Λαοσύναξη και ενθουσιώδης υποδοχή στην Τρίπολη, με πρωταγωνιστές τα ΜΑΤ.

Και το παραμύθι να πηγαίνει σύννεφο....

 

   Η αγανάκτηση, οι διαμαρτυρίες, από την πλευρά του λαού, και η κουτοπονηριά με τα ψέματα και τις διχαστικές κραυγές, από την άλλη, πρωταγωνίστησαν στη χθεσινή φιέστα της Τριπόλεως. Μαζί με την κλασσική σάλτσα. Κοριτσάκι, ανθοδέσμες, κ.λπ. καραγκιοζιλίκια αναλόγων παραστάσεων.

   Κορυφαία κορώνα και θρασύτερη υπερβολή, ο εξής συνειρμός: «Άλλοι παραιτούνται από ευθιξία γιά 23.000 και άλλοι κάνουν τον Κινέζο γιά 23 δισεκατομμύρια!

   Απευθύνομαι στους έχοντας νου και κρίση, οι χάνοι έχαψαν το επιχείρημα και... «οίχονται απιόντες» «καταφχαριστημένοι». («Κερδάει η ομάδα»!). Κατά την κρίσιμη περίοδο του μεγάλου φαρμακευτικού πάρτυ -όλων των λαδωνουσών φαρμακευτικών εταιρειών και όλων των λαδωνομένων  γιατρών της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των συριζαρέων- το σύνολο της φαρμακευτικής δαπάνης εκτιμάται σε 25 δις. Ο Μυγχάουζεν πρωθυπουργός προσδιόρισε το αδικαιολόγητο μέρος της, δηλαδή τη μίζα, σε 23 δις. Άρα, το πραγματικό κόστος των φαρμάκων θα έπρεπε να είναι... 2 δις, μόνο. Αυτή η παπαρδέλα, το 2 να γίνεται... 25, επειδή έτσι -και αυθαίρετα- θέλει ο μονίμως ψευδόμενος, αυταπατώμενος και εξαπατών Αλέκσις, μόνο από τους σταθερούς σανοτρεφόμενους και διαρκώς αγκυλωμένους στην εποχή Βελουχιώτη... συντρόφους του μπορεί να γίνει πιστευτό.

   Αμετανόητος και σταθερά προσηλωμένος στην διατήρηση και ενδυνάμωση του διχασμού που συγκρατεί τις απογοητευμένες αριστερές μάζες, που πίστεψαν στα φούμαρά του, εξήγγειλε τη δημιουργία... μουσείου γιά διαιώνιση μνήμης των θλιβερών γεγονότων του Εμφυλίου. Και το αριστερό ακροατήριο... χειροκρότησε. Ήταν το ίδιο ακροατήριο που προ λίγων χρόνων ζητούσε... «λήθη» και... «το χάσμα να γιομίσει... άνθη!». Μιά λήθη που οι αφελείς της απ’ εδώ πλευράς έστερξαν να προχωρήσουν με περισσή μεγαλοψυχία και ηλιθιότητα.

Φτωχομπινεδισμός, καραγκιοζιλίκι και ξεφτίλα!

Η Τριανδρία που τεκμηριώνει το "ηθικόν πλεονέκτημα... μπλα, μπλα..."

   Ο πρώτος, πολιτικός αστέρας των ΑΝΕΛ, αποτελεί την πεμπτουσία του πρώτου χαρακτηρισμού του τίτλου, καθώς καταδέχτηκε να εισπράττει από το Δημόσιο... 50 ευρώ το μήνα!  Όχι γιά φυστίκια, πασατέμπο και τέτοια, ή γιά ναύλα Μετρό -να πηγαίνει σπίτι του- αλλά γιά... ενοίκιο του σπιτιού του! Γύρευε σε τί τρώγλη θα διαμένει.

   Ο δεύτερος, είναι ο γνωστός διασκεδαστής-γελωτοποιός του Κοινοβουλίου και εμπνευστής της ιδέας αυτού του επιδόματος. Στη τούρλα του Σαββάτου, λίγο μετά την -παρά τρίχα- αποφυγή της ολοκληρωτικής καταστροφής και χρεωκοπίας με τη βούλα, κατά το καλοκαίρι του 2015, "στρίμωξε" στο πολυσέλιδο μνημόνιο υποταγής στους ξένους... τοκογλύφους, μιά πονηρή διάταξη που ευλογούσε τα γένια του. Επεξέτεινε το υπάρχον επίδομα στέγης των αιρετών βουλευτών-υπουργών και στους εξωκοινοβουλευτικούς. Δηλαδή... στην αφεντιά του! Αν και πολύ πλούσιο λαμόγιο -ως κομματικός γυρολόγος βολεψίας- και απερίγραπτος σε κουτοπονηριά,  αφέλεια και παιδαριώδεις... ιδέες, δικαιολόγησε τις καταθέσεις του στο εξωτερικό, λόγω μελλοντικών εξόδων σπουδών της κόρης του που, μεγαλώνοντας, Θα σπουδάσει έξω! Είναι αυτός που είχε την ιδέα να κάνουμε Μπαλί, ένα νησάκι στον Ευβοϊκό. Αυτός που διέκρινε υποψήφιους... επενδυτές ανάμεσα στους εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες και έριξε την ιδέα να ονομαστούν... "Δακία" τα Σκόπια! Ένας ατέλειωτος μιμητής -σε αστείες κρυάδες- του Σεφερλή, στο πιό... καλοπληρωμένο. Και ως κερασάκι στην τούρτα, με ανακοίνωση που έβγαλε προ ολίγου, δηλώνει πρόθυμος να επιστρέψει το επίδομα και με ένα ηλίθιο κοινότοπο μπλα, μπλα προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Αν επρόκειτο να δικάσω -ως δικαστής- το παράπτωμά του, θα τον αθώωνα λόγω... βλακείας. Την φάτσα του τρίτου, την βλέπω γιά πρώτη φορά. Όμως κι αυτός αποτελεί διαπρεπή "ηθικό πλεονέκτη", με αξιοσημείωτη συμβολή στο κυβερνητικό έργο και, αναντίρρητα, δικαιούται επίδομα ενοικίου. Και μάλιστα σε ρετιρέ, με θέα την Ακρόπολη.  

