ας κόψουν το σβέρκο τους να βρουν την άκρη;

Το «ΟΧΙ» των λαών και το «ΝΑΙ» των ηγετών!

Επικαιρότης

   Η μεταπολιτευτική εποχή, που ήδη πνέει τα λοίσθια, διαμόρφωσε στρεβλή πορεία στη χώρα, βασισμένη σε πλαστή και δανεική ευημερία και φαλκίδευσε το μέλλον των επερχομένων γενεών.
   Η στήλη, διατηρώντας πάντοτε ικανότητα σκέψης και κομματική ανεξαρτησία, ουδέποτε «τσίμπησε» σε κάθε είδους προπαγάνδα, λαϊκισμό ή δημαγωγία και αντιμετώπιζε πάντοτε με κριτική στάση κάθε γεγονός, θέση ή άποψη, οποθενδήποτε προερχομένη, αποδεχόμενη ό,τι θεωρούσε σωστό και απορρίπτοντας ό,τι έκρινε λάθος, (προσωπική επιλογή κι ευθύνη), ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσης.

   Λόγω επετείου, επανέρχομαι στην ερμηνεία ενός γεγονότος, η αντιμετώπιση του οποίου από μέρους κάποιων προσβάλλει κατάφωρα τη λογική μου. Με μικρή δόση άγριας χαράς, αφού η σημερινή κατάσταση επιβεβαιώνει πανηγυρικά τις θέσεις μου επί του θέματος! Και εξηγούμαι.
   Η ανόητα φανατισμένη αριστερόστροφη διανόηση και προπαγάνδα είχε «εφεύρει» και το εξής αμίμητο:
   - Το «ΟΧΙ» δεν το είπε ο Μεταξάς, το είπε ο λαός!
   Απόλυτα, κατηγορηματικά και… βλοσυρά! Και όποιος αντιλέγει είναι… φασίστας!
   Υποτάσσοντας στην κομματική τους τύφλωση ιστορικά γεγονότα, παραχαράσσουν την Ιστορία, επειδή έτσι τους εξυπηρετεί καλύτερα! Ακυρώνουν μία θετική ενέργεια ενός απεχθούς και αντιδημοκρατικού καθεστώτος, (οι πάσης απόχρωσης δικτατορίες είναι απεχθείς, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης του προλεταριάτου!), αφού στο στενό μυαλό τους δεν μπορεί να χωρέσει το ότι και ο χειρότερος άνθρωπος μπορεί να κάνει και κάτι καλό!
   Έτσι παραβλέπουν το γεγονός πως, αν στις 3.00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του ’40, ο Μεταξάς αντί «ΟΧΙ», έλεγε στον Ιταλό πρέσβη «ΝΑΙ», μέχρι να πάρει ο λαός, αγουροξυπνημένος, χαμπάρι τι συμβαίνει, οι Ιταλοί θα ήσαν στην Πάτρα και το, πράγματι, μεγαλειώδες και συγκλονιστικό δικό του, ομόθυμο, «ΟΧΙ» θα έμενε κενό γράμμα άνευ αντικρίσματος. Η Ελλάδα θα ήταν στα χέρια των Ιταλών, αμαχητί και η Βέμπο δεν θα ριγούσε τους Έλληνες με τον παιάνα «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά», αλλά θα τραγουδούσε ιταλικές καντσονέτες και το περίφημο «Κορόιδο Μουσολίνι» με τους αυθεντικούς ιταλικούς του στίχους!
   Δυστυχώς ή ευτυχώς, η αλήθεια είναι πως οι ηγέτες χαράσσουν την πορεία των λαών τους! Οι καιροί, λοιπόν, που αναπλάθουν αλλήλους περιπαίζοντας τον Άνθρωπο, ξεμπροστιάζουν και τιμωρούν με γελοιοποίηση το ψέμα και την κουτοπονηριά.

   Αυτή τη στιγμή 10.000.000 Έλληνες βροντοφωνάζουν, απελπισμένα, το δικό τους ηρωικό «ΟΧΙ», όμως αρκεί ένα χαζό, αυτιστικό παιδί στη θέση του ηγέτη, με το δικό του μικρόψυχο «ΝΑΙ» να επικρατήσει όλων! Εκείνου η άποψη μετράει αφού αυτός είναι ο «ηγέτης»!
   Ας το σκεφτούν αυτό οι καλπάζοντες «δημοκράταροι»! Η παραχάραξη της Ιστορίας δεν είναι Ιστορία και ούτε θα γίνει ποτέ!

   ΥΓ. Η πιό πάνω υπόθεση μου φέρνει στο μυαλό άλλη μία «δημοκρατική» ηλιθιότητα. Το περίφημο και μελωδικότατο «… νίκας τοις βασιλεύσι….», το οποίο δέχθηκε κι αυτό το βάρβαρο φανατισμό της κομματικής τύφλωσης που, αν και εψάλλετο έτσι επί αιώνες, θεωρήθηκε, όψιμα, ότι προσβάλλει τις «δημοκρατικές» ευαισθησίες κάποιων αγράμματων, μικρόψυχων και ανιστόρητων κομματικών εγκάθετων (π.χ. Σηφουνάκης) και αντικαταστάθηκε, επί το δημοκρατικότερο και το ανοητότερο, από το «… νίκας τοις …ευσεβέσι», το οποίον με την ίδια περιφρόνηση στη λογική και… τη γραμματική θα μπορούσε να γίνει ….. «τοις προεδρεύσι»!!!
   Παρ’ ότι «μωραίνει Κύριος, ον βούλεται απωλέσαι», η στήλη επιμένει στο «Σώσον Κύριε τον λαόν σου….»!

Όταν το τραγικό συνάντησε το γελοίο!

Θέσεις - Άπόψεις

   Ο κατ’ επανάληψη «εθνοσωτήρας», δήθεν, πρωθυπουργός μας, επί δύο και χρόνια πιπιλάει την ίδια καραμέλα:
   - Παρέλαβα ένα τεράστιο χρέος! Διαπίστωση, κατά βάση, σωστή.
   Παραβλέποντας, προς στιγμή, το γεγονός ότι ο πατέρας και το κόμμα του θεμελίωσε, (σε γερές κομματικές βάσεις) και έχτισε τον μηχανισμό εκτροφής του, ας υποθέσουμε πως τον Οκτώβριο’ 09 ξεκίνησε την προσπάθεια καταπολέμησής του και «σωτηρίας» της χώρας. Επί δύο χρόνια, με αλλεπάλληλα, αλλοπρόσαλλα και σκληρά αντιλαϊκά μέτρα ξεζουμίζει τον ελληνικό λαό, καταστρέφοντας το παρόν και υποθηκεύοντας το μέλλον του. Πρώτα στη μιζέρια και εξαθλίωση και τελευταία στους ξένους…. επιτηρητές. Οι «θεραπευτικές» του μέθοδοι, με τα πάσης φύσεως μνημόνια και δαιμόνια, κατέληξαν όλες σε παταγώδη αποτυχία και παρ’ όλα τα «βογκητά» του λαού το δημόσιο χρέος αντί να μειώνεται, μεγαλώνει, οπότε φτάνουμε, αναπόφευκτα, στο «κούρεμα»! Όμως ο «πρωθυπουργός» παραμένει κολλημένος στο «παρέλαβα τεράστια χρέη»!
   Επί τέλους, αυτή η καραμέλα δεν θα λιώσει ποτέ; Δεν θα υπάρξει αρχή δικής του ευθύνης; Αν η πρώτη «σωτηρία» του παρείχε το άλλοθι της προηγούμενης, κακής κυβέρνησης, οι επόμενες «σωτηρίες» έχουν σαν προηγούμενη κυβέρνηση τη δική του! Άρα η ανικανότητα και αναποτελεσματικότητά του είναι προφανείς.

   Στοιχειώδες αίσθημα ευθύνης γιά κάθε αξίωμα και λειτούργημα και ψήγματα, έστω, σοβαρότητας και εντιμότητας, επιβάλλουν στο κατέχοντα αυτά, εφ’ όσον αποτυγχάνει, παταγωδώς μάλιστα και με καταστροφικές συνέπειες, την άμεση παραίτηση. Ειδ’ άλλως η έξοδος, (που τον περιμένει μοιραία), θα είναι βίαιη και εξευτελιστική. Ένα γεγονός που ο προηγούμενος πρωθυπουργός, επιδεικνύοντας μεγαλύτερη ευφυΐα, υψηλότερο αίσθημα ευθύνης και μικρότερο «σεβντά» γιά εξουσία, απέφυγε ευσχήμως.
   Ο παρών, καρεκλοκένταυρος (με τον θώκο) «πρωθυπουργός», επιστρατεύοντας τα αφελή «μούσια» του κ. Μούσιαλου, την αστεία πολυλογία του κ. Ευφράδεια, (που όπως γράφεται και στο ξένο τύπο, πήραν κι οι έξω χαμπάρι περί τίνος φαιδρού παρλαπίπα πρόκειται), και σκαρφιζόμενος μύρια όσα τεχνάσματα και τερτίπια μπορεί να φανταστεί ένας αρρωστημένος πασοκικός νους, προσπαθεί να κρατηθεί με νύχια και δόντια στην αγαπημένη του καρέκλα. Και η χώρα, «γαία πυρί μιχθήτω»!
   Να δείτε που το επερχόμενο «κούρεμα» του χρέους τα κυβερνητικά παπαγαλάκια θα το προβάλλουν σαν επιτυχία σκληρής διαπραγμάτευσης του διδύμου της συμφοράς!

   Το μεγαλύτερο κακό που κάνει, αυτή τη στιγμή, η παρούσα κυβέρνηση στον τόπο, μετά βεβαίως από την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας μας, είναι η διάχυτη αίσθηση πως ζούμε σε μιά απέραντη «κινούμενη άμμο». Οι συνεχείς παλινωδίες, ο πανικός, οι ερασιτεχνισμοί, τα εμπρός-πίσω, το σήμερα άσπρο και αύριο μαύρο, όλα με φόντο ένα βαθύ γκρεμό, βουλιάζουν τους Έλληνες στην αβεβαιότητα και κατάθλιψη του σήμερα και την απόγνωση του αύριο.

Τα παιχνιδίσματα των λέξεων, η μαγεία και η πονηριά τους.

Επικαιρότης

   Οι πολιτικοί έχουν μάθει να λένε πολλά, χωρίς να εννοούν τίποτα! Αυτή, άλλωστε, είναι η δουλειά τους, όπως την κατάντησαν. Μπλά-μπλά, διαστρέβλωση γεγονότων και συσκότιση καταστάσεων, προς ίδιο πάντα συμφέρον. Πολλά λόγια, λιγότερη ουσία και μηδενικό αποτέλεσμα. Προέχουσα, εννοείται, η ιδιοτέλεια, η εξουσιολαγνεία, ο φαβοριτισμός, ο νεποτισμός και, σαν επακόλουθα, η ανικανότητα, ο αυταρχισμός, η κακοδιοίκηση, η διαφθορά. Και όλα σε φανταχτερά παραπλανητικά περιτυλίγματα (δήθεν) ιδεολογίας, με μπόλικη δημαγωγία, λαϊκισμό και ....δημοκρατικά ιδεώδη (!), που ενθουσιάζουν κι εξαπατούν τους χαχόλους, τους άλογους χειροκροτητές, οπαδικής νοοτροπίας.

