Ανακοίνωση προς... πονόψυχους φίλους του Κουφοντίνα.

...και ένα στεφάνι στη μνήμη των αθώων θυμάτων του.

Ανακοίνωση με αφορμή την υπόθεση Κουφοντίνα, εξέδωσαν συγγενείς των θυμάτων της τρομοκρατίας, απευθυνόμενοι στον εκτελεστή της «17Ν», προς όσους καλούν την κυβέρνηση να υποχωρήσει, αλλά και προς το σύνολο της κοινωνίας.

Όπως αναφέρουν:

«Εμείς, οι συγγενείς των δεκάδων θυμάτων του δολοφόνου, – νεκρών και τραυματιών- παρακολουθούμε όλο το τελευταίο διάστημα την υπόθεση της απεργίας πείνας του.

Παρακολουθούμε την κατάσταση της υγείας του όπως τη διαβάζουμε από τα Μέσα και παρακολουθούμε και ό,τι λέγεται και γράφεται για το θέμα.

Θα θέλαμε πολύ να μην το κάνουμε. Αλλά δεν γίνεται. Κάθε μέρα ξυπνάμε και λέμε «σήμερα θα ασχοληθώ με κάτι άλλο, παιδιά, δουλειά, κάτι» και μετά κρυβόμαστε από τα παιδιά μας, από τους ανθρώπους που μας αγαπούν, τους διώχνουμε σχεδόν, για να δούμε τί κάνει ο δολοφόνος. Και την άλλη μέρα πάλι.

Κάθε είδηση, κάθε ανακοίνωση ξαναζωντανεύει όλες τις μνήμες και όλο τον πόνο με τον οποίο έχουμε μάθει να συνυπάρχουμε για να έχουμε ζωή.

Θυμόμαστε τις στιγμές που ζήσαμε με τους δικούς μας και πως θα θέλαμε λίγο ακόμα, θυμόμαστε όλες τις φορές που… δεν ήταν, στα σημαντικά της ζωής μας. Θυμόμαστε και το αίμα. Τόσο πολύ αίμα. Που οι περισσότεροι από μας, επειδή ήμασταν μικροί, δεν είχαμε δει ούτε στα έργα και το είδαμε για τον μπαμπά, τον γιο, το σύζυγο, τον αδερφό. Και όλες αυτές οι μνήμες πονάνε. Και μας απομακρύνουν από τους τωρινούς δικούς μας, οι οποίοι όσο και να προσπαθούν, όσο και αν μας αγαπούν, δεν μπορούν να καταλάβουν…

Και θέλουμε να πούμε μόνο τρία πράγματα:

1. Προς το δολοφόνο:

Παρά το γεγονός ότι δολοφόνησε τους ανθρώπους μας, τον καλούμε να υποχωρήσει από το αίτημά του και να ζήσει. Το να πεθάνει δεν θα φέρει κανέναν από τους δικούς μας πίσω.

2. Προς όσους καλούν το κράτος να υποχωρήσει για να μην πεθάνει ο δολοφόνος:

Σας καλούμε, αντί να ζητάτε την υποχώρηση του κράτους, να ζητήσετε από το δολοφόνο να διακόψει την απεργία πείνας. Το δίκιο του, αν θεωρείτε ότι έχει, ας το βρει στα δικαστήρια.

3. Προς όλους:

Το Κράτος Δικαίου είναι ακρογωνιαίος λίθος της έννομης τάξης. Δεν εκβιάζεται, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει τίποτα πάνω στο οποίο να βασιστούμε όλοι εμείς, που σε αντίθεση με τον δολοφόνο, πιστεύουμε στη Δημοκρατία και τον τρόπο λειτουργίας της.

Και κάτι τελευταίο προς όλους αυτούς που κάνουν δηλώσεις και διαδηλώσεις για τον δολοφόνο:

ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΤΕ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ. Αναρωτιόμαστε εάν το έχετε σκεφτεί έστω και μία φορά».

Γεμάτος συγκίνηση -και γιά να μην ξεχνιόμαστε, κάτι που κάνει όλο το αριστερό αληταριό, (επώνυμο, ανώνυμο και, τάχα, μορφωμένο και... ευαίσθητο που κόπτεται τώρα επικαλούμενο... Νόμους, ανθρώπινα δικαιώματα και άλλες τέτοιες λεκτικές φιοριτούρες και παπαρδέλες, κοινώς... "μπακαλιάρους", που προσπερνούν 13 αθώες και χρήσιμες ζωές γιά χάρη μιάς άχρηστης κι αμετανόητης, παραθέτω τον κατάλογο των ονομάτων τους. Μαζί με ένα δάκρυ κι ένα στεφάνι στη μνήμη τους.

Οι δολοφονίες του "πολιτικού κρατούμενου"... "κυρίου" Δημήτρη Κουφοντίνα και της συμμορίας του:

-21 Φεβρουαρίου 1985: Νίκος Μομφεράτος, εκδότης της Απογευματινής

-21 Φεβρουαρίου 1985: Παναγιώτης Ρουσέτης, οδηγός του Νίκου Μομφεράτου

-8 Απριλίου 1986: Δημήτρης Αγγελόπουλος, βιομήχανος, πρόεδρος της Χαλυβουργικής

-1η Μαρτίου 1988: Αλ. Αθανασιάδης-Μποδοσάκης, επιχειρηματίας

-28 Ιουνίου 1988: Ουίλιαμ Νορντίν, πλοίαρχος του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού και Ακόλουθος Αμύνης της αμερικανικής πρεσβείας

-26 Σεπτεμβρίου 1989: Παύλος Μπακογιάννης, βουλευτής της ΝΔ

12 Μαρτίου του 1991: Ρόναλντ Στιούαρτ, λοχίας της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας

-7 Οκτωβρίου 1991: Τσετίν Γιοργκού, Τούρκος διπλωμάτης

14 Ιουλίου 1992: Αθανάσιος Αξαρλιάν, φοιτητής (κατά την απόπειρα δολοφονίας του τότε υπουργού Οικονομικών Ιωάννη Παλαιοκρασσά)

-24 Ιανουαρίου 1994: Μιχάλης Βρανόπουλος, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας επί κυβέρνησης Μητσοτάκη

-4 Ιουλίου 1994: Ομέρ Σιπαχίογλου, Τούρκος διπλωμάτης

28 Μαΐου του 1997: Κώστας Περατικός, εφοπλιστής

-8 Ιουνίου 2000: Στίβεν Σόντερς, ταξίαρχος και στρατιωτικός ακόλουθος της βρετανικής πρεσβείας.

Το ύποπτο "ντελίριο" γιά Κουφοντίνα. Παροξυσμού συνέχεια.

Αναμένοντας το απόστημα να σπάσει...

Κρατήστε στη μνήμη αυτή τη φάτσα, με το φαρμακερό βλέμμα. Σύντομα θα το θυμηθείτε!

Το εν κατωτέρω δημοσιευόμενο κείμενο δημοσιεύτηκε στη σελίδα του Facebook της Νομικής Αθηνών. Ανατριχίλα, αμορφωσιά, παραποίηση της αλήθειας και μπορώ να μιλήσω και γιά "στρατευμένη ερμηνεία και εφαρμογή δικαίου", (στο πρότυπο της στρατευμένης τέχνης, δημοσιογραφίας), ώστε να εξυπηρετούνται οι αριστερές θέσεις.

"Γιατί υπερασπίζομαι το δικαίωμα του Κουφοντίνα;

1. Γιατί -συμφωνώ/δε συμφωνώ με την πολιτική του δράση και θεωρία- είναι ένας πολιτικός κρατούμενος και έχει δικαιώματα, ακριβώς όπως κάθε πολιτικός κρατούμενος σε χώρες που θέλουν να λέγονται δημοκρατικές.

2. Γιατί το δικαίωμα του Κουφοντίνα ανήκει στο ίδιο κείμενο -είτε αυτό

είναι συνταγματικό κείμενο της Ελλάδας είτε είναι διεθνές συνταγματικό κείμενο- με τα δικά μου δικαιώματα. Αν καταστρατηγηθεί ένα από τα συνταγματικώς αναγνωρισμένα δικαιώματα, απειλείται η καταστρατήγηση και των υπολοίπων -άρα, και των δικών μου.

3. Γιατί τα δικαιώματα δοκιμάζονται στο όριό τους. Η περίπτωση του Κουφοντίνα είναι μία οριακή περίπτωση. Αν η κυβερνητική εξουσία θελήσει να αλλάξει αυτό το όριο κατά το δοκούν -που όλα τα πρόσφατα δείγματά της αυτό αποδεικνύουν- είναι η συγκεκριμένη περίπτωση κατάλληλη γιά την αλλαγή του ορίου. Κι αυτό ονομάζεται αυθαιρεσία.