 

   Και ξάφνου... να 'σου να προκύπτει κι άλλος... μουστερής Ένας... Εφάμελλος μπαγαμπόντης με τους προηγούμενους! Γνωρίζοντας πως -από ώρα σε ώρα- θα κρεμιόταν κι αυτός στα μανταλάκια, έσπευσε να δηλώσει... "παρών" στη λαμογιά, μασουλώντας κι αυτός κάποια άσχετη δικαιολογία, μπας και περισώσει κάποιο κομματάκι από την καταρρακωμένη του αξιοπρέπεια! 

   Άνοιξα κιτάπι και περιμένω αριστερές δηλώσεις... μετανοίας με έμπρακτες χειρονομίες. Ούτε φρούραρχος Μακρονήσου να ήμουν.

Αφιλοτιμία. Το μέγα ηθικό πλεονέκτημα της κυβερνώσας αριστεράς.

... και το αγλάισμά της καδραρισμένο!

Διαθέτουν ευαίσθητο δέρμα... ελέφαντα. Καμαρώστε τους!

  

  Σε όλους όσοι επισημαίνουν αντίφαση στον τίτλο -και όχι μόνον σ' αυτούς- οφείλω εξήγηση. Τόσο τα ουσιαστικά, ("αφιλοτιμία", "πλεονέκτημα"), όσο και το επίθετο ("ηθικό"), εκφράζουν έννοιες-μεγέθη επιδεχόμενα χαρακτηρισμό, διαβάθμιση και επιμέτρηση. Η "αφιλοτιμία", π.χ. προέρχεται από τη λέξη "φιλοτιμία", γνωστή και ως φιλότιμο. Εμείς οι Έλληνες βαυκαλιζόμαστε πως είμαστε ο μόνος λαός στον κόσμο που το μονοπωλούμε. Πιθανώς ναι, αλλά μόνο ως λέξη και όχι σαν έννοια και κατάσταση. Ξέρω πολλούς ξένους που διαθέτουν πολύ περισότερο φιλότιμο από πολλούς συμπατριώτες μας. 

   Αν θεωρήσουμε μία γραμμική κλίμακα, με μηδέν ένα ουδέτερο και αδιάφορο άτομο, κάθε άνθρωπος που διαθέτει αυτοσεβασμό, αίσθηση καθήκοντος, αίσθηση δικαίου και διάθεση προσφοράς σε βαθμό αυτοθυσίας, όλα αυτά -και κάποια άλλα που γιά οικονομία παραλείπω- λέμε πως είναι φιλότιμος και κατατάσσεται στην πάνω πλευρά της κλίμακος, με βαθμό επιδόσεως ανάλογο με το μέγεθος και το βάθος των προαναφερθεισών ιδιοτήτων. Αν τώρα  κάποιος διαθέτει τα εντελώς αντίθετα χαρακτηριστικά, κατατάσσεται στην κάτω με ανάλογο βαθμό... αφιλοτιμίας. Αντίστοιχα, το "ηθικό" εκφράζει μία γκάμα συμπεριφοράς, η οποία εκτείνεται από το "άμεμπτο" -σημείο υψίστης τελειότητος- μέχρι το "αχρείο", που εκφράζει το άκρον άωτον της ανηθικότητος, (α=έλλειψη και ηθική), ή αμοραλισμού, όπως συνηθίζεται να λέγεται η παντελής έλλειψη ηθικού έρματος. Τέλος, το "πλεονέκτημα", με την αντίστοιχη κλίμακα μέτρησης, αρχίζει από το απλό ατάλαντο άτομο και, προς τα πάνω, φθάνει στον προικισμένο -με ένα ή πολλά ταλέντα- μέχρι τον απόλυτα χαρισματικό. Ενώ προς τα κάτω, συνεχίζει μέ τους έχοντες ελαττώματα, τα λεγόμενα "μειονεκτήματα", και καταλήγει στην απόλυτη αχρηστία, (σωματική, ψυχική, πνευματική). Εδώ είναι εμφανής η γκάμα από το + ( "πλεον-έκτημα"), έως το - ("μειον-έκτημα").

   Συνεπώς, και με βάση την πλατειά έννοια του όρου, μπορούμε να φανταστούμε τις τρείς, εν θέματι, λέξεις, (αφιλοτιμία, ηθικό, πλεονέκτημα) να λειτουργούν ως εκκρεμή που καλύπτουν όλη την γκάμα ιδιότητος. Από τον άκρως θετικό χαρακτηρισμό, μέχρι τον άκρως αρνητικό.

   Στο συριζαρέικο προκείμενο, η "αφιλοτιμία" οριοθετεί το ναδίρ αυτής της ωραίας ιδιότητος που λέμε φιλότιμο. Το αχρείο, διαβαθμίζει τον πάτο της έννοιας "ηθικό" στο "ηθικόμετρο" και ως "πλεονέκτημα", ό,τι χειρότερο ιδίωμα μπορεί να χαρακτηρίσει η αντιστροφή του προσήμου, (από + σε - ), γιά τον εσμό που μας κυβερνά.

  Βάσει των ανωτέρω, η συμπεριφορά της κ. Αντωνοπούλου είναι, αναμενόμενη, εξηγήσιμη και απολύτως συμβατή με τα προαναφερθέντα.