   Ακούσαμε και το τελευταίο λογύδριο, δηλαδή την ανάγνωση χειρογράφου, από τον «σωτήρα» πρωθυπουργό μας. Κρίσιμο μεν, γιά το μέλλον του τόπου ένεκα των συνθηκών,  αλλά όπως πάντα και σε κάθε «ανάγνωση», αόριστο, αερόλογο  και βρίθον αφελών συλλογισμών, φαιδρών δικαιολογιών, ανυπόστατης αισιοδοξίας, μπόλικης ανευθυνότητος,  παρελθοντολογίας και ακατανόητης, εν κατακλείδι, σαχλής κι ανούσιας λογοδιάρροιας γιά το θεαθήναι.

   Η Ιστορία, όμως, θα γράψει γι’ αυτό το ανίκανο κι αμήχανο ανθρωπάκι πως, κάποτε, στις αρχές του 21ου αιώνα βρέθηκε στο τιμόνι της Ελλάδας, γιά κακή της τύχη, ένα αυτιστικό, καθυστερημένο παιδί, με μειωμένες πνευματικές δυνατότητες, μηδενικές ικανότητες, αλλά αυξημένες φιλοδοξίες, (λόγω ονόματος και οικογενειακής παράδοσης, δημιούργησε λαϊκή υπνώτιση και αποδοχή, που το έφεραν στην εξουσία), το οποίο κατάφερε μέσα σε 2 χρόνια και κάτι, με παιδικά πείσματα, ηλιθιακή ισχυρογνωμοσύνη και απερίγραπτα σφάλματα, να πτωχεύσει τη χώρα, να την σπρώξει ειρηνικά στην ξένη κατοχή, υποτέλεια και εξάρτηση, να ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία της και να καταδικάσει τον λαό της στην οικονομική εξαθλίωση, την απόγνωση και την κατάθλιψη. Άξιος!

Ανακεφαλαίωση διαπιστώσεων.

Θέσεις - Απόψεις

   α) Η Ελλάδα, από 30/ετίας, γιά καθαρά πολιτικής ιδιοτέλειας λόγους, εθίστηκε στην καλοπέραση, (άλλο που δεν ήθελε!), πάνω και πέρα από τις παραγωγικές της δυνατότητες. Η Οικονομία της έτρεχε με φρενήρεις ρυθμούς και σπασμένα φρένα.

   β) Συνέπεια της μακροχρόνιας, παρά φύση, λειτουργίας της χώρας, (κάτι που καμία κυβέρνηση δεν ήθελε, ή δεν τόλμησε ν’ αλλάξει, γιά διαφορετικούς λόγους εκάστη), ήταν η δημιουργία τεράστιου δημόσιου χρέους, το οποίο συνεχώς γιγάντωναν οι τόκοι δανεισμού και τα ετήσια ελλείμματα.

   γ) Σήμερα, η αποπληρωμή του συσσωρευμένου χρέους, (με την κανονική έννοια του όρου, δηλαδή «χρωστάω-πληρώνω-εξοφλώ»), απαιτεί … χιλιετηρίδες! Άρα η διαγραφή μέρους ή όλου, το περίφημο «κούρεμα», αποτελεί ρεαλιστικό μονόδρομο. Το ακριβές μέγεθος αυτής της διαγραφής είναι θέμα λογιστικό. (Αριθμοί, τόκοι, λογιστές, υπολογισμοί και τέτοια……).

   δ) Όμως το κυριότερο πρόβλημα είναι τα ετήσια ελλείμματα, αφού αυτά τροφοδοτούν το χρέος και αυτά -έξοδα μεγαλύτερα εσόδων- οφείλονται στον τρόπο λειτουργίας του κράτους και το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών. Και αυτό θα πρέπει, πλέον, ν’ αλλάξει δραστικά, δραματικά και άμεσα! Οι Έλληνες θα πρέπει να προσαρμόσουν τη ζωή τους περιορίζοντας πολυτέλειες, εισαγωγές και κατανάλωση, αρκούμενοι, κυρίως, σε όσα μπορούν να παράξουν, ως ντόπια Οικονομία, η οποία θα πρέπει να προσαρμόσει την «τρεχάλα» της στις δυνατότητες της εγχώριας παραγωγής. Τέρμα τα κινέζικα σκόρδα, τα χιλιάνικα μήλα και τα λαχανάκια των… Βρυξελλών. Τουλάχιστον γιά όσους δεν διαθέτουν φουσκωμένο πορτοφόλι, αλλά είχαν μάθει το «βιολί» της πιστωτικής κάρτας και του αεριτζίδικου χρήματος. Τέρμα το εύκολο πλαστικό και δανεικό χρήμα, τέρμα η τεμπελιά και η αφειδής χρήση ξένων εργατικών χεριών.

   ε) Στα πλαίσια του υποχρεωτικού και άμεσου υποβιβασμού του βιοτικού μας επιπέδου, που ανεπίτρεπτα και επιπόλαια είχε εκτοξευθεί, σχεδιάστηκαν μέτρα και μεθοδεύτηκαν τρόποι, κατά το πονάει χέρι-κόψει χέρι, που θα μας κάνουν αμέσως (ή σε ελάχιστο χρόνο), φτωχότερους, λιτότερους, αντικαταναλωτικότερους, εργατικότερους και παραγωγικότερους. «Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ»! και με αποφασιστικές διαδικασίες χειρουργού, εν όψει γάγγραινας. Μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και ό,τι άλλη λεκτική φιοριτούρα εφεύρε η πασοκική λογοπλαστική φαυλότητα, γιά να μας χρυσώνει το χάπι, έχουν ένα και μόνο στόχο. Να χαμηλώσει το σημείο «βρασμού» της ελληνικής οικονομίας και να προσαρμοστεί αυτή στο «προσήκον μέτρο», που λένε οι δικηγόροι! Αυτό, πρακτικά, γίνεται όταν μας μειώνουν τις εισπράξεις (περικοπή μισθών και συντάξεων, απολύσεις, εφεδρείες) και μας αυξάνουν τις, προς το κράτος, πληρωμές (φόροι, έκτακτες εισφορές, ΦΠΑ, τέλη, κ.λπ.).

   στ) Φυσικό επακόλουθο η τεράστια οικονομική ανατροπή και κοινωνική αναστάτωση, με την απότομη «φτωχοποίηση» των μέσων στρωμάτων και της πλήρους εξαθλίωσης των χαμηλότερων, τα οποία αντιμετωπίζουν ακόμη και το φάσμα της φυσικής εξόντωσης.

   ζ) Οι κοινωνικές αναταράξεις που έρχονται, με τα πλήθη των πενομένων Ελλήνων στο δρόμο, συνεπικουρουμένων από τις στρατιές των ανέργων λιμοκτονούντων μεταναστών (λαθραίων και μη), θα διαλύσουν τελείως τον ήδη αποσαθρωμένο κοινωνικό ιστό μέχρι της, σε βάθος άγνωστου χρόνου, επανισορροπίας της κατάστασης στο νέο, προσχεδιασμένο, χαμηλότερο επίπεδο λειτουργίας.

   η) Επειδή η Ζωή θα συνεχίζεται πάντα, αφού δεν διακόπηκε από σοβαρότερα γεγονότα, (Τουρκοκρατία, γερμανική Κατοχή), αναζητείται η νηφάλια εκτίμηση της κατάστασης, η ψύχραιμη αντίδραση και η σώφρων και αποτελεσματική αντιμετώπιση των επερχομένων δεινών, με την κατά το δυνατόν ταχεία προσαρμογή στα νέα δεδομένα και τις νέες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Κραυγές, απεργίες, συγκεντρώσεις καταστροφές, λεηλασίες, βιαιότητες επιδεινώνουν τα προβλήματα, αντί να τα λύνουν. Με ρεαλισμό, υπομονή και εγκαρτέρηση, αλλά και σηκωμένα μανίκια, ας υποδεχτούμε τη μειωμένη εθνική μας κυριαρχία, (το δεινότερο, κατ’ εμέ, δεινό), και ας προσπαθήσουμε, με σκληρή δουλειά και συνεχή προσπάθεια, να ξεπλύνουμε την ταπείνωση και να ξαναφέρουμε τον τόπο σε αξιοπρεπέστερη θέση.

   θ) Όσο γρηγορότερα συνειδητοποιήσουμε πως η ύφεση αποτελεί τον μεγαλύτερο αντίπαλο και τη μοιραία άγκυρα που μας κρατά κολλημένους στο βυθό. Όσο ταχύτερα επαναδραστηριοποιήσουμε τους παραγωγικούς μας μηχανισμούς, σε συνδυασμό με το αναμφισβήτητο ελληνικό δαιμόνιο, ξυπνώντας από τον λήθαργο της μακαριότητος και της «ήσσονος προσπαθείας», που είμαστε βυθισμένοι, τόσο πιο γρήγορα θα δημιουργήσουμε προϋποθέσεις ανάκαμψης.

   ι) Κοντολογίς, αντί να σφίγγουμε υψωμένες γροθιές στείρας διαμαρτυρίας με συγκεντρώσεις που δίνουν λαβές στους ποικιλόχρωμους «μπαχαλάκιδες», ας σφίξουμε τα δόντια κι ας ριχτούμε στη δουλειά. Καθένας στο μετερίζι του! Με περιφρόνηση και απέχθεια γιά τους πρωταίτιους των παθών μας, που θα την εκδηλώσουμε αρμοδίως (κάλπη) και όχι βλακωδώς στους δρόμους (γιαούρτια)!

   Και ας έχουμε πάντοτε στο νου το παλιό παραμύθι της γιαγιάς, που συγκινημένη μας έλεγε όταν ήμασταν μικρά, γιά τη «Βασιλεύουσα» και τον μαρμαρωμένο βασιλιά:
   - Πάλι με χρόνους, με καιρούς…..!

Ομαδική παράκρουση ή κοντόφθαλμος ωφελιμισμός;

Θέσεις - Απόψεις

   Τελικά, το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό. Προ πολλού έχει ξεφύγει του πεδίου της πολιτικής και έχει εγκατασταθεί, φαρδύ-πλατύ, στο χώρο της λογικής, ως φυσική συνέπεια της ταραγμένης εποχής και του πελαγώματος του κόσμου!
   Αφού είναι πασιφανές ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου (εντός κι εκτός Κοινοβουλίου) τρώγονται μεταξύ τους σαν λυσσασμένα σκυλιά, καθ’ όλους τους δυνατούς συνδυασμούς, γιά ποιά συναίνεση μπορούμε να μιλάμε και ποιά κυβέρνηση «εθνικής ενότητας»; Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που σήμερα αλληλοκατηγορούνται και καθυβρίζονται συνεχώς μεταξύ τους, αύριο να δώσουν τα χέρια και να ομονοήσουν; Μπορεί από τέτοια «λυκοφιλία» να προκύψει καλό γιά τη χώρα; Λες και δεν ξέρουμε όλοι τα προαιώνια χαρακτηριστικά της φυλής, όπου κυρίαρχη θέση κατέχει ο διχασμός! Μέχρι το ΚΚΕ με τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμματα όμαιμα, συνεννοούνται μεταξύ τους, κόσμια, με …. ρόπαλα και μολότοφ!
   Τα περί πολυκομματικής κυβέρνησης, λοιπόν, αποτελούν αιθεροβασίες αφελών και όνειρα θερινής νύχτας. Η εμπειρία τέτοιας κυβέρνησης είναι πρόσφατη, αλυσιτελής και τραυματική.

   Εφ’ όσον καμία πολιτική λύση δεν μπορεί να βγάλει έξω από το παιχνίδι το ΠΑΣΟΚ, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο και η παρτίδα χαμένη από χέρι. Το ΠΑΣΟΚ γιά να δικαιώσει τις σημερινές του επιλογές θα σαμποτάρει κάθε απόφαση προς αλλιώτικη κατεύθυνση. Στην απίθανη περίπτωση όπου αυτό μείνει εκτός εξουσίας, εκεί να δεις γλέντια! Όσα λίγα έμειναν όρθια θα αποξυλωθούν κι αυτά από τη γνωστή τακτική του. Ηττημένο και ταπεινωμένο όπως είναι, θα διψά γιά «εκδίκηση» και τότε το κακό θα γίνει χειρότερο γιά τη χώρα! Συνεπώς όσοι προσβλέπουν σε πολιτική πολυκομματική κυβέρνηση αιθεροβατούν και ματαιοπονούν.

