H αποθέωση του λαϊκισμού και το... «κουτούλημα» στον τοίχο.

«Θεός σώζοι την Ελλάδα»

- Δεν φταίω εγώ... μαντάμ. Ο Μέντωρ με ηπάτησε!           -Καλά, παιδί μου. Ύπαγε και μηκέτι αμάρτανε. Και μετά τις εκλογές μου... τα ξαναλέμε!

  Παρ’ όλη την δίχρονη εμπειρία από την διακυβέρνηση της χώρας και την επαφή του με διεθνή fora και διαπρεπείς προσωπικότητες, το συριζαρέικο κοπριταριάτο δεν έβαλε κουκούτσι μυαλό και δεν διδάχτκε τίποτα. Ούτε καλή συμπεριφορά, ούτε καν να ντύνεται αξιοπρεπώς. Επιμένει να ντύνεται αλήτικα και να συμπεριφέρεται με εκείνη της κουτοπόνηρη και αφελέστατη αρχοντοχωριατιά, που του επιτρέπει κορδώματα και ψευτολεονταρισμούς στο αμόρφωτο, ανόητο και ποικιλοτρόπως περιθωριακό εσωτερικό ακροατήριο και λιβανωτό μετά θλιβερών ικεσιών, αναξιοπρεπών σαλιαρισμάτων και εμετικών γλυψιμάτων, στο εξωτερικό. Το σκίτσο της λαθρόβιας «Αυγής» που δείχνει τον σαφή, σταθερό και ξεκάθαρο στις απόψεις Σόιμπλε ντυμένο... SS,  είναι  πολύ νωπό γιά να ξεχαστεί. Γιά όσους δεν καταλαβαίνουν -δεν μπορούν, ή δεν θέλουν- δηλαδή το σύνολον των συνειδητών συριζαρέων κάφρων, διευκρινίζεται πως η έκφραση... «πολιτική λύση» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ομολογία αποτυχίας στην εφαρμογή συμπεφωνημένων και ταπεινωτικές ικεσίες γιά... συχώρεση: - «Αμάν, θείο. Έλεος! Σχώρα με και σου υπόσχομαι, δεν θα το ξανακάνω. Στο μέλλον θα γίνω... καλό παιδί. Να, λόγω τιμής και... μα την Παναγία. Φιλάω σταυρό»! 

   Οι... κουτόφραγκοι -μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη- στην αρχή του την χάριζαν -«άσε τον μ@λ@κ@, που θα πάει, θα... στρώσει» και το κόλπο περνούσε! Όμως τώρα, πλέον, μουλάρωσαν και στήσανε τα ποδάρια. Είναι βλέπεις κι εκείνες οι ρημαδοεκλογές τους που έρχονται και δεν τους επιτρέπουν χατιράκια στο... προβληματικό απόπαιδο της Ελλάδος. Σιγά μην καταποντιστούν εκλογικά, γιά χάρη του πιό... σέξυ πρωθυπουργού τηςς απείθαρχης, αναξιόπιστης και αδιόρθωτης χώρας, που επιμένει να ζει παρασιτικά και με δανεικά, εις βάρος των κουτόφραγκων, τους οποίους -πλήν της κοροϊδίας... βρίζει και προσβάλλει κι από πάνω! Έτσι, το ευγενικό... «αϊ σιχτίρ» που εισέπραξε ο, κατά Μίκη Θεοδωράκη, «μεγαλύτερος μάγκας» -«τζάμπα» και μ@λ@κ@ς, προσθέτω- ήταν ό,τι καλύτερη επιβράβευση θα μπορούσε να πετύχει μιά... «ευφυέστατη» πολιτική, που την διαμορφώνουν μπεκρούλιακες μέντορες, ρομά υπουργοί, πριμαντόνες ακαταλαβίστικες οικονομολόγες, χοντροκ@λες βραχνοκοκόρισες, ξανθές τσαπερδόνες, ανεμόμυλοι καρεκλοκένταυροι Τειρεσίες, κομπλεξικοί με το μπόι τους δανδήδες  και λοιπά εκλαμπρότατα μέλη της απίθανης ελληνικής  «Αυλής των Θαυμάτων», συγχορδισμένοι από την εμπνευσμένη στρατηγική ανέργων... γκαρσονιών και φανατικών θαυμαστών της... Ελενίτσας! (Λέγε με, Καρανίκα). 

   Το τελευταίο στραπάτσο, με την ύστατη προσπάθεια αναστροφής -ματαίως- του κύματος φυγής και αναθέματος από την δεινά χειμαζόμενη φτωχολογιά, που προσπάθησε να εξαπατήσει πάλι, είναι ένα πρώτο δείγμα αφύπνισης. Μόλις η πραγματική...»πραγματικότητα» γίνει συνείδηση -ο... «ευφυέστερος» λαός του κόσμου λειτουργεί πάντα σαν τα χρηματοκιβώτια των Τραπεζών. Με χρονοκαθυστέρηση!- η λαϊκή αγανάκτηση θα γίνει οργή, που θα κατρακυλήσει σαν αλπική χιονοστιβάδα και θα πνίξει όσους ζάπλουτους κομμουνισταρέους -λέγε με Σταθάκη, Κατακούτελο και σία- δεν προλάβουν να την κοπανήσουν, στα πρότυπα του Χριστοφοράκου.

    «Μετανοείτε και προσεύχεστε». «Μετανοείτε, ήγγικεν, γαρ, η βασιλεία των ουρανών»! Η μετωπική με τον ανένδοτο τοίχο κατέφθασε. Και ο τοίχος - ως γνωστόν- αν τον χαϊδεύεις, σε χαϊδεύει, όμως αν τον «κουτουλήσεις» με δύναμη, τότε.... Ο Comandatiskos, στριμωγμένος -όπως φαίνεται- διάλεξε το δεύτερο.