  ΥΓ. Τελευταία στιγμή μαθαίνω την, ουσιαστικά, αποπομπή του ζεύγους, με την κυρία να ψεύδεται και διαψεύδεται μέχρι τέλους. Απολύτως συμβατή συμπεριφορά με τα ανωτέρω περιγραφόμενα. Το μόνο θετικό που προσέφεραν, όλα αυτά τα χρόνια, στην παράταξή τους, είναι η πρόφαση γιά ανασχηματισμό. Ως γνωστόν, η αριστερά δεν αστοχεί, δεν αποτυγχάνει, δεν παραιτείται. Αποπέμπεται διά του... ανασχηματισμού. Ήταν δίκιο, έγινε πράξη!
   Η οπερέτα συνεχίζεται με νέα επεισόδια. Ετοιμαστείτε.

"Μιά Αμερικανίδα στην Αθήνα".

- Να μην πάρω επιδότηση ενοικίου και να μένω στο δρόμο; Πριτς!

   Η κυρία Ράνια Αντωνοπούλου, αν δεν την έχετε προσέξει -προσωπικά καθόλου- αποτελεί μία χαρακτηριστική και τυπική περίπτωση αριστερής κυρίας. Είναι κομψή, διακριτική, αφανής και χαμηλών τόνων. Αρκεί να αναφερθεί -προς επίρρωση της εξαίρετης σεμνότητος που την διακρίνει- πως ενώ ανέλαβε υπουργικά καθήκοντα από της 25^ης Ιανουαρίου του 2015 και τα διατηρεί μέχρι σήμερα, η παρουσία της στην διακυβέρνηση της χώρας, υπήρξε απαρατήρητη, αιθέρια, ανεπαίσθητη και πλήρης όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που συνθέτουν το... μέγα «ηθικόν πλεονέκτημα της αριστεράς»! Κάπως σαν την υγρασία στις ντουλάπες! Και από πλευράς αποτελέσματος: αδράνεια, ανικανότητα, χαραμοφαγία και ανυπολόγιστη εθνική ζημιά! 

   Συνεπής προς την «ιδεολογία» της, πολέμησε σκληρά στην Αμερική, γιά την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Διακρίθηκε σ’ έναν  αγώνα που διεξήγαγε τόσο νικηφόρα, ώστε πέτυχε την απόλυτη... αντιστροφή! Έτσι δημιούργησε στην απεχθή, γι’ αυτήν, κοιτίδα του καπιταλισμού, μία τρανταχτή  -αλλά  απαράδεκτη γιά έναν συνεπή και έντιμο αριστερό- περιουσία. Μαζί με τον επίσης άχρουν, άοσμον, άγευστον και ανύπαρκτον πολιτικά σύντροφό της -σκληρόν κομμουνιστή και δαύτονε-  στρογγυλοκάθονται επί χρόνια στις υπουργικές τους καρέκλες, αμειβόμενοι αδρά γιά την ασημαντότητα και την μηδενική προσφορά έργου, στη χώρα. Χαρακτηριστικό του ποιού και της επιστημονικής αξιολογότητος του ζεύγους, η σταθερή προσήλωσή τους στην... δραχμή! Προφανώς γιατί σε περίπτωση επανόδου της, η τεράστια -σε δολλάρια-  περιουσία τους θα μετατραπεί εδώ, ακαριαία, σε κολοσσιαία. Αρκεί να ξεγελαστούμε και διαπράξουμε κι αυτή την κουτουράδα, μετά το ανέβασμα του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία!

   Εσχάτως και με το παιχνίδι να χοντραίνει επικίνδυνα, βγήκε στα φόρα το μοναδικό, ίσως, επίτευγμα της ζάπλουτης αριστερής κυρίας στον υπουργικό θώκο. Καταδέχτηκε να ζητήσει -και έλαβε- υπογράφοντας η ίδια τη σχετική απόφαση(!), την καταβολή μηνιαίου επιδόματος... ενοικίου, ύψους 1000 ψωροευρώ. Μάλιστα και  με ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΧΥ, από αναλήψεως των υπουργικών της καθηκόντων. Δηλαδή τσέπωσε πάνω από 30.000 ευρώ, γιά διαμέρισμα στο αριστεροκρατούμενο... Κολωνάκι, με το κοντέρ να τρέχει με... χίλια το μήνα!

   Η στήλη όμως διαφωνεί, πέρα για πέρα, με τον θόρυβο που άδικα σηκώθηκε κατά της αξιοπρεπέστατης κυρίας, ιδίως από εκείνους που είδαν να τους κόβονται ΕΚΑΣ, σύνταξη, μισθός και πάσης φύσεως επιδόματα. Η κυρία με τον σύντροφό της -το πλουσιότερο  κυβερνητικό ζευγάρι- διαθέτοντας πολυτελές διαμέρισμα στην Ν. Υόρκη, εξοχικό ανάκτορο στην Σύρο και λεφτά με ουρά, εγκατέλειψε τον αμερικανικό χλιδάτο τρόπο ζωής και ήρθε να προσφέρει αφιλοκερδώς -τουλάχιστον σχεδόν, τέλος πάντων- στον τόπο που τους γέννησε. Επιδεικνύοντας ολιγάρκεια, αυτοθυσία και πραγματικό σοσιαλιστικό ήθος στο θέμα της κατοικίας, χαρακτηριστικά αντάξιο του αναμφισβήτητου «αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος»! Και αυτό γιά τους εξής αληθείς και αντικειμενικούς λόγους:

   α)  Θα μπορούσε -κατά τα αμερικανικά πρότυπα μεγιστάνων- να αναζητήσει πολυτελή έπαυλη στην Εκάλη. Με κλειστή, θερμαινόμενη, πισίνα, ζακούζι, σάουνα, γυμναστήριο, γήπεδο τένις, γκαράζ, πολυπληθές υπηρετικό προσωπικό και διάφορα τέτοια αξεσουάρ. Δεν το έκανε όμως και μπράβο της! Αντί όλων αυτών, προτίμησε ένα απλό ταπεινό διαμέρισμα στο... Κολωνάκι. Πιθανότατα, συμμετέχουσα στην γενική λιτότητα. Εύγε της!