4. Γιατί η οικογένεια Μητσοτάκη αντεκδικείται τον Κουφοντίνα. Κι αυτό στην πολιτική φιλοσοφία λέγεται ρεβανσισμός και δεν είναι υγιής όρος. Είναι η πολιτικοποιημένη διάσταση του λαϊκού όρου "βεντέτα". Γιατί ακόμη και οι πιό συντηρητικοί ανάμεσά μας δεν αντιλαμβάνονται την κυβέρνηση ως κακομαθημένη μαφία. Γιατί ακόμη και οι πιό συντηρητικοί ανάμεσά μας επικαλούνται την ελάχιστη βάση του νόμιμου.

5. Γιατί μέχρι τώρα δεν έχει πεθάνει απεργός πείνας στην Ελλάδα και δεν θα επιτρέψω -όσο περνάει από το χέρι μου- να είμαι μέρος μιάς χώρας όπου πεθαίνουν απεργοί πείνας. Γιατί αυτομάτως αυτό τη βάζει σε σύγκριση με καθεστώτα όπως αυτό της Τουρκίας του Ερντογάν ή της Μ. Βρετανίας της Θάτσερ.

6. Γιατί, όταν το κράτος δολοφονεί απροκάλυπτα, δεν θα διστάσει να δολοφονήσει γενικώς. Συμβαίνει ήδη. Πρέπει να σταματήσει.

7. Γιατί γιά την υπεράσπιση του Κουφοντίνα γίνονται διαμαρτυρίες, οι οποίες δέχονται τη σκληρότερη καταστολή σήμερα. Και μαζί με το δικαίωμα του Κουφοντίνα, οφείλω να προστατέψω και το δικαίωμα στη διαμαρτυρία.

10. Γιατί κανένας φασίστας δολοφόνος δεν αντιμετωπίστηκε και δεν αντιμετωπίζεται με τόσο μένος μ' όσο αντιμετωπίζονται οι πολιτικοί κρατούμενοι που ανήκουν στον αριστερό χώρο. Γιατί ο Παππάς είναι ακόμη ελεύθερος. Γιατί ο Ρουπακιάς αποφυλακίστηκε στο νόμιμο όριο πριν καταδικαστεί, ενώ ο Θεοφίλου έφαγε 5 χρόνια πριν αθωωθεί. Γιατί ο Κορκονέας είναι ελεύθερος. Γιατί συνταγματάρχες της χούντας πέθαναν σπίτια τους. Γιατί ο Καλαμπόκας έγινε τραπεζίτης. Γιατί ο Μάλλιος κι ο Μπάμπαλης κυκλοφορούσαν ελεύθεροι, μέχρι να δολοφονηθούν από τη 17 Νοέμβρη.

8. Γιατί είναι αδιανόητο να δικαιούσαι να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου σε υπόγειο κελί του Κορυδαλλού, να το θες και να σου το αρνούνται. Γιατί είναι τραγικό να παρουσιάζεται το υπόγειο κελί του Κορυδαλλού ως ευνοϊκή μεταχείριση.

9. Γιατί δεν υπερασπίζομαι αποκλειστικά τα δικαιώματα του Κουφοντίνα, αλλά κι εκείνα του Δημάκη και του Ρωμανού στην εκπαίδευση και στις άδειες καθώς και όσων αυταρχικά και μονομερώς αποκλείονται από όσα δικαιούνται.

11. Γιατί, όσο κι αν απορρίπτει τους νόμους και τη Δικαιοσύνη ο ίδιος, οι νόμοι και η Δικαιοσύνη οφείλουν να τον αντιμετωπίζουν όπως όλους τους άλλους. Γιατί η σχέση η δική μας με τους νόμους και τη Δικαιοσύνη μπορεί να είναι προσωπική υπόθεση, με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται, αλλά η σχέση της Δικαιοσύνης και των νόμων με εμάς δεν καθορίζεται από το τί εμείς θεωρούμε. Υπερισχύουν και εφαρμόζονται στη βάση της ισονομίας.

12. Γιατί, αν βρεθείς κι εσύ ποτέ σε δυσχερή θέση, θα σε υπερασπιστώ. Γιατί έχω μάθει να υπερασπίζομαι. Γιατί αναπνέω γιά να υπερασπίζομαι. Γιατί αυτό σημαίνει πολίτης και άνθρωπος."

Όπως κάθε λογικός και μη παράφρων άνθρωπος μπορεί ευχερώς να αντιληφθεί το κείμενον -έστω από πρωτοετή φοιτητή γραμμένο- δεν επιδέχεται σοβαρής κριτικής και ο συντάκτης του -πρωτίστως- εμπίπτει στις αρμοδιότητες τελειόφοιτου φοιτητού άλλης επιστήμης. Της... ψυχιατρικής! Απλά και δειγματοληπτικά στέκομαι στον πρώτο αναφερόμενο λόγο -και τους υπόλοιπους διέτρεξα μετά κόπου και επί τροχάδην, μόνο και μόνο γιά τυπικούς λόγους ενημερώσεως.

Το να θεωρεί κάποιος έναν πανελλήνιο πρωταθλητή στο... «άθλημα» της δολοφονίας και αδικαιολογήτως ζωντανό ανθρωποειδές ως... «πολιτικό κρατούμενο», ως ελάχιστη τιμωρία αυτού του «κάποιου» και προστασία του κοινωνικού συνόλου από την μελλοντική του παρουσία στο επαγγελματικό γίγνεσθαι είναι η αποπομπή του -διά βίου- από κάθε Πανεπιστήμιο!

Και τώρα η προσωπική μου άποψη σχετικά με τον ντόρο, ο οποίος 1000% υποκινείται από την διαβολική συριζαρέικη κομπανία. Ουδείς από δαύτα τα κουτοπόνηρα ανθρωπάκια δίνει ένα δυάρι γιά τη ζωή του αρχιτρομοκράτη. Ίσα-ίσα που θέλει, όσο ουδείς άλλος, το θάνατό του γιά δύο συγκεκριμμένους λόγους. Πρώτον, γιατί -στην αναβροχιά ουσιαστικών λόγων αντιπολιτεύσεως- η πολιτική εκμετάλλευση ενός τέτοιου νεκρού θα μεγιστοποιήσει το κοινωνικό μίσος των ομοϊδεατών του ανθρωποειδών και θα πολλαπλασιάσει τις καταστρεπτικές τους αντιδράσεις. Γεγονός που αποτελεί θείο δώρο γιά τους άθλιους συριζαρέους. Δεύτερον, θα είναι ένα εξ ίσου σοβαρό και δυσκολοδιαχείριστο ακόμη και γιά δαύτους πρόβλημα -αν ποτέ, (και ο μη γένοιτο) ξανάρθουν στην εξουσία- καθ' όσον θα έχει δημιουργήσει ένα πολύ "κακό προηγούμενο" στά χνάρια του οποίου θα πρέπει να βαδίσουν.

Όσο γιά την λέξη "άνθρωπος", ας μην γίνεται καλύτερα θέμα, καθ' όσον στην κομμουνιστική θεωρία έχει αντικατασταθεί από τον όρο... "προλετάριος". Γρανάζι αναλώσιμο, αντικαταστάσιμο και απόλυτα ταγμένο στην κομματική σκοπιμότητα!

Και επί του πρακτέου: Αφού ο ίδιος επιλέγει αυτό που δεν επέτρεψε να επιλέξουν τα 11 θύματά του, στοιχειώδης δημοκρατική ευαισθησία μας επιβάλλει να του επιτρέψουμε να εφαρμόσει την δική του απόφαση, με ένα αυθόρμητο κατευόδιο:

"Στον αγύριστο"!

Ας τελειώνουμε, επί τέλους, με το «Κουφοντίνιον άγος».

Η πληγή αρχίζει να κακοφορμίζει επικίνδυνα!

        Το κόλπο το ίδιο, το γνωστό. Ο εκβιασμός με την... "απεργία πείνας"

  Ο αρχιτρομοκράτης αρχιδολοφόνος -ο μεγαλύτερος της νεώτερης ελληνικής Ιστορίας- παίζει το τελευταίο του χαρτί στην προσπάθεια εξευτελισμού της έννομης τάξης, των νεύρων της έλλογου κοινωνίας  και του κράτους δικαίου. Αφού απέτυχε να «διορθώσει» την... αδιόρθωτη κοινωνία, καθώς ή του τέλειωσαν οι σφαίρες, ή τον εγκατέλειψε η τύχη, ή τον πρόλαβαν τα όργανα της τάξεως και αφού οι ιδεολογικοί του συγγενείς έφυγαν από την εξουσία και έπαψε να απολαμβάνει υγιεινές διακοπές σε αγροτικές φυλακές  και προκλητικές λοιδορίες των θυμάτων του, με βόλτες  στους χώρους που τα δολοφόνησε, καταφεύγει στον έσχατο εκβιασμό που χρησιμοποιούν όλα τα παγκόσμια κοινωνικά «καθάρματα». Την εκβιαστικά ψευτοαπεργία πείνης -και χρησιμοποιώ το ψευτο- εν πλήρη επιγνώσει του όρου, καθ’ όσον  μόνον ένα βιονικό ον θα μπορούσε να επιβιώσει άσιτο επί τόσον χρόνο, (49, νομίζω, ημέρες).

