¨"ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ". Η μεγάλη φενάκη!

   Η περίοδος ακμής της αρχαίας Αθήνας σηματοδοτήθηκε από την εμφάνιση στην πολιτική σκηνή του Περικλή. Άρχισε από τα μέσα του 5^ου π. Χ. αιώνα και έληξε με την πτώση της λόγω του Πελοποννησιακού πολέμου. Ονομάστηκε δε, «χρυσός αιών του Περικλέους». 

   Με τις μεταρρυθμίσεις που θέσπισε ο Περικλής στην Αθήνα αφαιρέθηκαν πολλά προνόμια από τον Άρειο Πάγο, (ανώτατο δικαστήριο),  που μεταβιβάστηκαν στην Εκκλησία του Δήμου, (εθνοσυνέλευση), στη Βουλή των Πεντακοσίων, (κοινοβούλιο) και στην Ηλιαία, (δικαστήριο).  Με τις αλλαγές αυτές το πολίτευμα έγινε περισσότερο δημοκρατικό.

   Η Αθήνα τότε, μαζί με το λιμάνι της, τον Πειραιά, την περίοδο της μεγάλης ακμής της, ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Μεσογείου. Ο πληθυσμός της υπολογίζεται σε 400 έως 500 χιλιάδες κατοίκους. Σ’ αυτόν συμπεριλαμβάνονται, ως «Αθηναίοι πολίτες», οι  γηγενείς άνδρες ενήλικες. Δηλαδή οι άνω των 18 ετών, που υπολογίζονται σε περίπου 60.000 άτομα. Σε αυτούς πρέπει να προσθέσουμε άλλες τόσες περίπου χιλιάδες γυναίκες και έναν μεγάλο αριθμό παιδιών. Εκτός όμως από τους Αθηναίους κατοίκους και τις οικογένειές τους, η Αθήνα φιλοξενούσε και τους μέτοικους που ήταν ξένοι έμποροι με μόνιμη κατοικία στην Αθήνα. οι οποίοι είχαν ελάχιστα δικαιώματα και υπολογίζονται σε πάνω από 30.000. Τέλος, σε αυτόν τον πληθυσμό, πρέπει να προσθέσουμε 100 έως 250 χιλιάδες σκλάβους.

   Η «Αθηναϊκή δημοκρατία» όμως -από πλευράς συμμετοχής στα κοινά και δικαιώματος ψήφου-  αφορούσε μία ελάχιστη μειονότητα του πληθυσμού της Αττικής και αυτό γιατί το δικαίωμα του πολίτη είχαν μόνο οι ενήλικες Αθηναίοι πολίτες, δηλαδή όσοι είχαν πατέρα και μητέρα αθηναϊκής καταγωγής και ήσαν πάνω από 18 ετών. Αποκλείονται δηλαδή από δημοκρατικά δικαιώματά οι γυναίκες, τα παιδιά, οι μέτοικοι και οι χιλιάδες σκλάβοι!

   Επί πλέον,  η μεγάλη πλειοψηφία των Αθηναίων πολιτών έδειχνε μεγάλη αδιαφορία γιά τα πολιτικά πράγματα και δεν ήθελαν να συμμετέχουν στα κοινά. (Εξ ου και οι υβριστικές λέξεις...«ιδιώτης», «ιδιωτεία», που έγιναν συνώνυμα με την ηλιθιότητα, γιατί -τάχα- μόνο ένας ηλίθιος δεν θα μπορούσε να αναλάβει δημόσιο λειτούργημα, με τις οποίες προσπαθούσαν, ματαίως, να φιλοτιμήσουν τους Αθηναίους ν’ αφήσουν το... μεροκάματο και να μπουν στην κληρωτίδα, η οποία διένειμε τους δημόσιους ρόλους). Τελικά, από τις 60.000 χιλιάδες Αθηναίους, μόνο 6.000 χιλιάδες συμμετείχαν στα πολιτικά δρώμενα της πόλεως. Δηλαδή μόλις το 10% των «Αθηναίων πολιτών»!

   Συνοψίζοντας: Από ένα κράτος με  πληθυσμό -κατ’ ελάχιστον-  400.000 ανθρώπων όπου το... «κουμάντο» το κάνουν μόνον 6.000 ενεργοί πολίτες, δηλαδή το 1,5%, όποιος θεωρεί το κράτος αυτό... «Δημοκρατία», εμπίπτει στην έννοια του όρου... «ιδιώτης», με την... αρχαία έννοια!

   Γι’ αυτό θα πρέπει, οι μη ιδιώτες, να πάψουν να χάφτουν τέτοιες ωραιοποιητικές πλάνες. Το πολιτικό σύστημα της αρχαίας Αθήνας, στην καλύτερη εκδοχή του και την... δημοκρατικότερη περίοδό της, ήταν... «ολιγαρχία» του κερατά!