   β) Θα μπορούσε να απαιτήσει την καταβολή αποζημιώσεως ΜΗ ιδιοκατοίκησης του διαμερίσματος της Ν. Υόρκης και της φθοράς που προκαλεί η αχρησία του. Δεν το έκανε. Πάλι εύγε της!

   γ) Θα μπορούσε, επίσης και γιατί όχι, να απαιτήσει τα έξοδα συντήρησης του ανακτόρου της στη Σύρο, μαζί με τα έξοδα μετάβασης κατά τα Σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις εθνικές εορτές. Αυτό το αρνήθηκε διαρρήδην. Ξανά-μανά εύγε της!

   Τελικά, τοιαύτα εγκρατή και ολιγαρκή κυβερνητικά στελέχη, κοσμούν -ως αδάμαντες, μεγέθους Koh i Noor- το κόμμα, καταδεικνύοντας εμπράγματη συμπόνια και συμπαράσταση προς τον δεινά χειμαζόμενο λαό και επιβεβαιώνοντας, κατά τον πλέον ανάγλυφο και αδιαμφισβήτητο τρόπο, το «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς». Γιά όλες αυτές τις αρετές, ειλικρινά, τους... ζηλεύω!

Ο αξιότιμος κύριος Τζαναμπετόπουλος.

«Δημητρούλα η καράφλω»!

- Αχ, καλέ....!

    Χθες πληροφορήθηκα πως ο αξιότιμος κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε: «Οι χαρακτηρισμοί του κ. Γεωργιάδη κραυγάζουν ενοχή»!

   Και αμέσως ήρθαν στον νου μου κάτι σχετικά και ανάλογα, που είχα ακούσει σε έναν κύκλο, που ήξερε... πολλά: 
   Ο κύριος Τζαναμπετόπουλος είναι... «αδελφή», ισχυριζόταν ο... κύκλος! Γνωστός τραβεστί στην πιάτσα της Συγγρού, όπου κυκλοφορεί με το όνομα... «Δημητρούλα η καράφλω». Τα γένια και μούσια, απλά αποτελούν τον... φερετζέ του. Ο ίδιος πρωτοβιάστηκε μικρός από τον πατέρα του, σεσημασμένο λαθρέμπορο ναρκωτικών, του οποίου αποτέλεσε και... βαποράκι. Μετά τον βιασμό, απλά,... του άρεσε και συνέχισε! Η μητέρα του, την ίδια εποχή, εκδιδόταν με 10 δραχμές... το «κομμάτι», (σε προ ευρώ εποχή), με ιδιαίτερη προτίμηση στους αραπάδες, γιά ευνόητους λόγους.

    Όλα αυτά ελέγοντο από κάποιον, ο οποίος τα είχε ακούσει από κάποιον άλλον στον οποίο τα είχε εκμυστηρευτεί, εμπιστευτικά, ένας άλλος. Ο τελευταίος προθυμοποιείται να τα καταθέσει ενόρκως και με το αζημίωτο, αρκεί να εξασφαλιστεί η ανωνυμία και προστασία του.

   Τώρα, αν όλη αυτή η ιστορία προκαλέσει την έκρηξη του κ. Τζαναμπετόπουλου, θα είναι μία απολύτως τεκμηριωμένη απόδειξη της αληθείας των καταγγελομένων. Όσο πιό πολύ θα σκούζει, τόσο πιό ένοχος θα είναι. Φως φανάρι το πράγμα! Μάλιστα η αλητεία που θα δείξει ωρυόμενος -και όχι απολογούμενος μειλίχια- θα είναι μεγαλύτερη εκείνης του Γεωργιάδη, καθ’ όσον οι πομπές που του αποδίδουν είναι πλατύτερες, βαρύτερες, ευτελέστερες και πιό ατιμωτικές!

   Και τώρα, όσοι διαβάσατε αυτές τις γραμμές, μη γελάτε. Η ζωή είναι το μεγαλύτερο θέατρο, όπου η πραγματικότητα -δυνητικά- αντιγράφει τη φαντασία!

   ΥΓ. Προσωπικά, πολύ αμφιβάλλω γιά την ορθότητα των καταγγελομένων, την οποία όμως δεν μπορώ και να αποκλείσω, δεδομένης της ύπαρξης ένορκης μαρτυρίας, έστω ανώνυμης και κουκουλοφορεμένης. Γι' αυτό και εύχομαι ολόψυχα στον κ. Τζαναμπετόπουλο να αποδείξει την αθωότητά του. Αλλιώς... κακό της ημιάτριχης κεφαλής του!

«Ου γαρ οίδασι τί πηδούσι»!!!

Το "προοδευτικό" καινούριο που σαρώνει το "οπισθοδρομικό" παλιό.

Θανάσης Καρτερός. Η προσωποποίηση της... προόδου!

   Ο τύπος συνιστά έναν παλιό δημοσιογράφο, βέρο και σκληρό κομμουνιστή, ο οποίος γεννήθηκε το 1947, δηλαδή δεν είχε κανένα προσωπικό βίωμα και εμπειρία από την ταραχώδη μεταπολεμική περίοδο του Εμφυλίου, αλλά -απλά- την έζησε από... περιγραφές, μονόπλευρα παρουσιασμένες, και εξακολουθεί ακόμη να ζει στον ίδιο εκείνο χρόνο! 