   Και γιά να κλείνουμε την ενοχλητική αυτή κουβέντα. Αφού ο ίδιος -ας δεχθούμε από έσχατη και καταπλακωμένη στα βάθη της συνειδήσεώς του τύψη, (δεχόμενοι πως υπάρχουν ψήγματα κάτι τέτοιων, τέλος πάντων)- πήρε -ελεύθερα κι αβίαστα- μίαν απόφαση, ας  την αποδεχθεί η Πολιτεία και η Κοινή γνώμη, ως την «κάθαρση» που επιλέγει να δώσει ο ίδιος στο δράμα που επέβαλε απρόκλητα, αυτός κι η συμμορία του, στην ελληνική κοινωνία. Μαζί και  την «ηρωική» του έξοδο από την ματαιότητα της... «αμετανόητης και απροσάρμοστης», ως προς τις επιδιώξεις του, καθημερινότητος. Και ας του επιτραπεί να βαδίσει -απτόητος, αμετανόητος και ασωφρόνιστος- στον δρόμο της Κολάσεως  και της εμφανίσεώς του ενώπιον του Υπέρτατου Κριτού.

   Εμείς  -οι... «κοινωνικά αδιόρθωτοι»- θα υπομείνουμε γιά  λίγο τις  παράνομες και παράλογες εκδηλώσεις των αφρόνων «ημιπιτσιρικάδων» οπαδών του, αντιμετωπίζοντας τα... άθλα τους αταλάντευτοι και με την αυστηρή πυγμή του Νόμου, ευελπιστώντας πως σύντομα θα καταλαγιάσει ο αναρχικός κουρνιαχτός, με τον Κουφοντίνα να παίρνει τη θέση που του αξίζει στο πάνθεον των Ελλήνων κακούργων.  Δεν είναι δυνατόν να γίνει αλλιώς, καθώς δεν μπορεί, τελικά, το Κακό να επικρατήσει του Καλού και η μπόρα, κάποτε, θα περάσει. Όσο γιά την αφελή και απερίσκεπτη ελληνική Πολιτεία, πλην της διαβολικής, κουτοπόνηρης και αμετανόητης συριζοαριστεράς, θα υπάρχει πάντα  - ως υποθήκη γιά το μέλλον- ο έξοχος τρόπος που αντιμετώπισε η γερμανική πολιτεία την κλίκα «Αντρέας Μπάαντερ-Ούλρικε Μάινχοφ». Στην τετράγωνη λογική Τσώρτσιλ: «Πιστεύω στην αρχή του σεβασμού και της φειδούς της ανθρώπινης ζωής, αρκεί να την πιστέψουν πρώτοι οι... δολοφόνοι»!

 

Ο αρχιδολοφόνος Δ. Κουφοντίνας.

Έξη λόγοι γιά να μην περάσει ο εκβιασμός του.

Ο Κουφοντίνας στην αγκαλιά "ημιπιτσιρικά" θαυμαστή και υποψήφιου διαδόχου του!

1. Αποτελεί τον χειρότερο έγκλειστο εγκληματία από συστάσεως ελληνικού κράτους.

2. Ουδ’ επί στιγμήν και ούτε κατά προσέγγισιν έχει πραγματοποιηθεί και εκδηλωθεί από πλευράς του ίχνος μεταμέλειας γιά τις αποτρόπαιες πράξεις του. Άρα αποτελεί, εν δυνάμει και εξακολουθητικώς, δημόσιον κίνδυνον, καθώς δεν πληρούται ο βασικός στόχος της ποινής, που είναι ο σωφρονισμός, η συναίσθηση των εγκληματικών πράξεων και η μεταμέλεια.

3. Αντ’ αυτών, η προηγούμενη συμπεριφορά του -στις κατ’ εμέ απαράδεκτες άδειές του- ήταν αλαζονική, προκλητική γιά την κοινωνία και ειρωνικά περιφρονητική γιά τα θύματά του. Π.χ. βόλτα μπροστά από το γραφείο του δολοφονημένου, από δαύτον, Παύλου Μπακογιάννη, ( «Ο δολοφόνος γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος»).

4. Η Επιτροπή γιά τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, στην οποία προσέφυγε η υπεράσπιση Κουφοντίνα απέρριψε το... «δίκαιο αίτημά» του. Δηλαδή να επιλέγει ο ίδιος -και όχι το Κράτος- τον τρόπο και τον τόπο κράτησής του. Μια αντίστοιχη προσφυγή που δεν... πρόλαβαν να κάνουν τα αθώα θύματά του. Την απόρριψη αποφεύγουν επιμελώς να δημοσιοποιήσουν οι γνώστες υπερασπιστές του, συνεπείς στην όλη φαυλότητα του θέματος.

5. Όπως ήδη διακηρύσσουν οι διάπυροι υποστηρικτές του -«ημιπιτσιρικάδες» στην πλειονότητα, αντικοινωνικοί αναρχικοί και αφελείς αριστεροί ψευτονομομαθείς και δικολάβοι- και αναγράφεται σε διάφορα επίτοιχα συνθήματα, η επικράτηση της «επιλογής» Κουφοντίνα θα αποτελεί... «ΝΙΚΗ»! Δηλαδή νίκη του εγκλήματος και της αναρχίας επί της νομιμότητος, της ηθικής τάξεως και της λογικής και -προφανώς- ΗΤΤΑ του έννομου κράτους! Είναι ποτέ δυνατόν ένας άθλιος αρχιτρομοκράτης αρχιδολοφόνος, υποστηριζόμενος από τα περιττώματα της κοινωνίας να γονατίσει ολόκληρο κράτος; Αλοίμονο αν συμβεί κάτι τέτοιο!!!

6. Και το χειρότερο επακόλουθο. Θα ανοίξει ο σχετικός ασκός του Αιόλου και κάθε εγκληματίας , με βάση το επιτυχημένο πρότυπο του βιονικού Κουφοντίνα -47 ημέρες ψευτοαπεργίας πείνας και ζεί!- ο οποίος θα έχει δημιουργήσει νομικό προηγούμενο, θα μπορούν να απαιτούν... σουίτες με θέα, πισίνα με υδρομασάζ, αστακούς και φιλέτα στη σίτιση, σαμπάνια Ντομ Περινιόν ως τερψιλαρύγκιο και πούρα Αβάνας γιά τις φούμες τους! Α΄, ξέχασα. Και δύο γκόμενες εβδομαδιαίως, γιά διατήρηση... «φόρμας» και «γιουσουφάκια» οι μερακλήδες! (Ο Λιγνάδης αρχίζει να ξερογλύφεται).

Ήδη οι Κορκονέας και Ρουπακιάς ετοιμάζουν λίστα... αιτημάτων και παραγγελίες αποθεμάτων ξηράς τροφής για ενδεχόμενη δικής τους απεργία πείνης.

Κουίζ γιά δυνατούς λύτες.

 Όταν η ζωή μπαίνει στο θέατρο και το "θέατρο" στη ζωή, (την πολιτική).

-Εάν ένας Υπουργός, η κ. Μενδώνη λόγου χάρη, αριστούχος διδάκτωρ Αρχαιολογίας, πεπειραμένη και με σοβαρό έργο στο επαγγελματικό της αντικείμενο, θα πρέπει να εκπαραθυρωθεί γιατί -έστω- κάτω από συνθήκες δικαίας αγανάκτησης προέβη σε υπερβολικές, έως άστοχες δηλώσεις, ομολογώντας «εξαπάτηση», που ως... «έπεα πτερόεντα» αυτά που δήλωσε και αληθή ήσαν και δεν είχαν καμμία επίπτωση στην ουσία του θέματος, (και ανθρώπινο το «εξαπατάσθαι» και αληθώς «επικίνδυνος άνθρωπος» ο παιδεραστής Λιγνάδης, έστω χωρίς τη βούλα μιάς δικαστικής αποφάσεως).

