"Μιά Αμερικανίδα στην Αθήνα".

- Να μην πάρω επιδότηση ενοικίου και να μένω στο δρόμο; Πριτς!

   Η κυρία Ράνια Αντωνοπούλου, αν δεν την έχετε προσέξει -προσωπικά καθόλου- αποτελεί μία χαρακτηριστική και τυπική περίπτωση αριστερής κυρίας. Είναι κομψή, διακριτική, αφανής και χαμηλών τόνων. Αρκεί να αναφερθεί -προς επίρρωση της εξαίρετης σεμνότητος που την διακρίνει- πως ενώ ανέλαβε υπουργικά καθήκοντα από της 25^ης Ιανουαρίου του 2015 και τα διατηρεί μέχρι σήμερα, η παρουσία της στην διακυβέρνηση της χώρας, υπήρξε απαρατήρητη, αιθέρια, ανεπαίσθητη και πλήρης όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που συνθέτουν το... μέγα «ηθικόν πλεονέκτημα της αριστεράς»! Κάπως σαν την υγρασία στις ντουλάπες! Και από πλευράς αποτελέσματος: αδράνεια, ανικανότητα, χαραμοφαγία και ανυπολόγιστη εθνική ζημιά! 

   Συνεπής προς την «ιδεολογία» της, πολέμησε σκληρά στην Αμερική, γιά την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Διακρίθηκε σ’ έναν  αγώνα που διεξήγαγε τόσο νικηφόρα, ώστε πέτυχε την απόλυτη... αντιστροφή! Έτσι δημιούργησε στην απεχθή, γι’ αυτήν, κοιτίδα του καπιταλισμού, μία τρανταχτή  -αλλά  απαράδεκτη γιά έναν συνεπή και έντιμο αριστερό- περιουσία. Μαζί με τον επίσης άχρουν, άοσμον, άγευστον και ανύπαρκτον πολιτικά σύντροφό της -σκληρόν κομμουνιστή και δαύτονε-  στρογγυλοκάθονται επί χρόνια στις υπουργικές τους καρέκλες, αμειβόμενοι αδρά γιά την ασημαντότητα και την μηδενική προσφορά έργου, στη χώρα. Χαρακτηριστικό του ποιού και της επιστημονικής αξιολογότητος του ζεύγους, η σταθερή προσήλωσή τους στην... δραχμή! Προφανώς γιατί σε περίπτωση επανόδου της, η τεράστια -σε δολλάρια-  περιουσία τους θα μετατραπεί εδώ, ακαριαία, σε κολοσσιαία. Αρκεί να ξεγελαστούμε και διαπράξουμε κι αυτή την κουτουράδα, μετά το ανέβασμα του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία!

   Εσχάτως και με το παιχνίδι να χοντραίνει επικίνδυνα, βγήκε στα φόρα το μοναδικό, ίσως, επίτευγμα της ζάπλουτης αριστερής κυρίας στον υπουργικό θώκο. Καταδέχτηκε να ζητήσει -και έλαβε- υπογράφοντας η ίδια τη σχετική απόφαση(!), την καταβολή μηνιαίου επιδόματος... ενοικίου, ύψους 1000 ψωροευρώ. Μάλιστα και  με ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΧΥ, από αναλήψεως των υπουργικών της καθηκόντων. Δηλαδή τσέπωσε πάνω από 30.000 ευρώ, γιά διαμέρισμα στο αριστεροκρατούμενο... Κολωνάκι, με το κοντέρ να τρέχει με... χίλια το μήνα!

   Η στήλη όμως διαφωνεί, πέρα για πέρα, με τον θόρυβο που άδικα σηκώθηκε κατά της αξιοπρεπέστατης κυρίας, ιδίως από εκείνους που είδαν να τους κόβονται ΕΚΑΣ, σύνταξη, μισθός και πάσης φύσεως επιδόματα. Η κυρία με τον σύντροφό της -το πλουσιότερο  κυβερνητικό ζευγάρι- διαθέτοντας πολυτελές διαμέρισμα στην Ν. Υόρκη, εξοχικό ανάκτορο στην Σύρο και λεφτά με ουρά, εγκατέλειψε τον αμερικανικό χλιδάτο τρόπο ζωής και ήρθε να προσφέρει αφιλοκερδώς -τουλάχιστον σχεδόν, τέλος πάντων- στον τόπο που τους γέννησε. Επιδεικνύοντας ολιγάρκεια, αυτοθυσία και πραγματικό σοσιαλιστικό ήθος στο θέμα της κατοικίας, χαρακτηριστικά αντάξιο του αναμφισβήτητου «αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος»! Και αυτό γιά τους εξής αληθείς και αντικειμενικούς λόγους:

   α)  Θα μπορούσε -κατά τα αμερικανικά πρότυπα μεγιστάνων- να αναζητήσει πολυτελή έπαυλη στην Εκάλη. Με κλειστή, θερμαινόμενη, πισίνα, ζακούζι, σάουνα, γυμναστήριο, γήπεδο τένις, γκαράζ, πολυπληθές υπηρετικό προσωπικό και διάφορα τέτοια αξεσουάρ. Δεν το έκανε όμως και μπράβο της! Αντί όλων αυτών, προτίμησε ένα απλό ταπεινό διαμέρισμα στο... Κολωνάκι. Πιθανότατα, συμμετέχουσα στην γενική λιτότητα. Εύγε της!

   β) Θα μπορούσε να απαιτήσει την καταβολή αποζημιώσεως ΜΗ ιδιοκατοίκησης του διαμερίσματος της Ν. Υόρκης και της φθοράς που προκαλεί η αχρησία του. Δεν το έκανε. Πάλι εύγε της!

   γ) Θα μπορούσε, επίσης και γιατί όχι, να απαιτήσει τα έξοδα συντήρησης του ανακτόρου της στη Σύρο, μαζί με τα έξοδα μετάβασης κατά τα Σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις εθνικές εορτές. Αυτό το αρνήθηκε διαρρήδην. Ξανά-μανά εύγε της!

   Τελικά, τοιαύτα εγκρατή και ολιγαρκή κυβερνητικά στελέχη, κοσμούν -ως αδάμαντες, μεγέθους Koh i Noor- το κόμμα, καταδεικνύοντας εμπράγματη συμπόνια και συμπαράσταση προς τον δεινά χειμαζόμενο λαό και επιβεβαιώνοντας, κατά τον πλέον ανάγλυφο και αδιαμφισβήτητο τρόπο, το «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς». Γιά όλες αυτές τις αρετές, ειλικρινά, τους... ζηλεύω!