   Ως κλασσικός ημιαμόρφωτος, κοινωνικά και επαγγελματικά αποτυχημένος, αλλά φανατικός κομμουνιστής, υπήρξε διευθυντής του «Ριζοσπάστη» επί εποχής Τσέρνομπιλ. Όταν η εφημερίδα του ΚΚΕ και ο ίδιος, (μέσω της βλακώδους αρθρογραφίας του), καλούσαν τον κόσμο να μην πιστεύει τα ψέματα γιά, δήθεν, έκρηξη του πυρηνικού σταθμού και να συνεχίσει να τρώει, άφοβα, φρούτα και λαχανικά! Εν τέλει, ως παλιά καραβάνα στην ίντριγκα, την συνωμοσία, τον αποπροσανατολισμό και την παραπλάνηση, εμφορούμενος από ρεβανσιστικό μίσος, δεν μπορούσε παρά, αναπόφευκτα,  να διαβεί κάποτε την πόρτα του Μαξίμου, προκειμένου να επιβλέψει τη μεταπτυχιακή διατριβή της νέας φρουράς ινστρουχτόρων. Των... Καρανικαρέων και σία.

   Στο τέλος της ανάρτησης υπάρχει ατόφια η πρόσφατη χολερική του δήλωση, γιά όσους μπορούν να την αντέξουν αναγνωστικά. Εγώ, απλά, σχολιάζω το... "ενωτικό" του διάγγελμα και όσα, τεχνηέντως, αποφεύγει να αναφέρει!

    Είναι χιλιοειπωμένη και πλέον βαρετή η κουβέντα γιά τον ανόητο -άνευ νοήματος- Εμφύλιο. Η ελληνική κομμουνιστική αριστερά, πρωτοτυπώντας παγκοσμίως υπό την εγκληματική ηγεσία του Ν. Ζαχαριάδη, αρνήθηκε να υπακούσει στην απόφαση των Μεγάλων νικητών -μέσα κι ο Στάλιν- του Β΄ Π.Π. γιά το μεταπολεμικό statous, κάτι που σεβάστηκαν όλα ανεξαιρέτως τα κράτη της Ευρώπης, η οποία δημιούργησε δύο μεγάλες ζώνες επιρροής. Όμως το ΚΚΕ δεν πειθάρχησε και ξεσήκωσε ανταρσία. Θνησιγενή και απέλπιδα, με μόνο στόχο την -μέσω της ήττας και της θυσίας- εγγραφή υποθήκης αίματος γιά έναν επόμενο, νικηφόρο, γύρο. (Κάτι που γίνεται τώρα). Λογικό κι αναμενόμενο, η συντριπτική ήττα της ανυπότακτης κομμουνιστικής ανταρσίας. Όπως, το ίδιο λογικό και αναμενόμενο, το βαρύ τίμημα που όφειλαν να πληρώσουν οι ηττημένοι στασιαστές, πολλώ δε μάλλον καθώς ο Εμφύλιος που προκάλεσαν υπήρξε πολυαίμακτος. Παγκόσμιος νόμος συνεπειών το απόφθεγμα του Γαλάτη Βρέννου: "Ουαί τοις ηττημένοις"!

   Παρ' όλα αυτά, οι νικητές έδειξαν μεγαλοψυχία, συγκατάβαση και άφεση, στην προσπάθεια λήθης, κλεισίματος του χάσματος και ταχείας αποκατάστασης εθνικής ενότητος. Κάτι που αν δεν μεσολαβούσε η ασυνάρτητη χούντα των συνταγματαρχέων θα είχε συμβεί πολύ νωρίτερα. 

   Εν πάση περιπτώσει, μετά από ένα τέταρτο αιώνα -το 1974- οι νικητές έθαψαν τα τόμαχωκ του πολέμου και έτειναν χέρι φιλίας στους ηττημένους κομμουνιστές, σκίζοντας φακέλλους και αναγνωρίζοντάς τους πλήρη ισοτιμία παντού! Τώρα, όσα εκείνοι λένε περί διώξεων και άλλα κουροφέξαλα, απορρίπτονται αφ' εαυτών με ένα απλό ερώτημα: "Αν αλήθευε αυτή η αριστερή επιχειρηματολογία, τότε πως ο δημόσιος τομέας βρίθει σήμερα από αριστερούς;"

   Δυστυχώς, η ανθρώπινη ψυχή -απόλυτα ξεκαθαρισμένο μέσα μου- δεν μπορεί να αποπλυθεί εύκολα από σύμφυτα και απωθημένα. Ιδίως αν δεν διακατέχεται από αρετές οι οποίες -σε μέγιστο ποσοστό- δεν εμφανίζονται στον χαμηλού επιπέδου αριστερό πληθυσμό, τον οποίο διακρίνει ο μικρονοϊκός φανατισμός, η ακρισία και -σε τελευταία ανάλυση- ο παραγνωρισμός του πραγματικού κοινωνικού και ιδιωτικού συμφέροντος. Σπάνιες, γενναίες και επαινετές οι εξαιρέσεις, όπου η γενναιοφροσύνη και λεβεντιά υπερτερούν του πάθους και της ιδεολογικής αγκύλωσης. Ο δυστυχής, πνευματικά ανάπηρος και ανίατα εμπαθής, φουκαράς Θανάσης Καρτερός, γιά μιά ζωή... καρτερούσε να πάρει εκδίκηση, εφαρμόζοντας ό,τι ο μέντορας και θεός του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Ντουγκασβίλι -ο σιδηρούς Στάλιν- επιφύλαξε, πρώτα από όλους, στους ατυχείς συντρόφους ομοϊδεάτες του.

   Αυτό το ιστορικό σταλινικό κατάλοιπο, το πνευματικό και κομμουνιστικό κατακάθι, που δεν άντεξε τη χαρά και το φως της επιφάνειας, ως θλιβερός και μόνιμος τυφλοπόντικας επικυρώνει τον νεώτερο διχασμό που σάλπισε το αφεντικό του, δείχνει άβολα μεσα την πορφύρα της εξουσίας και εμέει, απροκάλυπτα και θρασύτατα, τον εσωτερικό του βόρβορο. Από το αηδές στόμα του, με το ξερατό του, κηρύσσει την έναρξη του επόμενου γύρου. Εσείς μπορείτε -αν το αντέξετε- να απολαύσετε ολόκληρο το μανιφέστο του, κατωτέρω. Και να αναλογιστείτε πόσο τεράστιο λάθος ήταν η ανάσυρσή από τα έγκατα των υπονόμων, τόσον αυτού όσο και των ομοιδεατών του. 