-Τότε τί θα πρέπει να κάνει ένας πρωθυπουργός, εντελώς αμόρφωτος στη μέση παιδεία, με χαριστικά αποκτημένο πτυχίο πολ. μηχανικού, ανεπάγγελτος πλήρως και με πλήρη ασχετοσύνη στο αντικείμενο του... πτυχίου του, ο οποίος αναρριχηθείς τυχοδιωκτικά στην εξουσία (εκμεταλλευθείς έναν περιστασιακό άνεμο λαϊκής αγανάκτησης που φούσκωσε τα πανιά του) και όταν -πρωθυπουργός ων- εκλήθη να εφαρμόσει τις δημαγωγικές του υποσχέσεις, ομολόγησε πως είχε... «αυταπάτες», κάνοντας τα εντελώς αντίθετα; Δηλαδή, αναιδώς και θρασύτατα μας είπε πως... απλούστατα, μπέρδεψε τα... «μπούτια» του, γιατί το «αυταπατώμαι» σημαίνει «εξαπατώμαι από μόνος μου»! Δηλαδή παίζοντας μόνος του κατάφερε... να χάσει! Και αυτά, όχι άνευ επίδρασης στην ουσία, αλλά με σημαντικές συνέπειες γιά τη χώρα, αφού αντί να σκίσει τα μνημόνια... «μ’ ένα νόμο κι ένα άρθρο», όπως υποσχόταν.... «αυταπατημένος», της φόρτωσε ένα ακόμη. Χειρότερο στους όρους και μακροβιότερο στη διάρκεια!

Ως πολύ παλιά καραβάνα στο κουρμπέτι της ζωής και της πιάτσας, αλλά ελάχιστα ασχοληθείς με την πολιτική, έχω γνωρίσει εκ του σύνεγγυς πολιτικούς άνδρες υψηλού επιπέδου, χρηστά πολιτικά ήθη και κόσμιο ύφος στην πολιτική αντιπαλότητα. Με την αριστερά να έχει στις τάξεις της ανθρώπους ανώτερης πνευματικής στάθμης και όχι αληταριό της κατωτάτης υποστάθμης, όπως κατάντησε σήμερα. Με ποιότητα, χιούμορ και αίσθηση του μέτρου, να αγωνίζεται -διατηρώντας ένα ηθικό πλεονέκτημα, ως μη συμμετέχουσα στο γίγνεσθαι της διακυβέρνησης- γιά την επιβολή ενός οράματος παγκόσμιας ειρήνης, ισοπολιτείας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Κάτι που στην πορεία του χρόνου απεδείχθη ουτοπική φενάκη.

Με αποτέλεσμα τη σημερινή κατάντια όπου οι «ηγέτες» είναι πολιτικού διαμετρήματος -αντί Κωνσταντίνου Καραμανλή, Γεωργίου Παπανδρέου, Γιάννη Πασαλίδη και Λεωνίδα Κύρκου- ενός έντιμου, αλλά άωρου Κυριάκου Μητσοτάκη, ενός χυδαίου, πρώην ρεμπεσκέ και δημαγωγού λαϊκιστή Αλέξη Τσίπρα, μιάς ασήμαντης νεποτίστριας Φώφης Γεννηματά με ικανότητες περί το μηδέν... και από εκεί και κάτω το χάος. Ένα ΚΚΕ με ασυντήρητο μοτέρ αφού το «εργοστάσιο» φαλίρισε και δεν στέλνει ανταλλακτικά και μιά ομαδούλα αστείων -ή επικίνδυνων- και πολιτικά λαθρόβιων κομπάρσων. (Μέχρι κι οι... Λεβέντης, Κασιδιάρης «εκόσμησαν» -ως κομήτες- τα έδρανά της και «χόρεψαν» στην πλάτη και την... κασίδα μας).

Όσο γιά τον σημερινό εκτραχηλισμό των σεξουαλικών ηθών και όσα εμετικά βγαίνουν στα φόρα -άλα της η πρόοδος και η «απελευθέρωση»- κι αυτός ο έρωτας ακόμη, όλων των μορφών και αποχρώσεων, έχασε το άρωμά του, το χτυποκάρδι, την ευγένεια στη συμπεριφορά, το φλερτ και, τελικά, την απόλαυσή του. Έγινε κι αυτός ψεύτικος, χωρίς συναίσθημα, χάρτινο πιάτο. «Πηδήξτε, ντυθείτε, τελειώσατε»!

Θυμάμαι με αφάνταστη νοσταλγία τον ευπατρίδη Ηλία Ηλιού, ηγέτη της ΕΔΑ και γνωστό θαυμαστή του ωραίου, τον οποίο συναντούσα τακτικά στο πάνω άκρο της οδού Ακαδημίας -άψογα ντυμένο και πηγαίνοντας στην Βουλή- να τραβάει «καπελλαδούρες» με σχετική υπόκλιση και φωτεινή λάμψη στο στρογγυλό του πρόσωπο, σε κάθε ωραία κυρία που συναντούσε.

Άλλοι καιροί -μοντέρνοι- άλλα ήθη. Σήμερα την Παιδεία κανοναρχεί στην απείθεια, ανομία και διάλυση ένας τύπος σαν τον... Φίλη, την Βουλή "κοσμούν" τύποι σαν κάποιον... Γιαννούλη, και την πολιτική ηγεσία τύποι σαν τον αμοραλιστή δημαγωγό Τσίπρα.

Με την αφεντιά μου, σταθερά... «αντιπροοδευτική» κατά τα σημερινά δεδομένα, να τύπτεται με την παραμικρή παρατυπία της, και να εύχεται να μην αξιωθεί να δει κάποτε τα Προπύλαια να στολίζει ένας ανδριάντας του... Κουφοντίνα!!!

Ακμή και παρακμή. Ματαιοδοξία και υστεροφημία.

"Δουλειά δεν είχε ο διάολος και... αμπελοφιλοσοφούσε".

Την ματαιοδοξία την εξαργυρώνεις και την εισπράττεις στην ακμή σου, εν ζωή. Και την καρπώνεσαι αποκλειστικά ο ίδιος. Άρα εγκλείει υστεροβουλία και συμφεροντολογία με υλιστικές διεκδικήσεις και διαστάσεις. Και με απέραντο εγωισμό.

Η υστεροφημία παραμένει μέγεθος ανείσπρακτο όσο υπάρχεις, αλλά εγγράφεται στη "μερίδα" σου, σαν υποθήκη, γιά μετά θάνατον. Αποτελεί ευγενική ιδεαλιστική επιθυμία και στόχο που προδίδει, καθαρά πνευματικών διαστάσεων «ιδιοτέλεια», προτασσόμενη εγκοσμίων αδυναμιών και απολαύσεων.

Η ματαιοδοξία παρακολουθεί την ζωή και τελειώνει μ’ αυτήν, ενώ η υστεροφημία, παρακολούθημα του θανάτου, δεν τελειώνει ποτέ. Γι’ αυτό η πρώτη είναι φθαρτή και πρόσκαιρη -κάτι που δείχνει το πρώτο συνθετικό της- ενώ η υστεροφημία αποτελεί αξία πνευματική, μόνιμη, σταθερή και, γιά τους πολύ σπουδαίους, σχεδόν αθάνατη.

Η πρώτη φοράει ωραία ρούχα, ακριβά κοσμήματα, κυκλοφορεί ανέμελη με πολυτελή αυτοκίνητα και σπαταλά το χρήμα σε εφήμερες απολαύσεις. Τοποθετημένη σε περίτεχνα κουτιά και τυλιγμένη με πολύχρωμες κορδέλες, σε συσκευασία δώρου, καταλήγει -όταν το συνθετικό «μάταιο» επικρατήσει τελικά του «δόξα»- στην απαξία, την μοναξιά, τη λήθη. Σκουπίδι πεταμένο στον σχετικό κάδο.

Η δεύτερη -ταπεινή, λιτή, σεμνή και χαμηλόφωνη- θεμελιωμένη σε σταθερή βάση, λογική, απλή, ποτισμένη με αιώνιες αξίες, γνώση και ευγενικές επιδιώξεις, απλά παραμένει διά βίου με χαμηλό προφίλ και περιμένει να ξεπηδήσει αναγεννημένη μετά θάνατον- σαν τον μυθικό φοίνικα- απ’ τις στάχτες της, γιά να χωθεί στην αγκαλιά της Ιστορίας.

Δυστυχώς, κάποιοι άνθρωποι -οι περισσότεροι- κυνηγούν την πρώτη, εντυπωσιάζουν και εντυπωσιάζονται από τη λάμψη της και τριγυρίζοντας στα φώτα της, σαν τις πεταλουδίτσες της νύχτας, τελικά καίγονται από δαύτα, παρακμάζοντας απομονωμένοι, δυστυχείς και ξεχασμένοι.

Γιά τους λίγους, τους δημιουργικούς, θα «μιλήσουν» κάποτε οι πολλοί. Γι’ αυτό και νοιάζονται να μιλούν γι’ αυτούς με καλά λόγια. Κι αυτό τους αρκεί και τους γεμίζει.

Η Κυρία Λίνα Μενδώνη.

 Οκτώ λόγοι γιά να μην παραιτηθεί .

 

1.       Δεν ανήκει πολιτικά στην παραδοσιακή δεξιά, αλλά προέρχεται από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ, εξ ου και το μένος του ΚΙΝΑΛ εναντίον της. Άρα δεν αποτελεί κομματική επιλογή Μητσοτάκη, αλλά αυστηρά αξιολογική.

