Συριζαρέικος πετροπόλεμος γιά την συνάντηση Μητσοτάκη -Τραμπ.

Ηλιθιότητες και άσφαιρη αντιπολιτευτική επίθεση.

 

Τα αμάχητα κωνσταντινουπολίτικα πολιτικά επιχειρήματα Τραμπ, υπέρ Ερντογάν.

   Η συνάντηση Μητσοτάκη - Τραμπ έγινε μέσα σε απρόβλεπτες και δυσμενείς συνθήκες, αντίξοη διεθνή συγκυρία και μαλλιά-κουβάρια τις χώρες της Εγγύς Ανατολής. Τα μόνα προβλέψιμα ήσαν το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης και η συριζαρέικη αντίδραση.

   Το βασικό αντικείμενο ενδιαφέροντος από νουνεχούς ελληνικής πλευράς είναι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και η έξαλλη πειρατική συμπεριφορά του Ερντογάν, ο οποίος, προβάλλοντας τσαμπουκαλίδικο νταηλίκι, αλωνίζει στην Μεσόγειο, αντιστάσεως μη ούσης.

   Δυστυχώς γιά μας, τα προσωπικά συμφέροντα του παμπόνηρου Αμερικανού Προέδρου -διαθέτει δύο ουρανοξύστες στην Κωνσταντινούπολη, πλέον οι σκοτεινές μπίζνες των... «γαμπρών»- δεν αφήνουν περιθώρια γιά παρανοήσεις περί του πού θα γέρνει η παλάντζα των επιλογών του. Πρέπει να είσαι πολύ αφελής, ή συριζάριος μικρόνους, γιά να μην το... «πιάνεις». Συνεπώς, όποιος βρισκόταν καθισμένος απέναντι στον τραμπούκο Τραμπ και συζητούσε μαζί του, ζητώντας του να... «περιμαζέψει» τον «φίλο» του Ερντογάν, διακυβεύοντας τα προσωπικά του κολοσσιαία συμφέροντα, «προς κέντρα θα λάκτιζε»! Εδώ στο τεράστιο θέμα με την κόντρα γιά τα ρωσικά αντιπυραυλικά συστήματα S 400, ο Τραμπ από λιονταρής και λεβέντης, λύγισε μπροστά στον τσαμπουκά Ερντογάν και, μεταμορφωμένος σε... «γάτα Αγκύρας» -κοτζάμ Πλανητάρχης- έγλειψε εκεί που έφτυνε, αποδέχτηκε τους S400 στην Τουρκία και... άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε!

   Από αυτή την συνάντηση στον Λευκό Οίκο, κανείς εχέφρων Έλλην πολίτης περίμενε κάτι χειροπιαστό υπέρ της Ελλάδος. Πολιτικάντικα μισόλογα, αερολογίες, θεωρητική... υποστήριξη χωρίς καταδίκη του Ερντογάν και... thats all!

   Οπότε το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η -όχι και πολύ παλιά- εμετική δήλωση του κωλοτουμπίστα κουτοπόνηρου καραγκιοζάκου που, τότε, χαρακτήρισε «διαβολικό», μεν, τον «Αγαθοδαίμονα» Τραμπ, αλλά πάντα γιά το καλό! 

   Δυστυχώς στη χώρα... «που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα» και η φαιδρότερη συριζαρέικη λαϊκιστική αριστερά, ο κοινός νους δεν ευδοκιμεί.