Μεσοπρόθεσμο ή 4ο μνημόνιο; Και άλλα τινά... διαπραγματευτικά!

Παιδιάστικες πολιτικές, αφελείς εξηγήσεις.

- Τί δηλαδή, απατεώνες είμαστε; Δεν τα βλέπετε; Κοτζάμ γεμιστά. Έχω και μαρμελάδες!

    Ως γνωστόν, «μνημόνιο» αποκαλείται ένα συμβόλαιο που υπογράφεται μεταξύ δανείζοντος και δανειζομένου. Ό πρώτος δίνει τα ωραία του λεφτά, προκειμένου να γλυτώσει την χρεωκοπία ο δανειζόμενος. Δηλαδή να πληρώσει μισθούς, συντάξεις -κυρίως- και δευτερευόντως διάφορες επείγουσες υποχρεώσεις του. Εννοείται πως, εν προκειμένω, η συζήτηση γίνεται μεταξύ κρατών. Της Ελλάδος ως δανειζόμενης χώρας και των εταίρων της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ως δανειστών. Με συμμετοχή στη συναλλαγή και του περίφημου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, (ΔΝΤ). 
   Βεβαίως, και λογικά, ο δανεισμός δεν στοχεύει στη συνέχιση -εκ μέρους του δανειζόμενου- μιάς πολιτικής καλοπέρασης και σπατάλης, αλλά σε έσχατη ευκαιρία συμμαζέματος των οικονομικών του. Αυτό το συμμάζεμα λέγεται «λιτότητα» και συνίσταται σε γενικό «σφίξιμο», περιορισμό δαπανών, ιδίως περιττών και πολυτελών, αλλά -σε κάποιες περιπτώσεις- και των απολύτως αναγκαίων. Όσοι, οι μεγαλύτεροι, έχουν ζήσει Κατοχή κατανοούν αμέσως τί σημαίνει στέρηση και... πείνα. Οι νεώτεροι, ιδίως οι κακομαθημένοι, θα το συνειδητοποιήσουν στην πορεία, αν δεν συνετιστούν και δεν προσαρμοστούν εγκαίρως.

   Προφανώς, η λιτότητα αποτελεί μία δυσάρεστη κατάσταση, η οποία παρατεινόμενη καταντά αφόρητη, ιδίως στα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα. Συνεπώς η... φραστική της καταπολέμηση αποτελεί βούτυρο στο ψωμί των πάσης φύσεως δημαγωγών και λαϊκιστών, με ιδιαίτερη απήχηση στους αδαείς, τους ακραίους και τους ανεγκέφαλους, οι οποίοι θεωρούν πως τα αυγά μπορούν να βαφούν με πορ... και όχι με μπογιά! Αντίθετο της λιτότητας είναι η αφθονία, η ευδαιμονία, η σπατάλη, η καλοπέραση, χωρίς ποτέ -οι άθλιοι δημαγωγοί και λαϊκιστές- να κάνουν ευθείες αναφορές σ’ αυτές, αλλά απλά τις αφήνουν να αιωρούνται. Έτσι, τα γλυκόλαλα και ευάρεστα μανιφέστα εναντίον της λιτότητας ηχούν κούφια αν δεν συνοδεύονται από απτές συνταγές εξόδου από την κρίση που έχει εκείνη δημιουργήσει και σαφή χρονοδιαγράμματα πορείας προς τερματισμό της. Οι νουνεχείς το καταλαβαίνουν, σφίγγουν δόντια και κάνουν υπομονή, εφαρμόζοντας τα όποια οδυνηρά, πλην απαραίτητα, μέτρα ως φάρμακο. Έτσι, καταπολεμούν την κρίση  και... «καθαγιασμένοι» εξέρχονται από το τούνελ της.

