Ηλίας Ηλιού, ένας «ευπατρίδης» της αριστεράς.

"Θα σας ταράξουμε στη... νομιμότητα"!

   Στη φούρια της καλπάζουσας επικαιρότητος, πέρασε απαρατήρητη, χθες, η επέτειος θανάτου του Ηλία Ηλιού. Έχει φύγει από την ζωή στις 25 Ιανουαρίου του 1985. Κορυφαίο και εμβληματικό στέλεχος της παλιάς, νουνεχούς, αριστεράς, η οποία πάλευε γιά τις ιδέες της με έντιμα κοινοβουλευτικά μέσα.

   Η στήλη, θεωρώντας την οικονομία ως «άλογο» και την πολιτική ως... «κάρο»,  είναι ιδεολογικά αντίθετη σε κάθε αριστερόστροφη οικονομική θεωρία, η  οποία όπου εφαρμόσθηκε στην πράξη απέτυχε παταγωδώς και, τελικά, η ζωή απελάκτισε, προκειμένου να προχωρήσει... μπροστά. Με τεκμηριωμένα και απτά δείγματα από την εξέλιξη του παγκόσμιου κομμουνισμού, (ο οποίος ανέτειλε, μεσουράνησε και έδυσε -αυθόρμητα, απρόοπτα, ειρηνικά και ανενόχλητα από εξωτερικές πιέσεις- όπου αυτός εφαρμόστηκε, ως αποτυχημένο, ουτοπικό και αντιανθρώπινο οικονομικό μοντέλο, που οδηγεί στην καθυστέρηση και την υπανάπτυξη), παγίωσε πολιτικές απόψεις, οι οποίες συνεχώς επαληθεύονται και δικαιώνονται.

   Όμως αυτό δεν την εμποδίζει να αναγνωρίζει, τιμά και υπολήπτεται όλους όσοι προσπαθούν, μάχονται και πέφτουν ηρωικά στην προάσπιση των ιδεών τους. Έστω και αν διαφωνεί κάθετα μαζί τους. Και σαν -δυστυχώς αυτό- «παλιά» καραβάνα θυμάται νοσταλγικά μιά δράκα τέτοιων έντιμων και «ευπατρίδων»  ιδεολόγων αριστερών αγωνιστών, πόρρω απεχόντων από το σημερινό αληταριό που προσπαθεί -ανορθόδοξα, ανέντιμα και ανήθικα- να πάρει ρεβάνς προηγούμενης ήττας στον Εμφύλιο και μετερχόμενο θεμιτά και αθέμιτα μέσα να νεκραναστήσει και επιβάλει ένα αποτυχημένο καθεστώς. Κι αυτό «νοθευμένο» από προσωπική ιδιοτέλεια και επιβολή της πάσης φύσεως «αναξιότητος» και περιθωρίου επί των «άξιων» και «ικανών».

   Κορυφαίος μεταξύ κορυφαίων αυτών των λίγων -και αποδεκτών από την λογική και ηθική- αντιπάλων αριστερών ηγετών υπήρξε ο Ηλίας Ηλιού. Μεγάλη μου αδυναμία, μαζί με τον αξεπέραστο Λεωνίδα Κύρκο.

   Είχα την τύχη, λόγω γειτονίας, να τον διασταυρώνω συχνά στους δρόμους του Κολωνακίου -χωρίς ποτέ να γνωριστούμε και συστηθούμε- και είχα διαπιστώσει πως ήταν ρέκτης και θαυμαστής μέγας του ωραίου φύλου. Το τί καπελαδούρα «τραβούσε» σε κάθε αιθέρια ύπαρξη που συναντούσε, δεν λέγεται. Το μάτι του «μπιρμπίλωνε» και ένα πλατύ χαμόγελο φώτιζε το ολοστρόγγυλο πρόσωπό του! Ένα χαμόγελο που γινόταν αχνό μειδίαμα κατανόησης, μόλις κροσσάριζε το δικό μου βλέμμα.

   Αναζήτησα και δημοσιεύω -in memoriam- ένα περιστατικό με τον Κωνστ. Τσάτσο, πολιτικό του αντίπαλο, που κατέληξε σε μιά ιστορική απάντηση του Ηλιού:

  Το 1962 ο Ηλίας Ηλιού, τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ, συνοδευόμενος από στελέχη της Νεολαίας, είχε επισκεφθεί τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, Υπουργό Προεδρίας της Κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή. Σκοπός της επίσκεψης ήταν η διαμαρτυρία γιά τη βία στα Πανεπιστήμια και τους δρόμους της Αθήνας από μέλη της ΕΚΟΦ, από ασφαλίτες του συνδικαλιστικού τμήματος της Αστυνομίας, αλλά και από πολίτες, μέλη παρακρατικών οργανώσεων της Δεξιάς. Αφού άκουσε την επιτροπή ο Τσάτσος, παρακάλεσε τον Ηλιού να μείνουν γιά λίγο μόνοι. Σύμφωνα με επιβεβαίωση του ίδιου, ο Τσάτσος του είπε:

   -«Επειδή εσείς οι μαρξιστές έχετε οριστικά κερδίσει τον ιδεολογικό αγώνα, κατέχετε τον χώρο του Πανεπιστημίου, του Πολιτισμού και έχετε αλώσει τη νεολαία, εμείς, Ηλία μου, δεν έχουμε άλλο τρόπο. Και επειδή δεν πρόκειται να παραδοθούμε, θα σας ταράξουμε στο ξύλο».

   Και αυτός του απάντησε με το ιστορικό:

   -«Και μεις θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα»! Εννοώντας πιστή και απαρέγκλιτη εφαρμογή του Συντάγματος, σύμφωνα και με το άρθρο 114. 
   Μεγάλε και αξέχαστε Ηλία Ηλιού! Πού είσαι να καμαρώσεις την αριστερή beauté, την εκπάγλου καλλονής συντρόφισσα Σουρουκλεμέ.