2.       Πρόκειται γιά πολύ σοβαρό, μετρημένο, μορφωμένο -αριστούχος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1988- και υπεύθυνο άτομο με άμεμπτη και επιτυχημένη επαγγελματική διαδρομή. Διετέλεσε, επί σειράν ετών και με διαφόρων πολιτικών αποχρώσεως υπουργούς, επιτυχημένη Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού.

3.       Η μέχρι τούδε παρουσία της, ως Υπουργός, στο ίδιο  Υπουργείο, είναι άκρως επιτυχής και εποικοδομητική, σε σχέση με προηγουμένους συριζαρέους. Ενδεικτικά αναφέρω -και κρατήστε τα γέλια σας- τους εξής... εξοχότατους: Νίκος Ξυδάκης, («κωλοδεξιοί», μελό «σινδών χιόνος» στην Μυτιλήνη όπου δεν έπεσε νιφάδα), Τάσος Κουράκης, (ο υμνητής του αιδοίου!!!), Αριστείδης Μπαλτάς, (ο στριφνός στη φάτσα καθηγητής της πλάκας -διδάσκει Φιλοσοφία στο... Πολυτεχνείο- θεωρώντας την αριστεία... ρετσινιά), Λυδία Κονιόρδου, (σπούδασε επ’ ολίγον αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο, αλλά αποφοίτησε από την... Δραματική Σχολή  του Εθνικού Θεάτρου το 1977 και έκτοτε συμμέτοχος, φίλη και συνεργάτις Λιγνάδη και γνώστρια -ως στα μέσα και τα έξω-  των δρώμενων σ’ αυτό.

4.       Στο θέμα Λιγνάδη έπραξε, με σωφροσύνη και υπομονή, το αυτονόητο. Χωρίς σπουδή λόγω φημών και διαδόσεων, χωρίς συγκεκριμένη και επίσημη καταγγελία, επελήφθη προσεκτικά, ως ώφειλε, της υποθέσεως. Εξέτασε η ίδια τον πρωταγωνιστή με επίγνωση της σοβαρότητος των φημών αλλά και του μεγάλου ειδικού βάρους -«ιερό τέρας του θεάτρου»- του κατηγορουμένου. Η υποκριτική δεινότης του ηθοποιού -άριστος, και με το τεκμήριο της αθωότητος υπέρ του-  την έπεισε πως ήταν αθώος και πως όλα αποτελούν συκοφαντίες! Άραγε αυτό αποτελεί αμάρτημα και ανικανότητα γιά την Υπουργό;

   Τελικά, όταν ογκώθηκαν τα στοιχεία κατά Λιγνάδη, του ζητήθηκε άμεσα, και έγινε δεκτή, η παραίτησή του -στις 6 Φεβρουαρίου- με την υπόθεση να παίρνει τον δρόμο της Δικαιοσύνης. Και η ίδια ομολόγησε, με εντιμότητα, υπευθυνότητα, παρρησία και λεβεντιά πως εξαπατήθηκε. Ανθρώπινο και ο αναμάρτητος... «πρώτος τον λίθον βαλέτω»!

5.       Οι σεξουαλικές προτιμήσεις και οι ιδιαιτερότητες στην, εν γένει, συμπεριφορά του Λιγνάδη δεν «έσκασαν» απότομα ως βόμβα στην ευρύτερη κοινωνία -που αποτελούμε όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί- αλλά εκυοφορείτο από ετών και ήσαν γνωστές στους... «παροικούντες την Ιερουσαλήμ». Δηλαδή σε γείτονες, γνωστούς, φίλους, συναδέλφους  που τον ήξεραν και κυκλοφορούσαν φήμες, μισόλογα και ακριτομυθίες. Όμως κανείς και ποτέ δεν έβγαλε προς τα έξω, κιχ. Όλο αυτό το «ηθικού πλεονεκτήματος» αριστερολόι, που τον περιέβαλε και συνεργαζόταν, χαριεντιζόταν, εξυμνούσε, κολάκευε  και φωτογραφιζόταν συστηματικά  μαζί του -πρώτη απ’ όλους η κ. Κονιόρδου και μετά η χολεριασμένη κομμουνίστρια και φαρμακογλώσσα κ. Ακρίτα- πού ήταν τόσον καιρό;

6. Το αριστεροκρατούμενο ΣΕΗ, (Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών), προκατειλημμένο, από ανικανοποίητες οικονομικές απαιτήσεις, κατά της κ. Μανδώνη, με πολυλογάδικη οργίλη ανακοίνωση της επιτίθεται λαύρο. Εκπροσωπώντας, μεταξύ των σιωπούντων αιδημόνως τώρα αξιοπρεπών μελών του, τον εσμό των τσακλοκούδουνων ενζενύ και των «κουνιστών» ζεν πρεμιέ της βραχύβιας... «λάμψης» ψευτοηθοποιών των σαχλοεκπομπών των καναλιών (πρωινάδικα, μεσημεριάδικα, απογευματάδικα), ψυχικά κουρέλια και περιττώματα του μέλλοντος, ωρύεται τώρα κατά Μενδώνη, ενώ πρώτο αυτό θα έπρεπε να είχε καθαρίσει τον κόπρο του οίκου του, επισκεπτόμενο την Εισαγγελία και όχι αυτόκλητη η όποια Μενδώνη!

7.       Με το άνοιγμα του ασκού του Αιόλου, ανοίγουν στόματα και βγαίνουν στη δημοσιότητα... σημεία και τέρατα, τα οποία με κάνουν να πιστεύω πως πλήθος άλλων παρόμοιων περιπτώσεων, όπου πολλοί και διάφοροι υποψήφιοι καλλιτέχνες -οι λίγοι- και απλά... «ψώνια» -οι περισσότεροι- είναι θαμμένες κάτω από την «σινδόνα της σιωπής» και μπόλικα κοριτσάκια υπήρξαν οδαλίσκες λάγνων «αφεντικών» και πλήθος από π@#*+@ρέλια απετέλεσαν «γιουσουφάκια» ανώμαλων ραμολιμέντων εκμεταλλευτών του «ψώνιου» τους. Η Μενδώνη πρέπει να οδηγηθεί στο θυσιαστήριο γι’ αυτό;

8.       Και το σπουδαιότερο επιχείρημα. Δεν πρέπει ο Μητσοτάκης -κατηγορούμενος κι ο ίδιος γιά... παιδεραστία (!) από το εμετικά χυδαίο,  κατακίτρινο  έντυπο σκουπίδι του Σύριζα- που στο θέμα της σκευωρίας Novartis έδειξε πολιτικό ήθος και εφείσθη της παραπομπής στην Δικαιοσύνη του αρχισκευωρού Τσίπρα και δεν τον έστειλε, καν,  στη Εξεταστική της Βουλής, να "τσιμπήσει" το συριζαρέικο δόλωμα. Που δεν λέει κουβέντα γιά το αμφιβόλου αρρενωπότητος παιδιόθεν στενό περιβάλλον του... «ηγέτη» Τσίπρα, με γαργαλιστικούς ψίθυρους και αμφιλεγόμενες ρίζες στο  παρελθόν του. Που δεν «σήκωσε» το θέμα του ερωτύλου πρέσβη της Βενεζουέλας, πολιτική «ωριμότητα» κατά τον μηχανισμό Σύριζα, ο οποίος επέβαλε -με έγγραφες οδηγίες μάλιστα-  αυστηρή «ομερτά» στο θέμα, προκειμένου να μην ενοχληθεί το «αδελφό» καθεστώς Μαδούρου. Ο σοβαρός, έξυπνος, νουνεχής και υπεύθυνος Μητσοτάκης δεν πρέπει  να ενδώσει στους φραστικούς αριστερούς «μπακαλιάρους» και να «παραιτήσει» την κ. Μενδώνη. Δεν πρέπει να αφήσει να τον «ροκανίσουν» άνθρωποι βουτηγμένοι μέχρι τον λαιμό στην ανομία, την ανηθικότητα, την πολιτική εξαθλίωση και την κοινωνική εξαχρείωση. Να υποταχθεί σ’ εκείνους που άλλαξαν ολόκληρο το νομοθετικό πλαίσιο της χώρας, προκειμένου να ευνοηθούν οι πάσης φύσεως κακοποιοί κι εγκληματίες, οι οποίοι αποτελούν εκλεκτή πελατεία και πολιτική αιχμή του δόρατος του αριστερού κοινωνικού εκτραχηλισμού, π.χ. οργανωμένες διαδηλώσεις υπέρ... Κουφοντίνα!

