Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

Όπου η αυταπάτη της πολιτικής γίνεται πολιτική της αυταπάτης

Από "πολιτικός αυταπατεών", σε δυό χρόνια... κοινός απατεώνας!

   Παρ' όλη την επιστράτευση και της τελευταίας σταγόνας υπομονής, έχει καταστεί αδύνατον στη λογική και την πνευματική μου συγκρότηση να παρακολουθήσει τέτοιο μέγεθος θρασύτητος και αναισχυντίας που επιδεικνύει ο σύντροφος Αλέξης και ακολουθούν, πειθήνια, να αναμεταδίδουν πιστά τα μορμολύκεια του κομμουνιστικού συριζαρέικου εσμού.
   Έχοντας σπουδάσει αρκετά τα πεπραγμένα των Στάλιν, Μάο και λοιπών αστέρων του παγκόσμιου κομμουνισμού, θεωρώ πως ο δικός μας αναίσχυντος  παραμυθατζής τους έχει ξεπεράσει άπαντες, κατά τούτο. Όλοι αυτοί, απαξάπαντες, στήριξαν την μονοκρατορία τους στη στυγνή δικτατορία που εγκατέστησαν, στην κατευθυνόμενη προσωπολατρεία και την φυσική εξόντωση παντός αντιρρησία, έστω και μόνο με την υποψία πως κινδυνεύουν. Τούτος εδώ, κατάφερε -με καταφανή, καθημερινή ψευδολογία και παραπληροφόρηση- ενώ σύμπας ο ελληνικός λαός υστενάζει κι υποφέρει-  να συγκρατεί, δημοκρατικά, ακόμη ένα ποσοστό της τάξεως 15-20%, το οποίο τον ακολουθεί και τον πιστεύει.
   Έχοντας διαποτιστεί από χρόνια με την ιδέα του..."εξυπνότερου λαού της Γης", το φαινόμενο με ξένιζε και καθόμουν και υπολόγιζα το: "πόσοι, τέλος πάντων, είναι αυτοί που τρώνε από τον Τσίπρα και εξακολουθούν να τον στηρίζουν"; 'Ηρθε μετά και η υπόθεση Σώρρα, που μου έβαλε περισσότερους... ψύλλους αμφισβήτησης. Μέχρι που διάβασα, σε μιά τελευταία δημοσκόπηση, πως 26% των Ελλήνων πιστεύουν πως μας... ψεκάζουν, οπότε -επί τέλους- κατάλαβα!
   Ο προβληματισμός μου έληξε με ένα απόφθεγμα του Χάρρυ Κλιν: "Αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα, να   'ούμε". 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου