Προσωπικές σκέψεις. Πολιτικά επίκαιρες και σφαιρικές.

Τέλος του ματς, ή παράταση;

    Αρχίζω από μία διαπίστωση. Ο Τσίπρας έχει πλήρη επίγνωση της κυβερνητικής αποτυχίας του, ίσως και του φυλλορροήματος των ιδεοληψιών του -θα τα αλλάξω όλα, θα αλλάξω την Ευρώπη, θα σκίσω μνημόνια, θα σκίσω χασέδες- και όντας φιλόδοξο άτομο έχει περιορίσει τις επιδιώξεις του στην διατήρηση της εξουσίας. Κατ’ αρχήν βραχυπρόθεσμα και μετά... βλέπουμε. Και γιά τον σκοπό αυτό έχει επιστρατεύσει όλη τη διαβολικότητα που διαθέτει το επιτελείο του και ενεργεί αδίστακτα, χωρίς να ενημερώνει κανένα, πλήν του κλειστού του περιβάλλοντος.

   Γύρω μας υπάρχουν γείτονες με διαφορετικά προβλήματα, διαφορετικούς στόχους και διαφορετικές βλέψεις. Και πέραν απ’ αυτά, υπάρχουν και ζητήματα υψηλής γεωστρατηγικής πολιτικής και γενικότερου ενδιαφέροντος. (Π.χ. αγωγοί, επιρροές ΗΠΑ και Ρωσίας, κ.λπ.). Ενώ στις πλάτες μας υπάρχει ένα βαρύτατο δημόσιο χρέος, η εξυπηρέτηση του οποίου δεν επιτρέπει στην Εθνική Οικονομία να ορθοποδήσει και στον λαό να αναπνεύσει.

   Συνεπώς, και κατά την προσωπική μου άποψη, την οποία ακούω σιγά-σιγά να κυκλοφορεί ευρύτερα, ο Τσίπρας έχει δώσει γη και ύδωρ σε όσους μπορούν να μας ελαφρώσουν το χρέος. Άλλωστε -και αυτό επιτείνει τις υποψίες μου- από αρκετού χρόνου δεν βγάζει άχνα σχετικά.

   Σήμερα η στρατηγική των ΗΠΑ στην Νοτιανατολική Ευρώπη επικεντρώνεται στην θωράκιση των Βαλκανίων από τη ρωσική διείσδυση και την μεταφορά ρωσικών καυσίμων, με αντίστοιχους αγωγούς, στην Δυτ. Ευρώπη. Στον προστατευτική αλυσίδα που επιδιώκουν να στήσουν εδώ οι ΗΠΑ, βασικοί κρίκοι είναι η Αλβανία, τα Σκόπια, εμείς και η Βουλγαρία. Από όλες αυτές της χώρες, μόνη προς προσεταιρισμό είναι τα Σκόπια, που με την ένταξή τους σε ΝΑΤΟ και ΕΕ και τη σύνδεσή τους στο αμερικανικό άρμα εξασφαλίζουν ύπαρξη και ακεραιότητα. Η Αλβανία είναι εύκολη και ήδη δρομολογημένη, με λίγες ψιλοδιαφορές με την Ελλάδα που μπορούν να διευθετηθούν, (Τσαμουριά), η Βουλγαρία το ίδιο και μένουν μόνο τα Σκόπια με το μεγάλο αγκάθι του σφετερισμού ονόματος, συμβόλων, Συντάγματος και αλυτρωτικών διεκδικήσεων από την Ελλάδα.

   Με δεδομένη την επικράτηση διεθνώς -κακά τα ψέματα- του όρου «Μακεδονία», τα πονηρά και απαλλαγμένα εθνικών... «προκαταλήψεων» αριστερά μυαλά Μαξίμου και «Κουμουντούρου», στη λογική «τί είχαμε, τί χάσαμε», έχουν ήδη παραχωρήσει στους Σκοπιανούς όλα όσα εκείνοι χρειάζονται για να καθιερώσουν την κλεμμένη εθνική τους ταυτότητα, ανοίγοντας -ταυτόχρονα- διάπλατα την πόρτα εισόδου σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Ενστερνιζόμενοι πλήρως αυτό που είχε πει, κάποτε ο Κ. Μητσοτάκης, (Σε δέκα χρόνια ποιός... θα θυμάται), υποτιμούν τα εθνικά αντανακλαστικά του ελληνικού λαού και υπερτιμούν τις καταφερτζήδικες μπαγαμποντιές του Τσίπρα θεωρώντας πως μιά γενναία περικοπή του χρέους αποτελεί σοβαρότατο αντίβαρο, ικανό να αλλάξει το κλίμα στην κοινή γνώμη.

   Μη έχοντας καμμία εμπιστοσύνη στην κρίση της ολότητας του λαού, καθ’ όσον ξεγελάστηκε κατ’ επανάληψη, αυτό το ποντάρισμα, μπορεί και να του βγει! Και εκεί, πιστεύω, ποντάρει. Μόνο αντίβαρο στις αντεθνικές επιδιώξεις των συριζαρέων, μιά μεγάλη συγκέντρωση την Κυριακή. Θα γίνει; Ίδωμεν.