Το «καρότο» που προτάχθηκε και το «μαστίγιο» που ακολουθεί.

Άρωμα, (αποφορά, μήπως;), εκλογών ή χρύσωμα χαπιού γιά τα νέα, ήδη συμφωνηθέντα, μέτρα.

Ο... "Φιντελίγος" σ' αυτό που ξέρει καλά να κάνει. Το δούλεμα του λαού!

 

   Μετά μεγίστης πρεμούρας, εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα, ίσως και με επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος από την πρόσφατη επίσκεψη στον Άγιο Τάφο, όπου γιά πολλοστή φορά συμπεριφέρθηκε κάπως μεταξύ απροσάρμοστου παιδιού και ανάγωγου χωριάτη, ο σέξυ πρωθυπουργός μας έσπευσε -τίρα, βίρα και νυχτιάτικα- να εξαγγείλει χριστουγεννιάτικους μπουναμάδες!

   - Πάρε κόσμε! Τ’ αφεντικό τρελάθηκε και μοιράζει απ’ αυτά, που με τόση αναλγησία και μανία, μάζεψε πρόσφατα γδέρνοντας τον πάτο του βαρελιού των... υπηκόων του!

   Η συνταγή είναι παλιά, πασίγνωστη και όχι πάντοτε αποτελεσματική. Τουλάχιστον κρίνοντας από την τελευταία εφαρμογή της, (Σαμαράς).

   Όσο κι αν είναι κανείς αφελής, δεν μπορεί παρά να σκεφτεί αυθόρμητα: «Έρχονται εκλογές και μας πλακώνει στο... γλύψιμο»! Όμως είναι πασίγνωστος -επίσης- ο σφοδρός έρωτας αυτού,  και όλων αυτών των κομμουνιστών λαθρεπιβατών της εξουσίας, μαζί με τη λιγούρα της καρέκλας και της κουτάλας, που επί γενέες επί γενεών η αριστερά λαχταρούσε και καραδοκούσε να πιάσει στα χέρια της. Και να... της δώσει να καταλάβει! (Μαζί... καταλάβαμε  κι εμείς!). Αυτή η παράμετρος, χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί, δεν αποτελεί τον πρώτο, αλλά τον έσχατο στόχο, αυτόν της προσωπικής του απελπισίας.  Προσωπικά πιστεύω πως ο Commandantiskos και οι compañeros του δεν έχουν τα κότσια γιά ηρωική έξοδο, καθ’ όσον αδιάντροποι και... γλυκαμένοι. Ακόμη κι αν τους σέρνουν όξω, μαζί με τις καρέκλες φτύνοντας, αυτοί θα λένε πως... ψιχαλίζει κι ο λαός, κατά βάθος, τους... θέλει! Ήδη η μικρομεγαλία φάνηκε από την αρχή του λογυδρίου του, όπου παρουσίασε την Ευρώπη να κρέμεται από τα σέξυ... «τέτοια» του! Πάντως, κάτω από τις παρούσες συνθήκες, ακόμη και αν αναλάβει η ΝΔ με το Μητσοτάκη, όποιος προσδοκά θεαματική και ταχεία βελτίωση της κατάστασης -δικής του και της χώρας- θα απογοητευτεί. Γιά όποιον επιθυμεί σήμερα να αναλάβει τη διακυβέρνηση, οι εκλογές μάλλον αποτελούν... μπόχα, παρά άρωμα. Μόνο κέρδος γιά την κοινωνία η απομυθοποίηση της οπισθοδρομικής αριστεράς και η σπορά πραγματικής ελπίδας γιά ουσιαστική ανάκαμψη, σε βάθος χρόνου. Χωρίς στείρους βερμπαλισμούς, που θα οφείλεται στη δυναμική του φιλελευθερισμού, των επενδύσεων της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και την απελευθέρωση της οικονομίας από τον αντιπαραγωγικό ολοκληρωτισμό και  τον ραχατλίδικο κρατισμό.

