Yψηλή πολιτική, τύπου ΣΥΡΙΖΑ.

Ο καυγάς γιά το πάπλωμα.

Ακτιβισμοί, απαλλοτριώσεις, συλλογικότητες, κατά το "ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς"!

    Επί τέλους, αποκαλύφτηκε ο πραγματικός "πόνος"  του Χαλιμά πρωθυπουργού μας και το ουσιαστικό αγκάθι που δεν επιτρέπει το τελικό κλείσιμο της πολυπόθητης... β΄αξιολόγησης.

   Το εμπόδιο είναι η προστασία του ανεξέλεγκτου συνδικαλισταριού, το οποίο -από την μεταπολίτευση και εντεύθεν- αποτελεί το μεγαλύτερο καρκίνωμα της κοινωνίας και το μόνιμο σαράκι που κατατρώγει τα σωθικά της οικονομίας μας. Μιά χούφτα κουτοπόνηρα και ιδιοτελή μορμολύκεια, που διαφέντευαν και επιθυμούν να συνεχίσουν να χειραγωγούν τους εργαζομένους. Όχι τυρβάζοντας γιά τα πραγματικά, μακροπρόθεσμα συμφέροντα της εργατικής τάξεως που εκπροσωπούν, αλλά σταθερά προσανατολισμένοι στις αριστερές τους αγκυλώσεις, γιά τον "πριονισμό" του δέντρου της αστικής διαστρωμάτωσης και της ομαλής εξέλιξης της κοινωνικής ζωής και ευημερίας, προτάσσοντας πάντοτε ιδιοτελείς, μαξιμαλιστικές και παράλογες διεκδικήσεις, με μακροχρόνιες απεργίες και θορυβώδεις πορείες που -κάθε τρείς και κάτι- αναστάτωναν την κοινωνική ειρήνη και την κανονική λειτουργία των πόλεων, με το κλείσιμο των δρόμων τους. Αδιαφορώντας πλήρως γιά τα πραγματικά συμφέροντα όσων εκπροσωπούν. Κοντόφθαλμοι και δέσμιοι πολιτικών σκοπιμοτήτων και επιδιώξεων, στόχευαν -πρωτίστως- στην  άκριτη κατεδάφιση, παραβλέποντας μέσα στον φανατισμό τους, πως στο δέντρο που πριόνιζαν υπήρχαν και οι... φωλιές τους! Θυμίζω την ατέλειωτη τραπεζική απεργία, επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη και τραπεζικού αρχισυνδικαλάρχη Πρωτόπαπα, που ταρακούνησε τη χώρα και τις βλακωδέστατες αυτοκαταστροφικές απεργίες στα οικονομικά υγιέστατα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όπου η λυσσαλέα μανία κατά του ιδιοκτήτου Νιάρχου, οδήγησε τον αηδιασμένο εφοπλιστή στο να τα εκχωρήσει στο Δημόσιο αντί μίας δραχμής! Αποτέλεσμα, οι περισσότεροι εργαζόμενοι μπήκαν στην ανεργία και τα Ναυπηγεία στην παρακμή, να κατασκευάζουν τσουλήθρες και τραμπάλες στον Δήμο  Χαϊδαρίου, προκειμένου κάποιοι λιγοστοί παραμένοντες εργαζόμενοι να βγάλουν... χαρτζιλίκι.

   Αυτό το μικρόβιο του χάους και της αναρχίας που καλλιέργησε ο ανεύθυνος συνδικαλισμός -"μεγάλη αναστάτωση, ευχάριστη κατάσταση", κατά τον Μεγάλο Τιμονιέρη Μάο- υιοθετημένο στοργικά από την καταστροφέα των πάντων, ανόητη ελληνική αριστερά,  απετέλεσε και αποτελεί φυτώριο εργασιακής ακαταστασίας και αυθαιρεσίας. Όπου κυριάρχισαν όλα τα άνθη του κακού, που δηλητηρίασαν σειρές γενεών και κατέστρεψαν στρατιές υγιών επιχειρήσεων. 

   Αυτός ο διαστρεβλωμένος συνδικαλισμός αποτελεί την πηγή της κομματικής ισχύος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά -ταυτοχρόνως- και το αγαπημένο κακομαθημένο παιδί του, χάριν του οποίου θυσιάζεται, ως σιτευτός μόσχος, ολόκληρος ο λαός. 

   Αποδεκτές οι συντάξεις πείνας και τα ασήμαντα αφορολόγητα, αλλά -προς Θεού- μην αγγίζετε το συνδικαλιστικό μας "εργαλείο"! Κατά τα λοιπά: -"Έλα Μητσοτάκη να προσυπογράψεις όσα συμφώνησα, γιά να συνεχίσω να κυβερνώ εγώ, όπως... γουστάρω"!!!