"Εδώ καράβια χάνονται και το... "λιλί" χτενίζεται"!

 

Ο Ρίνγκο Σταρ της Τούμπας, που απειλεί να φέρει την Ελλάδα... τούμπα!

   Με την εδαφική ακεραιότητα της  χώρας να απειλείται σοβαρά από τον Τούρκο και την τρισχιλιόχρονη  ιστορία, κουλτούρα, πολιτισμό και εθνική ομοιογένεια  να απειλούνται από τις επελαύνουσες ορδές των ποικιλόμορφων, ποικιλόδοξων και ποικιλόχρωμων βαρβάρων λαθρομεταναστών της παγκόσμιας πανσπερμίας, ο ντόπιος κατιμάς -κατάλληλα διεγερμένος και υποδαυλισμένος- από την απάτριδα διεθνιστική συριζαρέικη αριστερίλα, περί άλλα τυρβάζει.

   Βυσσοδομώντας, ραδιουργώντας, διαστρεβλώνοντας, παραπληροφορώντας  και τυρβάζοντας μόνο για την επάνοδο στην γλυκιά εξουσία,  σπεκουλάρει και προσπαθεί, διαιρώντας την ελληνική κοινωνία,  να κατεδαφίσει ό,τι απέμεινε όρθιο στον τόπο. Στοχεύοντας στην οικονομική εξαθλίωση -προς άγραν εκλογικής πελατείας-  αδιαφορεί για τη γενικότερη ζημιά που προκαλεί, η οποία -επί του παρόντος- παραμένει αόρατη από το αφιονισμένο και υπνωτισμένο  κοινό, που φανατίζεται από  τις κλωτσιές ενός Βιερίνια και ενός ... Γιουσέφ Ελ Αραμπί ! Ή με τα κουμπούρια του «καμπόυ» Σαββίδη -που τόσα χρόνια εδώ δεν έμαθε γρι ελληνικά-  και τα καράβια του Μαρινάκη, ιδιοκτήτου και της... Νότιγχαμ Φόρεστ. Και όλοι οι εγχώριοι... Φόρεστ Γκαμπ, «τσιμπάν» σαν χάνοι,... «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», προσπερνούν  τα σπουδαία και  σεληνιάζονται  με το σύγχρονο αφιόνι της ανεγκέφαλης πλέμπας, το ποδόσφαιρο!

   Οπότε... «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι», αλλά και... «ωραίοι ως Έλληνες», βαδίζουμε ολοταχώς προς τον δικό μας Καιάδα και το δικό μας Ζάλογγο. Και αυτό, παρά το ό,τι ζήτημα είναι αν το ελληνικό ποδοσφαιρικό... προσωπικό των ομάδων μας φθάνει στο 20% του συνόλου!!!

   Επειδή  ακροθιγώς εγγίζω τη γενιά του έπους του ’40, ελπίζω και εύχομαι να μην χρειαστεί αντίστοιχο γεγονός με το ΟΧΙ του τότε, ώστε να συνεγείρει και ενώσει πάλι τους Έλληνες και να πάψουν τα διάφορα αμούστακα, (αλλά με πλούσια γενειάδα!), παλληκαράκια της φακής και τα  τσακλοκούδουνα κοριτσόπουλα των καναλιών να μας γεμίζουν με ανούσιες σαχλαμάρες.

Βυζαντινολογώντας, ομφαλοσκοπώντας, κρίνοντας και... κατακρίνοντας  ανοήτως τον... Μητσοτάκη και ρίχνοντας άφθονο νερό στον άθλιο μύλο των απάτριδων ολετήρων του Σύριζα.

   Και κλείνω, επισυνάπτοντας  την σχετική ηλεκτρονική επιστολή που απέστειλα σε φίλο δημοσιογράφο πρωινής ραδιοφωνικής εκπομπής, την οποία ανέγνωσε στο μικρόφωνο... αυτολεξί.

   «Φίλε Χ..., καλημέρα.

