Το colpo grosso του Τσίπρα, το δίλημμα του Μητσοτάκη και των λοιπών φιλοευρωπαϊκών κομμάτων.

... και η σολομώντειος επιλογή.

La vie en roses της κομμουνιστικής ουτοπίας και της συριζαρέικης διακυβέρνησης!

   Η απόφαση της ΝΔ γιά «παρών» μου πήρε τη μπουκιά απ’ το στόμα, καθ’ όσον εκεί οδηγούσαν και οι δικές μου σκέψεις. Έτσι παρέλκει η περαιτέρω, διά μακρόν, ανάλυση του θέματος. Όμως -δεδομένης της σατανικής, όσο και λαϊκίστικα απατεωνίστικης, κουτοπονηριάς της ελεεινότερης, διαβολικότερης και αφελέστερης -ως προς τη επιχειρηματολογία-κυβέρνησης που γνώρισε ποτέ ο τόπος, καταθέτω ένα επιχείρημα, το οποίον ελπίζω να έχει σκεφτεί και η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.

   Προφανώς η ΝΔ δεν πρέπει να ψηφίσει «όχι» στην φαύλη κυβερνητική πρόταση γιά να μην δώσει πρόσχημα και  έδαφος στον Comandatisko να διαλαλήσει στο ανεγκέφαλο κοινό του: «Είδατε,  ο... «εφιάλτης» Μητσοτάκης χτυπάει τον... φτωχό λαό κι αρνείται την επιχορήγηση που του εξασφαλίζει η κυβέρνηση μας,  που τον... αγαπάει και νοιάζεται γι’ αυτόν»! (Τώρα αν τον έχει καταξεσκίσει στην υπερφορολόγηση είναι άλλου παππά Ευαγγέλιο). Αν, όμως, ψηφίσει «ναι» και, εν συνεχεία, λουστούμε τις συνέπειες  μιάς ακόμη συριζαρέικης κουτοπονηριάς και τυχοδιωκτισμού, με την αθέτηση των  συμπεφωνημένων και συνυπογεγραμμένων, τις οποίες θα μας επιβάλλουν -με το δίκιο τους - οι... «θεσμοί», πρώην εταίροι και νυν δυνάστες, ο πολιτικός απατεώνας Τσίπρας, αφ’ ενός, θα έχει βάλλει στο «τρυπάκι» της συνυπευθυνότητος την ΝΔ, σε μία βιαστική κι αυθαίρετη ενέργεια -προ πάσης επιβεβαίωσης της ύπαρξης πλεονασμάτων από το Eurostat- και η ζημιά δεν θα αφορά, πλέον, τις 160.000, περίπου, συνανθρώπων μας, που θα ωφεληθούν τώρα από την απονενοημένη προεκλογική μπαγαποντιά Τσίπρα, αλλά θα την πληρώσει το σύνολο των 10.000.000 Ελλήνων. Ήδη τα ασήμαντα ψίχουλα γιά το χρέος  που εξασφάλισε η ακαταλαβίστικη πριμαντόνα των Οικονομικών στο Eurogroup,  μπήκαν ήδη στο ψυγείο, μέχρι... νεωτέρας!

   Συνεπώς, το «παρών» αποτελεί την πιό νουνεχή, σοβαρή και υπεύθυνη στάση της σημερινής ψηφοφορίας. Πιστεύω πως όλα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα θα πρέπει να συνταχθούν πίσω από μια -περίπου τέτοια- στάση και επιχειρηματολογία. Εννοείται -και απολύτως κατανοητό- το ΚΚΕ, ως θεσμικά αντίθετο με κάθε τι ευρωπαϊκό και αδιάφορο στα επαπειλούμενα αντίποινα, δικαιολογείται απόλυτα στο «ναι» του. Όσο γιά τη Χρυσή Αυγή, πέραν της, εκ της αντιδιαμετρικής πολιτικής τοποθέτησής της ως προς το ΚΚΕ, η συγκλίνουσα μ’ αυτήν αντιευρωπαική προκατάληψη την φέρνει συμπλέουσα στο επίμαχο θέμα. Αυτά!