Επί τέλους! Μπήκε λίγος καθαρός αέρας στη ζωή μας.

Ένα μακροβούτι στον πολιτισμό.

 

   Σήμερα το μεσημέρι η ΕΡΤ, της Φτηνιαροπούλου και του Καψώρα, μετέδωσε -όπως είναι καθιερωμένο μέσω της Eurovision- την πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Βιέννης. Και, έτσι, απολαύσαμε ένα σπουδαίο γεγονός με ένα ευγενικό και εξαίσιο θέαμα και ακρόαμα -υπό την διεύθυνση του Γερμανού αρχιμουσικού Κρίστιαν Τίλεμαν- αποδιώχνοντας, έστω για λίγο, την κακογουστιά και την μιζέρια που έχει επιβάλλει στο νου και τις αισθήσεις μας ο αγραβάτωτος συριζαρέικος εσμός. Δηλαδή οι ινστρούχτορες ηγέτες και τα... «πεκινουά» τρολάκια τους που κατακλύζουν το διαδίκτυο και προσπαθούν να μας τρελάνουν, προμοτάροντας και γλείφοντας τους εργοδότες τους, αλλά και προσβάλοντας την νοημοσύνη, την αισθητική και την αξιοπρέπεια του μέσου Έλληνα πολίτη. (Μέχρι που κάποιο από δαύτα -ναι, λόγω τιμής!!!- βγήκε σ’ ένα tweeter και υπερασπίστηκε τον Κιμ-ουνγκ-...τάδε, τον Βορειοκορεάτη κομμουνιστή δικτάτορα, στην προσπάθεια, προφανώς, να κερδίσει το «Νόμπελ ηλίθιου φανατισμού».

   Μολονότι δεν βρήκα το ρεπερτόριο της συναυλίας απολύτως του γούστου μου, καθ’ ότι τα περισσότερα έργα της πολυγραφότατης οικογένειας Στράους δεν ανήκαν στον «αφρό» της δημιουργίας της, η συνολική παρουσίαση ήταν εκπληκτική και το σύνολο «χάρμα ιδέσθαι».

   Στο φινάλε -ακόμη ψάχνω το γιατί, αφού το Εμβατήριο του Ραντέτσκυ, (σύνθεση του Γιόχαν Στράους, υιού, προς τιμήν νίκης του Αυστριακού στρατηγού Ραντέτσκυ στην Ιταλία, και καμμία επιρροή από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Γερμανού Γιόζεφ Ροτ, αφού αυτό δημοσιεύτηκε το 1932, ενώ η σύνθεση του Στράτους το 1848), μου είναι πασίγνωστο και χιλιοακουσμένο- δεν μπόρεσα να κρατήσω κάποια συγκίνηση και ένα δάκρυ. Ίσως τα χρόνια, ίσως η συσσωρευμένη αναποδιά, ίσως και η απέραντη κακογουστιά που απλώνεται στη χώρα, με τις γνωστές απεχθείς φάτσες να πρωταγωνιστούν στο... «γυαλί» της.