Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα

 Αίσιον και ευτυχές το νέον έτος!

Η Ανεργίτσα, ο Πειναλάκης και το ευγενές ακροατήριον αυτών.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά,

Βγήκαν οι ψεύτες παγανιά
Με των φόρων το τεράστιο πανέρι
- Αχ΄ και να  σας κοβότανε το χέρι!

Εσάς που την πατήσατε,

Όλ' όσοι τους ψηφίσατε.
Τον παραμυθά που έταζε «ελπίδα»
Κι όταν βγήκε μας τάραξε στο... «πήδα».

Ακούς παντού αναστεναγμούς,

Από ανθρώπους λαϊκούς.
-Πως μας καταντήσαν, λένε, οι σκιτζήδες,
Που ενσκήψαν, αχόρταγες ακρίδες.

Τα σκίζουν τα μνημόνια

Και με μοιρογνωμόνια
Καθορίζουνε τη μοίρα μας τη μαύρη
Και ποιός ξέρει στο αύριο τί θα ’βρει. 

Διαστρεβλωτάδες ζηλευτοί, 
Στην παραπληροφορική,
Έχουν πρόχειρο στο στόμα παραμύθι,
Γιά χαχόλους και κάθε κουτορνίθι.

Με αρχηγό έναν ψευταρά,

Αγράμματο  παραμυθά,
Στον λαϊκισμό, δεν πιάνεται καθόλου
Κυβερνάει με πονηριές  του... κ#λου.

Ένας λαός στο τρα-λα-λά,

Κι άντρα ψευτοπαλληκαρά
Γιά ηγέτη, π’ ό,τι πιάνει ευθύς το καίει
Και μετά πάντα ο Σόιμπλε του φταίει.

Το παίζει και μηχανικός,

Και μας κοιτάζει εμβριθώς.
Όμως απ’ την πιάτσα έχει βγει μιά βρώμα:
-Δεν σκαμπάζ’ ούτε του μπετού το χρώμα!

Πάει στας «Ογρώπας» ντερτιλής,

Βαρύς, τσαγκός και... «σοϊμπλής»
Μα ξαναγυρνά με την ουρά στα σκέλια
Κι όλοι εμείς ξεραινόμαστε στα γέλια.

Αμόρφωτος παλληκαράς,

Το «παίζει» και προφέσορας.
Ένας «ποντικός» που θέλει να «διδάξει»,
Την Ευρώπη πιστεύει πως... θ’ αλλάξει.

Από μπροστά είναι λιονταρής,

Σκληρός διαπραγματευτής
Μα σαν πρόθυμη και βολική κοκότα,
Στέλνει «γράμμα» με δέσμευση σαν... κότα.

Έχοντας Μέντορα σοφό,

Μπεκρούλιακα θυμόσοφο.
Ένα ραμολί, πολύ άστα να πάνε
Κλασσικό μ’ όσα έρθουν κι όσα πάνε.

Γι’ αυτόν -Μπαρούφης πρότυπος-

Χωρίς να ξέρει τί και πώς,
Χαζομάρες τους πουλάει στην αράδα
μα αυτοί τον αφήνουνε στη ράδα. 

Έχει και «Μπούλη» στον μπερντέ,

Χοντρό και βουτυρομπεμπέ.
Έναν παίχτη που χρειάζεται ο πάγκος
Να το παίζει «γιεσμέν» και σαλτιμπάγκος.

Κατιναριό, κηφηναριό,
Απίθανο καρκατσουλιό,
Ανεπάγγελτοι, αχρείοι, ρεμπεσκέδες,
Άχρηστοι και τελείως ντενεκέδες.

Κι ο Κούλης ονειρεύεται,

Τις νύχτες όταν πέρδεται,
Να μας κάνει όλους πάλι όπως πρώτα,
Πήδημα και αυτός  χωρίς... κ@πότ@.

Η συριζάρια ορδή,
Μας έχει πάρει το βρακί.
Με πρωθυπουργό τον Κούλη Μητσοτάκη,
Θα φοράμε -τουλάχιστον- στριγκάκι!

Κατρούγκαλος ο πονηρός,

Και ο λελές ο κούνιστος
Της Οικονομίας, λεν, σπεσιαλίστας,
Παρλαπίπας, χαζός και αρριβίστας.

Πάει να μιλήσει στη Βουλή

Και μας ζαλίζει το πουλί,
Ακαταλαβίστικες χοντρές κοτσάνες
Κούκλες Μπάρμπις,  Αλίκες και Νταϊάνες.

Πάρτε χαμπάρι αδελφοί,

Δε θα μας σώσει η «αδελφή»
Αν δε στρώσετε τον κ#λο στη δουλειά σας,
Θα πεινά εσαεί η αφεντιά σας.

Γιατί γνωρίζει ο καθείς,

Καιρός να μάθετε και σεις,
Πως την πίτα δεν μπορείς να την μοιράσεις
Άμα δεν κουραστείς γιά να την φτιάσεις.

Κι όσο θ’ ακούς κορδακισμούς,

Αριστερούς   λαϊκισμούς,
Στην λιτότητα η χώρα μας θα βράζει
Όσο ο ήλιος τα κέρατα δε βγάζει.

Κι αφού τα κάνανε σκ@τ@,
με επιδόματα πλαστά,
και εισπράξανε το σχετικό μπερντάχι,
στο φινάλ' εγκαλούν τον... Μητσοτάκη! 

Με ρητορία ζόρικη, 
Λεβέντικη, μαγκιόρικη,
Στους Γερμαναράδες έβγαλε και γλώσσα,
Μα στον κάνουν σα μαδημένη κλώσσα.

Όσοι δε με πιστεύετε

Κι αλλιώς τα σχεδιάζετε,
Πρώτα ο Θεός, χωρίς θυμό και ζάλη
Και του χρόνου τα ξαναλέμε πάλι.

Και εις έτη πολλά Συνέλληνες. Την παράδοση και τα μάτια μας!

   Όμως σταματώ εδώ, γιατί σάμπως πολύ φόρα πήρα. Κάλαντα γράφω, όχι τον... Εθνικό Ύμνο, (158 στροφές). Και, στο κάτω-κάτω, ένας ταπεινός Ορφέας είμαι, όχι ο Διονύσιος Σολομός!