   Τώρα, γιά άλλη μονοκομματική κυβέρνηση, δηλαδή της ΝΔ, όσοι το σκέπτονται και μόνο, μάλλον αστειεύονται ή πρόκειται, απλά, για νεοδημοκράτες με νοοτροπία πασόκων! (την κουτάλα, συνάδελφοι, αντί σύντροφοι!).
   Η κατασυκοφαντημένη δεξιά, (η επάρατος!!!), αν δεν αποπλυθεί από το άδικο στίγμα που ανοήτως άφησε να της κολλήσουν, αφού επί των ημερών της συντελέστηκε ό,τι καλό και δημιουργικό στον τόπο, (παρ' όλα τα αναπόφευκτα λάθη και παραλείψεις της), με τη λογική και πρακτική της «εργάτριας» μέλισσας (ανασυγκρότηση μετά τον εμφύλιο και τη χούντα, επίλυση του πολιτειακού, λήθη του διχαστικού παρελθόντος, νομιμοποίηση του ΚΚΕ, ένταξη στην Ε.Ε, κ.λπ.), δεν έχει μέλλον στην εξουσία. Η δημαγωγική και λαϊκίστικη προπαγάνδα των «κηφήνων» και η διαστρέβλωση της Ιστορίας, (Ρεπούση, Βερέμης, Δραγώνα,…), δεν θ’ αφήσει τις νέες γενιές να πληροφορηθούν σωστά, να κρίνουν σωστά και ν’ αποφασίσουν σωστά!
   Ο Σαμαράς, σήμερα, είτε υπερεκτιμά τις δυνατότητές του, είτε ανήκει κι αυτός στους βιτσιόζους εξουσιομανείς.
   - Την καρέκλα! Έστω και γιά μία ημέρα!
   Όμως δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα επιτυχίας και θα φύγει κι αυτός από το θώκο νύχτα!

   Μόνη ρεαλιστική και εφαρμόσιμη λύση η εξωκοινοβουλευτική κυβέρνηση προσωπικοτήτων υπό την ηγεσία αδιάβλητου και κοινά αποδεκτού πολιτικού, (π.χ. Αλ. Παπαδόπουλος) με δεξί χέρι, ως υπουργός των Οικονομικών, κάποιου, επίσης κοινά αποδεκτού πολιτικού, με ικανότητες στη διαπραγμάτευση, (π.χ. Στ. Μάνος), και εννοείται με τη στήριξη της παρούσας Βουλής. Χωρίς εκλογές, δημοψηφίσματα και άλλες τέτοιες κοτσάνες.
   Κάθε άλλη λύση, πιστεύω και να το θυμηθείτε, θα είναι θνησιγενής εξ ορισμού, αφού θα βρίσκει συνέχεια μπροστά της ένα θρασύτατο και φαύλο ΠΑΣΟΚ, (λεφτά υπάρχουν!) και ένα αβάσταχτο, σε πολιτικό κόστος, φορτίο.

Συνείδηση. Τα όρια και οι παρδαλόχρωμες γραμμές!

Θέσεις - Απόψεις

   Η κρισιμότητα των στιγμών, η σοβαρότητα των αποφάσεων και οι τρομακτικές συνέπειες που έχουν αυτές στο παρόν και το μέλλον του τόπου, φέρνουν στην επιφάνεια και διατηρούν, συνεχώς, σ’ αυτήν μερικές λέξεις και έννοιες, που σε καιρούς ηρεμίας και μακαριότητας φαντάζουν πολύ κοινότοπες και περνούν, μάλλον, απαρατήρητες. Όπως η λέξη «συνείδηση» και η ελλιπώς συνειδητοποιημένη της έννοια!
   Συνείδηση αποτελεί το έσχατο όριο στο οποίο μπορούν να φθάσουν οι ενέργειες και πράξεις μας. Ένα αξεπέραστο τείχος, πέρα από το οποίο δεν προχωρείς ούτε ρούπι με τη θέλησή σου. Δεν μπορείς να πας! Με τίποτα! Όταν θεωρείς, γιά κάποιους λόγους, ότι το υπερβαίνεις, απλά έχεις λάθος επίγνωση του ορίου. Τα πραγματικά σου όρια βρίσκονται, πάντα, εκεί που σταματάς.
   Κατά συνέπειαν, όσοι λένε «ενήργησα κόντρα στη συνείδησή μου» ή «προχώρησα πέρα από τη συνείδησή μου», στην καλύτερη περίπτωση λαθεύουν και στη χειρότερη ψεύδονται! Στη πρώτη, απλώς, δεν έχουν επίγνωση των συνειδησιακών τους ορίων και στη δεύτερη, κλασική περίπτωση φαυλότητας, θέλουν να επιδείξουν στοιχεία ηθικής που δεν διαθέτουν και στη βάση του «τράβα με κι ας κλαίω», καμώνονται ότι ενδίδουν στη σκοπιμότητα κάποιου υψηλότερου, δήθεν, σκοπού υπερβαίνοντας τη συνείδησή τους! Αυτό αποτελεί και την κλασική περίπτωση της λεγόμενης «ελαστικής συνείδησης». Τεντώνεται ή μαζεύεται κατά περίπτωση, ανάλογα με το προσωπικό συμφέρον και τη βολή του κατόχου της. Τέτοια συνείδηση διαθέτουν, κατά κανόνα, άτομα χαμηλής ή ανύπαρκτης καλλιέργειας, ρηχού πνευματικού επιπέδου, φανατισμένοι και παρωπιδιασμένα «στρατευμένοι» σε κάποιο σκοπό, άτομα με στρεβλές απόψεις περί ηθικής, ακόρεστα πάθη και αχαλίνωτες φιλοδοξίες. Δηλαδή όλοι όσοι ενστερνίζονται το μακιαβελικό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»!
   Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις πραγματικής υπέρβασης συνειδησιακών ορίων υπάρχει αυτόματος διορθωτικός μηχανισμός, οι τύψεις! Μιά διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην αυτοχειρία, ανάλογα με την πράξη και τις επιπτώσεις της. (Περίπτωση Ιούδα).

   Η συνείδηση κρατά πάντοτε χαμηλό προφίλ, λίγα λόγια, πολλή περίσκεψη και μεγάλη επίγνωση καθήκοντος. Γι’ αυτό, οι μεγαλοστομίες, οι γελοιότητες τύπου «κόκκινες γραμμές» από «καταπράσινους» ασυνείδητους και διάφορους «χρυσοκάνθαρους» γλειψιματίες, τα κροκοδείλια δάκρυα και οι πάσης φύσεως κουτοπονηριές, περί τη «συνείδηση», δεν πιάνουν τόπο. Ο σκεπτόμενος άνθρωπος δεν «μασάει»!
   Ο παμμέγιστος Καβάφης, στο «Che fece…. il gran rifiuto», έδωσε λιτά, σοφά και συγκλονιστικά την ουσία της «συνείδησης».
   Ανατρέξατε, μελετήσατε και προβληματιστείτε. Σίγουρα κάτι θα ωφεληθείτε!

Η λεπτή, εννοιολογικά, χροιά των λέξεων και ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας.

Θέσεις - Απόψεις

   Ας πάρουμε γιά παράδειγμα τις λέξεις «επιμονή» και «ισχυρογνωμοσύνη». Φαινομενικά και με πρώτο άκουσμα υποδηλώνουν το ίδιο πράγμα. Όμως υπάρχει τεράστια διαφορά στο βάθος της εννοίας τους.
   Ο «επίμονος» έχει πίστη σ’ αυτό που πιστεύει, στην αλήθεια που κρύβει ως όραμα αυτό και την δικαίωση που τον περιμένει, όταν και αν, συντελεστεί. Κατά τη διάρκεια του αγώνα του αντιμετωπίζει διαφωνίες, αντίλογο, διαπάλη και αμφισβήτηση ως προς την τελική έκβαση. Μετέχει, δηλαδή, μιάς λογικής διαμάχης το αποτέλεσμα της οποίας δεν έχει, αλλά μέλλει να κριθεί.
   Ο «ισχυρογνώμων», αντιθέτως, μάχεται σε αντικειμενικά κριθέν, ως λάθος, «ταμπούρι» και με πανθομολογούμενα απορριπτέες ιδέες. Προδίδει, με τον τρόπο αυτόν, είτε στενότητα πνεύματος, (ου με πείσεις κ’ αν με πείσεις!), είτε στειρότητα απόψεων, αδυναμία διαλόγου και επικοινωνίας, είτε -το χειρότερο- αναγκαστική εκτέλεση διατεταγμένης υπηρεσίας, οπότε στην περίπτωση αυτή, η υπηρεσία-«ανάγκη», λειτουργεί ως πρόσχημα- «φιλοτιμία»! Γενικά η «ισχυρογνωμοσύνη» αποτελεί ένδειξη αλλά και πρόκριμα «ηλιθιότητος»!

   Κατ’ εφαρμογή των ανωτέρω ας μη μας ξενίζει η στάση του σημερινού, δήθεν, «πρωθυπουργού» που υποστηρίζει μία πολιτική, κόντρα στη βούληση 10.000.000 Ελλήνων, η οποία αποδεδειγμένα όχι μόνο δεν βελτιώνει τα πράγματα στη χώρα, αλλά τα οδηγεί σε ραγδαία επιδείνωση, μέχρις οριστικής οικονομικής εξόντωσης του λαού και μοιραίας υποδούλωσης του τόπου στις διαθέσεις των ξένων δανειστών.
   Η εικόνα που ανάγλυφα αναδίδει ο «πρωθυπουργός» οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μάλλον συντρέχουν όλα μαζί τα προαναφερθέντα, με υλικό σύνδεσης την άμετρη δίψα του γιά εξουσία, παρά την κραυγαλέα εμφανή υστέρηση που παρουσιάζει, όχι μόνο σε ηγετικές ικανότητες, αλλά και σε στοιχειώδεις ανθρώπινες λειτουργίες! Το μόνο χαρακτηριστικό που διαθέτει σε υπερεπάρκεια και το οποίο εμφανίζεται στις νηπιακές, κυρίως, ηλικίες (και σε όσους παραμένουν, μόνιμα, σ’ αυτές) είναι το πείσμα! Το τελευταίο, αν δεν συνοδεύεται από ανάλογες  ικανότητες, θυμίζει το μικρό παιδί που καθισμένο στην αγκαλιά του οδηγού-πατέρα του θέλει να «οδηγήσει», εκείνο, το αυτοκίνητο!

Μωραίνει Κύριος….!

