«Κόκκινη κλωστή, (μάλλον ροζ), δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη....»!

Αρχή του παραμυθιού, πάρτε θέσεις. Καλημέρα σας...

 

   Επειδή όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος -και τα ωραία και τα άσχημα- φαίνεται πως η ώρα της αλήθειας επέστη και γιά τον απατεωνίστικο κυβερνητικό συρφετό. Η χρονοτριβή δεν παίρνει άλλη παράταση και ας ετοιμαστούμε, όλοι μαζί, να... πανηγυρίσουμε τα νέα μεγάλα κατορθώματα της χυδαίας πανηγυριώτικης παράταξης που έμελλε να βάλει ταφόπετρα στις ελπίδες και προσδοκίες εκείνων που τον Ιανουάριο του 2015 «πανηγύρισαν» ξέφρενα στους δρόμους το τέλος της λιτότητος και την απαρχή αλλαγής του... Κόσμου, από τον θεόσταλτο... Αλέξη και τα κολαούζα του. Με πρώτο τον... Μπούλη και εμπνευστή της επιχείρησης τον ασυνάρτητο Γιάνη. 

   Η θρασύτατη επιθετική συμπεριφορά των απίθανων φιρφιρίκων και των εμετικών γυμνοσάλιαγκων των καναλιών και η ολομέτωπη προκλητική επίθεση κατά των πολιτικών τους αντιπάλων προοιωνίζονται εκ του ασφαλούς την επικείμενη ανακοίνωση της σφαγιαστικής συμφωνίας του δ΄ μνημονίου. Κάτι σαν την απελπισμένη αντεπίθεση των γερμανικών πάντσερ στις Αρδέννες. Άναρθρες κραυγές, συνεχείς ιταμές διακοπές των συνομιλητών τους, μόνιμες παρεμβάσεις-παράσιτα πάνω στον λόγο του άλλου, ασύστολα ψεύδη, κακοήθειες και μόνιμες αναφορές τύπου: -«Και σεις... σαράντα χρόνια τα ίδια κάνατε»! 
   Με τις εύκολα αναγνωρίσιμες προσπάθειες αναφοράς στο λαϊκό θυμικό,  προσπαθούν να εξισώσουν στη συνείδηση των Λωτοφάγων συμπολιτών μας πλημμελήματα -πραγματικά, υπερβολικά ή φανταστικά- των προηγουμένων κυβερνήσεων, με τα δικά τους συνεχώς διαπραττόμενα κακουργήματα, που αποπροσανατολίζουν τη σκέψη τους. Όμως η καραμέλα αυτή έλειωσε από το πολύ πιπίλισμα και οι άδειες τσέπες είναι πειστικότερες από θεατρινισμούς και κούφιες παπαρολογίες. (Πλην αφελών, φανατικών ιδεοληπτικών, βολεμένων μίσθαρνων και κολλημένων ραμολιμέντων, εννοείται). Ουδέποτε ο λαός βρισκόταν σε χειρότερη οικονομική κατάσταση, από τη λήξη του Εμφυλίου και εντεύθεν. Όμως με την πασίγνωστη ρωμαίικη κουτοπονηριά μας, την υποκριτική εθελοτυφλία, το δίκιο της... «συμφεροντολογίας», την σύμφυτη εθνική ραγιάδικη νοοτροπία, την αποενοχοποιητική ευθυνοφοβία, την ροπή προς το εύκολο και άκριτο «ανάθεμα» και το προαιώνιο χαρακτηριστικό που εύστοχα περιγράφει ο Αίσωπος στον μύθο του με τις δύο «πήρες», (τα γνωστά σακούλια), όταν κόψει η... «μαγιονέζα» της μακάριας ευδαιμονίας -χωρίς προβληματισμούς και ανερωτήματα συνευθύνης-  τότε θυμόμαστε τα κακά του παρελθόντος. Και παραβλέπουμε όλα όσα θετικά δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα. Όταν γευόμασταν -ασμένως και ηδυπαθώς- την μακάρια ευδαιμονία, ουδείς προβληματίστηκε γιά την πλαστότητά της, ή την υπερβολή που έκρυβε όλη αυτή η χλιδή, η αφθονία και σπατάλη. Κανείς δεν τις συνέκρινε με τις παραγωγικές δυνατότητες της Εθνικής Οικονομίας. Όλοι, μπουκωμένοι, μασούλαγαν το... «δώσε ημίν σήμερα» και απολάκτιζαν -με οργή και αγανάκτηση- όσες φωνές τολμούσαν να... προειδοποιήσουν στεντόρεια, π.χ. Γιαννίτσης, ή δειλά και άτολμα, π.χ. Καραμανλής. Το... «λεφτά υπάρχουν» -σε διάφορους τόνους και από διάφορους λαϊκιστές δημαγωγούς- ηχούσε γλυκόλαλο και ελκυστικό. Όμως η ώρα του λογαριασμού καραδοκούσε! Και όταν επήλθε, δριμεία και ανηλεής, τότε τα καλά σβήστηκαν και απέμεινε ο Γολγοθάς της τιμωρίας και της εξιλέωσης. Χωρίς μετάνοια, χωρίς αυτογνωσία. Οι βίλες, τα πέτρινα σαλέ στα χιονοδρομικά, τα παραθαλάσσια εξοχικά στους in προορισμούς, τα θηριώδη 4Χ4, οι χυδαίες αστακομακαρονάδες και τα σουσουδίστικα δαπανηρά ταξίδια της πλέμπας στο εξωτερικό, ξεχάστηκαν ακαριαία και στραφήκαμε στις καταφανώς παραπλανητικές υποσχέσεις της ασυνάρτητης αριστερής ουτοπίας που ενέσκηψε... λυτρωτικά τάχα και πήρε τη σκυτάλη της απατηλής παροχολογίας, των αφειδών έωλων υποσχέσεων και της συνέχισης του ωραίου ονείρου.     