    Συμπέρασμα: Αν γιά μικροπταίσματα, π.χ. υπερβολικές εκφράσεις σε μιά συνέντευξη Τύπου, "καταδικαστεί στην εσχάτη των ποινών" μιά ικανή και έντιμη -αλλά κατάπληκτη και οργισμένη- Υπουργός, που, προς στιγμήν, αστόχησε ανθρώπινα στα "προφορικά", και όχι στην ουσία, ενός πραγματικού και μεγάλου σκανδάλου, τότε η ζημιά που θα προκύψει θα είναι απείρως μεγαλύτερη του όποιου κέρδους. Αν ο Πρωθυπουργός το κάνει -εξαπατημένος κι ο ίδιος από την συριζαρέικη απατεωνιά- αυτό θα αποτελέσει την απαρχή της αποξηλώσεως του υγιούς αστικού καθεστώτος. Το φάσμα Πολάκη, Λάμπρου, Καρανίκα και σία, αναστήθηκε και μας απειλεί.

«Φύλακες γρηγορείτε»!!!

 

 

Σάκης Μπουλάς. 7 χρόνια μετά...

 Μικρή αφιέρωμα στη μνήμη ενός άγνωστου φίλου.

   Τον γνωστό ηθοποιό και, περιστασιακά, τραγουδιστή δεν είχα ευκαιρία να τον γνωρίσω, παρά μετά θάνατον. Έφυγε σαν σήμερα το 2014. 

   Το τραγούδι που επισυνάπτω με συγκινεί  περισσότερο -και θα με συγκινεί πάντα- εκτελεσμένο από τον Σάκη, παρά από τον "μπαμπά" του, τον Lucio Dalla. Εφ' ω και το αναρτώ στη μνήμη του.

Εύθυμοι αριστεροί και κουλτουριαρέικοι λυρισμοί!

 Ζητείται νέος... Δουμάς, γιά τον νέο, αριστερό... Ντ' Αρτανιάν!

   Σήμερα είπα να ξεφύγω από τις  συνήθεις, πρώτης επικαιρότητος, αριστερές γελοιότητες των πρωτοκλασσάτων αστείων συριζαρέων και ν’ ασχοληθώ με το... πιό κάτω «ράφι». Έτσι επέλεξα την καρικατούρα του... νεοΝτ’ Αρτανιάν, που θέλοντας να μας δείξει πόσο καραγκιόζης και πνευματική νούλα είναι, επέλεξε να μας δείξει την βλακεία και ασημαντότητά του διά της οδού της κουλτούρας και της, συλλήβδην, ύβρεως των δεξιών. Εκμεταλλευόμενος τη θέση του σε περιθωριακό κομμουνιστικό ραδιοφωνικό κανάλι, έβγαλε τον πλούσιο σε περιττώματα εσωτερικό του κόσμο, αποκαλώντας -μεταξύ άλλων χολερικών εκφράσεων- το μεγαλύτερο και υγιές τμήμα του ελληνικού λαού.... ως «κωλοδεξιούς της ΕΡΕ». Οπότε κι εγώ, ως -κατ’ αυτόν- «κωλοδεξιός της ΕΡΕ», θεωρώ πως οφείλω να του απαντήσω δεόντως και μάλιστα με φρασεολογία σαν τη δική του, κάτι που απορρέει από τον νόμο των "μωρομανάδων με την μαντήλα", τον οποίον ο ίδιος ευλαβείται, κοπτόμενος σφόδρα και γιά τους/τις πιστούς του.

   Προφανώς, έχοντας ακούσει -κάπου, κάποτε- (ή του σφύριξαν τώρα στ' αυτί), γιά κάποιον... κωλοΠαπαδιαμάντη, (καθότι, ως ακραιφνής αριστεράντζα, αποκλείεται να διαβάζει... «κωλοδεξιά» καθαρευουσιάνικα κείμενα), επέλεξε να αυτοξεφτιλιστεί μέσω ενός διηγήματος του προσφιλούς μας «Κοσμοκαλόγερου». Και σαν τον παπαγάλο του ανεκδότου, που έμαθε το... «καλημέρα», καταπιάστηκε να μολύνει τον «Έρωτα στα χιόνια», ένα διήγημα του μεγάλου συνονόματου.

   Βλέπεις, διαχρονικά, όπως γράφει και ο έξοχος Σκιαθίτης, «... ο έρωντας δεν είναι γέρωντας» και στο διήγημά του αυτό διεκτραγωδεί το τραγικό τέλος ενός παντέρημου απόμαχου γεροναυτικού -με το παρατσούκλι: «μπαρμπαΓιαννιός ο Έρωντας»- του οποίου ο απελπισμένος  γεροντοέρωτας γιά την κυρά Πολυλογού, μιά γειτόννισά του, τον έβαλε να της κάνει νυχτερινές καντάδες, τύφλα στο μεθύσι. -«Γειτόνισσα πολυλογού, μακρύ-στενό σοκάκι»!                                                                                                      Ώσπου μιά χειμωνιάτικη νύχτα που χιόνιζε ασταμάτητα, ο γέρος παραπάτησε μπροστά στο παραθύρι της και καθώς έπεσε, τον πήρε ο λήθαργος και πάνω του... «εσωρεύθη χιών δύο πιθαμάς», η οποία και, στο τέλος, του έγινε... «σινδών, σάβανον»! Ακριβώς όπως ο αισθαντικός και ευαίσθητος «κωλοαριστερός» ποιητής του «πρωκτού» Ξυδάκης, (ο του «αιδοίου» είναι ο ομοϊδεάτης του Κουράκης, αμφότεροι στα αζήτητα τώρα της πολιτικής), βαθύτατα μελοδραματικός και φωνή «πλέρια» συγκίνησης δακρυρροούσε, θρηνούσε γιά τις μωρομάνες λαθρομετανάστριες  του Καρά Τεπέ της Μυτιλήνης, τις οποίες θα εκάλυπτε, λέει, σαν τον μπαρμπαΓιαννιό, αντίστοιχη...«σινδών εκ χιόνος»!

   Πλην όμως, η πραγματικότητα του έκοψε το αυγολέμονο και  ούτε νιφάδα δεν έπεσε καθ’ άπασαν τη Μυτιλήνη! Οπότε και οι λαθρομετανάστες έχασαν την κουβέρτα τους και ο γελοίος «Ντ’ Αρτανιάν» τα, όποια, κατάλοιπα της υποτιθέμενης σοβαρότητός του!

  Αχ΄, κακούργα... «Μήδεια», που μας έκανες το δράμα... ευθυμογράφημα!

 

«Ουαί ημίν, υποκριταί και φαρισαίοι».

"Λιγναδιάδος", ραψωδία κστ΄

Αυτές οι φωτογραφίες δεν είναι επιλήψιμες. Μόνο του Μητσοτάκη είναι! 

Αντιγράφω, επακριβώς, από την έγκυρη ηλεκτρονική «iefimerida», το τί έλεγαν κάποτε δύο αριστεροί αστέρες - με το ηθικό πλεονέκτημα, παρακαλώ- νυν κήνσορες του αναθεματισμού γιά τον νυν εξοβελιστέο, τέως... ίνδαλμά τους!

«Απαντώντας σε όσους κατηγορούν το υπουργείο Πολιτισμού και την κυβέρνηση ότι έκαναν διευθυντή τον Δημήτρη Λιγνάδη επειδή ήταν... προσωπικός τους φίλος και χωρίς αξιοκρατία, η Λίνα Μενδώνη στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, διάβασε τα πρόσφατα κείμενα δυο προσωπικοτήτων του χώρου. Του Κώστα Γεωργουσόπουλου - ο οποίος μάλιστα πρόσφατα δήλωσε ότι δεν ανανέωσε τη σύμβαση του Δημήτρη Λιγνάδη ως καθηγητή στη Δραματική Σκηνή του Εθνικού λόγω πραγμάτων που είχε αντιληφθεί, (όψιμα!)- και της Έλενας Ακρίτα που ήταν από τις πρώτες φωνές στην υπόθεση που ξέσπασε, με τις καταγγελίες της εναντίον του καλλιτεχνικού διευθυντή. Το γεγονός ότι ο Δημήτρης Λιγνάδης είχε διθυραμβική αποδοχή από όλα τα μέσα όταν τοποθετήθηκε στο Εθνικό Θέατρο είναι η απόδειξη ότι η επιλογή του ήταν τότε ορθή» τόνισε η υπουργός Πολιτισμού.

-Ο κύριος Γεωργουσόπουλος στο άρθρο του στα Νέα τον Αύγουστο του 2019 μιλά γιά τον πρώην μαθητή του, το παιδί που γνωρίζει κυριολεκτικά από την κούνια του (!) και γράφει: «...τώρα ως διευθυντής ο Λιγνάδης πιστεύω ότι θα είναι ο ανανεωτής του θεσμού».