Επικαιρότης

   Ας προσπαθήσουμε ν’ αναζητήσουμε λογική σε πράγματα που σε πρώτη ανάγνωση, (και δεύτερη και τρίτη!), δεν έχουν.
   Ας υποθέσουμε πως ένας μαγαζάτορας μεγάλου καταστήματος βρίσκεται σε απελπιστική οικονομική κατάσταση και ζητάει, απεγνωσμένα, κάποιο συνέταιρο γιά να τον βοηθήσει να ξεπεράσει την κρίση. Απευθύνεται, λοιπόν, σε έναν παλιό ανταγωνιστή του, ο οποίος κατά τη γνώμη του μαγαζάτορα μπορεί να βάλει αποφασιστικά «πλάτη».
   Και ερωτώ, ρητορικά βέβαια, πώς θα πρέπει ν’ απευθυνθεί στον υποψήφιο «Άτλαντα»;
   Δεν νομίζω να υπάρχει ένας στο εκατομμύριο που να απαντήσει:
   - Με βρισιές, κατηγορίες (από υπερβολικές έως άδικες εν πολλοίς), επιθετικότητα και αλαζονεία, σε δημόσια μάλιστα ομιλία, λίγη ώρα πριν την αποφασιστική συνάντηση!
   Όλοι θα πουν, (απευθύνομαι σε λογικούς ερωτώμενους).
   - Με λόγια που θα τα χαρακτηρίζει σεμνότητα και θα περιέχουν, ψεύτικες έστω, γαλιφιές, παραμερισμός όλων των διαφορών που τους χωρίζουν γιά αργότερα και πρόταξη του κοινού συμφέροντος, εστιάζοντας στον κοινό στόχο. Αυτό υπαγορεύει η απλή, κοινή λογική.
   Λοιπόν, εις πείσμα κάθε λογικής, κάθε ίχνους ευφυΐας και κάθε σταγόνας πολιτικότητας ο αυτιστικός πρωθυπουργός μας, παρά τις στρατιές των συμβούλων που μάλλον χρυσοπληρώνει άδικα, όπως φαίνεται από το ποιόν των συμβουλών που του παρέχουν, διάλεξε το πρώτο!
   Ταυτόχρονα ο τρίχας «ύπαρχος», ο κ. Ευφράδειας, έκανε το ίδιο στη Βουλή, με το γνωστό αλαζονικό του ύφος και την άμετρη λογοδιαρροϊκή του επιθετικότητα!

   Καλά, χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί, με την ανικανότητα και ηλιθιότητά τους, οδηγούν τη χώρα, σταθερά, προς το γκρεμό, τυφλωμένοι από τη μανία της εξουσίας; Το λυπηρό είναι πως διάφορα σοβαροφανή και υπερκομματικά, τάχα, αλλά στην πραγματικότητα κρυπτοπασοκικά, ΜΜΕ, (δίδυμο, εφημερίδα και κανάλι), με μπουρδοανάλυση ενός «διαπρεπούς», μισοακατάληπτου γενικώς, κρυφοπασόκου οικονομοαρλούμπα, έψεξαν τον Σαμαρά γιατί, λέει, έπρεπε να προσπεράσει αυτές τις…. μικρολεπτομέρειες και να μπει στην ουσία του αντικειμένου, (έστω καθυβριζόμενος)! Χάριν, λέει, της υψηλής πολιτικής!
   Εννοείται ότι ο Σαμαράς έπραξε ότι θα έκανε κι ο τελευταίος σώφρων θνητός. Αρνήθηκε, προπηλακιζόμενος, να παίξει τη «φιλιππινέζα» του χαζού παιδιού, συνοδεύοντάς το στη Σύνοδο Κορυφής, ανενημέρωτος και απληροφόρητος πλήρως γιά ό,τι αυτό έχει ήδη «μαγειρέψει» και αποφασίσει και να παραστήσει, απλά, τη «γλάστρα» του.

   Η στήλη σπουδάσασα, επί μακρόν και επιμελέστατα, τον πασοκισμό (ιδέα και πράξη) κάνει την εξής πρόβλεψη και το αν πέσει μέσα ή όχι θα αποκαλυφθεί σύντομα.
   Όλο αυτό το παράλογο καραγκιοζιλίκι αποτελεί άλλη μία κακόγουστη θεατρική πασοκική παράσταση. Μία ακόμη παγίδα, επικοινωνιακού χαρακτήρα, γιά κατηγορία και σπίλωση του αντιπάλου.
  
   «Καλούμε τον Σαμαρά να πάμε μαζί στη Σύνοδο, αλλά με τρικλοποδιά τον αναγκάζουμε να αρνηθεί. Η τρικλοποδιά, με τα πάμπολλα φερέφωνα που διαθέτουμε, μπουρδουκλώνεται ή αποσιωπάται και τι μένει;
   - Να, πάλι ο κακός Σαμαράς αρνήθηκε να βοηθήσει! Το μόνο που τον νοιάζει είναι να γίνει πρωθυπουργός, το καθίκι»! (Κοίτα ποιός μιλάει!).
  
Το κακό είναι πως ένα μεγάλο μέρος του λαού τους πιστεύει ακόμα, πιπιλώντας δάκτυλο! Αυτοί, στο κάτω-κάτω, θέλουν και τα παθαίνουν και είναι άξιοι της τύχης τους, οι υπόλοιποι όμως τι φταίνε;

Μωρέ, τι μας λες!

Επικαιρότης

   Ξεπερνώντας κάθε όριο θρασύτητος, (προηγούμενο ρεκόρ πάλι δικό τους), και αφού βούλιαξαν τη χώρα με άστοχους χειρισμούς, τεράστια ψεύδη και την ανικανότητά τους και οδήγησαν τον λαό στη φτώχεια και τη δυστυχία, πέταξαν τις μάσκες και φανέρωσαν, απροκάλυπτα, τις πραγματικές τους προθέσεις και αγωνίες. Το πώς θα διαιωνίσουν την εξουσία τους, μέσω διαδικασιών διαδοχής του αποτυχημένου χαζού παιδιού.
   - Την καρέκλα, «σύντροφοι», και την κουτάλα!

   Ας μην αμφιβάλλουμε ότι το δραματικό «ή θα σωθούμε όλοι μαζί, ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί», αναφέρεται στον κυβερνητικό εσμό και δεν αφορά καθόλου τον, ήδη, χρεοκοπημένο κι εξαθλιωμένο λαό, του οποίου ο κοινωνικός ιστός έχει αποσυντεθεί τελείως. Η παράταξη που γιά 30 χρόνια προέτασσε το προσωπικό της βόλεμα, (μπαίνοντας άφραγκοι και λιγούρηδες στην πολιτική και βγαίνοντας πάμπλουτοι), γαλούχησε, εξέθρεψε και γιγάντωσε το τέρας των συντεχνιών, τοποθετώντας ή προσεταιριζόμενη τους παμπόνηρους και αδηφάγους συνδικαλιστάδες που τώρα αιτιάται! ( Η Μπατζελή με τη σημαία στο πρώτο τρακτέρ, στην καθιερωμένη ετήσια γεωργική «επαναστατική γυμναστική», ο Παπακωνσταντίνου αγκαλιά με τον Φωτόπουλο της ΔΕΗ και το χαζό παιδί, μπροστάρης με υψωμένη γροθιά σε κάθε πορεία γιά τα «δίκαια λαϊκά αιτήματα»).
   Με τη συνταγή που εφεύρε και «δούλεψε» μαεστρικά ο αρχιμάστορας της καταστροφής, οι επίγονοί του συνέχισαν να πορεύονται, μετατρέποντας κάθε συνδικαλιστικό κίνημα από χρήσιμο εργαλείο γιά τα συμφέροντα των εργαζομένων σε αποκλειστικό όργανο μακροημέρευσης του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Σε «σπλάχνα» τους και μήτρα διαφθοράς η οποία, πάντοτε υπάρχουσα στη χώρα, από τότε που ο «μεγάλος» έβαλε την ταρίφα, (Μαυράκης, 500 εκατομμύρια), πήρε εκρηκτικές διαστάσεις και απλώθηκε σε όλο το κοινωνικό και πολιτικό φάσμα, μέχρι τον τελευταίο …. κλητήρα!

   Οι εναγκαλισμοί με τους λουφαδόρους και χαραμοφάηδες συνδικαλισταρέους και ο υπερθεματισμός σε κάθε αλόγιστη, παράλογη και μαξιμαλιστική απαίτηση, προκειμένου να βολευτούμε όλοι, μετέτρεψε το συνδικαλιστικό κίνημα σε ανεξέλεγκτο τερατώδες Λεβιάθαν, που άντε τώρα να το μαζέψεις. Τώρα που μοιραία, πρέπει να συγκρουσθούν μαζί του, τώρα μυξοκλαίν! Τώρα ανακάλυψαν…. την Αμερική, μαζί με τις «κακές» συντεχνίες! Και, θρασύτατα, εκπέμπουν SOS γιά τη σωτηρία, τάχα, της χώρας που, ήδη, τη φουντάρισαν και πάει γιά πάτο, ενώ στην πραγματικότητα αγωνιούν γιά την πάρτη τους και άρχισαν να μεθοδεύουν, (θυμάται κανείς στην εποχή του Ωνασείου, της τέντας και της «άφθονης διούρησης», το δείπνο των 4 που προετοίμασε τη διαδοχή της στυμμένης λεμονόκουπας-Αντρέα από τον Σημίτη;), το πέταγμα στη θάλασσα της σαβούρας, δηλαδή του αυτιστικού καπετάνιου και του υπερφίαλου βλακοέξυπνου «ύπαρχου». Και, τσουπ!! νάτοι που ξεφύτρωσαν οι πρώτοι «δελφίνοι» -από κοντά και η «δελφίνα»- ( να μην υστερήσει!). Μπας και με τον ύστατο αυτόν ελιγμό διασωθούν, ξεγελώντας άλλη μία φορά τον ελληνικό λαό! Κόλπο παλιό, «μεταχειρισμένο» αλλά απόλυτα επιτυχημένο.
  
   Η στήλη δεν αμφιβάλλει καθόλου ότι το κόλπο θα πιάσει πάλι αφού, βοηθούντων και των εξώνητων ΜΜΕ, όλα υπακούουν στον παγκόσμιο νόμο που, κάποτε, διατύπωσε ο Τσόρτσιλ και ας λένε ό,τι θέλουν οι δημοσκοπήσεις.
   - Οι λαοί έχουν τις κυβερνήσεις που τους αξίζουν!

Επί τέλους! Να τελειώνουμε με δαύτους….!

Θέσεις - Απόψεις

   Προϊόντος του χρόνου, γίνεται ολοένα και φανερότερο ότι αυτή η κυβέρνηση έχει, ήδη, εκμετρήσει τον βίο της, παρ’ όλες τις μεγαλοστομίες και φανφάρες του αμετροεπή κ. Ευφράδεια. Τελειωμένη στην ουσία και πλήρως παραδομένη και υποταγμένη στις διαθέσεις των δανειστών μας, επιμένει να κρατιέται με τα δόντια στην εξουσία, ενισχύοντας με τη στάση αυτή τις απόψεις περί «εντολοδόχου διατεταγμένης υπηρεσίας».
   Το αυτιστικό παιδί με το όνομα-μαγνήτη των αφελών, αφού «έπαιξε» με τους φίλους του από τα γυμναστήρια και άλλες χαζοπαρέες «τον πρωθυπουργό», με τα γνωστά αποτελέσματα, «κατέβασε» στο γήπεδο και την πρώτη ομάδα, με επικεφαλής τον μπουμπουνοκέφαλο αλαζόνα που νόμιζε ότι θα τρικλοποδιάσει τους κουτόφραγκους, λόγω της θεϊκής αλαμπουρνέζικης πολυλογίας του! Ήδη οι αποκαλύψεις στο περιοδικό «Επίκαιρα» απορρήτων επισήμων και αδιαμφισβήτητων εγγράφων, μέσω Wikileaks, εισχωρούν τη βλακεία τους σε χώρους εθνικής προδοσίας, που σίγουρα δεν κατάλαβαν πώς μπήκαν! Όμως κι αυτή, η τελευταία τους προσπάθεια, παρ’ όλα τα κουνήματα, τα τσαλίμια, τα τακουνάκια και τ’ ανάποδα ψαλίδια, πήγε χαμένη, αφού οι Ευρωπαίοι τους έχουν πάρει χαμπάρι και δεν «τσιμπάνε» πλέον. Έτσι και η πολυδιαφημισμένη (από τους χαχόλους!) υπερομάδα, πετάει από… ήττα σε ήττα, με το γνωστό εθνικό σπορ 7 – 1! Μπαίνει στο γήπεδο καμαρωτή και βγαίνει χωρίς… σώβρακα, αλαλιασμένη από τις αλλεπάλληλες «σφαλιάρες»!
   Φαπ!, από δω ο Σαρκοζί, φουπ! Από κει η Μέρκελ! Πάει γιά μαλλί και γυρίζει… κουρεμένη! (Οσονούπω και το χρέος!).
  
   Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο κι η επιμονή στην αδιέξοδη πολιτική, με το ανόητο κι αναποτελεσματικό πρόγραμμα στο οποίο μανιωδώς επιμένουν, δυναμώνει τις υποψίες ότι κάτι άλλο συμβαίνει! Δεν είναι δυνατόν, κάτι που αντιλαμβάνεται κι ένα παιδάκι να μην το καταλαβαίνει ο πολύς …κ. Ευφράδειας! (Ο άλλος δικαιολογείται!)
   Ήδη, έχει ομολογήσει, με τη γνωστή παραπλανητική του φλυαρία, ότι έχει εξαντλήσει το «πολιτικό» του κεφάλαιο. (Σκασίλα μας!).
   Όμως το μεγάλο ερώτημα, που αναζητεί αγωνιωδώς απάντηση, είναι «τι κάνουμε τώρα;»

   - Το ΠΑΣΟΚ, σαν πολιτικός σχηματισμός, είναι τελειωμένο, ως έχον ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο και δεν μπορεί πλέον να κυβερνήσει, αφού βρίσκεται πελαγωμένο μέσα στην ανικανότητά του και μπουρδουκλωμένο στις γκάφες, τη φαυλότητα και τον λαϊκισμό του. Όχι μόνο αυτοδύναμα, αλλά και ως εταίρος μιάς πρόσκαιρα συμμαχικής κυβέρνησης, αφού θα λειτουργεί ως δούρειος ίππος και θα την τρικλοποδιάζει συνέχεια, αλλά και θα παραμένει πάντοτε κόκκινο πανί γιά όλες τις κοινωνικές τάξεις που θα το βλέπουν με δυσπιστία, λόγω του πρόσφατου παρελθόντος του. Το ΠΑΣΟΚ θα μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, πλέον, μόνο σαν κοινωνικός οργανισμός και χάριν μόνον των αμετανόητων οπαδών του (εκ συμφέροντος ή λόγω βλακείας).

   - Η ΝΔ, ως εναλλακτική λύση, ουδέν μπορεί να προσφέρει στην παρούσα συγκυρία, πλην του ν’ αποτελέσει σάκο του μποξ, στον οποίον θα ξεσπάσει, αβίαστα πλέον, όλη η συσσωρευμένη μήνις των καταπιεσμένων μαζών. Η οικονομική καταβαράθρωση δεν μαζεύεται, τουλάχιστον σε κοντινό χρονικό ορίζοντα, ο υποβιβασμός (40% τουλάχιστον) του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων δεδομένος και προαποφασισμένος έξωθεν, μαζί με την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας, (υπό οιονδήποτε περιτύλιγμα κι αν μας σερβιριστεί αυτή). Οπότε υπό τη ρεβανσιστική τακτική του ΠΑΣΟΚ, που εξάπαντος θα εξαπολυθεί, προκειμένου να αποτύχει το όποιο πρόγραμμα θα πάει να εφαρμόσει η ΝΔ, το αποτέλεσμα θα είναι μία από τα ίδια. Και το μόνο που θ’ αλλάξει είναι η επαναδραστηριοποίηση των γνωστών «αγνώστων» κουκουλοφόρων και η κατεδάφιση του ό,τι έχει εναπομείνει όρθιο στη χώρα! Αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ σήμερα, αποτελεί τη χειρότερη λύση, με τις χειρότερες συνέπειες!

   - Ο ΛΑΟΣ έχει μερικές, σαφώς, καλές ιδέες και προτάσεις, ιδίως στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της χώρας, κάτι που έχει σημαντικά παραμεληθεί, (κατά περίεργο κι ανεξήγητο τρόπο μέχρι τώρα), στην εξωτερική πολιτική και στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης. Όμως στερείται στελεχών σε βάθος και η πασοκική εκδικητικότητα και κακοπιστία θα πλήξει κι αυτόν καίρια. Επίσης κάποιες υπερβολές, μεγαλοστομίες και θεατρινισμοί του Καρατζαφέρη ενισχύουν την αόριστη δυσπιστία προς αυτόν.

   - Το ΚΚΕ, που πρόσφατα αποκατέστησε τον Ν. Ζαχαριάδη, έχοντας αποκαταστήσει πριν και τον Βελουχιώτη, τώρα δεν ευκαιρεί γιατί είναι πολύ απασχολημένο με την προσπάθεια και της φυσικής τους επαναφοράς στη ζωή, οπότε μετά, αφού ασχοληθεί, κατά σειράν, με τον Στάλιν, τον Μάο και τον Λένιν, θα προσπαθήσει και γιά τον Μαρξ, προκειμένου να ζήσουν, όλοι μαζί, «το μύθο τους στην Ελλάδα»! Τόσο προοδευτικά!

   - Η υπόλοιπη αριστερά, σπαρασσόμενη από ανόητες, λεπτομερειακής φύσεως, ψιλοδιαφορές και βυζαντινολογίες, δεν μπορεί ν’ αποτελέσει τίποτα περισσότερο από φωνή διαμαρτυρίας και αλογόμυγα στα καπούλια της εκάστοτε εξουσίας. Και μέχρις εκεί!

   - Απ' εκεί και πέρα φλυαρία, σαχλαμάρα, και πολιτική μωροφιλοδοξία. (Χάσαμε τον Βεργή και μας έμεινε μόνο ο Λεβέντης, η Μπακογιάννη κι ο .... Δημαράς!). 

   - Η μόνη λύση που μπορεί να ξεπεράσει την αναμενόμενη ολοκλήρωση του καταστροφικού πασοκικού έργου και ν’ αντέξει στη φαύλη αντιπολίτευσή του ( όταν αυτό βρεθεί εκτός κυβέρνησης), αφού θεωρείται βέβαιη η λυσσαλέα αντίδραση που θα προβάλλει σε κάθε σοβαρή προσπάθεια αναστήλωσης της χώρας, θα πρέπει ν’ αναζητηθεί σε κυβέρνηση εξωκοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων. Με κύρος, ήθος, γνώση, εντιμότητα, επιτυχημένη σταδιοδρομία και πλήρη περιφρόνηση στο περίφημο «πολιτικό κόστος», αφού δεν θα προσβλέπουν σε πολιτική καριέρα, παρά μόνο στην απολύτως αναγκαία, περιορισμένου χρόνου, στράτευση γιά τη σωτηρία της πατρίδος. Άνθρωποι άφθαρτοι που θα αναλωθούν στην προσπάθεια σωτηρίας της πατρίδος. Και στο κεφάλι ένας πολιτικός με πείρα, σοβαρός και άμεμπτος, π.χ. ο Αλ. Παπαδόπουλος, (ή κάποιος ανάλογος),και στο Υπουργείο των Οικονομικών ένας βαθύς γνώστης από οικονομικά, τεχνοκράτης, ρεαλιστής, πρακτικός, έξυπνος και ρηξικέλευθος, π.χ. ο Στ. Μάνος, (ή κάποιος ανάλογος).

Οι τελευταίες καραμέλες.

Στοχασμοί

   Ένας καλός μου φίλος, που υποφέρει κι αυτός από τον πρωτόγνωρο καταιγισμό των
αντιλαϊκών μέτρων που μαυρίζουν την ζωή μας και δημιουργούν τη ζοφερή πραγματικότητα του σήμερα, μου έστειλε, συμβατό μεν αλλά ταυτόχρονα αντίβαρο και διέξοδο από τη διάχυτη κατάθλιψη που διακατέχει όλους μας, το κάτωθι κείμενο.
   Τον συγγραφέα δεν τον γνωρίζω, ούτε άκουσα ποτέ κάτι γι’ αυτόν. Το κείμενό του όμως άγγιξε την ψυχή μου και θα ήθελα να το μοιραστώ με όσους διαβάζουν τη στήλη. Νομίζω πως οι μεγαλύτεροι εξ υμών, ειδικά, θα συμφωνήσουν πλήρως μαζί του.

   Ένα έξοχο κείμενο από τον Mario de Andrade (Ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφο και μουσικολόγο από τη Βραζιλία).

   «Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα.. Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
   Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δεν θα καταλήξει κανείς πουθενά.
   Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
   Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
   Δεν θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
   Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
   Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
   Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο..., μετά βίας για την επικεφαλίδα.
   Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.
   Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται... Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
   Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
   Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων... Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή. Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
   Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν... Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.
   Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου...»


Προσυπογράφω άφωνος! 


  

Η τελευταία κουτοπονηριά!

Σκέψεις

   Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της χώρας είναι εντελώς ζαλισμένο από τον ανηλεή βομβαρδισμό με τις αλλεπάλληλες φορορουκέτες, οι οποίες πέφτουν, βροχηδόν, επί της απροστάτευτης κεφαλής του. Παρά τις, περί του αντιθέτου, διαβεβαιώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου με τα μικρά ματάκια και το κουτοπόνηρο, μισογελαστό, βλέμμα νυφίτσας, του κ. «Μούσιαλου», συνεχώς εφευρίσκουν καινούργιες ονομασίες προκειμένου να βαφτίσουν κάθε ολοκαίνουργια επιβάρυνση που σοφίζεται ο ευτραφής κ. Ευφράδειας γιά…. το καλό μας και να την εκτοξεύσουν! Έκτακτη εισφορά, τακτική εισφορά, μόνιμη εισφορά, εισφορά αλληλεγγύης (!), εισφορένια εισφορά, μέχρι της τελικής μας… εκφοράς!
   Πιστεύω ακράδαντα, ότι τέτοιο άθλιο και ανελέητο μπαράζ φόρων δεν έχει υπάρξει ποτέ, ούτε και από δυνάμεις κατοχής ή δυνάστες, σε όλο τον πλανήτη, σε όλες τις εποχές.
   Ακούγοντας μία φράση της σοφής (μοσχαρο)κεφαλής, που ελάχιστα «έπαιξε» στα μέσα ενημέρωσης, έκανα μία σκέψη. Η φράση απευθυνόταν στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ήταν πολύ προκλητική και θρασεία:
   - Αν δεν συμφωνείτε, ρίξτε μας!
   Έχω την αίσθηση πως ο κ. Ευφράδειας, τεντώνοντας το σχοινί στα όριά του, επιδιώκει την πτώση της κυβέρνησης. Γιά τους δικούς του μικροπολιτικούς λόγους. Δηλαδή την ικανοποίηση της βουλιμικής του μανίας να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», (αφού το παρουσιαστικό του
- φανταστείτε τον με κελεμπία και τουρμπάνι (!)-  δένει απίθανα με τον ρόλο!)
   Ο εξυπνοφανής βλαξ πιστεύει ότι με την τακτική αυτή θα καταβροχθίσει, εύκολα, τον βλακοφανή βλάκα και θα του φάει την πατρογονική κληρονομιά, αδιαφορώντας γιά μεθοδεύσεις και συνέπειες στον ταλαίπωρο λαό. (Νικολό Μακιαβέλι: «… ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»!).
   - Δεν μπορεί, σου λέει, κάποτε θα ξεπεράσουν τα όριά τους, θα εκραγούν, θα μας ρίξουν και τότε…… χε, χε, χε! Οπότε ρίξ’ τους κι άλλους φόρους!
   Και τρίβει με χαρά τα χέρια του, γλειφόμενος!

