Ας τελειώνουμε, επί τέλους, με το «Κουφοντίνιον άγος».

Η πληγή αρχίζει να κακοφορμίζει επικίνδυνα!

        Το κόλπο το ίδιο, το γνωστό. Ο εκβιασμός με την... "απεργία πείνας"

  Ο αρχιτρομοκράτης αρχιδολοφόνος -ο μεγαλύτερος της νεώτερης ελληνικής Ιστορίας- παίζει το τελευταίο του χαρτί στην προσπάθεια εξευτελισμού της έννομης τάξης, των νεύρων της έλλογου κοινωνίας  και του κράτους δικαίου. Αφού απέτυχε να «διορθώσει» την... αδιόρθωτη κοινωνία, καθώς ή του τέλειωσαν οι σφαίρες, ή τον εγκατέλειψε η τύχη, ή τον πρόλαβαν τα όργανα της τάξεως και αφού οι ιδεολογικοί του συγγενείς έφυγαν από την εξουσία και έπαψε να απολαμβάνει υγιεινές διακοπές σε αγροτικές φυλακές  και προκλητικές λοιδορίες των θυμάτων του, με βόλτες  στους χώρους που τα δολοφόνησε, καταφεύγει στον έσχατο εκβιασμό που χρησιμοποιούν όλα τα παγκόσμια κοινωνικά «καθάρματα». Την εκβιαστικά ψευτοαπεργία πείνης -και χρησιμοποιώ το ψευτο- εν πλήρη επιγνώσει του όρου, καθ’ όσον  μόνον ένα βιονικό ον θα μπορούσε να επιβιώσει άσιτο επί τόσον χρόνο, (49, νομίζω, ημέρες).

   Και γιά να κλείνουμε την ενοχλητική αυτή κουβέντα. Αφού ο ίδιος -ας δεχθούμε από έσχατη και καταπλακωμένη στα βάθη της συνειδήσεώς του τύψη, (δεχόμενοι πως υπάρχουν ψήγματα κάτι τέτοιων, τέλος πάντων)- πήρε -ελεύθερα κι αβίαστα- μίαν απόφαση, ας  την αποδεχθεί η Πολιτεία και η Κοινή γνώμη, ως την «κάθαρση» που επιλέγει να δώσει ο ίδιος στο δράμα που επέβαλε απρόκλητα, αυτός κι η συμμορία του, στην ελληνική κοινωνία. Μαζί και  την «ηρωική» του έξοδο από την ματαιότητα της... «αμετανόητης και απροσάρμοστης», ως προς τις επιδιώξεις του, καθημερινότητος. Και ας του επιτραπεί να βαδίσει -απτόητος, αμετανόητος και ασωφρόνιστος- στον δρόμο της Κολάσεως  και της εμφανίσεώς του ενώπιον του Υπέρτατου Κριτού.

   Εμείς  -οι... «κοινωνικά αδιόρθωτοι»- θα υπομείνουμε γιά  λίγο τις  παράνομες και παράλογες εκδηλώσεις των αφρόνων «ημιπιτσιρικάδων» οπαδών του, αντιμετωπίζοντας τα... άθλα τους αταλάντευτοι και με την αυστηρή πυγμή του Νόμου, ευελπιστώντας πως σύντομα θα καταλαγιάσει ο αναρχικός κουρνιαχτός, με τον Κουφοντίνα να παίρνει τη θέση που του αξίζει στο πάνθεον των Ελλήνων κακούργων.  Δεν είναι δυνατόν να γίνει αλλιώς, καθώς δεν μπορεί, τελικά, το Κακό να επικρατήσει του Καλού και η μπόρα, κάποτε, θα περάσει. Όσο γιά την αφελή και απερίσκεπτη ελληνική Πολιτεία, πλην της διαβολικής, κουτοπόνηρης και αμετανόητης συριζοαριστεράς, θα υπάρχει πάντα  - ως υποθήκη γιά το μέλλον- ο έξοχος τρόπος που αντιμετώπισε η γερμανική πολιτεία την κλίκα «Αντρέας Μπάαντερ-Ούλρικε Μάινχοφ». Στην τετράγωνη λογική Τσώρτσιλ: «Πιστεύω στην αρχή του σεβασμού και της φειδούς της ανθρώπινης ζωής, αρκεί να την πιστέψουν πρώτοι οι... δολοφόνοι»!