   Απορώ γιατί τσιμπάς τόσο εύκολα.

   Αν γνώριζες καλά την αριστερή κουτοπονηριά, θα έβλεπες καθαρότερα το τελευταίο γεγονός αριστερής καπηλείας των ποδοσφαιρικών ανοησιών.

   Η φύση του θέματος, βούτυρο στο ψωμί της. Λαϊκό το θέμα με κατ΄ευθείαν στόχευση στο θυμικό του πιό υπανάπτυκτου, φανατισμένου και παράλογου τμήματος του ελληνικού λαού.

   Έτσι, έχουν χωρίσει σε δύο τμήματα την αριστερή προπαγάνδα τους και -τάχα αγανακτισμένοι- βάλλουν, ο ένας απ' τη μιά και ό άλλος απ' την άλλη. Η φραστική μαεστρία, εντέχνως κατευθυνόμενη και υπερτονισμένη με δραματικές... "τσόντες" περί... μεταναστεύσεως των... "αγανακτισμένων" τέως οπαδών της ΝΔ και του Μητσοτάκη, προσωπικώς, (προς το παρόν η Μαρέβα εκτός), κάνουν την τρίχα... τριχιά!

   Μην τσιμπάς.

Φιλικά

Αλέξ. Παπαδημητρόπουλος»

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του... Σύριζα!

    Είναι πολύ πρόσφατο γιά να ξεχαστεί.  Όποιος  συμπολίτης διαθέτει νου, αξιοπρέπεια και κοινωνική ταξική συνείδηση. Όποιος πιστεύει πως υπάρχει διαφορά μεταξύ ελευθερίας και ελευθεριότητος. Όποιος  αναγνωρίζει την  κοινωνική κατάταξη και την ευγενική και κοπιώδη προσπάθεια προς ανέλιξη. Όποιος υποστηρίζει τον σεβασμό  της ιεραρχίας, της  τάξεως, της ευπρέπειας, της πειθαρχίας και της  τήρησης του Νόμου.  Με λίγα λόγια όποιος διαθέτει τσίπα και φιλότιμο, θα έχει συνειδητοποιήσει ήδη το κακό που έκανε η ολιγόχρονη ανάρρηση της τσιπραίικης λαίλαπος στην εξουσία. Γιατί απελευθέρωσε την κακογουστιά στην εμφάνιση, (Σία-μερινός, Καββαδία-κόμμωση με φουρκέτα στην πρίζα, Μπαρουφάκης νάρκισσος, κ.λπ.), το θράσος της  αμορφωσιάς  και καραβλαχιάς, (Τσίπρας αυτοπροσώπως), την  αναρχική αναίδεια κι ασυδοσία από άμβωνος, (Κατρουλής με το σκουλαρικάκι) και από την ατιμώρητη δράση στους δρόμους, (ρουβίκονες και σία).

   Έτσι, με το άνοιγμα του ασκού  ενός  σύγχρονου, δύσμορφου και κομπλεξικού Αιόλου και την απελευθέρωση όλων των κακών, απωθημένων και συμπλεγματικών συμπεριφορών που είχε αυτός φυλακισμένα εκεί, και που με κομπασμό και αφροσύνη  επαίρεται κι όλας γι΄αυτό  το αμετροεπές αριστερολόι,  οι αθλιότητες σαν αυτές που εμφανίζονται στο συνημμένο βίντεο,  δεν θα πρέπει να ξενίζουν κανένα!  Δυστυχώς, οι επόμενες γενιές θα θερίσουν αυτά που άκριτα, βιαστικά και επιπόλαια κάποιοι πρόγονοί τους έσπειραν, καθώς  οι γλυκαμένοι με την ηδονή της εξουσίας κατεδαφιστές του παντός, τώρα με τη στέρηση που τους έχει δημιουργηθεί  θα ξεσαλώσουν με ρυθμό κρεσσέντο, καπηλευόμενοι τα πάντα, προκειμένου να επανέλθουν. Να μου το θυμηθείτε!

