Ηγετικοί παραλογισμοί, παγκόσμια παράκρουση.

 «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς... άδομεν»

                                        

                                    

   Η δολοφονία του Πέρση Στρατηγού -ναι, περί δολοφονίας πρόκειται- αποτελεί αμάχητη και κραυγαλέα απόδειξη  του ότι η Ανθρωπότητα έχει πάρει λάθος δρόμο και βαδίζει ολοταχώς προς την καταστροφή -όπως λεν οι αδαείς- ή τη νομοτελειακή κρίσιμη διαδικασία που θα μετεξελίξει την κατάσταση της Γης ως πλανήτου και θα σημάνει το τέλος της Περιόδου του Ανθρώπινου πολιτισμού, όπως λέει η Επιστήμη. Αυτή η περίοδος της... "ανθρωποκρατίας" δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία μικρή -γιά τον παγκόσμιο χρόνο- φάση της Δημιουργίας του Σύμπαντος, που η ανθρώπινη ματαιοδοξία και μικρόνοια έχει αναγορεύσει στην κορυφαία της, και όπου μαζί με το τέλος της έρχεται και το τέλος των πάντων! Εγωιστικές μεγαλοστομίες. Διανύουμε, απλά, μία πεπερασμένη Εποχή. Κάτι σαν την Εποχή των Παγετώνων, του Κατακλυσμού, των Δεινοσαύρων, κ.ο.κ. Απλά, ο Άνθρωπος -το πλέον νοήμον κατασκεύασμα, από όλα τα δημιουργήματα του Δημιουργού- πιθανότατα έχει ταχθεί απ’ Αυτόν, ως εκτελεστικό όργανο, ασφαλιστική δικλείδα και γωνία στροφής γι’ αυτή την εξέλιξη. Όλα όσα -παλαβά, αφύσικα, τερατώδη- συμβαίνουν με ραγδαίους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, προς αυτό κατατείνουν. Έστω και αν η έμφυτη ανθρώπινη αισιοδοξία αρνείται να το δεχθεί. Όμως όλοι, ακούσια έως χαζοχαρούμενα, προς τα εκεί βαδίζουμε. Νομοτελειακά γιά τον Δημιουργό και μοιρολατρικά γιά το πεπρωμένο μας. Η βεβαία γνώση του πλανητικού μας συστήματος, ιδίως των πέριξ της Γης πλανητών, π.χ. Άρης, Αφροδίτη, καταδεικνύουν με ασφάλεια την μελλοντική μορφή του... γαλάζιου πλανήτη, της Γης μας!

   Οι φυσικές καταστροφές -πυρκαγιές σε Αμαζόνιο και Αυστραλία, (αναφέρεται πύρινο μέτωπο 500 χλμ!), η τήξη των πάγων στις αρκτικές περιοχές, η μόλυνση του περιβάλλοντος- δημιουργούν ανεπανόρθωτες καταστροφές με ραγδαίο ρυθμό επελάσεως. Αν σ’ αυτές προστεθεί η σε ανεξέλεγκτες ποσότητες υπεράντληση των φυσικών πόρων, ο υπερπληθυσμός και η αδυναμία διατροφής του, η μαζική μετακίνηση πληθυσμών, οι φρενήρεις εξοπλισμοί τεραστίου βεληνεκούς καταστρεπτικότητος, εξαπλωμένων σε χέρια βασιβουζούκων τότε το καμπανάκι του κινδύνου έχει γίνει καμπανάρα, σαν την Μαρία Αγκόλα του Καθεδρικού του Κούζκο! Όμως εμείς παρακολουθούμε αμέριμνοι, αρνούμενοι -επιπολαίως- να συναισθανθούμε την κρισιμότητα των στιγμών, ενώ η ανησυχητική παγκόσμια κατάσταση γίνεται ζοφερότερη, αν κρίνουμε από την ανεύθυνη συμπεριφορά των παγκόσμιων ταγών. 

   Όταν ο επί κεφαλής αυτών -ο αστάθμητος Αμερικανός Τραμπ- λειτουργεί ανεύθυνα, ανεξέλεγκτα και πέραν των ορίων της ηθικής και εφηρμοσμένης πρακτικής στις διακρατικές σχέσεις, αλωνίζοντας ανενόχλητος και επεμβαίνοντας όπου του γουστάρει, δολοφονώντας όποιον δεν του γουστάρει, τί θα μπορούσαμε να ελπίσουμε -εμείς κι ο ελληνικός μικρόκοσμός μας- από ένα αμόρφωτο, ανενδοίαστο και ανεύθυνο Τσιπράριο;

   Η πρωτοφανούς αλαζονείας ενέργεια με την εγκληματική και κατσαπλιάδικη επέμβαση στην καρδιά μιάς χώρας, με την οποία δεν ευρίσκεσαι σε εμπόλεμη κατάσταση, προκειμένου να ξεκάνεις κάποιον που δεν... γουστάρεις, ανοίγει έναν ανυπολόγιστων συνεπειών και αντεκδικήσεων χορό. Έναν ασκό Αιόλου, οι αέρηδες του οποίου θα δημιουργήσουν παγκόσμια καταστρεπτικά ρεύματα και -το σπουδαιότερο- ένα νέο και μεγαλύτερο κύμα τρομοκρατίας και τρομοκρατήσεων των λαών. Η προσπάθεια, τώρα, αιτιολόγησης  αυτής της μιαρής πράξεως αποσταθεροποιεί τη λογική μας και φαλκιδεύει το μέλλον της.

   Ακούω τις βυζαντινολογίες, αν η εξόντωση του Πέρση στρατηγού Σουλεϊμανί αποτελεί έγκλημα  ή... «εκτέλεση», λες και αυτό αλλάζει την ενέργεια. Το σίγουρο είναι πως τα αφιονισμένα περσικά στίφη και οι ανεξέλεγκτες πυρηνικές δυνατότητες μιάς ημιβάρβαρης καθυστερημένης χώρας, όπως το Ιράν, με έναν φανατικό αρχιπαπά στο κεφάλι, δεν προοιωνίζεται τίποτε καλό για έναν κλονισμένο από χιλιάδες προβλήματα και αναταράξεις Κόσμο. Γιά όσους γνωρίζουν την εξέλιξη των πλανητών, μέσω των ευρημάτων των μη επανδρωμένων αποστολών, η Γη -ο γαλάζιος πλανήτης- αποτελεί το πιό εξελικτικά «καθυστερημένο» αδελφάκι του πλανητικού μας συστήματος. Η πεντακάθαρη εικόνα του Άρη, καθρεφτίζει το μέλλον της! Οι προϋποθέσεις της μοιραίας εξελίξεως στήνονται, βήμα-βήμα, το πάτημα του κουμπιού αναμένεται.