Ο Έλλην Αντετοκούμπος, το εθνικό σύμπλεγμα και η δίψα γιά μιά κάποια διάκριση.

Κλεμμένες δόξες. Τουλάχιστον μισές και αμφιλεγόμενες.

 

   Ο "Γιάννης" μας είναι ένας σπουδαίος μπασκετμπολίστας και ένας εξαίρετος χαρακτήρας. Τουλάχιστον όπως λένε όσοι τον γνώρισαν, μεταξύ των οποίων και η κόρη μου, που τον είχε μαθητή στο γυμνάσιο.

   Ο Αντετοκούνμπο γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1994 στη γειτονιά του Ζωγράφου της Αθήνας, από Νιγηριανούς γονείς. Παρά το γεγονός ότι είναι Νιγηριανός στην ουσία -αναντάμ, παπαντάμ-  δεν έχει τη νιγηριανή ιθαγένεια. Γεννήθηκε εδώ και απέκτησε, επίσημα, την ελληνική υπηκοότητα στις 9 Μαΐου 2013. Δηλαδή γιά μόλις 2,5 χρόνια είναι Έλλην και με τη βούλα.

   Εδώ θα πρέπει να διευκρινιστεί, όσο κι αν δυσαρεστηθούν ορισμένοι, ότι άλλο η εθνικότητα και άλλο η υπηκοότητα. Η πρώτη είναι αντικειμενική και μόνη. Δεν αλλάζει, δεν απονέμεται, δεν παραποιείται. Κατέχεται και χαρακτηρίζεται από το γενεαλογικό σου δέντρο. Η υπηκοότητα... παίζει και μπορεί να γίνει και.. πολλαπλή, ανάλογα με το... κέφι, τα συμφέροντα και τους νόμους των διαφόρων χωρών.

   Έχει δύο μεγαλύτερα αδέλφια, τον Φράνσις και τον Θανάση, καθώς και δύο νεότερους αδελφούς τον Κώστα και τον Αλέξη. Με τον Θανάση ήταν συμπαίκτες στον Φιλαθλητικό και επίσης έπαιξαν μαζί στο All-Star παιχνίδι του 2013, ενώ ο Φράνσις έχει παίξει επαγγελματικά ποδόσφαιρο στη Νιγηρία και ο Κώστας άρχισε να παίζει επίσημα στον Φιλαθλητικό κατά τη διάρκεια 2013-14. Όλα τα αδέρφια Αντετοκούνμπο έχουν παίξει μπάσκετ στο Φιλαθλητικό.

  Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι Αντετοκούμποι, (επί το ελληνικότερο), γεννήθηκαν στην Ελλάδα, γαλουχήθηκαν στην Αθήνα και -κατά τον Ισοκράτη- «μετέσχον της ελληνικής παιδείας». Όμως ποιός μπορεί αμφιβάλλει γιά το νιγηριανό DNA τους, το οποίο τους οδηγεί σε μία εκπληκτική αθλητική σταδιοδρομία. Συνεπώς, καλόν θα ήταν να μετριαστεί κάπως η φρενίτιδα ενθουσιασμού και η άκρα εθνική... υπερηφάνεια γιά την λαμπρή του καριέρα στο ΝΒΑ.
   Δυστυχώς, η δίψα γιά τόνωση του πενιχρού μας «σήμερα», οδηγεί στην ελληνοποίηση και ιδιοποίηση κάθε διαφαινόμενης πιθανότητος που θα τονώσει το φτωχό από θετικές διακρίσεις παρόν μας, και μας στέλνει συνέχεια στους... «ένδοξους ημών προγόνους, οι οποίοι έχτιζαν Παρθενώνες όταν οι άλλοι... έτρωγαν βελανίδια και... μπλα, μπλα, μπλά». Καπηλεία, καχεξία, μειονεξία, υπερβολή, ανοησία!

   Και αφού μιλάμε γιά μπάσκετ, αξίζει τον κόπο μιά σύγκριση, η οποία αναδεικνύει την αντίφαση και την εθνική μας κουτοπονηρία, συμφεροντολογία και μωρία. Η αντίφαση λέγεται: «Νίκος Γκάλης».

   Ο Γκάλης γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1957 στο Νιού Τζέρσεϋ των ΗΠΑ. Γιος μεταναστών με καταγωγή από τη Ρόδο μεγάλωσε στην Αμερική. Εκεί ασχολήθηκε αρχικά με την πυγμαχία, αλλά γρήγορα τον κέρδισε η καλαθοσφαίριση. Το 1975 εισήχθη στο καθολικό πανεπιστήμιο του Σίτον Χολ, του οποίου η ομάδα μπάσκετ φημίζεται για τις διακρίσεις της. Ξεχώρισε γρήγορα και έγινε ένας από τους καλύτερους καλαθοσφαιριστές του κολλεγιακού πρωταθλήματος. Ήρθε στην Ελλάδα το 1979 όπου καταξιώθηκε -και δικαίως- ως ο μεγαλύτερος Έλλην μπασκετμπολίστας όλων των εποχών. Αναμορφωτής και αναβαθμιστής του αθλήματος.

   Συγκρίνοντας τις περιπτώσεις: Γκάλης - Αντετοκούμπος, η απλή λογική λέει πως αν ο Γκάλης είναι Έλλην, ο Αντετοκούμπος είναι... Νιγηριανός, δεν είναι ο... «Γιάννης» μας. Και, αντιστρόφως, αν ο Γιάννης λογιστεί Έλλην, ο Γκάλης -αυτομάτως και δικαιωματικά- είναι Αμερικανός! Διαλέξτε και παίρνετε. Όχι ... «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Αυτό θυμίζει συριζαρέικη -δηλαδή κουτοπόνηρη- λογική! Προσωπικά, πιστός στο δελφικό «μηδέν άγαν», θα διάλεγα την μέση οδό, αυτή της καμήλας. Ελληνοαμερικανός ο Γκάλης, Ελληνονιγηριανός ο Αντετοκούμπος!

   Και όποιος διαφωνεί θέλοντας, μονά-ζυγά, όλα δικά του, οδηγεί τη σκέψη και βούλησή του στην δικαίωση του Τσαρούχη και -κατ’ επέκταση- των... Σκοπιανών: «Είσαι... ό,τι δηλώσεις»!