Μπαρουφάκης ο νάρκισσος. Έργα και ημέρες.

Η αποθέωση της μεγαλομανίας, ή  συνέχεια της πλάκας; 

 

Έμπαινε Γιάνη, έμπαινε. Καράφλιασέ τους όλους!

    Σε λίγο, λέει, ο δικός μας Γιάνης ανακοινώνει την ίδρυση νέου, διαπλανητικής εμβέλειας, κόμμα. Με τον ευρηματικό τίτλο: «Μέτωπο ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής»!!! Εκείνο το 25 που ακολουθεί δεν το διευκρίνισε ακριβώς, πιθανώς να εντάσσεται σε κάποια νέα δημιουργική του... ασάφεια!

   Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο εκκεντρικός σαλτιμπάγκος Γιάνης μας πρόκειται περί χαρισματικού και ιδιόρρυθμου ατόμου, ο οποίος θυμίζει εκείνον τον ατσίδα ράφτη ενός παραμυθιού του Άντερσεν. Ο παμπόνηρος ράφτης έπεισε έναν χαζό βασιλιά πως θα του ράψει τα ωραιότερα ρούχα του κόσμου, που όμως, μόνον οι πολλοί ξύπνιοι θα μπορούσαν να δουν! Και καλοπερνούσε στην Αυλή του μέχρις ότου ένα παιδάκι... κ.λπ., κ.λπ.,  τον ξεμπρόστιασε!

   Ο δικός μας sui generis οικονομολόγος της συμφοράς κατάφερε να ξεγελάσει ολόκληρο το κουτοπόνηρο συριζαρέικο ασκέρι, που γιά κάποιους μήνες κρεμόταν απ’ τα χείλη του. Αποτέλεσμα να οδηγηθεί η χώρα σε ανυπολόγιστη ζημιά δεκάδων δις με μπουρδολογικές δημιουργικές... ασάφειες και άλλες ακαταλαβίστικες παπαρδέλες. Σήμερα, ο Αυστριακός τέως επί κεφαλής του Euroworking Group, Τόμας Βίζερ, ως αρμοδιότερος παντός άλλου, υπολογίζει τη ζημιά που προκάλεσαν οι τσίφτικες ακροβασίες -επιεικής έκφραση- του πρώην εκλεκτού οικονομολόγου του άσχετου περί τα οικονομικά ντόπιου φλούφλικου κομμουνισταριού, έως το ποσόν των, περίπου, 200 δις!

   Τώρα, αφού βαρέθηκε να τριγυρίζει τον Κόσμο πουλώντας φούμαρα και... το βιβλίο του, προχωρεί στην αναγγελία ίδρυσης νέου... πολιτικού φορέα! Και μόνο η τελευταία λέξη του ονόματος αυτού: «Ανυπακοής», προδικάζει την απήχηση που θα έχει το νέο του... «Κούτελο» στον λαό. Εκτός, φυσικά, από τα Ψυχιατρεία, όπου αναμένεται να πλειοψηφήσει. Εννοείται, έστω κι αν αυτό κρύβεται επιμελώς και γιά προφανείς λόγους, οι μεγαλύτεροι υπόγειοι και άσπονδοι αντίπαλοι του... φερέλπιδος «ρεαλιστικά ανυπάκουου» και υπό εκκόλαψη σωτήρα της Ευρώπης, θα είναι οι τέως σύντροφοι συριζαρέοι.

   Πάντως, η όλη υπόθεση μου θυμίζει έντονα κάποια νεανική μου πλάκα. Τυχαία συνάντησα κάποτε, σε κάποιο πρόωρο σχόλασμα σχολείου και άσκοπο χαβαλέδιασμα στην οδό Πανεπιστημίου, τον μεγάλο, αλλά αδίκως παραγνωρισμένο πολιτικό άνδρα, τον Αρμάνδο Δελαπατρίδη, ιδρυτή  και μόνιμο Πρόεδρο -κάτι σαν τον Β. Λεβέντη, να πούμε- του πατριωτικού «Κόμματος των Κυανολεύκων». Ανεβοκατεβαίνοντας γιά ώρες τη διαδρομή Ομόνοια - Σύνταγμα, είχα την ευκαιρία να μυηθώ -και πεισθώ- γιά την αναγκαιότητα ο «αρχηγός» Αρμάνδος να γίνει Πρωθυπουργός, ίνα διασωθεί η Πατρίς. Δυστυχώς, παρά τις επίμονες προσπάθειές μου δεν κατέστη δυνατόν να συνεντευξιαστώ με την άλλη μεγάλη -και επίσης παρεξηγημένη πολιτικό- την υψίφωνο Μαρίκα Παλαίστη, της οποίας ματαίως αναζητώ μέχρι σήμερα στο you tube κάποια άρια.

   Παρά ταύτα, δηλώνω πως αν βρεθεί στις κάλπες τρίτη ψήφος υπέρ του, μετά την δική του και της συμβίας του, την κ. Δανάης, της γνωστής... εικαστικού, (κατά δήλωσή της), αυτή θα είναι η δική μου. Επί του παρόντος το σκέπτομαι!