Αφιλοτιμία. Το μέγα ηθικό πλεονέκτημα της κυβερνώσας αριστεράς.

... και το αγλάισμά της καδραρισμένο!

Διαθέτουν ευαίσθητο δέρμα... ελέφαντα. Καμαρώστε τους!

  

  Σε όλους όσοι επισημαίνουν αντίφαση στον τίτλο -και όχι μόνον σ' αυτούς- οφείλω εξήγηση. Τόσο τα ουσιαστικά, ("αφιλοτιμία", "πλεονέκτημα"), όσο και το επίθετο ("ηθικό"), εκφράζουν έννοιες-μεγέθη επιδεχόμενα χαρακτηρισμό, διαβάθμιση και επιμέτρηση. Η "αφιλοτιμία", π.χ. προέρχεται από τη λέξη "φιλοτιμία", γνωστή και ως φιλότιμο. Εμείς οι Έλληνες βαυκαλιζόμαστε πως είμαστε ο μόνος λαός στον κόσμο που το μονοπωλούμε. Πιθανώς ναι, αλλά μόνο ως λέξη και όχι σαν έννοια και κατάσταση. Ξέρω πολλούς ξένους που διαθέτουν πολύ περισότερο φιλότιμο από πολλούς συμπατριώτες μας. 

   Αν θεωρήσουμε μία γραμμική κλίμακα, με μηδέν ένα ουδέτερο και αδιάφορο άτομο, κάθε άνθρωπος που διαθέτει αυτοσεβασμό, αίσθηση καθήκοντος, αίσθηση δικαίου και διάθεση προσφοράς σε βαθμό αυτοθυσίας, όλα αυτά -και κάποια άλλα που γιά οικονομία παραλείπω- λέμε πως είναι φιλότιμος και κατατάσσεται στην πάνω πλευρά της κλίμακος, με βαθμό επιδόσεως ανάλογο με το μέγεθος και το βάθος των προαναφερθεισών ιδιοτήτων. Αν τώρα  κάποιος διαθέτει τα εντελώς αντίθετα χαρακτηριστικά, κατατάσσεται στην κάτω με ανάλογο βαθμό... αφιλοτιμίας. Αντίστοιχα, το "ηθικό" εκφράζει μία γκάμα συμπεριφοράς, η οποία εκτείνεται από το "άμεμπτο" -σημείο υψίστης τελειότητος- μέχρι το "αχρείο", που εκφράζει το άκρον άωτον της ανηθικότητος, (α=έλλειψη και ηθική), ή αμοραλισμού, όπως συνηθίζεται να λέγεται η παντελής έλλειψη ηθικού έρματος. Τέλος, το "πλεονέκτημα", με την αντίστοιχη κλίμακα μέτρησης, αρχίζει από το απλό ατάλαντο άτομο και, προς τα πάνω, φθάνει στον προικισμένο -με ένα ή πολλά ταλέντα- μέχρι τον απόλυτα χαρισματικό. Ενώ προς τα κάτω, συνεχίζει μέ τους έχοντες ελαττώματα, τα λεγόμενα "μειονεκτήματα", και καταλήγει στην απόλυτη αχρηστία, (σωματική, ψυχική, πνευματική). Εδώ είναι εμφανής η γκάμα από το + ( "πλεον-έκτημα"), έως το - ("μειον-έκτημα").

   Συνεπώς, και με βάση την πλατειά έννοια του όρου, μπορούμε να φανταστούμε τις τρείς, εν θέματι, λέξεις, (αφιλοτιμία, ηθικό, πλεονέκτημα) να λειτουργούν ως εκκρεμή που καλύπτουν όλη την γκάμα ιδιότητος. Από τον άκρως θετικό χαρακτηρισμό, μέχρι τον άκρως αρνητικό.

   Στο συριζαρέικο προκείμενο, η "αφιλοτιμία" οριοθετεί το ναδίρ αυτής της ωραίας ιδιότητος που λέμε φιλότιμο. Το αχρείο, διαβαθμίζει τον πάτο της έννοιας "ηθικό" στο "ηθικόμετρο" και ως "πλεονέκτημα", ό,τι χειρότερο ιδίωμα μπορεί να χαρακτηρίσει η αντιστροφή του προσήμου, (από + σε - ), γιά τον εσμό που μας κυβερνά.

  Βάσει των ανωτέρω, η συμπεριφορά της κ. Αντωνοπούλου είναι, αναμενόμενη, εξηγήσιμη και απολύτως συμβατή με τα προαναφερθέντα.

  ΥΓ. Τελευταία στιγμή μαθαίνω την, ουσιαστικά, αποπομπή του ζεύγους, με την κυρία να ψεύδεται και διαψεύδεται μέχρι τέλους. Απολύτως συμβατή συμπεριφορά με τα ανωτέρω περιγραφόμενα. Το μόνο θετικό που προσέφεραν, όλα αυτά τα χρόνια, στην παράταξή τους, είναι η πρόφαση γιά ανασχηματισμό. Ως γνωστόν, η αριστερά δεν αστοχεί, δεν αποτυγχάνει, δεν παραιτείται. Αποπέμπεται διά του... ανασχηματισμού. Ήταν δίκιο, έγινε πράξη!
   Η οπερέτα συνεχίζεται με νέα επεισόδια. Ετοιμαστείτε.