   Αρκετά πιθανότερο θεωρώ η γαλαντομία του Πινόκιο να αποτελεί προπέτασμα στάχτης και «γλειφιτζούρι», ή ένα είδος βαζελίνης, γιά την πιό εύκολη αποδοχή των μέτρων που έχει ήδη συμφωνήσει με τους -κατά την κουβανέζικη παραλλαγή- «δυνάστες» μας, τους οποίους -γιά μιά ακόμη φορά- θα κατατροπώσει... υποτασσόμενος πλήρως και αμαχητί σ’ αυτούς! Πλην, σε συμπαιγνία μαζί τους, καθυστερούν την ανακοίνωση των όποιων συναποφασισμένων, ώστε -αφ’ ενός- ο κοσμάκης να κάνει υποφερτά Χριστούγεννα και αφ' ετέρου- να «επικοινωνήσει», κατά τον καλύτερο και διαστρεβλότερο τρόπο, με τα διάφορα πειθήνια μορμολύκιά του, τα πιστά του πόκεμον και τις ανεγκέφαλες... «ξανθές» του, το -δήθεν-  ενδιαφέρον του γιά τις ασθενέστερες... τάξεις! (Αν το πίστευε, δεν θα τους έκοβε το ΕΚΑΣ, ούτε η Καρακώστα θα τους βάφτιζε... φοροφυγάδες). Δηλαδή ένα ακόμη γελοίο επεισόδιο της φαρσοκωμωδίας: «Η αριστερά στην εξουσία», που παίζεται -ως μπουρλέσκ- επί διετία στην πλάτη μας.

   Στην ουσία τώρα. Ασφαλώς και η προσφορά είναι καλοδεχούμενη, γιά όσους τυχερούς τσεπώσουν κάτι. Ένας αρχαίος δελφικός χρησμός λέει: «Και το λίγο της γριάς, καλό της κάνει»! Όμως -πέραν από το αλαλούμ που προβλέπω να συμβεί στη διανομή του μπουναμά, και πέραν από τις αδιαμφισβήτητες ενστάσεις των δανειστών-«δυναστών» που δεν ερωτήθησαν, («Κυρία, να πάω έξω»!), θα προτιμούσα η οποία διανομή μετρητών να γινόταν σε άλλους αποδέκτες. Με περισσότερα δίκια γιά είσπραξη. Οι τωρινοί... δικαιούχοι -οπωσδήποτε αναξιοπαθούντες και πένητες, όπως μας κατάντησαν- σίγουρα δεν περίμεναν το... «δώρο» και είχαν κάνει -κάπως- τα γιορτινά κουμάντα τους, με φόντο τη φτώχεια και το χάλι τους. Με την αυστηρή έννοια του όρου, αυτά τα λεφτά δεν τα εδικαιούντο και δεν τα περίμεναν. Υπάρχει όμως πλήθος άλλων ταλαίπωρων συμπολιτών μας, οι οποίοι περιμένουν στην ουρά γιά να πάρουν το μειωμένο... εφ’ άπαξ, που δούλεψαν, πλήρωσαν γι’ αυτό και το δικαιούνται με το παραπάνω, αλλά τους το καθυστερούν αδικαιολόγητα. Υπάρχει, επίσης, πλήθος συμπολιτών μας -καθόλου εύποροι- στους οποίους οφείλεται επιστροφή αχρεωστήτως εισπραχθέντων φόρων και το ανυπόληπτο κράτος τους τα παρακρατεί, φερόμενο αλήτικα. Και, ακόμη, υπάρχουν στρατιές ανέργων με μηδενικό εισόδημα, οι οποίοι θα συνωστιστούν πάλι -χριστουγεννιάτικα-  γιά ένα πιάτο φαγητό σε Ενορίες και Δήμους. Τέλος, ένα επίδομα θέρμανσης έχει πολύ μεγαλύτερη αξία αν καταβληθεί τώρα και όχι το... κατακαλόκαιρο!

   Κοντολογίς, όλες αυτές οι κατηγορίες αδυνάτων -συν όποιες δεν φέρνω τώρα στο μυαλό μου- σαφώς θα έπρεπε να προηγηθούν όσων επέλεξε ο ντόπιος σέξυ Φιντελίτο να... δωροδοκήσει. Όμως το κουτοπόνηρο μυαλό του, κάτι ανάλογο μ’ αυτό του οινόφλυγα μέντορά του, απευθύνθηκε σε πιό... «φανταιζί» πελατολόγιο, από το οποίο προσδοκά μεγαλύτερο... «επαναπατρισμό» ψήφων. Κι αυτό γιατί όλες οι προαναφερθείσες πενόμενες συνομοταξίες, ως μακροχρονίως καταταλαιπωρημένες από το "περίμενε", θεωρούνται οριστικώς απολεσθείσες.