   Όπως διαμορφώνεται, σήμερα, η κατάσταση, μόνη διέξοδος σε πρώτη φάση, (μετά θα δούμε, προτάσεις υπάρχουν), είναι η πτώση της κυβέρνησης, παντί τρόπω και πάση θυσία! Κάθε ημέρα παραμονής της στην εξουσία απεργάζεται δεινά και «φορτώνει» τον λαό με ασήκωτα βάρη, εις μάτην. Αφού είναι πανθομολογούμενο ότι η πολιτική της δεν βγάζει πουθενά, επιδεινώνει τη θέση της χώρας και θυμίζει την παροιμία:
   - Εμ’ κόπηκες, εμ’ δεν ξυρίστηκες!
   Οπότε προς τι όλες αυτές οι «σφαγές» και θυσίες;

   Αναζητούνται 4. Μόνο 4! Από τον πασοκικό εσμό των 154 βουλευτικών προβάτων αρκεί να ξεστρατίσουν 4, που ωθούμενα από κάποια, στιγμιαία και αιφνίδια έστω, ανάταση συνείδησης, κάνουν την υπέρβαση, θυμηθούν τον όρκο που έδωσαν να υπηρετούν τον λαό και ξεχάσουν την πολυπόθητη και λατρεμένη «καρέκλα», (με ό,τι αυτό σημαίνει!).
   Ας ευχηθούμε να υπάρξουν, αν και πολύ αμφιβάλλω γι’ αυτό. Κάτι που έχω κατά κόρον εκφράσει, γενόμενος, ίσως, κουραστικός.

Πορτραίτα επιφανών μηδενικών!

Σχολιασμοί

   -  Χθες, σε κάποια πρωινή εκπομπή, που εσχάτως ασχολείται με την πολιτική τυμβωρυχία, είχα την ευτυχία να παρακολουθήσω ένα προεκλογικό σποτάκι, με σχετικό λογύδριο του πολιτικού «νεοσσού», αν και αρκετά σιτεμένου ηλικιακά, διάσημου, φοβερού και τρομερού, εργατοπατέρα του παρελθόντος και πειθήνιου καρπαζοεισπράκτορα της τρόικα, σήμερα!
   Κυρίες και κύριοι, η αυτής εξοχότης, ο υπουργός Ανεργίας κ. Κουτρουμάνης!
   Κλασσική πασοκική εμφάνιση (μούσια, γένια), αγέρωχο βλέμμα που χάνεται στο μέλλον και το δημιουργικό όραμα που τον διακατέχει (!), όλο σιγουριά, αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα, να ανταγωνίζεται σε σαχλαμαρίστικη μπαρουφολογία τους πρωταθλητές του είδους προϊσταμένους του και να δηλώνει παρών στη δημιουργική προσπάθεια της παράταξης, υπό την εμπνευσμένη ηγεσία (έτσι είπε!) του … Γιωργάκη! Και αυτό το αμελητέο, άθλιο, ανθρωπάκι, που παριστάνει τον υπουργό και την εξουσία, ενώ οι τροϊκανοί δεν καταδέχονται να συναντήσουν καν, αλλά του υπαγορεύουν εντολές με e-mail, έχει εξαντλήσει την υπουργική του ενεργητικότητα και ευρηματικότητα στο βλακώδες… εργόσημο! Καθείς με τη μα… ία του!
   Ο Καστανίδης το δημοψήφισμα, ο Κουτρουμάνης το.. εργόσημο, η Κατσέλη τις εργασιακές συμβάσεις, ο Λοβέρδος το κλείσιμο των νοσοκομείων, η Διαμαντοπούλου την…. διά βίου(!) κατάληψη και διάλυση των σχολείων, ο Χρυσοχοΐδης την … ανάπτυξη, ο Παπουτσής την δημόσια… αταξία και ανασφάλεια και… πάει λέγοντας!


   -  Υπάρχει κάποιος βουλευτής, ένας «πατέρας του έθνους», ο οποίος έγινε γνωστός με κάποια υφυπουργοποίησή του γιά κάποιο διάστημα. Ένας έντιμος άνθρωπος, βαρύς, υπεύθυνος, με μιά μουστάκα, να, σημάδι ασικλικίου και λεβεντιάς! Αυτός, σε κάποια στιγμή, αδιευκρίνιστης ψυχικής προδιάθεσης και παρόρμησης, ανέφερε μπροστά σε πλήθος ανθρώπων, κάμερες, μαρκούτσια, και τα τοιαύτα, ότι:
   - Είχα στα χέρια μου λίστα με 3800 φοροφυγάδες, πάνω από 1 εκατομμύριο φόρο το κεφάλι, που την έδωσα στο Μαξίμου…….!
   Αμέσως, τόσο στο ακροατήριο, όσο και το πανελλήνιο έγινε πάταγος!
   - Ρε, τους που… ες, τους απατεώνες κι εμείς σφαδάζουμε από τους φόρους!
   Ξέσπασε μέγας ντόρος στα κανάλια που προκάλεσε την επέμβαση του οικονομικού εισαγγελέα.
   - Τι γίνεται, ρε παιδιά; Ποιός, πού, τι, πού είναι αυτή η λίστα;
   Και αφού πέρασε καμιά εβδομάδα αναστάτωσης, βγήκε ο …. «πατήρ του έθνους» και δήλωσε με φαινομενική αφέλεια και απορία, αλλά πραγματικό κυνισμό και υποκρισία, εντελώς ξεδιάντροπα!
   - Ποιός «Θανάσης» Ποιά λίστα. Εγώ δεν είπα τίποτα!
   Αυτά δήλωσε ο λεβέντης, βγάζοντας τρελούς όλους όσοι τον είδαν και τον άκουσαν, αλλά και την σοφή (μοσχαρο)κεφαλή του κ. Ευφράδεια!
   Θαυμάστε τον, καμαρώστε τον, δοξάστε τον, γιαουρτώστε τον, «αυγοκόψτε» τον!

   Γι’ αυτό τους χαίρομαι τους πασόκους! Γιατί είναι, λεβέντες, μπεσαλήδες και, πάνω απ’ όλα, ικανοί και έντιμοι, με ξεκάθαρη σκέψη και καθαρό λόγο! Γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε!

Λεονταρισμοί, ασύνετοι! Φοβάμαι...!

Θέσεις - Απόψεις

   Η στήλη πίστευε πάντοτε στο χαμηλό προφίλ. Δηλαδή ότι είναι προτιμότερο να κρύβεις κάτι που έχεις, παρά να προβάλεις κάτι που δεν έχεις!
   Χθες, παρακολούθησα σε κάποιο κανάλι τον κ. Καστανίδη, τον επιλεγόμενο «Ευφράδειας ο Μικρός», να κορδακίζεται ότι, παρά το ατυχές γι’ αυτόν και απαράδεκτο γιά κάθε, πράγματι, δημοκρατικών φρονημάτων σκεπτόμενο άνθρωπο, επεισόδιο στο σινεμά της Θεσσαλονίκης, αυτός θα κυκλοφορεί χωρίς προστατευτικά μέτρα και στοιχειώδεις προφυλάξεις! Είναι μάγκας, (η καρδούλα του το ξέρει)!
   Τελευταίο δείγμα αφροσύνης κι επιπολαιότητος του ατόμου, η εισαγωγή, (δική του η ιδέα), της διαδικασίας του…. δημοψηφίσματος! Δηλαδή ο άνθρωπος βρίσκεται αλλού γι’ αλλού! Εδώ ο κόσμος χάνεται κι ο Καστανίδης ασχολείται με δημοψηφίσματα. Οπότε η «παλικαριά» του σε σχέση με το «ξεφωνητό» που του επιφύλαξαν οι σκληροί ακροαριστεροί, μόνο με την παροιμιώδη και κλασσική, πλέον, πασοκική θρασύτητα μπορεί να εξηγηθεί.
  
   Η στήλη επαίρεται γιά την επαλήθευση του μεγίστου μέρους των προβλέψεων που διατύπωσε στο παρελθόν, (όλες οι αναρτήσεις, από γεννήσεως της στήλης, είναι εδώ και είναι προσβάσιμες).
   Πολύ φοβάμαι ότι με το προσεχές σκάσιμο του αβάσταχτου χαρατσιού, μέσω ΔΕΗ, κάτι που ο πολύς κόσμος δεν έχει αντιληφθεί ακόμη, και την ραγδαία οικονομική εξαθλίωση που επέρχεται σύντομα από τα «νέα» (νέα-νεώτερα- νεότατα-της ώρας!) μέτρα, (αυτό που ζούμε αποτελεί πρελούντιο των όσων έρχονται και με δεδομένο ότι ο κόσμος ακόμη «καίει λίπος»), οι επιθέσεις στους υπαίτιους σφαγείς του παρόντος και του μέλλοντος του λαού θα περάσουν από τα «χάδια» των γιαουρτιών και των αυγών σε σοβαρότερες ενέργειες. Πρωτεΐνες και λευκώματα, τέρμα! Τα πράγματα σφίγγουν επικίνδυνα και τα καλάσνικοφ και περίστροφα κυκλοφορούν άφθονα! Ένας τολμηρός, παλαβός ή απελπισμένος λείπει! Ένας μόνο, αρκεί!  Φοβάμαι.....

Τα σοβαρά και τα….. σοβαρότερα!

Επικαιρότης

 -  Παρακολούθησα χθες, με μεγάλη προσοχή, την κοινή συνέντευξη Μέρκελ-Σαρκοζί, μετά τη συνάντηση που είχαν στο Βερολίνο. Τα συμπεράσματα που έβγαλα είναι:
   α) Ο Έλληνας υπουργός κ. Ευφράδειας, στις συναντήσεις που είχε με τους Ευρωπαίους ηγέτες τους δίδαξε πώς να λένε πολλά, (έως πάρα πολλά), χωρίς να λένε, επί της ουσίας τίποτα!
   β) Το ενδιαφέρον της συνάντησης στράφηκε, κυρίως, σ’ αυτό που τους καίει περισσότερο, στη στήριξη του τραπεζικού τους συστήματος.
   γ) Όταν, σε ερώτηση δημοσιογράφου προς τον Σαρκοζί, (που σίγουρα λίγοι το πρόσεξαν!), ανεφέρθη η φράση «πτώχευση της Ελλάδος», ο Γάλλος πρόεδρος έκανε …. την πάπια! Δεν αρνήθηκε, δεν έδειξε έκπληξη, δεν αντέταξε κουβέντα. Κιχ!  Άρα…..
   δ) Μετ’ επιτάσεως ανέφεραν συνεχώς κι οι δύο ότι περιμένουν την έκθεση της τρόικας γιά τα περαιτέρω.
   ε) Και οι δύο μίλησαν γιά....."λεπτομέρειες αργότερα". Δηλαδή, όλα παίζονται!