Ο Τσίπρας στον ρόλο: «Ο καλός ποιμήν».

Γιά γέλια και γιά κλάματα.

 

-Ο θείος Αλέξης στα μικρά παιδιά!

   Όποιος ακούει εσχάτως τον Τσίπρα να παραδοξολογεί, καθώς συμβουλεύει να παγώσουν συμφωνίες που ο ίδιος, πρόσφατα, υπέγραψε με τον φίλο του τον Τραμπ, και να κάνει το κορόιδο σε διατάγματα, π.χ, γιά τα κολέγια που ο ίδιος ψήφισε, αιφνιδιάζεται και απορεί. Και αν είναι κι έξυπνος καταλαβαίνει.

   Όμως, ανεξάρτητα από τί παπαρδέλες ξεφουρνίζει ο φαύλος αριστερός πολιτικάντης, γιά να ξεγελάσει πάλι το ανεγκέφαλο ακροατήριό του, εκείνο που -όντως- εντυπωσιάζει είναι το  «new look» ύφος του, που σίγουρα θα κάνει τον Μητσικώστα, (αλήθεια, πού χάθηκε αυτός), να σκάει από ζήλεια. Αφού μας χόρτασε με αργόσυρτες και κουρασμένες μιμήσεις του αλήστου μνήμης «Αντρέα», τώρα το γύρισε στο γλυκανάλατο ρόλο του καλοκάγαθου και στοργικού πατέρα που νουθετεί με αγάπη, ανοχή και υπομονή, τα άτακτα παιδάκια, (τον μικρό Κούλη και την τσαχπίνα Μαρέβα). Κάτι που εκνευρίζει με την κουτοπονηριά, την μπαγαποντιά  και την κακογουστιά που εκπέμπει η νέα του «κωλοτούμπα».

   Αλλά από την άλλη, ενθαρρύνει, εγκολπώνεται κι ενορχηστρώνει κάθε θορυβώδη διαδήλωση που -για ψύλλου πήδημα-  αναστατώνει την Αθήνα και υποστηρίζει κάθε παραβατική ενέργεια των πάσης φύσεως μπαχαλάκηδων και ρουβίκονων, οι οποίοι, πλην των γνωστών δράσεων -καταλήψεις, ληστείες ΑΤΜ, μπουκαρίσματα σε γραφεία, επιθέσεις κατά αστυνομικών- τώρα εμπλούτισαν το εγκληματικό τους ρεπερτόριο με εμπρησμούς αυτοκινήτων.

   Τώρα, όποιος καλόπιστος πολίτης απέμεινε να πιστεύει, αιθεροβατώντας αμετανόητα, πως μπορεί να περπατήσει η, μέσω απλής αναλογικής, διακυβέρνηση της χώρας με τον «τουρνικέ» ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητικό συνέταιρο, ξεπερνά σε αφέλεια εκείνες τις αγαθιάρικες μυτιληνιές γιαγιάδες που περίμεναν και... Νόμπελ Ειρήνης,  βάζοντας στον κόρφο του τα φίδια που κατέκλυσαν στην συνέχεια τα νησιά μας  και δαγκώνουν συνεχώς και αδιακρίτως.

Αριστερές... αυτοαποκαλύψεις.

 Μιά χώρα στο τάβλι της αριστεράς και του Σύριζα!

-Αυτές είναι οι απόψεις μας. Αν δεν σας αρέσουν... έχουμε κι άλλες!

  Ανέκαθεν πίστευα πως η αριστερά κινείται μεταξύ ουτοπίας, αυταπάτης και παράνοιας. Σε όποιο σκαλί της κλίμακος κι αν την κατατάξει η επιείκεια, η κατανόηση, ή η αυστηρότητα μιάς κρίσεως, η κοινωνική επικινδυνότητά της είναι δεδομένη και καταφανής. Και γιά την απόδειξη δεν χρειάζεται έξωθι προσπάθεια, μπορούν να την καταδείξουν  και... μόνοι τους! Ήδη, σε παγκόσμιο επίπεδο είναι σαν την... λέπρα και την πανούκλα. Εξαλείφεται, απομυθοποιημένη, από παντού, πλην... Ελλάδος!

