«Kαι με τον αστυφύλαξ και με τον... χωροφύλαξ»!

Βάλτε τώρα που γυρίζει! (... η τρέλα).

   Το συριζαρέικο τσίρκο έχασε τελείως τη μπάλα! Στον πελαγωμένο Cοmandatisko, με την απειρία και την κουτοπονηριά να μην κρύβονται και την ανικανότητα να πλεονάζει, η ατζαμοσύνη του βρήκε χώρο και... χορεύει. Εκείνο που σκαρφίστηκε -μπας και σταματήσει την κατρακύλα του-  είναι να συνδυάσει το 1,5%, αντί 3,5%, του ΑΕΠ, που προτείνει το ΔΝΤ, χωρίς όμως να θέλει και τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα. Παγκόσμια πρωτοτυπία!  Από την άλλη, η τελευταία λαϊκίστικη κουτουράδα που ξεφούρνισε επιπόλαια, σαν προεκλογικό πρελούντιο -μιά ακόμη τυχοδιωκτική ζαριά, από τις πάμπολλες που μας συνήθισε στη δίχρονη θητεία του στο ύπατο αξίωμα της χώρας, την οποία του εξασφάλισαν η κακή μας τύχη και η προπατορική «ελαφράδα» μας και μας τον κόλλησε σαν βδέλλα στον σβέρκο- τώρα του γυρίζει μπούμερανγκ και κολλάει αυτόν στον τοίχο. Έτσι, η τελευταία πρόκληση, (ελεημοσύνη στην σανοτραφή πελατεία του), συγκρούεται μετωπικά με την ανοχή και υπομονή των... «δυναστών»-δανειστών μας. Ναι, αυτών που τον «καταδυναστεύουν» μην επιτρέποντάς του να κάνει το περήφανο προεκλογικό κομμάτι του με τα λεφτά τους, τα οποία ζητεί κι όλας να τους τα κουρέψει(!), -ο Μπούλης, μάλιστα, ορέγεται διαγραφή!!!- προκαλώντας την οργισμένη άρνησή τους. Όντες κι αυτοί σε προεκλογική περίοδο, δεν έχουν καμία διάθεση να εκτεθούν στα μάτια της δικής τους εκλογικής πελατείας και να διακυβεύσουν την εκλογή τους, γιά τα τσακίρικα μάτια του... σέξυ επιβήτορα του ελληνικού πρωθυπουργικού θώκου. Σα δεν ντρέπεται, λέω εγώ! (Και μαζί μου, πάρα πολλοί άλλοι).

   Οπότε, με την παγκόσμια συγκυρία -επί τέλους- αφυπνισμένη και κόντρα του, θεωρώ πως το άστρο του μεγαλύτερου αρριβίστα πολιτικού, από της εποχής του Αλκιβιάδη και εντεύθεν, φαίνεται πως οδεύει στη δύση του, επιβεβαιώνοντας μιά δική του σοφή... παπαρδέλα: «Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Όμως, άλλη νομοτέλεια αυτή, το θεριό που ξεψυχά γίνεται πιό επικίνδυνο, απ’ όσο στις καλές του. Έτσι παρακολουθούμε την τελευταία πράξη του  ελληνικού -γιά κάποιους- δράματος και γιά άλλους φαεσοκωμωδίας, (Αυλωνίτου, Καρακώστα και λοιπές... καρατερίστες). Με τον αμετροεπή και θρασύτατο νεανία να επιτίθεται, λυσσαλέα, ειρωνικά και υβριστικά κατά... πάντων. Του... «εφιάλτη» Μητσοτάκη -αποδεικνύοντας την λαϊκίστικη διδαχή από τον πραγματικό του Μέντορα, διαβόητο Αντρέα, («Τσοβόλα, δώστα όλα»!), και τους... «ανόητους» δανειστές-δυνάστες που θα εκλιπαρήσει αύριο, επιδεικνύοντας πάλι θρασύτητα, αναισχυντία και ασυναρτησία, καθ’ όσον έπαψαν να του κάνουν τα χατήρια!

   Πάντως -και ευτυχώς- μέσα στον αλαμπουρνέζικο τρόπο που κυβερνά ο -κατά τον Μίκη- «μεγαλύτερος μάγκας» της ελληνικής πολιτικής, μιά και στερεί δραματικά το ψωμί από τον λαό του, του προσφέρει, ως αντιστάθμισμα, άφθονη διασκέδαση και ξεκαρδιστικό γέλιο, με ρυθμό κρετσέντο. Και όπως γίνεται στα μπουζουξίδικα, μετά τα «τσικό»: Δηλ. την Σουρουκλεμέ Τασίτσα, τον ροφό Μπαλντά, τον νυσταλέο Μπαρμπαδεινόσυρο της Α-παιδείας και Α-θεΐας  και τον φανταιζί φασουλέτο Μαδρά του πλανόδιου κουκλοθεάτρου, μας βγάζει τώρα στη σκηνή τον απίθανο δραπέτη του Δρομοκαϊτείου, το αριστοτέχνη τσάμπιον του χειροποίητου έρωτα. Τον γνωστό παρανοϊκό γλωσσαμυντορομαλακοπίτουρα και γλωσσοπλάστη ΖουρΛάρι, ο οποίος, πριν -καλά, καλά,- προλάβει να βγάλει τον ζουρλομανδύα και στογγυλοκαθήσει στο θώκο του υπουργού επί του Αυνανισμού, το... υπερακόντισε! Προσφέρει τον δικό του χριστουγεννιάτικο μποναμά στον καρντάς Ερντογάν. Δεκαέξι, ολόφρεσκα και λαχταριστά, ελληνικά νησιά! («Όταν δεν έχουμε δουλειά να κάνουμε, πετάμε καμιά μ@λ@κί@, έτσι γιά να περνάει η ώρα»).

   Και... γέλιο η κυρία! (Το κλάμα έπεται).