   Με το βγάλσιμο του μελιστάλακτου προσωπείου του "ηθικού πλεονεκτήματος" της αριστεράς φενάκης, προβάλλει ανάγλυφο το στυγνό, βλοσυρό και αδίστακτο πρόσωπο της απάνθρωπης -προς τα κάτω- ισοπέδωσης που η ίδια πρεσβεύει και προγραμματίζει να εφαρμόσει στη χώρα, αρχίζοντας από την εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων.

«Ου γαρ οίδασι τι πηδούσι.
Δείτε το κι έτσι, και ίσως καταλάβετε γιατί καταλήγω στην κατανόηση, και δι’ αυτής στη συμπόνια. Στην Αριστερά είμαστε ανέκαθεν επαγγελματίες, κατά κάποιο τρόπο, κατηγορούμενοι. Χιλιάδες και χιλιάδες έχουμε κάτσει στο σκαμνί. Άλλες φορές για ήσσονα αδικήματα, όπως η διατάραξη της τάξεως, η αντίσταση κατά της αρχής, η εξύβριση οργάνων της τάξεως, η εν γένει πεζοδρομιακή δραστηριότητα. Και άλλες φορές με κατηγορίες που οδηγούσαν σε βαριές ποινές, σε ισόβια, ή και στον τοίχο. Αφήστε που πλήθη ανθρώπων βρέθηκαν στα σύρματα χωρίς καμιά δίκη. Έφτανε η απόφαση μιας Επιτροπής Ασφαλείας, στην οποία συμμετείχαν ο κύριος νομάρχης, ο κύριος αστυνόμος, και ο κύριος εισαγγελέας, και άντε να καθαρίσει ο κατηγορούμενος με τη Γυάρο, τον Άι Στράτη, ή τη Μακρόνησο.
Τούτων δοθέντων μπορείς να πεις ότι είμαστε η παράταξη των κατηγορουμένων. Άλλοι έλειωναν παντελόνια στο Χάρβαρντ, κι εμείς τα λειώναμε σε εδώλια δικαστηρίων. Άμα ψάξεις στις γραμμές όλων των αριστερών κομμάτων και σχημάτων, θα είναι είδηση να βρεις κάποιον που δεν πέρασε από τη βάσανο μιας δίκης, ενός κρατητήριου, ή και μιας κλοτσοπατινάδας. Ανυπερθέτως εθνικού χαρακτήρα.
Ελάτε τώρα στη θέση των άλλων. Των απέναντι. Των νομιμοφρόνων. Της ελίτ που ανέδειξε αστυνόμους, ασφαλίτες, εισαγγελείς, υπουργούς, πρωθυπουργούς, στυλοβάτες του καθεστώτος, απηνείς διώκτες κάθε ανατρεπτικού στοιχείου –κόκκινου, ροζ, ακόμα και κίτρινου. Της ελίτ που μας μπαγλάρωνε, μας δίκαζε, μας καταδίκαζε, μας επιφύλασσε κάθε είδους αστυνομικές και δικαστικές περιποιήσεις. Και να βρίσκονται σε θέση κατηγορουμένου κάποιοι από αυτούς; Από τις κεφαλές τους μάλιστα; Άντε, όχι ακριβώς κατηγορουμένου, αλλά πιθανού κατηγορουμένου, για να είμαστε ακριβείς, αφού ούτε χειροπέδες, ούτε μπερντάχι, ούτε καν εδώλιο δεν έχει υπάρξει ακόμα. Αλλά, πάντως, να αναφέρεται το όνομά τους σε δικογραφίες, που άλλοι υπογράφουν, να απολογούνται στη Βουλή, στην οποία άλλοι έχουν πλειοψηφία, να καλούνται σε προανακριτικές επιτροπές, που άλλοι συγκροτούν, είναι, όπως και να το κάνεις βαρύ. Πρωτοφανές. Ανήθικο. Εδώ μιλάμε για βωμούς και εστίες, αν με εννοείτε.
Και δεν είναι μόνο ότι τραβοσέρνονται επιφανείς παράγοντες της κοινωνίας σε ανακριτικές, ή έστω προανακριτικές, περιπέτειες. Είναι και ποιοι τους τραβοσέρνουν. Γύρισαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι. Οι λαθρεπιβάτες της εξουσίας, προανακρίνουν –τρομερό!- τους ιδιοκτήτες της. Τα άγρια διώκουν τα ήμερα. Οι συμμορίτες έχουν γραμμένο –σε δικαστικά κιτάπια- τον Σαμαρά. Οι κατσαπλιάδες λοιδορούν τον Άδωνι. Και οι κόκκινοι χαμογελούν στα κυβερνητικά έδρανα, την ώρα που η αφρόκρεμα του καθεστώτος βουρλίζεται σε απολογίες.
Ε, δικαιούνται, λοιπόν, να είναι και έκπληκτοι, και κατάπληκτοι, και απόπληκτοι, μπροστά σε τέτοια ανατροπή. Δικαιούνται και να κλάψουν, και να βρίσουν, και να απειλήσουν, και να τσιρίξουν, και να πουν ψέματα, και να ζητήσουν συγνώμη από τις συζύγους τους, μπροστά σε τέτοιο διασυρμό. Δικαιούνται και να προαναγγείλουν πόσα και ποια κεφάλια θα πέσουν, όταν έρθουν πάλι εν τη βασιλεία τους. Δικαιούνται και να φωνάζουν για συμμορίτες, αρχισυμμορίτες, αλήτες, ακόμα και τσόγλανους, μπροστά σε τέτοιο κακό.
Δικαιούνται, για να το πω πιο απλά, να μην είναι αξιοπρεπείς, γιατί έχουν μάθει στην αξιοπρέπεια του κριτή, που ουδείς τολμούσε να κρίνει. Όταν οι αριστεροί κέρδιζαν την αξιοπρέπεια του κυνηγημένου, αυτοί απολάμβαναν την αξιοπρέπεια του κυνηγού.
Και τώρα τους κυνηγούν! Δικαιούνται, συνεπώς, τη συμπόνια μας. Απόλυτη, και χωρίς αστερίσκους. Με τόση Νοβάρτις, τόσους τσόγλανους, και τόσα παλούκια που τους έτυχαν, Κύριε, άφες αυτοίς. Ου γαρ οίδασι τι πηδούσι..».