Στη συνέχεια, η Υπουργός, διάβασε δυο αναρτήσεις της Ελενας Ακρίτα όπου επαινούσε το καλλιτεχνικό έργο του Δημήτρη Λιγνάδη, πριν και αφού έγινε διευθυντής στο Εθνικό. Είπε η Λίνα Μενδώνη:

-«Η κυρία Ακρίτα που σήμερα μιλά για τον εγκληματία Λιγνάδη -και επαναλαμβάνω ότι εφόσον αποδειχθεί από την Δικαιοσύνη ότι όντως έκανε αυτά που επωνύμως πλέον καταγγέλλονται είναι προφανώς «εγκληματίας»- στις 16 Ιουλίου του 2019 όταν ο Λιγνάδης ανεβάζει τον Οιδίποδα πριν γίνει διευθυντής του Εθνικού έγραψε:

- «...ο Λιγνάδης στον ρόλο του Οιδίποδα έξοχος. Μαγική βραδιά».

Θα το επαναλάβει στις 18 Ιουλίου του 2020 όταν θα σχολιάσει την κίνηση του να προσκυνήσει το ομοίωμα του Παρθενώνα:

- « Ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι εργάτης του θεάτρου άοκνος. Έχει στο ενεργητικό του αξιόλογες παραστάσεις ως ηθοποιός και σκηνοθέτης πριν αναλάβει τα ηνία του Εθνικού Θεάτρου. Εν ολίγοις τον ξέραμε και από χθες».

Στο σημείο αυτό η Υπουργός έκανε μια παύση από την ανάγνωση της ανάρτησης της Έλενας Ακρίτα γιά να σημειώσει:

- «Τον ξέραμε και από χθες. Τί ξέραμε, δηλαδή; Και αν ξέραμε γιατί δεν λέγαμε. Προφανώς ξέραμε τί είναι στο σανίδι».

Και κλείνω εγώ:

-Βρέ άει σιχτίρ, ξοφλημένα, ανόητα και χυδαία αριστερά χολερικά σκουπίδια, που δαγκώνετε τη γλώσσα σας και δηλητηριάζεστε από μόνοι σας, θεωρώντας πως όλοι εμείς, οι λογικοί, τρώμε σανό. Σαν αυτόν που ταΐζετε τα «ζα» που σας ακολουθούν και σας πιστεύουν, ψάχνοντας να κάνετε αντιπολίτευση με σαχλαμάρες και φούμαρα, που σας γυρίζουν μπούμερανγκ.

«Vive la… colobaration»!

 «Βάλτε» τώρα που γυρίζει!

   Το αριστερό, αμόρφωτο και άνανδρο, αληταριό της οργανωμένης και αναίσχυντης καιροσκοπικής παραπληροφόρησης, της ψευδολογίας και του λαϊκισμού... άλλο που δεν ήθελε! Μέσα στο λυσσαλέα αντιπολιτευτικό του μένος αρπάζει κάθε ευκαιρία και... ευκαιριούλα -κάνοντας την τρίχα τριχιά- και συνεχίζει να σκάβει λάκκους γιά τους αντιπάλους του, στους οποίους, πάντα, πέφτει το ίδιο μέσα. Π.χ. υπόθεση Novartis.           Τελευταίο δείγμα πολιτικής καπηλείας, η υπόθεση του παιδεραστού του Εθνικού Θεάτρου. Εγκαλεί τον Μητσοτάκη με πομπώδεις, αλλά κούφιες, εκφράσεις γιατί, λέει, επί 20/ήμερο ήξερε...κ.λπ, κ.λπ. και συγκάλυπτε. Λες και με τόσες εισαγγελικές επικλήσεις ήταν δυνατόν να κουκουλωθεί τέτοιας εκτάσεως σκάνδαλο. Και γιά ποιό λόγο; Ένεκα... φιλίας, λέει!! Αρκεί, άραγε, μιά όποια φιλία γιά τέτοιο ρίσκο ξεφτίλας;      Μέσα στην απέραντη βλακεία -γνωστή από παλιότερα συριζαρέικα παρεϊστικα καμώματα, λέγε με Πετσίτη- χρεώνει αυθαίρετα στον Μητσοτάκη τον... «Εθνικό μας κ@#%μπαρά», επειδή άργησε... 20 ημέρες να αντιδράσει, μέχρι να ξεκαθαρίσει μιά δύσκολη υπόθεση και να μαζευτούν στοιχεία γιά να μην -πιθανόν- διασυρθεί άδικα κάποιος -πάλι πιθανόν- αθώος.                                                                                     

  Όμως ο συριζαρέικος αριστερός χώρος βρίθει διαφόρων «ιδιότροπων και απελευθερωμένων μελών της LΟΑΤΚΙ» -ή όπως διάολο λέγεται η οργάνωση των πάσης φύσεως... «Ζακ». Από τύπους με τερτίπια και σεξουαλικές ιδιαιτερότητες. Εμπεριέχει «καλλιτέχνες, καλλιτέκνες και καλλιτεκνά» ποικίλλων γούστων και βίτσιων. Όπως τραγουδοποιών, (δυστυχώς ένας αηδής στην όψη, ατσούμπαλος, παρδαλό ρεπροντυξιόν του κοιμήση τέως υπουργού, μου αρέσει γιατί γράφει εξαιρετική μουσική), ηθοποιών, παρουσιαστών και γενικώς... «περίεργων τύπων». Πρόσφατα και τρανταχτά δείγματα τέτοιων ανώμαλων προσωπικοτήτων που λάμπρυναν το συριζαρέικο πάνθεον και τη δημόσια ζωή, οι εξοχότατοι κ.κ. Χαϊκάλης -ανήρ παλαιάς κοπής- και ο πολυβιτσιόζος Κιμούλης, τέως πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, τοποθετημένος -τσιφ, κατ’ ευθείαν- από τον λαμπρό ρέκτη και ειδήμονα του Πολιτισμού, των Γραμμάτων και των Τεχνών, πολύγλωσσο κ. Τσίπρα, (που ακόμη ψάχνει τη διαφορά μεταξύ Λέσβου και Μυτιλήνης).

   Και τώρα γιά τον Λιγνάδη, την πέτρα του σκανδάλου. Όλοι όσοι ασχολούνται με το θέατρο, τις τέχνες και τον πολιτισμό, γενικότερα, τον γνωρίζουν από χρόνια, ως ηθοποιό και σκηνοθέτη, γιά την καλλιτεχνική και δημόσια πτυχή της ζωής του και όχι την ιδιωτική και απόκρυφη. Αφού προσωπικά -και επί λόγω τιμής- την αγνοούσα ως άνθρωπος φιλότεχνος, γιατί -ντε και καλά- να γνωρίζει ο Μητσοτάκης πως ο τύπος λειτουργούσε σαν... «καναπές»; Και πως «βόλευε» κω@#%*κια, κατά το πικάντικο τραγουδάκι «Τ’ ήτανε, τί ήτανε». Αλλά και αν... ήξερε, τόσο βλάκας - κάτι που μόνο το αντίθετο δείχνει- θα ήταν, ώστε να ρισκάρει «ξεφωνητό» και προβλήματα, βάζοντάς τον επί κεφαλής στο Εθνικό Θέατρο; Τέτοιες αβελτηρίες μόνον αριστεροί κάνουν. Με νεποτισμούς και εξαργυρώσεις φιλίας. Π.χ. η Περιστέρα... από δασκαλίτσα βρέθηκε καθηγήτρια Πολυτεχνείου, ένας βουλκανιζατεράς διορίστηκε πρόεδρος Νοσοκομείου Σαντορίνης, ο πατέρας Παππάς χρίστηκε πρόεδρος των λεωφορείων Θεσσαλονίκης και η απίθανη "αδελφή", ο Καρανίκας βρέθηκε, από άνεργο γκαρσόνι,...«στρατηγικός σχεδιαστής» του Ελληνικού Κράτους !!!!

   Τελειώνοντας, αν κάποιος -από τα εμπλεκόμενα στην «Υπόθεση Λιγνάδη» πρόσωπα- θα πρέπει να «ήξερε πολλά» γιά το ποιόν του τύπου -με απόλυτη προτεραιότητα λόγω «συναδελφικού σιναφιού» και κοινωνός όλων των ακριτομυθιών του χώρου- αυτή είναι η κ. Κονιόρδου! Που όχι μόνο δεν μιλούσε επί χρόνια, αλλά συνεργάστηκε, με αγαστή σύμπνοια, μέχρι πρότινος μαζί του. Η τελευταία υπουργός πολιτισμού της κυβερνήσεως Τσίπρα. Γιατί, δηλαδή, να «ξέρουν» οι Μενδώνη και Μητσοτάκης και όχι η Κονιόρδου -σαρξ εκ της σαρκός- και ο Τσίπρας, πασίγνωστος ως αδίστακτος αρχισκευωρός και ραδιούργος, βάσει του πρόσφατου παρελθόντος του. Οπότε, σε όλες αυτές τις... «κούφιες» που αμολάν τα συριζαρέικα τρολάκια, μία απάντηση τους πρέπει: -«Άστε μας... ρε κουκλίτσες μου»!