   Ξεπερνώ τις γελοιότητες του καραγκιόζη νάρκισου, που έκλεισε τις Τράπεζες και με την εξάμηνη θητεία του στο τιμόνι της ελληνικής Οικονομίας και τους παλαβούς τυχοδιωκτικούς αυτοσχεδιασμούς του, έκανε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, κατά σειράν: Να αιφνιδιαστούν, να εκπλαγούν, να απορήσουν, να θυμώσουν, να... ξεραθούν στα γέλια(!). Τώρα, προχωρώ ασχολούμενος με τους -δήθεν- σοβαρούς. Εννοείται πως ένα εντελώς αμόρφωτο και άξεστο νεαρό άτομο -μονόφθαλμο μεταξύ τυφλών, αναφέρομαι στον αρχηγό τους, που η μέθη της περιστασιακής εξουσίας του αποτέλειωσε την κούφια αλαζονεία- επ’ ουδενί συμπεριλαμβάνεται σε δαύτους.

   Μέχρι τώρα, ο πολύς σύντροφος  Δραγασάκης -αποτυχών διεκδικητής της Γενικής Γραμματείας του ΚΚΕ - (έχασε το αξίωμα από την συντρόφισσα Παπαρρήγα) και όντας αντιπρόεδρος του Σύριζα, εθεωρείτο σοβαρός, χωρίς ποτέ να ξεγελάσει όλους όσοι ξέρουν (παρελθόν), βλέπουν, (παρόν), και προβλέπουν, (μέλλον). Αμάχητη απόδειξη -και δικαίωση της γνώμης  της στήλης- οι τελευταίες απόψεις του, σχετικά με το λαχείο που τους έτυχε. Δηλαδή να κυβερνήσουν την χώρα.

   Ενώ το... «αφεντικό» του, ψάχνοντας γιά ελαφρυντικά της αλλοπρόσαλλης αριστερής διακυβέρνησης, καταφεύγει στο ελαφρυντικό της... αυταπάτης -λες κι αυτό εξιλεώνει την ανικανότητα των ατόμων και τις ξεπερασμένες αγκυλώσεις της αριστερής ιδεολογίας- γιά το πρώτο αρκεί ένα όνομα: Καρανίκας και γιά το δεύτερο η θεωρία της εξισώσεως των θρανίων και ο χαρακτηρισμός της αριστείας ως... ρετσινιά!!!

   Ακούστε τώρα τί είπε ο σύγχρονος Δον Κιχώτης της ελληνικής πολιτικής σκηνής και κρίνετε! Δεν θεωρεί αντίδραση στην αυταπάτη τους αλαμπουρνέζικους χειρισμούς του τότε Σύριζα, αλλά συνειδητό και θεμιτό... πειραματισμό ! Στη λογική -περίπου- του αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις. Και μάλιστα -προς επίρρωση του αληθούς της απόψεως- επικαλείται αντίστοιχο πείραμα του... Λένιν!

   Όλοι αυτοί οι αρτηριοσκληρωτικοί πανύβλακες που αυτοαποκαλούνται... «προοδευτικοί» και εφαρμόζουν μεθόδους που πρωτοεμφανίστηκαν έναν αιώνα πριν, το μόνο που χρειάζονται είναι μία καλή ψυχιατρική εξέταση με τα ανάλογα επακόλουθα! 

    Όμως αυτοί δεν φταίνε, τη δουλειά τους κάνουν. Την προπαγάνδα τους και το... ψωμάκι τους, συσπειρώνοντας όλον τον κατιμά του ελληνικού λαού. Την πραγματική ζημιά την κάνουν οι αφελείς που τους ακολουθούν.