Πλησιάζοντας σε μιά νέα 29η Μαϊου 1453.

Με την αθλιότητα και την σήψη να δεσπόζουν και να καταστρέφουν τη χώρα, διαφθείροντας και διχάζοντας τον λαό της.

- Τσά...!!! Πάω γιά την Σκάρλετ.

   Από πού ν' αρχίσεις και πού να τελειώσεις σήμερα. 

   -Από το καθολικό "ξεφωνητό" του αρχιψεύταρου παλαιοσταλινικού τρυφερού ποιητή της σάχλας, (Ν.Κοτζιάς), ο οποίος διεσύρθη απο βήματος της Βουλής, απευθυνόμενος στο πανελλήνιο και ψευδόμενος ασύστολα. 

   -Από την αποκάλυψη της αθλιότητος του Σφακιανού κουραδόμαγκα, ο οποίος, ως στοργικός συγγενής, "επνιξε" δύο σκανδαλώδεις συμπεριφορές της εξαδέλφης του. Μία με την κλοπή ναρκωτικών από το φαρμακείο του Νοσοκομείου Ηρακλείου, από όπου τα σούφρωνε είτε γιά ατομική χρήση, είτε γιά εμπορία, (το ένα χειρότερο απ' το άλλο), και το δεύτερο, η ευθύνη της, ως αναισθησιολόγου, στο θάνατο ενός μικρού κοριτσιού που είχε την ατυχία να πέσει στα χέρια της, πιθανότατα όντας... μαστουρωμένη, γεγονός που δεν μπορεί να αποδειχθεί λόγω μη έγκαιρης αιματολογικής εξέτασης της αναισθησιολόγου... νεκροπομπού. (Ήδη κάθε σχετικό πόρισμα λιμνάζει επί διετία, στο στοργικό συρτάρι της μαμάς΄,(τονούμενο), του κ. Τζαναμπετόπουλου!). 

   -Από την, τίρα-βίρα, ανακοίνωση απόφασης του ΣτΕ γιά το Ελληνικό, μετά την κόκκινη κάρτα του Eurogroup στη χορήγηση της πολυπόθητης ζωογόνου... δόσης. (Επ' αυτού, με πολύ μεγάλη περιέργεια αναμένω την αντίδραση του χολερικού orang hutan με το σκουλαρικάκι, του οποίου τα φρένα γιά την επένδυση άναβαν και στρίγκλιζαν).

   -Όμως, κατά τη γνώμη μου, σπουδαιότερο συμβάν είναι η παραδοχή του χαριτόβρυτου και τσαχπίνη Τσαλακώτου στο Ευρωκοινοβούλιο:  «Θα ξεκινήσω προσπαθώντας να είμαι απολύτως έντιμος και ειλικρινής: Η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής ή φοροαποφυγής ή καταπολέμηση για παράδειγμα της λαθρεμπορίας πετρελαίου ή καπνικών προϊόντων ήταν πολύ πιο δύσκολη τελικά απ΄ό,τι εμείς ως Αριστερά πιστεύαμε πως θα ήταν. Πιστεύαμε ότι ήταν ένα πολύ πιο εύκολο πρόβλημα να λυθεί απ΄ότι τελικά αποδείχθηκε ότι είναι»!

   Τελικά η χώρα βουλιάζει από τις αυταπάτες, τα ψεύδη, τους τυχοδιωκτισμούς, τους νεποτισμούς, τον φαβοριτισμό, την ανικανότητα, τον ενδοτισμό, τις σκευωρίες, τον καθεστωτισμό και όλα όσα θα βγουν στη φόρα, όταν, με το καλό, απαλλαγούμε από δαύτους. 

Όταν το Κοινοβούλιο γίνεται Κυνοβούλιο!

Αθλιότητα, σήψη και αηδία.

 

   Χθες, βρήκα το σθένος και την υπομονή να παρακολουθήσω τη μαραθώνια συνεδρίαση του Κοινοβουλίου μας -να το χαιρόμαστε- υπολογίζοντας, περίπου, τί θα έπρεπε να ακουστεί. Οι κατήγοροι θα παρουσίαζαν στοιχεία ενοχής των κατηγορουμένων και αυτοί θα προσπαθούσαν να αποδείξουν την αθωότητά τους. Η κοινή λογική, ο χρόνος και ο τρόπος που παρουσιάστηκε το όλο θέμα... "μύριζε" κακοστημένη πλεκτάνη. Γι' αυτό και περίμενα, μέχρι την τελευταία στιγμή, μήπως και βγεί κάποιος λαγός από το καπέλο του Τσίπρα, οπότε ο ατσίδας πολιτικάντης θα... μαζέψει όλο το "χαρτί" από το τραπέζι, αφήνοντας τους αντιπάλους του τέζα στο καναβάτσο. Κατάπτυστους και στιγματισμένους στον αιώνα των αιώνων. Τρισάθλιοι και ελεεινοί να ψάχνουν σπηλιά στον Όλυμπο γιά να κρυφτούν και περίστροφο γιά ν' αυτοκτονήσουν.