-  Μετά το «ξεφωνητό» και το γιαούρτωμα του κ. Καστανίδη, του επονομαζόμενου, «Ευφράδειας ο Μικρός», σε σινεμά της Θεσσαλονίκης, καθιερώνεται, πλέον, ως αγωνιστικός τίτλος τιμής γιά τα επιφανή στελέχη του ΠΑΣΟΚ, το πλήθος και το είδος των εναντίον τους εκτοξευομένων υλικών, (κυρίως φαγώσιμα), τα οποία εγγραφόμενα στο παθητικό τους, τους κατατάσσει, αναλόγως, στο «hall of fame» του Κινήματος.
   Έτσι ο κατάλογος-ταρίφα διαμορφώνεται ως εξής, ανάλογα με τον βαθμό και την θέση στην ιεραρχία ενός εκάστου και τα απαιτούμενα αντικείμενα-πιστοποιητικά:

   α) Διευθυντής Υπουργείου: 2 αυγά, 3 γιαούρτια
   β) Πρόεδρος Οργανισμού: 3 αυγά, 4 γιαούρτια, 2 ριζόγαλα
   γ) Γεν. Γραμματέας Υπουργείου: 3 αυγά ωμά, 4 βραστά μελάτα, 3 ριζόγαλα, 5 μουσταλευριές.
   δ) Βουλευτής (εδώ το πλαφόν ανεβαίνει): 2 αυγά ωμά, 3 μελάτα, 4 σφιχτά, 3 γιαούρτια, το 1 τσανάκας, (με την τσανάκα μαζί, κατά προτίμηση πήλινη!), 8 ροχάλες, 5 μουσταλευριές και 5 ηχογραφημένα και πιστοποιημένα «όξω, κουφ…ες» ή κάτι σχετικό.
   ε) Υφυπουργός: 5 γιαούρτια αγελαδινά, 8 βελουτέ, (οπωσδήποτε τα 3 με γεύση φράουλας), 6 αυγά ωμά, (τα 3 κλούβια), 3 ομελέτες (προτιμότερο μαζί με το τηγάνι, που δίνει περισσότερους πόντους), 4 μουσταλευριές, 3 φρουΐ ζελέ και 2 τούρτες με σαντιγύ.
   στ) Υπουργός: 8 αυγά scramble, 3 ισπανικές ομελέτες, 7 μουσταλευριές , 2 μερίδες «γαμοπίλαφο» (οι Κρητικοί), 6 τρίγωνα Πανοράματος (οι Θεσσαλονικείς), 2 σορμπέ τροπικής γεύσης (μπανάνα, ανανάς, πομέλο, παπάγια, μάνγκο, μανγκοστίνη, ανάμικτα), με το μπωλ και 4 τούρτες (αμυγδάλου, black forest, πραλίνα και η άλλη, οτιδήποτε).
   ζ) Πρωθυπουργός (εκλεπτυσμένα πράγματα): 5 αυγά ποσσέ (τα 3 με τον βραστήρα και το καυτό νερό, εξάπαντος), 4 σούσι με συναγρίδα, 8 μύδια ωμά (με το όστρακο), 5 τρούφες ψιλοκομμένες σε κρέμα γάλακτος, 6 λαχανάκια Βρυξελλών (μεσαίου μεγέθους), 3 κρεμ καραμελέ, 4 mousse chockolat,3 τούρτες άγλυκες, (λόγω υγιεινής διατροφής) και 1… παπούτσι! (τουλάχιστον!)

"Το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν πεθαίνει…"!

Θέσεις - Απόψεις

   Διάφοροι φίλοι και γνωστοί που βιώνουν, όπως όλοι μας, τη λαίλαπα της πασοκικής κακοδιοίκησης θέλοντας να δείξουν την αγανάκτησή τους αναφωνούν:
   - Στις προσεχείς εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα ψάχνει να βρει τη ψήφο του! Θα πατώσει! Θα πέσει σε μονοψήφια νούμερα!, κ.λπ., κ.λπ.,…….
   Το κακό είναι ότι με την άποψη αυτή συντάσσονται και έμπειροι δημοσιογράφοι! Και βεβαίως όλοι πλανώνται πλάνη οικτρά! Γιατί το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν πεθαίνει!
   Χαρακτηριστικό παράδειγμα έδωσε, προχθές, στα νέα των 8.00’ κάποιου καναλιού, ο πολύς πρασινοφρουρός πρόεδρος της ΓΣΕΕ, (ναι, αυτός ο καλοζωισμένος, κρινοδάκτυλος…. εργάτης!). Αυτός που ενώ επί προηγούμενης κυβέρνησης ήταν, συνεχώς και γιά ψύλλου πήδημα, στα έμπεδα και ξιφουλκούσε γιά τα εργατικά δίκια και… τα κεκτημένα δικαιώματα (ναι, αυτός ο χαρτογιακάς που δεν δούλεψε ποτέ του!), τώρα με τον ορυμαγδό των αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, όχι μόνο κάνει την … πάπια, αλλά στριμωγμένος από ερωτήσεις δημοσιογράφου που προσπάθησε, ματαίως, με τα γνωστά πασοκικά κόλπα και τσαλίμια, να ξεφύγει κι αποφύγει ευθεία απάντηση, τελικά αναγκάστηκε να ομολογήσει.
   - Ναι, παραμένω ΠΑΣΟΚ, αλλά το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν είναι…. ΠΑΣΟΚ!
   Με άλλα λόγια, όπως καταλαβαίνετε, «τον αράπη κι αν τον πλένεις…..»!

   Ας μην αυταπατώμεθα, (όσοι, ακόμη, επιμένουν να αιθεροβατούν), το ΠΑΣΟΚ ήταν συμπαγές, είναι άτρωτο και θα είναι αθάνατο! Ακόμη κι αν αναγκαστεί ν’ αλλάξει όνομα, γιά παραπλανητικούς λόγους συσκότισης, (προσωπικά, πολύ αμφιβάλλω), ο «πασοκισμός» θα παραμείνει κυρίαρχος και αναλλοίωτος.
  
   Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί πολιτική παράταξη, κόμμα, κίνημα ή όπως αλλιώς μπορεί να αποκληθεί ένας πολιτικός σχηματισμός. Δεν είναι, καν, πολιτικός σχηματισμός! Είναι κοινωνικός! Πόλος στον οποίο συσπειρώθηκε ό,τι χειρότερο στοιχείο διέθετε και διαθέτει η ελληνική κοινωνία, μαζί με ένα ποσοστό παρασυρθέντων και εξαπατηθέντων αγνών ιδεολόγων και διαφόρων άλλων αφελών, (κυρίως παλαιών και ταλαιπωρημένων αριστερών, οι οποίοι νόμισαν πως με το ΠΑΣΟΚ θα εύρισκαν δικαίωση οι πόθοι και οι αγώνες τους), που πίστεψαν στον δημαγωγό «Αντρέα».

   Οι περισσότεροι απ’ τους τελευταίους, όταν έπεσαν οι μάσκες και κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται, το έκοψαν… λάσπη, όμως η μεγάλη μάζα των «οπαδών» παραμένει συμπαγής, όσο κι αν δυστροπεί, δυσανασχετεί και υποφέρει ….. βρίζοντας! Όταν σημάνει η ώρα των εκλογών θα είναι εκεί, στην ίδια θέση και επιλογή! Ακούνητη, ακλόνητη, αμετανόητη, καθ’ όσον…..ανόητη!
   Η κόλλα που το συνέπηξε, η μαγική λέξη «αλλαγή», μιλάει ακόμη στο εσώψυχο των πασόκων. Απωθημένα χρόνων, καταπιέσεις, (πραγματικές ή φανταστικές), αδικίες, συμπλέγματα, τυχοδιωκτισμοί, ανικανοποίητα ένστικτα και συναισθήματα αρμοδιότητος Φρόιντ και συναδέλφων του, βρήκαν την πιθανότητα «θεραπείας» τους μέσω του νέου, τότε, πολιτικού φορέα ο οποίος, με τη λέξη «αλλαγή», έταξε στους πάντες τα πάντα!
   Έτσι, όσοι «τσίμπησαν», αποκήρυξαν κάθε προηγούμενη πολιτική τους ένταξη και ακολουθώντας τον «νεφεληγερέτη» ηγέτη «Αντρέα», συστρατεύτηκαν στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ και βαφτίστηκαν στη σοσιαλιστική κολυμπήθρα, ανάθεμα κι αν ήξεραν, οι περισσότεροι, τι σημαίνει «σοσιαλισμός», πέραν από το ότι φορά ζιβάγκο, αφήνει γένια, μούσια, μαλλιά και κυκλοφορεί με «παπάκι» (το οποίον, κατά το σχετικό σλόγκαν, είναι προτιμότερο από τον…. Μητσοτάκη!).

   Κατά τα ιστορικώς γνωστά, σε κάθε εκλογή το ΠΑΣΟΚ διπλασίαζε τη δύναμή του. Μία, δύο, τρεις και….. τσουπ! Έγινε εξουσία!
   Το έργο του «πρασινοφρουρισμού» που ακολούθησε με την ασύστολη κομματοκρατία, την αναξιοκρατική διείσδυση των κομματόσκυλων στον κρατικό μηχανισμό, την εκκαθάριση των ικανών αντιπάλων, την τρομοκρατία των «κλαδικών», τη διάλυση της παιδείας (μέσω κομματικοποίησης από το νηπιαγωγείο), τη χαλάρωση της οικογένειας, τη γραφειοκρατία και τη διάχυση, παντού, της διαφθοράς έφερε, σαν τελικό αποτέλεσμα, τη ζωή που ζούμε σήμερα. Ένα βίο αβίωτο! (Ένα ξεχαρβάλωμα δεν γίνεται από τη μιά στιγμή στην άλλη. Τριάντα χρόνια όμως είναι ικανός χρόνος προς τούτο!). 
   Όμως τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει κατά βάθος το πασοκικό φρόνημα. Όλο αυτό το «σύστημα ΠΑΣΟΚ», στη μακρόχρονη ιστορία του, πολλές φορές γνώρισε ήττες, ξεμπροστιάστηκε, στριμώχτηκε και συρρικνώθηκε, όμως ποτέ δεν διαλύθηκε, όπως πολλοί προέβλεψαν. Όπως το «κακό» στον ινδουισμού, που ακόμη κι όταν συντρίβεται από το «καλό» δεν πεθαίνει, αλλά ανασυντάσσεται και αντεπιτίθεται! Κι αυτό γιατί ο πασοκισμός λειτουργεί ενστικτωδώς και στη βάση του ατομικού μικροσυμφέροντος. Δεν βασίζεται σε εθνικά ιδεώδη και πολιτικούς στόχους. Και ο πασόκος θα παραμένει, ό,τι και να γίνει, πασόκος, όπως ο οπαδός του Ολυμπιακού θα μένει πάντα «ολυμπιακός»!
   Οπότε η καρέκλα κι η κουτάλα θα μένει στα χέρια μας (έστω κι αν κάποιοι απ’ αυτούς, απλώς μυρίζουν το ψητό!) και οι «άλλοι» ας πάνε να «κουρεύονται», μαζί με τη χώρα. (Καλομελέτα κι έρχεται!).