   Οι απατεώνες και «αυταπατεώνες» αριστεροί καιροσκόποι, όταν σάλπιζαν από τα μπαλκόνια καλωσορίσματα  γιά την ελπίδα που... ερχόταν, εννοούσαν μήπως την συμπερίληψη και των φτωχότερων μαζών στο ασφυκτικό και ανυπόφορο καλάθι της Εφορίας, με το αφορολόγητο στα 5.600 ευρώ; Αυτή ήταν η ενοποίηση των θρανίων που ανακοίνωνε περήφανα ο αντιπαθητικός υπναλέος υπουργός τους; Αυτή ήταν η αποκατάσταση των συντάξεων -με τις ακαταλαβίστικες "προσωπικές διαφορές" και τέτοιες μπούρδες-  που όταν τις έκοβαν οι Σαμαροβενιζέλοι ήταν σφαγιασμός, ενώ τώρα είναι... «ανάγκαν και θεοί πείθονται»; Τώρα κατάλαβαν οι αναίσχυντοι άσχετοι πως δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τα θηρία και αναγκάζονται να... μπρουμυτίσουν με τουρλωμένα οπίσθια; Και ζητούν να τους αναγνωριστούν ελαφρυντικά που εκείνοι αρνήθηκαν ν’ αναγνωρίσουν στους αντιπάλους τους.

 -«Στα τέσσερα εσείς, στα τέσσερα»! κραύγαζε κάποτε ο σκληροτράχηλος και ασυμβίβαστος πολέμαρχος... Μπούλης, ειρωνευόμενος την τότε κυβέρνηση που, τάχα, ενέδιδε στις πιέσεις των δανειστών. Ενώ αυτός... έ!

   Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κάποτε -όταν η χώρα θα φθάσει σε κατάσταση ανάλογη της Βενεζουέλας- όλοι θα καταλάβουν και πάνω στα συντρίμμια τους, τα συντρίμμια μας, θα κλάψουν πικρά γιά τις άστοχες επιλογές και τις ανερμάτιστες κι επιπόλαιες... ιδεολογικές τους διαστροφικές αναζητήσεις και περιπλανήσεις, παίζοντας... «εν ου παικτοίς». Εγγύηση η πλατειά μόρφωση του αλαζόνα καλαμοκαβαλημένου αρχηγού, η λετσοειδής εμφάνιση του κυβερνητικού ασκεριού στις πάσης φύσεως διαπραγματεύσεις -με ταγάρια και σαγιονάρες- και κυρίως το... βαρύ πυροβολικό της διαπραγμάτευσης που ακούει στο όνομα... Αχτσιόγλου! Την πολύπειρη και στιβαρή κορασίδα, επί τη εμφανίσει της οποίας η Λαγκάρντ τρέχει, έντρομη, στην τουαλέτα μην την προλάβει το κατούρημα και γίνει ρεζίλι.

   Όσο γιά την στήλη, ο Θεός την «γύρισε» πίσω προκειμένου να πιεί το πικρό της ποτήρι μέχρι πάτο! Καλή σας Πρωτομαγιά.