Όταν τη χώρα την κυβερνούν τσακλοκούδουνα και καρακατσουλιά!

Νοικοκυρές σε απόγνωση!

   Θλίψη, μελαγχολία, αηδία και, στο βάθος, φόβος. Η έκταση, η σκοπιμότητα, το ύφος και το προφίλ των κυβερνητικών στελεχών -ιδέ και άκου στο συνημμένο βίντεο το αγλάισμα του σημερινού κοινοβουλίου- και των χειρισμών τους στο σύνολο, δείχνουν το ποιόν και το μέγεθος της σήψης, του αμοραλισμού, της διαφθοράς και της απόλυτης διαχειριστικής ανικανότητος, που ενδημεί σε εκείνον τον πολιτικό χώρο, (σε συνδυασμό με την επιχειρηματολογία και την ιδεολογική του μονολιθικότητα). Ο χώρος αυτός γιά τρία τέταρτα του αιώνος βρισκόταν στο περιθώριο, πληρώνοντας δίκαιο τίμημα εγκληματικής ανταρσίας, πολυαίμακτου δράσεως  και αντεθνικής, διεθνιστικής ιδεολογίας. Και όλα αυτά άνευ νοήματος, λόγω της συμπεφωνημένης μεταπολεμικής διανομής του Κόσμου από τους Μεγάλους Συμμάχους σε σφαίρες επιρροής. 

    Σήμερα, διαπιστώνουμε -απορημένοι και έντρομοι- πως ήρθε στην επιφάνεια ένας εσμός απίθανων, ανίκανων  και άσχετων τύπων, οι οποίοι κουβαλούν, μαζί με την αμορφωσιά και την ασχετοσύνη, μιά χρόνια συμπιεσμένη και συμπυκνωμένη συμπλεγματική και ρεβανσιστική μανία ηττημένων, κόντρα στη μεγαλοθυμία, λήθη και άφεση των νικητών. 
   Καταλαμβάνοντας αλεξιπτωτιστικά την εξουσία -εξαπατώντας και παραπλανώντας ολόκληρο λαό, με ψεύδη, ουτοπίες και γνωστές λαϊκίστικες και δημαγωγικές συμπεριφορές- πρώτη και κυρίαρχη επιδίωξή τους η διατήρηση και μονιμοποίηση στο τιμόνι, όχι με μορφή διακυβέρνησης αλλά απολυταρχικής εξουσίας, γεγονός που και οι ίδιοι ομολογούν με ανερυθρίαστη αφέλεια και ιταμότητα. Στο σημείο αυτό αξίζει να διασαφηνιστούν τά όρια και η έννοια των δύο όρων. Με απλά λόγια, διακυβέρνηση είναι η διαχείριση της εξουσίας και ουχί η κατοχή της σε μόνιμη βάση. Στα δημοκρατικά πολιτεύματα η εξουσία αλλάζει χέρια κατά τη βούληση του λαού, μέσω έντιμων και ανόθευτων εκλογών, σε τακτά χρονικά διαστήματα. Π.χ. Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ, Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία, Συντηρητικοί και Εργατικοί στην Βρετανία, κ.ο.κ. "Εξουσία" λογίζεται η συστηματική, απολυταρχική και μόνιμη διακυβέρνηση από τον ίδιο φορέα, πρόσωπο ή κόμμα. Χωρίς αντιπολίτευση, χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς αντίρρηση και με μόνη αλήθεια, την "αλήθεια" της ηγετικής νομενκλατούρας, ή του "καθεστώτος", όπως χαρακτηριστικά λέγεται, από το ρήμα "καθίστημι". Η "αλήθεια" αυτή διαλαλείται διά των φερεφώνων του καθεστώτος, με την υποχρέωση των πολιτών να γίνεται πιστευτή και απόλυτα αποδεκτή. Π.χ. Κούβα, Βενεζουέλα, Β. Κορέα. Η "εξουσία" του καθεστώτος επιβάλλεται -αν χρειαστεί και με τη βία- και όποιος ενοχλητικός "αντιφρονών¨ τολμήσει να αμφισβητήσει την αυθεντία της ηγεσίας -κατά σειρά- συκοφαντείται, λοιδορείται, περιθωριοποιείται, φυλακίζεται ή, συνηθέστατα,... εξαερώνεται. 
   Ήδη -προφανώς και πρωτοφανώς- αρχίζει να λειτουργεί κι εδώ ο σχετικός μηχανισμός, με το πρώτο στάδιο αυτής της τερατώδους, αντιδημοκρατικής και απάνθρωπης μεθόδευσης να γίνεται εμφανές και ορατό διά γυμνού οφθαλμού και ακατοίκητου... εγκεφάλου. Όμως, και παρά ταύτα, με το μεγαλύτερο τμήμα του λαού να... καθεύδει με την χαριτωμένη αμεριμνησία των μωρών παρθένων του Ευαγγελίου. Το "Novartisgate", μεδοδευμένο αφελώς και προχείρως  εκτελεσμένο, κατά το μέγεθος της ευφυίας των εμπνευστών του, στοχεύει στην περιθωριοποίηση, επιλεγμένα, των πλέον άσποδων εχθρών και λοιπόν ενοχλητικών αντιπάλων της κυβέρνησης.
   Εν προκειμένω, διάλεξαν ένα πραγματικό καρκίνωμα-σκάνδαλο της παγκόσμιας Υγείας και λειτουργώντας ως... συμμορία των "Ντάλτον", έβαλαν τον... "Άβερελ" αυτής να στήσει μιά συνωμοσία κατά -συλλήβδην- ολόκληρου πακέτου πολιτικών αντιπάλων. Η σπουδή, τα πρόσωπα και ο αφελής τρόπος ύφανσης της μηχανορραφίας δεν τους πολυαπασχολεί. Ούτε νοιάζεται να καταδικάσει τους σπιλωμένους. Τους αρκεί να πλανάται η κατηγορία γιά όσον χρόνο θεωρούν σκόπιμο, ώστε να μπορούν να υποδύονται τους κατήγορους. Εκείνοι οι μπετοναρισμένοι χάνοι που πρέπει να το χάψουν, θα το κάνουν ευχάριστα. Άρα η δουλειά γίνεται! Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.