Αναζητώντας το... «πλαίσιο»!

 Πονεμένες ιστορίες.

   Παρά το τραγικό του πράγματος, λόγω της μεγάλης ταλαιπωρίας που υφίστανται χιλιάδες συμπολίτες μας από τη τελευταία, πρωτοφανή θεομηνία  -προάγγελο κάθε αντίστοιχης επομένης, που μοιραία θα επακολουθήσει- δεν μπορώ να μην χαμογελάσω πικρά, καθώς θυμάμαι τα όσα έχω συναντήσει σε καριέρα και προσωπική ζωή, σε σχέση με τα δέντρα, ως αποφασιστικό παράγοντα ταλαιπωρίας.

   Δυό-τρεις, ευτυχώς μόνο, φορές έπεσα πάνω -όχι σε τοίχο-  σε δέντρο που χρειάστηκε να κοπεί γιά την απρόσκοπτη οικοδόμηση, αλλά... χαιρετίσματα. Στη δαιδαλώδη και πολύχρονη γραφειοκρατική διαδρομή, (πολεοδομίες, δασαρχεία, δήμοι, κ.λπ.), σε όλους τους αγώνες «οικοδομή vs δέντρο» σημειώθηκε... 2! (και ο αγώνας συνεχίστηκε με... άλλα μέσα και μετά την απομάκρυνσή μου εκ του... ταμείου, και ο νοών νοήτω).       Και το πιό τραγικό γιά μένα: Ο πεθερός μου, Χρήστος Κάρμας, είχε την ατυχία να αγοράσει, αρκετά προ του Β΄Π.Π., ένα γωνιακό κτήμα 7,5 στρεμμάτων στο τέρμα της οδού Θέμιδος  και Δελφών, στη θέση «Καστρίτσα», όρια μεταξύ Ν. Ερυθραίας και Εκάλης, κοντά στο τένις του Λουμπιέ, που μετέπειτα ονομάστηκε «Τρίγωνο του Διαβόλου», λόγω των συνεχών περιπετειών και διεκδικήσεων που αντιμετώπισε η περιοχή και θα εξηγήσω πιό κάτω.                                                                                      Οι τίτλοι του κτήματος ξεκινούν από κάποιον Αγά του Μενιδίου, ο οποίος κατείχε όλη την περιοχή και την πούλησε φεύγοντας από την Ελλάδα, στο τέλος της Τουρκοκρατίας. Δηλαδή ατράνταχτοι. Με διαδοχικές μεταβιβάσεις  ο Χ. Κ. αγόρασε τα 7,5 στρέμματα από κάποιον νεώτερο τσιφλικά ονόματι Καλπούζο, δικηγόρο.

   Και τώρα το κωμικοτραγικό. Ο Κάρμας, με τα δυό του κοριτσάκια μικρά, συνήθιζε να πηγαίνει τα Σαββατοκύριακα εκδρομή στην εξωτική, μακρινή και μαγική Εκάλη και να φυτεύει δεντράκια πεύκα, να τα περιποιείται και τα ποτίζει -τρομάρα τους- με τα κορίτσια του! Αποτέλεσμα τα πεύκα να θεριέψουν, να φουντώσουν κι η περιοχή να γίνει... «Μέλας Δρυμός». Και όταν ο Κάρμας μοίρασε το κτήμα με προικοσύμφωνο σε κόρες και γαμπρούς, άντε εσύ να ξεμπλέξεις με το Δασαρχείο Πεντέλης και τους πληρωμένους ρουφιάνους γνωστού μεγαλοεφοπλιστού, ο οποίος κατέχων ένα τεράστιο τμήμα της Εκάλης, φραγμένο με Τείχος, ισόμηκες του Σινικού, επεδίωκε -και δυστυχώς πέτυχε- να κρατήσει την περιοχή αραιοκατοικημένη και δασωμένη, εξασφαλίζοντας την ησυχία του, όπως αυτός την θεωρούσε, εμπλέκοντας  Δασαρχεία ως προς τον χαρακτήρα και Δημόσιο ως προς την κυριότητα. Μύλος!  Οι τύποι αυτοί -δύο τον αριθμό- εμφανίζονταν απειλητικά κάθε φορά που επιχειρούσα να κόψω έστω ένα ξερόκλαδο προκειμένου  να σουλουπώσω το κομμάτι μου.

   Τελευταία ευκαιρία, που δυστυχώς χάθηκε, ήταν επί Δικτατορίας , όταν  η αδελφή ενός φίλου μου ήταν ιδιαιτέρα ενός Υπουργού Γεωργίας και ο καημένος ο φίλος Λευτεράκης -χαθήκαμε από χρόνια- που γνώριζε το πρόβλημα μου έλεγε επί λέξει:  -«Έλα βρε... «άντρα παλαιάς κοπής» να σου δώσει η αδελφή μου μιά άδεια να βάλεις στο κτήμα μπουλντόζα να κάνει... οκτάρια» και να μην αφήσει κουκουνάρα για κουκουνάρα»! Όμως η κουνιάδα μου -πιστεύω να διαβάζει τώρα αυτά κλαίγοντας- ούσα πτυχιούχος της... Γεωπονικής, αντέδρασε σφόδρα, χάλασε τον κόσμο, με απείλησε με καταγγελίες και καταδίκασε αμφότερους στην απώλεια κάμποσων εκατομμυρίων. Τώρα, έχω χρόνια να περάσω απ’ εκεί, κάτι ερειπωμένες περιφράξεις και ένας σκουπιδότοπος, πρώην... γαμ...τρώνας παράνομων ζευγαριών, θυμίζει ό,τι προσπαθώ να ξεχάσω. Ακόμη κι από το Ε9 μου.

   Έτσι, ακούγοντας τον Πρωθυπουργό να αναζητεί... «πλαίσιο» γιά τον τρόπο αντιμετωπίσεως των δέντρων σε σχέση με το αστικό περιβάλλον και τα έντονα καιρικά φαινόμενα, του προτείνω το... εικονιζόμενο!

Το εμβόλιο, η... «παλαιά κοπή» των εχθρών του και μιά κρυφή μου επιθυμία.

 

Κεραμεικόν ειδώλιον, ανακαλυφθέν σε ανασκαφές στην Σωζόπολη της Βουλγαρίας.

Οι κουτομόγιες αριστεροί πιτσιρικάδες ηγέτες και ημιπιτσιρικάδες ηγετίσκοι, ενώ οι ίδιοι έχουν κάνει το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού και έχουν εξασφαλίσει τον «πωπό τους, έντεχνα, πονηρά και πλάγια, μέσω των πλοκαμιών της 5ης φάλαγγας των ηλιθίων που διαθέτουν, διασπείρουν ιερεμιάδες που, δήθεν διεθνείς γιατροί, εκτοξεύουν, εξηγώντας την επικινδυνότητα του εμβολίου και τις, τάχα, παρενέργειες που προκαλεί. Δυό τέτοιες, ντόπιες, περιπτώσεις αναφέρθηκαν σε Κέρκυρα και Γιάννενα, πού όμως απεδείχθησαν αισχρές κομπίνες γιά ιδιοτελείς σκοπούς.

Όσο γιά την fake παπαρδέλα με το τσιπάκι που θα εγκαταστήσει μέσα μας ο... Μπίλ Γκέιτς, καθ' όσον σφόδρα ενδιαφέρεται να μάθει γιά την ποδάγρα του κυρ Νίκου του βενζινά, την γκόμενα του Τάσου του περιπτερά και την κρεατοελιά που έχει στον πισινό της η κυρά Κούλα η καφετζού, η κόρη του εμβολιάστηκε επιδεικτικά, γιά να καταδείξει την ανοησία των φημών και των αφελών που τις πιστεύουν.

Εν πάση περιπτώσει και κόντρα στην πραγματικότητα, η αφεντιά μου -στο παρά ένα των ογδοήκοντα- θα ευχόταν να αληθεύουν κάτι τέτοια παραμύθια και τερατολογήματα που άκουσα, γιά φύτρωμα τρίτου ποδιού, έκτου δακτύλου και τέτοια.

Οπότε θα προσέλθω, με χαρά, ελπίδα κι ανυπομονησία, στο προκαθορισμένο ραντεβού εμβολιασμού μου, ευελπιστώντας να αληθεύουν οι θεωρίες περί παρενεργειών και «φυτρώματος», αναπλάσεως, ή αλλοιώσεων διαφόρων μελών και... "μορίων".

Φαντάζομαι πως έγινα αντιληπτός στο τί ελπίζω, πού προσβλέπω και τί προσδοκώ. Άμποτε!

ΥΓ. Ως γνωστόν, η Πρίαπος "ήτο" -σ' έσκισα Τσίπρα- αρχαία ελληνική πόλη της Μυσίας, η σημερινή τουρκική... Καραμπίγκα! Οι κακοήθειες και παρανοήσεις... δικές σας!