   Παρατηρήσατε τη συμπεριφορά των πασοκικών στελεχών, όποιας βαθμίδας διοίκησης. Καμία υπευθυνότητα, καμία συναίσθηση ευθύνης και καμία ευαισθησία παραίτησης! Πριτςςς! Μόνο καρέκλα, οφίτσια, ιδιοτέλεια, κομματικό συμφέρον, φατριασμός, νεποτισμός, «ημετερισμός», (στη λογική του «ό,τι αρπάξουμε..») και προς τα έξω, δε βαριέσαι. Όποια σαχλαμάρα μας κατέβει την πετάμε για δικαιολογία και…. όπου κάτσει! Οι χαχόλοι, πάντως, θα την χάψουν! Και γιά επωδός …. ο Σαμαράς φταίει! Ειδικά σήμερα που η κατάσταση δεν επιδέχεται παρερμηνειών η τακτική του «συστήματος» εγγίζει τα όρια του τραγελαφικού! Δεν υπάρχει ψέμα, ασυναρτησία, επιπολαιότητα και ανοησία που να μην χρησιμοποίησαν προκειμένου να παραμείνουν γαντζωμένοι στην καρέκλα, με την κουτάλα στο χέρι, ενώ η χώρα βουλιάζει! Με θλιβερότερους την κοινοβουλευτική κομπαρσαρία, που υποδύονται ότι «βουλεύονται» και μπροστά κάνουν τα κοκόρια, (γιά να τους ακούσουν οι συντοπίτες ψηφοφόροι ότι, τάχα, υπερασπίζονται τον «λαό») και μετά, συντεταγμένοι, στηρίζουν με την ψήφο τους τις σφαγές του λαού! Αφού:
   - Η κουτάλα, σύντροφοι, πάνω απ’ όλα!
   Και ο αυτιστικός «Ελ Σαλβαδόρ», λέγοντας τα δικά του, καρφωμένος στον θώκο θα διαλύει τη χώρα… σώζοντάς την, ο δε ανεκδιήγητος κ. Ευφράδειας θα σπαταλά με ακαταλαβίστικες παπαρδέλες και στείρους βερμπαλισμούς το, όπως λέει, πολιτικό του «κεφάλαιο», μη βλέποντας την ώρα να πετάξει το χαζό από τον θώκο γιά να κάτσει αυτός.
   Όσο γιά την Ελλάδα, … κουρεύεται, οσονούπω, ο δε λαός μας, (Έλα, μωρέ, χέ… ν αυτόν!), αυτός ξεχνά εύκολα. Θα τον παραμυθιάσουμε πάλι και θα μας ξαναψηφίσει!

Όλα κι όλα, προ πάντων, σοβαρότης!

Γιά γέλια και γιά κλάματα

   Διαβάστε και θαυμάστε! Αν τα κόλλυβα των μνημοσύνων σερβίρονται σε δίσκο, έχουν ΦΠΑ 23 %, ενώ αν τα μοιράσουν σε σακουλάκι, τότε έχουν 13 %, μόνο! Ο τραγέλαφος συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και ατέλειωτες καταστροφικές συνέπειες.

   Κατά τα άλλα την κυβέρνηση την απασχολεί το…. δημοψήφισμα!  Άλλη μιά «κούφια» χοντρομ… ία, σερβιρισμένη από τον συντοπίτη του κ. Ευφράδεια, του Εξολοθρευτού των μισθών, ευτραφούς και αυτού και το ίδιο ψευτοσπουδαίου, προφανώς γιά να δείξει στους ψηφοφόρους της Θεσσαλονίκης ότι δεν υστερεί σε φαιδρότητα και σαχλαμάρα του χοντρότερου μέντορά του.
   Στάχτη στα μάτια των χαχόλων οπαδών του ΠΑΣΟΚ και σαφής προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης.
   Ποιό το διακύβευμα, ποιό το ερώτημα, τι θα προσφέρει στο σημερινό μας χάλι ένα δημοψήφισμα και γιατί γίνεται τώρα; Ερωτήματα χωρίς λογική απάντηση και χωρίς πολιτική ουσία.
   Αφού καταρράκωσαν κάθε έννοια λογικής, ηθικής και δικαίου, αφού οδηγούν τον λαό στην πλήρη ταπείνωση και εξαθλίωση, του κάνουν πλάκα κι από πάνω!
   Γιά να βγουν και να πουν, μετά το δημοψήφισμα, το κλασσικό ανόητο:
   - Η κυβέρνηση πήρε το μήνυμα! Κι αυτό ήταν όλο!
   Έχοντας γελοιοποιήσει κάθε έννοια χρηστής διοίκησης καταξεφτιλίζουν έναν ακόμη κορυφαίο θεσμό της δημοκρατίας, το δημοψήφισμα. Όλα τα ’χε η Μαριορή ο φερετζές της έλειπε!

   Όπου η σοβαροφάνεια μετριέται γιά σοβαρότης. Σαν την ιστορία του λαγού και της τίγρης, όπου ο πρώτος όταν βαριόταν, πέταγε και καμιά μα…. ία, έτσι γιά περνάει η ώρα!

Ο εφιάλτης μόλις αρχίζει….!

Θέσεις - Απόψεις

   Οι 4 Ιππότες της Αποκαλύψεως, (Αύξηση των φόρων, Μείωση των αποδοχών, Ανεργία και Χρεοκοπία), προπομποί του ισοπεδωτικού Αρμαγεδδόνα, χτυπούν και λεηλατούν, απ’ άκρου σ’ άκρο, την Ελλάδα. Κάτι μεταξύ πληγής του Φαραώ, μάστιγας του Θεού και επέλασης των Ούννων, ή και τα τρία μαζί!

   Η στήλη βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους αφασίας, πολύ πέραν των ορίων κατάπληξης. Ό,τι έχει δει, υποθέσει και φανταστεί μέχρι τώρα, η πραγματικότητα το έχει ξεπεράσει! Η χώρα είναι σε κατακόρυφη πτώση κι ο λαός επίσης. Οικονομικά και, κυρίως, ηθικά. Όλα τα όρια ανοχής και αντοχής ξεπεράστηκαν προ πολλού. Το κακό εγγίζει το κάκιστο, το τραγικό το απελπιστικό και το κωμικό το γελοίο.

   Η κυβέρνηση από αδρανής και αμήχανη (συνεχώς ψευδόμενη και διαψευδόμενη) πέρασε στο «ανύπαρκτη». Ο αυτιστικός πρωθυπουργός, με τα πολύ σοβαρά και έγκυρα δείγματα (wikileaks, πρέσβης των ΗΠΑ, κ.λπ.), πέρασε από τα όρια της φαιδρής ασημαντότητος στο χώρο, καθαρά, του δοσιλογισμού και της εθνικής προδοσίας! Θύμα βουλιμίας γιά εξουσία, οικογενειακής παράδοσης και επιθυμίας της … μάμμυ. Έδωσε γη και ύδωρ, προκειμένου να εξασφαλίσει την υποστήριξη των ΗΠΑ στην εκπλήρωση της ματαιοδοξίας του.
   Ο δε πονηρός χοντρομπαλάς, (που τελικά αποδεικνύεται όχι ευφυής αλλά, απλά, πονηρός, θύμα κι αυτός της βουλιμικής του εξουσιολαγνείας), γνωρίζοντας όλα τα φασιστικά και ναζιστικά κόλπα και επικοινωνιακά τερτίπια, εφαρμόζει το κλασσικό και δοκιμασμένο «καλύτερη άμυνα, η επίθεση» και γεμίζει τον κόσμο με δυσνόητα φούμαρα, παραπλανητικές και συνεχώς αυτοαναιρούμενες ανακρίβειες και παπαρδέλες, τις οποίες πλασάρουν και διαχέουν ξεδιάντροπα τα αργυρώνητα φερέφωνα των 8.00’.
   Κρύβει επιμελώς και αλλοιώνει με μισόλογα την πραγματικότητα. Όπως το ότι η πολυδιαφημισμένη «σωτήρια» συμφωνία της 21ης Ιουλίου αποτελεί πλέον «νεκρό» γράμμα! Μιά παρωχημένη ουτοπία, θύμα της ραγδαίας μεταβολής των συνθηκών και της οικονομικής επιδείνωσης όλων των ευρωπαίων «σωτήρων»! Η τράπουλα θα πρέπει να ξαναμοιραστεί και οι μπούρδες του αναξιόπιστου φαφλατά, περί καλύτερης «συμφωνίας plus» (!) αποτελεί άλλο ένα χοντρό (σαν τα μούτρα του) ψέμα. Όπως κι αυτό του ενιαίου μισθολογίου, όπου, όπως ισχυριζόταν, το 74% των μισθωτών δεν θα υποστεί μειώσεις και το 10% θα έχει και αύξηση, ενώ στην πραγματικότητα γίνεται σφαγή!

   Η χρεοκοπία της χώρας είναι δεδομένη και μόνο ζητούμενο ο τρόπος που θα σερβιριστεί στους Έλληνες! Χρέη της τάξεως 400-500 δις ευρώ δεν είναι δυνατόν να εξοφληθούν! Ιδίως από μιά ισχνή, μίζερη και «λιγούρικη» οικονομία, όπως η ελληνική με τα τόσο έντονα , κακά χαρακτηριστικά. (Ανοργανωσιά, κακομάθειες, κακοδιαχείριση, γραφειοκρατία, φορολογική αστάθεια, διαφθορά, κ.λπ.)
   Επί μήνες, ο ελληνικός λαός περιπαίζεται και «παραμυθιάζεται με φήμες που, τάχα, «διαρρέονται» εντέχνως, μέχρι να παγιωθούν, λίγο-λίγο, με τη μέθοδο του μαζικού μιθριδατισμού, και τελικό αποτέλεσμα το συνεχές, ραγδαίο και κατά το δυνατόν ανεπαίσθητο κατρακύλισμα του βιοτικού του επιπέδου, σε βαθμό εξαθλίωσης!
   Το χρύσωμα του χαπιού γιά τον ταλαίπωρο λαό μας, αποτελεί συμπεφωνημένη λύση των πανευρωπαίων πολιτικάντηδων και μόνο απομένον ζητούμενο ο τρόπος σερβιρίσματος, ώστε να καταστεί, κατά το δυνατόν, λιγότερα επώδυνο! Ο εντολοδόχος χοντροπαρλαπίπας προσπαθεί με ακαταλαβίστικη και παραπειστική μπουρδολογία να δημιουργεί αισιόδοξες ψευδαισθήσεις και προσπαθεί να στρώσει χαλί, προκειμένου να απαλύνει την ανώμαλη προσγείωση. Οι ρεαλιστές, όμως, καταλαβαίνουν, οι αφελείς ελπίζουν και οι αμετανόητοι χαχόλοι πιστεύουν!

   Με απλά και καθαρά λόγια ξεκαθαρίζεται, άπαξ και διά παντός, ότι το οιοδήποτε «κούρεμα», (που σιγά-σιγά κι ανεπαισθήτως μπαίνει στη ζωή μας), ανεξαρτήτως βάθους, ( χοντρή, ψιλή, γουλί), ισοδυναμεί, εξ ορισμού, με χρεοκοπία. Κάθε διαδικασία μείωσης χρέους, (εκτός της φυσιολογικής και έντιμης αποπληρωμής), σημαίνει αδυναμία του οφειλέτου να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις του, οπότε κάποιοι δανειστές «φεσώνονται» ανεπανόρθωτα και χάνουν λεφτά. Ο ορισμός της χρεοκοπίας! Με όποιο επιθετικό προσδιορισμό κι αν τη συνοδεύσει η κυβερνητική φαυλότητα και η παραπλανητική μπουρδολογία του μοχθηρού κ. Ευφράδεια, η ουσία δεν αλλάζει.
   Δυστυχώς «πτωχεύσαμε»! Τελεία και παύλα!

   Γιά όσους αδυνατούν να κατανοήσουν τι ακριβώς σημαίνει ο όρος, μερικά δείγματα:
   - Ό,τι εισάγεται στη χώρα, του λοιπού, θα πρέπει να προπληρώνεται cash! «Πίστωση δεν δίδεται»! Προσπαθήστε, τώρα, να φανταστείτε τι αυτό σημαίνει σε μιά κοινωνία η οποία δεν παράγει τίποτα ενώ εισάγει τα πάντα! Ελλείψεις, αισχροκέρδεια, φόροι πολυτελείας, μαύρη αγορά! Δηλαδή συνθήκες Κατοχής, γιά όσους ζούσαν τότε και θυμόνται!
   - Σημαντικό μέρος του «κουρέματος» θα φορεθεί με χάρη από ελληνικές τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία των οποίων τα αποθεματικά θα μειωθούν δραματικά, με ό,τι αυτό σημαίνει! Μόλις το συνειδητοποιήσετε τρέξτε στα φαρμακεία γιά tavor και lexotanil, αφού η βαζελίνη, πλέον, θα σας είναι άχρηστη!