   Δυστυχώς, η ελληνική κουτοπονηριά των προηγουμένων κυβερνήσεων, υπό την άκρατη καταγγελτικότητα της καιροσκόπου νυν, όχι μόνο δεν επέτρεψε την θεραπευτική αγωγή, κάτι που έγινε σε Κύπρο, Πορτογαλία, Ιρλανδία, αλλά με δειλά βήματα μπρος-πίσω και χρονοβόρες παλινδρομήσεις, καθυστερήσεις, στρεψοδικίες και διάφορα τερτίπια, χειροτέρευσαν την κατάσταση της ασθενούς χώρας. Μέχρι που ήρθαν στα πράγματα οι Συριζανέλ και την εξαπέστειλαν στον διάβολο! Με την αναξιοπιστία, την ανικανότητα και την αβελτηρία που επιδεικνύουν. Π.χ. να μην μπορούν να κρατήσουν στόμα κλειστό και να προκαλούν με δηλώσεις τύπου: "Ψηφίζω μεν. αλλά αν... δεν, δεν θα εφαρμόσω τίποτα"! Λες και οι απέναντι τρώνε τον ίδιο σανό που αυτοί ταΐζουν τους χαχόλους τους και δεν βλέπουν, ούτε ακούν, όπως τα γίδια που τους ακολουθούν και τους πιστεύουν!     
   Το κάθε μνημόνιο-συμβόλαιο, εκτός από συμβαλλόμενους και όρους έχει και διάρκεια ισχύος. Αρχή και τέλος. Στους όρους του περιλαμβάνεται και η δυνατότητα επανεξέτασης διαφόρων... όρων, διαφοροποίησης αυτών και σύνταξης τροποποιητικών συμπληρωμάτων, τα οποία λέγονται «μεσοπρόθεσμα». Όμως αυτά τα μεσοπρόθεσμα λειτουργούν και ισχύουν εντός των κόλπων του μητρικού μνημονίου και, κυρίως, εντός του χρόνου ισχύος του. Στην τωρινή περίπτωση του πολυνομοσχεδίου, το οποίον- τίρα, βίρα- ψήφισε το κυβερνητικό κοπάδι με ομόθυμη και καθ’ ολοκληρία συγκατάθεση, γίνεται σαφής επέκταση των τροποποιήσεων και των μέτρων που καθορίζει αυτό, πολύ πέραν της ισχύος του 3^ου μνημονίου, το οποίον λήγει το 2018. Άρα, ουσιαστικά και πρακτικά, πρόκειται περί... ολοκαίνουριου νέου μνημονίου και όχι μεσοπρόθεσμης συμφωνίας.

   Η κυβέρνηση των αλμπάνηδων ψευταράδων, παίζοντας όπως πάντα συνηθίζει με τις λέξεις, μη θέλοντας να χρεωθεί αυτό το 4^ο μνημόνιο επιμένει στον όρο «μεσοπρόθεσμο», απευθυνόμενη στο λοβοτομημένο και ψεκασμένο κοινό της, το οποίο είναι πάντα έτοιμο να χάψει ό,τι του σερβίρει ο Τζαναμπετόπουλος και να... πανηγυρίσει δεόντως.

   Η τελευταία γκάφα που δημιούργησε η Τζιφρέικη σπουδή με τη γραβάτα  -θέλει η... «κυρία» να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει-  δεν επιτρέπει καμμία αμφιβολία γιά τις διαπραγματευτικές  ικανότητες του αριστερού τσούρμου και την αστειότητα των χειρισμών τους. (-Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο... Μπαρουφάκης!). 

   Η όλη προχθεσινή διαπραγμάτευση μου θύμισε ένα παλιό παιδικό παιχνίδι -νομίζω το έλεγαν "μπίιιζ"-  όπου το "κορόιδο" στη μέση, με μαντήλι στα μάτια, σφαλιαριζόταν ανηλεώς από μια ομήγυρη ξύπνιων και προσπαθούσε να βρει ποιός του έριξε την πιό... σβουριχτή! Στην προκείμενη περίπτωση, με εμάς ως... ¨κορόιδο", η στήλη μαρτυριάρα διευκολύνει: Ήταν ο Σόιμπλε! Ο, κατά Τζίφρα, σεβαστός και συνετός πολιτικός.

   Απορία μου γιατί δεν αφήνουν τον γυμνοσάλιαγκα του ΣΚΑΙ, με τη λευκή τούφα, τα «πώς και τα γιατί» του, το μουσαντένιο του... ντοκτορά και τα εμετικά του σαλιαρίσματα με τον μακαντάση Τειρεσία, να πάει και να του πει, όπως ισχυρίζεται: - «Έλα δω, ρε Σόιμπλε, τί είναι αυτά που κάνεις; Σα δεν ντρέπεσαι! Γιατί δεν δίνεις λεφτά στον κυρ-Κώστα, τον μεροκαματιάρη, και την κυρά-Φρόσω την καθαρίστρια, που πεινάνε»! Αν μάλιστα πάρει μαζί του και τον λεβεντομαλ...  φωνακλά των ΑΝΕΛ, τον πανελίστα του Τριανταφυλλόπουλου με τις -λίρα εκατό- έγκυρες απόψεις, είναι βέβαιον πως θα γυρίσει με καλύτερα αποτελέσματα απ’ αυτά που έφερε η Μαρίτσα με το ταγάρι! Τρέμε Σόιμπλε.