Β΄ αξιολόγηση. Το σύγχρονο γιοφύρι της Άρτας, μέτρο αξιοπιστίας της συριζαρέικης κομπανίας.

«Ολημερίς το χτίζανε, τη νύχτα γκρεμιζόταν»!

- Τί δηλαδή, απατεώνες είμαστε;

    Σαν τώρα θυμάμαι την αγαπημένη μου κυρά-Θεανώ -κάπου τον Νοέμβριο-  μόλις έχοντας κλείσει το βαζάκι με τη μαρμελάδα, συκαλάκι, που ετοίμασε γιά τον υπουργό Τσαλακώτο -πολύ αρέσει αυτή η γεύση στον σύντροφο υπουργό- να βγαίνει από την κουζίνα, να σκουπίζει τα χέρια με την ποδιά και να δηλώνει: «Κλείσαμε την β΄ αξιολόγηση και μάλιστα επιτυχώς»!

   Το ότι μας έχουν φλομώσει στο ψέμα και τη μπούρδα είναι γνωστό από την πρώτη ημέρα που ανέλαβαν την εξουσία. Τράβηξαν τον μπερντέ και... τσα!!!, εμφανίστηκε ο... Μπαρουφάκης! Δεν χρειάστηκαν πολλά-πολλά και αρκετός χρόνος γιά να μπούμε στο νόημα. «Εξ όνυχος τον λέοντα»!

   Άπειροι, ασυνάρτητοι, ιδεοληπτικοί, αγκυλωμένοι σε παρωχημένες ιδεολογίες του 19^ου αιώνος, αλαζονικοί, τυχάρπαστοι και απόλυτα γοητευμένοι από την επιτυχία τους, ξάπλωσαν την Ελλάδα στο τραπέζι του κομματικού τους εργαστηρίου και της άλλαξαν τα φώτα. Αυτοσχεδιάζοντας τυχοδιωκτικά και ενεργώντας επιπόλαια... έχασαν τη μπάλα! Επί δύο χρόνια, μιά βρίζουν και μιά γλείφουν. Πότε τη Μέρκελ, πότε το ΔΝΤ, πότε τον Σόιμπλε, αντιδρώντας ακαριαία και αυθόρμητα κατά πώς θα φυσήξει ο άνεμος! Μόλις ακούσουν κάτι που -νομίζουν πως- τους συμφέρει, αμέσως... ζήτω! Π.χ. «... το είπε κι ο... Πιατέλας!», και όταν ακούσουν κάτι που δεν τους αρέσει... ποιός είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Επιστρατεύουν όλη τους την απρέπεια και ηλιθιότητα -όταν αυτές δεν φτάνουν, δανείζονται τα υπόλοιπα από τίποτα Λαζόπουλους και άλλους αμετροεπείς καραγκιόζηδες- προκειμένου να αποδείξουν την γενική ανεπάρκεια και ατζαμοσύνη που διαθέτουν, ως υπεύθυνοι διαχειριστές της μοίρας της Ελλάδας.

   Έτσι, με τη χώρα να πελαγοδρομεί σαν καρυδότσουφλο, το στεριανό της πλήρωμα, μέσα στη ναυτία που τους δέρνει, τυρβάζει μόνο γιά ένα στόχο και με ένα μέσον. Τη διατήρηση της εξουσίας μέσω του χαϊδολογήματος του πιό λούμπεν, περιθωριακού και άχρηστου τμήματος του λαού, το οποίο προσπαθούν να αυγατίσουν με την προσθήκη σ’ αυτό ενός μεγάλου τμήματος της μεσαίας αστικής τάξεως, την οποία εξαθλιώνουν με εξοντωτική φορολόγηση και λοιπά εισπρακτικά τερτίπια.   

   Με βαρύ πυροβολικό και αιχμή του δόρατος τον δημοσιοϋπαλληλικό κόσμο, τον οποίον κολακεύουν με διαβεβαιώσεις μονιμότητος, ανεξαρτήτως απόδοσης, αξιοκρατίας, ή τεμπελχανίας, ο οποίος νοιώθει απόλυτα βολεμένος στην σιγουριά και το τέλμα της ραχατλίδικης μετριότητος με ανεξέλεγκτη απασχόληση, παρά στην -τρέχα, γύρευε- δημιουργική, φιλότιμη, αξιολογούμενη και αποδοτική γιά την εθνική οικονομία, εργασία. Οπότε, η χώρα πορεύεται -και θα πορεύεται-  με αυτόματο πιλότο και όπου τη βγάλει το κύμα.

   Όποιος -εντελώς άκριτα και απερίσκεπτα- διαφωνεί, ας ρίξει μιά ματιά στις χώρες που βίωσαν κομμουνιστική διακυβέρνηση, π.χ. Ρωσία, χώρες Ανατ. Ευρώπης, Κίνα, Βενεζουέλα, Β. Κορέα, κ.λπ. Όσες απηλλάγησαν από τον μονοκομματικό απολυταρχικό βρόγχο εκτοξεύτηκαν οικονομικά. Ενώ όσες παραμένουν δέσμιες λιμοκτονούν. Με τις αυταρχικές τους κυβερνήσεις να μη δίνουν δεκάρα για το ποιός ζει και ποιός πεθαίνει από τους ταλαίπωρους υπηκόους τους. Και στην Ελλάδα να υπάρχουν λογικά όντα που επιμένουν ν’ ανεβαίνουν τη Συγγρού από το αριστερό τμήμα του δρόμου. Γούστο τους!