   Αντ' αυτού είδα μιά μεγαλειώδη και τιτάνια προσπάθεια αδικουμένων ανθρώπων να βγάζουν ιερή αγανάκτηση, (Λοβέρδος), μνημειώδη  αγόρευση, (Βενιζέλος, αντίστοιχη των μεγάλων αρχαίων ρητόρων και αγορητών -Λυσίας, Ισοκράτης, Δημοσθένης, Υπερείδης, κ.λπ.), πάθος, (Γεωργιάδης) και βαθιά περιφρόνηση κατά των σκευωρών, στο πρόσωπο του εγκάθετου προέδρου της Βουλής, τον οποίον απαξίωνε να κοιτάξει, καν, (Σαμαράς).

   Από την άλλη, πέραν από τις παραληρηματικές υλακές του, ο "πολύς" Πολάκης" τέλειωσε τον λόγο του με το αμίμητο: "Δεν είμαστε σαν και σας και ούτε θα γίνουμε"! Ποιός τα είπε αυτά; Ένας αμετροεπής χυδαίος τύπος, ο οποίος καυχιόταν επανειλλημένως πως, ως δήμαρχος Σφακιών, κρατούσε διπλά βιβλία και έκλεβε την Εφορία. Δηλαδή όλη την ελληνική κοινωνία! Μακάρι να επαληθευτεί σ' αυτό και κανείς από την άλλη πλευρά να μην πράξει αναλόγως!!!

   Από όλους τους υπόλοιπους αριστερούς κεκράχτες ουδέν συγκεκριμένο επιβαρυντικό στοιχείο κατετέθη εναντίον ουδενός κατηγορουμένου. Απαξάπαντες αναφέρθηκαν στο μέγεθος της φαρμακευτικής δαπάνης -λες και δεν το ξέραμε- και στα προφανή κόλπα των φαρμακευτικών εταιρειών να αυξήσουν κέρδη και πωλήσεις. Και μέχρις εκεί. Μετά το γύρισαν στις... πολιτικές ευθύνες και ως νέοι Πόντιοι Πιλάτοι υπαινίχθησαν διάφορα νεφελώδη και ασαφή, βγάζοντας την ουρά τους από σαφείς κατηγορίες, "ευχόμενοι" αυτοί που κατηγορούν, να βγουν... αθώοι. Με πλήθος  -"αν και εφ' όσον"- γιά τους αδικοσπιλωμένους αντιπάλους, οι οποίοι καλούνται να αποδείξουν -εκείνοι- την αθωότητά τους! Κάτι "τεκμήρια αθωότητος" και τέτοιες... αστικές συνήθειες δεν αγγίζουν σταλινικές θεωρήσεις.

   Πέραν από την ουσία του ζητήματος, κάποια χαρακτηριστικά της βορβορώδους ποιότητος του αριστερού εσμού που μας πλήττει σαν τρομερός τυφώνας, αξίζει να επισημανθούν:

   -Την αυλαία άνοιξε η κακομούτσουνη Σουρουκλεμέ, η οποία μη σεβομένη εαυτόν και το πόστο της Προεδρίας της Βουλής, πέταξε ένα περιφρονητικό... "στα διάλο" κατά αντιπάλου ομιλητού. Και με την κλασσική αριστερή ανηθικότητα και ανευθυνότητα -ο χαρακτηρισμός απευθύνεται μόνο στη κυβερνώσα αλητεία και όχι στους παλιούς αγνούς, και εξαπατημένους ιδεολόγους αριστερούς- είχε το θράσος να κάνει... την πάπια, αρνούμενη πως το είπε και διαψεύδοντας όσους, πέριξ, την άκουσαν!!!

   -H έντεχνη διόγκωση του αντικειμένου με παραπλανητικά εκτός θέματος "γαρνιρίσματα" εντυπωσιασμού. Το αντικείμενο της χθεσινής φιέστας ώφειλε να είναι ένα ξερό ερώτημα: "Να παραπεμφθούν σε εξεταστική επιτροπή, ναι ή όχι, οι δέκα κατηγορούμενοι, διά τα περαιτέρω"; Με μία κάλπη και ένα ψηφοδέλτιο, όπου όποιος έκρινε θα μπορούσε να διαγράψει όποιον ήθελε. Όμως αυτό δεν θα έφερνε το επιδιωκόμενο "μπούγιο", που θα έκανε τα πρόβατα του κομματικού τους σταύλου να βελάζουν χαρούμενα! Σανός και θεάματα. 

   -Το ποιοτικό καρακατσουλιό του θλιβερού εσμού δεν άντεξε στο σφυροκόπημα Σαμαρά, δεν κρατήθηκε και κάποιος, εξόχου μορφώσεως και ήθους, το πέταξε το ευγενικό: "το παράχεσες"!

   -Όμως αυτό που με "σημάδεψε" περισσότερο στο χθεσινό κοινβουλευτικό σόου, ήταν η κορυφαίας ανευθυνότητος και αθλιότητος επέμβαση του τρυφερού σαχλοποιητού Ν. Κοτζιά, παλαιοκομμουνιστή υπουργού, που διαφεντεύει -γιά όνομα του Θεού- τα εθνικά μας συμφέροντα. Ο θρασύτατος αρχιψεύταρος διέψευσε εαυτόν πως κάλεσε τους σπιλωθέντες αντιπάλους του να αποδείξουν εκείνοι την αθωότητά τους, γιά να μην... "φάνε το κεφάλι" τους! Και βγήκε αναίσχυντα στο βήμα και... κατακεραύνωσε όσους... "ψεύδονται" συκοφαντώντας τον πως είπε κάτι τέτοιο!

   Γιά του λόγου το αληθές, και γιά να εμπεδώσετε τί κουμάσια διαφεντεύουν τα συμφέροντα της χώρας και πόσο αξιόπιστα είναι δαύτα, παρακολουθήσατε τί δήλωσε στον Σρόιντερ. Δεν χρειάζεται να υποστείτε ολόκληρη τη βλακώδη φλυαρία του. Απλά εστιάστε στο διάστημα: Από  1.23΄. 30΄΄ έως 1.24΄. 35΄΄ και θα μάθετε την αλήθεια και την αξιοπιστία του τύπου.