Όταν η κουτοπονηριά σμίγει με την μικροπολιτική.

...Προκόπης και ξερό ψωμί!

  Θα με εντυπωσίαζε η αριστερή εμμονή του σύντροφου Τσίπρα στην επιλογή του κ. Προκόπη Παυλόπουλου γιά την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας, αν δεν είχε πάψει -προ πολλού- να είναι απρόβλεπτος.

   Σήμερα, απογυμνωμένος τελείως από πολιτικά επιχειρήματα που θα του έδιναν λαβή γιά σοβαρή αντιπολίτευση, καταφεύγει σε δημαγωγικά πυροτεχνήματα και απλοϊκές... τρακατρούκες. Η συνετή πολιτική Μητσοτάκη θεραπεύει και καταργεί όλες εκείνες τις επικίνδυνες ή αφελείς αριστερόστροφες αγκυλώσεις του Σύριζα. Όπως, π.χ. τον εναγκαλισμό των μπαχαλάκηδων, τις παράνομες και αυθαίρετες καταλήψεις κτηρίων, τον «ευνουχισμό» της Αστυνομίας, το άσυλο της ελευθεριότητος των ΑΕΙ, τον διωγμό της... αριστείας και όλα όσα κατέστησαν την Ελλάδα κράτος μη κανονικό. Έτσι, το μόνο που απομένει στην πολιτική φαρέτρα της μικρόνοης αριστεράς είναι ένα στείρο και μονότονο «Όχι» σε κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία και επιλογή. Οπότε, συμμαχώντας με τον διάβολο, είναι απολύτως εξηγήσιμος ο... φλογερός έρως της με τον νυν Πρόεδρο κ. Παυλόπουλο, έστω κι αν αυτός -αναντάμ, παπαντάμ- αποτελεί στέλεχος της παραδοσιακής δεξιάς. Εν προκειμένω, της αρκεί πως δεν αποτελεί επιλογή του Μητσοτάκη! Εφ’ ω και στην αγέλη Σύριζα, «Προκόπη» λέν και στάζει μέλι... «ο στόμας τους», γεμάτος λατρεία, (η έκφραση... λαϊκιά,  «α πούμε»!). Και τον προτείνουν γιά να πάνε κόντρα στον Μητσοτάκη!

   Ένας ακόμη αριστερός καραγκιοζηδισμός που αλλάζει μιά καθιερωμένη -ανοήτως λόγω ανενεργείας του θεσμού- ισορροπία στα ανώτατα αξιώματα. (Δεξιός πρωθυπουργός, αριστερός πρόεδρος, και αντιστρόφως).

   Έχω την πεποίθηση πως ο Μητσοτάκης  -πάντα ρηξικέλευθος και συνεπής προς την προηγούμενη επιλογή του-  δεν θα υποδείξει γιά Πρόεδρο τον κ. Παυλόπουλο, αλλά πρόσωπο κεντροαριστεράς προελεύσεως. Ο σφοδρός συριζαρέικος έρως τον «κατέκαυσε». Ίδωμεν! 

   Προσωπικά, η επιλογή της κ. Αρβελέρ-Γλύκατζη θα με ικανοποιούσε πλήρως.