Οι δίκες της... Αθήνες.

Οι δίκες της Μόσχας, (1936-1938).

Ένας Πολάκης της Σοβιετικής Ρωσίας.

  Στις 30 Ιουλίου 1936, με ένα διάταγμα, άρχισε μιά επιχείρηση δίωξης και εκκαθάρισης όλων των αντικαθεστωτικών και αντισοβιετικών στοιχείων, καθώς και των φίλα διακείμενων, πλην επικίνδυνων γιά την μονοκρατορία του Στάλιν.  Με αυτό το διάταγμα δημιουργήθηκαν τρόικες, που αποτελούνταν από έναν εκπρόσωπο της NKVD -της φοβερής και τρομερής αστυνομίας του καθεστώτος-  έναν του κόμματος και έναν της εισαγγελίας. Κατ’ αρχήν, σ’ αυτές ανατέθηκε η εξέταση των πλέον επειγουσών περιπτώσεων. Τα άτομα που ελέγχονταν, κατατάσσονταν σε δύο κατηγορίες: Η πρώτη κατηγορία περιελάμβανε τα χαρακτηρισμένα ως πλέον «εχθρικά στοιχεία», έστω και αν μεταξύ των περιείχοντο και... «σύντροφοι» κομμουνιστές, οι οποίοι συνέβαλαν στην εγκαθίδρυση του καθεστώτος και στην ανάρρηση του Στάλιν στην κορυφή της κομμουνιστικής πυραμίδας. Όλοι αυτοί -ως άκρως επικίνδυνοι- έπρεπε να συλληφθούν και να εκτελεστούν πάραυτα, ενώ γιά την  δεύτερη -τα λιγότερο επικίνδυνα άτομα- είχε προγραφεί εγκλεισμός σε στρατόπεδα, (γκουλάνγκ), γιά διάστημα από 8 εως 10 χρόνων. Στο πρόγραμμα αυτό περιείχοντο διωκόμενα, συνολικά, 258.950 άτομα και είχε προσδιοριστεί επακριβώς ο αριθμός των... «εχθρών» που θα έπρεπε να συγκεντρωθεί ανά περιοχή. (Π.χ. Μόσχα: 35.000,  Λένινγκραντ, (Αγία Πετρούπολη): 14.000,  κ.λπ.).

   - Η πρώτη δίκη, με ακροατήριο και κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, άρχισε στα μέσα  Αυγούστου του 1936 και κράτησε, μόλις, 5 ημέρες. Στη διάρκεια αυτής ο Γκριγκόρι Ζινόβιεφ και ο Λεβ Κάμενεφ...  «ομολόγησαν» την ανάπτυξη αντεπαναστατικής, φιλοτροτσκικής δράσης και εκτελέστηκαν... την επομένη!

   - Ακολούθησε δεύτερη δίκη, τέλη Ιανουαρίου του 1937,  που διήρκεσε μία εβδομάδα και οδήγησε στην καταδίκη 17 μεσαίων στελεχών, οι 13 εκ των οποίων εκτελέστηκαν στο «τάκα-τάκα». Οι υπόλοιποι εγκλείστηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας (γκουλάγκ).

   - Σε τρίτη ανοικτή δίκη, (2-13 Μαρτίου 1938),  δικάστηκαν αρκετά, ακόμη, κορυφαία κομματικά στελέχη, μεταξύ των οποίων ο Νικολάι Μπουχάριν, ο Αλεξέι Ρίκωφ και ο Γκένριχ Γιάγκοντα. Σχεδόν όλοι εκτελέστηκαν.

   - Τέλος -από όσο δύναμαι να γνωρίζω- σε κλειστή δίκη στις 11 Ιουνίου 1937, καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν ο Μιχαήλ Τουχατσέφσκι και άλλοι 7 ανώτατοι αξιωματικοί.

Ένας Στάλιν της -υπό εκκόλαψι- Ελληνικής Σοβιετίας.

   Έτσι, ο αιμοσταγής Στάλιν, προσέξατε την εμφανισιακή ομοιότητα με τον Κρήτα αμετροεπή ψευτονταή... «ψέκασε, σκούπισε, τέλειωσε»!

   Συμπέρασμα: «Δηλώνω υπευθύνως -προς άρση παρεξηγήσεων και συνεπειών- πως, με αφορμή και αρχή του κουβαριού την υπόθεση Novartis, τυχόν ομοιότης, ή αναλογικότης τεκταινομένων «τότε και τώρα», της Ρωσικής Σοβιετίας με την -υπό εκκόλαψιν- «Ελληνική Σοβιετία», αρχής γενομένης από την διαφαινόμενη άλωση της Δικαιοσύνης- αποτελούν αποκυήματα γόνιμης φαντασίας και ουδεμίαν σχέσιν έχουν με την ελληνική πραγματικότητα, όπου -όπως διεμήνυσε και ο κ. Τζαναμπετόπουλος- ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κυβερνά, άνετα, έστω και χωρίς την... «δεδηλωμένη». Πρωτοφανείς ψιλολεπτομέρειες...