Ζητείται σοβαρότητα, αναζητείται υπευθυνότητα.

Προετοιμάζοντας νοερά την ορθή... εξαγωγή!

    Ενώ η αγορά κι ο ιδιωτικός τομέας στενάζουν, οι ημέτεροι διορίζονται σωρηδόν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να πυκνώσουν οι σουρομαδημένες τάξεις των απογοητευμένων συριζαρέων χαχόλων. Εκεί βλέπουν η ευρύπυγος Καρακώστα, η γλωσσοκοπάνα Αυλωνίτου και τα λοιπά φερέφωνα του Μινίμου, την μείωση της ανεργίας και την ανάπτυξη που εξασφαλίζουν την μη ενεργοποίηση του «κόφτη». Του μπαμπούλα που προβλέπει την αυτόματη φαλκίδευση εισοδημάτων και αύξηση φορολογίας αν δεν πιαστούν οι οικονομικοί στόχοι, και πλασάρεται με διάφορες περιφραστικές ονομασίες, προκειμένου να ξεγελαστεί το «πόπολο» και να περάσει αβρόχοις ποσί από το άδειο κεφάλι σανοτραφών συριζάριων και λοιπών κολλημένων του ευρύτερου αριστερού χώρου.

   Αν όμως, η εμφανής εικόνα που βγάζει η άχρηστη  κι επιβλαβής κυβέρνηση -σε κάθε θέμα που ασχολείται- δεν δείχνει ατζαμοσύνη χειρισμών, ασχετοσύνη περί το αντικείμενο, ανικανότητα επίλυσης, σύγχυση στον συντονισμό, αναξιοπιστία στην απήχηση και μηδενική αποτελεσματικότητα, τότε οι πιο πάνω λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.

   Πρόχειρο -και χαρακτηριστικό- παράδειγμα η απίθανη ιστορία με τα μπλοκάκια. Διαθέτοντας δεκαοκτάχρονη πείρα σπουδών και σχεδόν μισόν αιώνα μάχιμης καριέρας στις πιάτσες του ελεύθερου επαγγέλματος, δεν ντρέπομαι να ομολογήσω πως δεν καταλαβαίνω γρι από το αλαλούμ που συμβαίνει γύρω απ’ αυτό το θέμα. Απαιτείται ιδιαίτερη διαστροφική ανικανότητα των αρμοδίων -υπάρχει με το παραπάνω- περί τα εργασιακά και αντίστοιχη ανικανότητα διείσδυσης της σκέψης μου -υπερηφάνως ομολογείται- στα ανώμαλα άδυτα της δικής τους!

   Αυτό, πάντως, που με συνταράζει ιδιαίτατα και διασκεδαστικά είναι η περίπτωση του αμερικανοτραφούς αριστερού πολυεκατομμυριούχου Παπαδημητρίου, ο οποίος ανέλαβε να καλύψει -και το πετυχαίνει θαυμάσια-  το κενό που άφησε ο γραφικός νάρκισσος της οικονομίας με τα ριχτά πουκάμισα και το λειψό όνομα. Το απύλωτο στόμα του, κατ’ επανάληψη, λέει και ξελέει πράγματα -μιά περί επιστροφής στη δραχμή και μιά περί του αφορολογήτου- που ξεθεμελιώνουν εντελώς την πολυδιαφημισμένη σοβαρότητα και αξιοπιστία του!  -«Δεν βγήκε σωστά η φράση μου», ήταν η δικαιολογία που προέβαλε αμήχανος, προκειμένου να μπαλώσει τα αμπάλωτα!

   Η στήλη, πάντα ρηξικέλευθη και διεισδυτική, κατάλαβε το λογοτεχνικό ανάλογο που υπαινίχθη  ο κύριος καθηγητής, αρυόμενος από πεζότερη κατάσταση που του συμβαίνει, οσάκις διακατέχεται από βαρυστομαχιά. Π.χ. υπερβολική κατανάλωση στιφάδου και μετά διάλεξη στο αμφιθέατρο. Όταν, ξαφνικά, του έρχεται ανάγκη... αερισμού, προσπαθεί με κατάλληλες κινήσεις και αναπνευστικές ασκήσεις, να «εκτονωθεί»... αθορύβως! Κάποιες φορές το επιτυγχάνει, αλλά -κάποτε- αποτυγχάνει, οπότε ένας εκκωφαντικός ...  «κρότος» εντυπωσιάζει το ακροατήριο. Τότε ο κ. καθηγητής... δικαιολογείται: «Δεν βγήκε σωστά η... πορδή μου»! Λόγω αρκετής ομοιότητος των ακροφυσίων, η δικαιολόγηση ταιριάζει και γιά τις δύο περιπτώσεις!

   Μία ακόμη επιβεβαίωση του «ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς» δίνει η περίπτωση καταβολής των συσσωρευμένων «εφ’ άπαξ». Αν δεν το διαθέτεις, (το... πλεονέκτημα) θα καθίσεις στην ουρά -μαζί με άλλες 50.000 κορόιδα  -που μειονεκτούν, επίσης- και, αν επιμένεις να ζεις, κάποτε θα το πάρεις. Αν όμως ανήκεις στους ηθικούς πλεονέκτες, σε 2-3 μήνες... καθάρισες!

   Θα μπορούσα να συνεχίσω. Όμως η μεγάλη συγκέντρωση αίματος στο κεφάλι και η επαπειλούμενη συμφόρηση με αναγκάζει να σταματήσω εδώ! Ευελπιστώ σε κατευνασμό και ελπίζω να συνεχίσω.