Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω... «κουμμουνιστής»!

...και όχι κορόιδο «νεοφιλελές».

Θα έχω και μπόλικες γκόμενες. Να κάτι... τέτοιες!

   Κατάπληκτος από τα «πόθεν έσχες» της αριστερής νομενκλατούρας, που αποδεικνύεται -τελικά- μιά πανέξυπνη «ληστοσυμμορία», περισσότερο παρά πολιτικό τσούρμο, πήρα τη μεγάλη απόφαση! Μάλιστα, την πήρα! Τελεία και παύλα, κι αμετάκλητα! Όταν μεγαλώσω θα γίνω... «κουμμουνιστής»! Όσο πιό μεγάλος, τόσο το καλύτερο και τόσο πιό... πλούσιος! Κι ας με κυνηγάει η φίλη μου η Θεανώ, που με τις σίγουρες καταθέσεις της σε... εγγλέζικες λίρες, κυνηγάει τους... «πλούούούσιους». Ναι, αυτή που αναρωτιέται: -«Καλά, απατεώνες είμαστε;». Βροντοφωνάζοντας ένα ουρανόμηκες: «Όχι, Θεανώ μου, προς Θεού, τί είναι αυτά που λες!», θα την παρακαλέσω να με μυήσει στα μυστικά της αριστεροφροσύνης, γιατί τώρα -εγώ ο... νεοφιλελές, το καθίκι-  περί το τέλος του μήνα, γιά να την βγάλω «σκουπίζω» τα κέρματα από το ταμείο της Τράπεζας, καθ’ όσο τα ΑΤΜ, κάτω από είκοσι ευρώ δεν σου δίνουν.

   Στ’ αλήθεια, ρε παιδάκι μου, πότε πρόλαβαν να «χτίσουν» αυτές τις τεράστιες περιουσίες τους, όλη η αφρόκρεμα που βγαίνει στα κανάλια και κόπτεται γιά τους... χαμηλοσυνταξιούχους. Δηλαδή, σχεδόν όλοι οι προβεβλημένοι αριστεροί συριζαρέοι. Αυτοί που, πριν γίνουν κυβέρνηση, έτρεχαν από διαδήλωση σε διαδήλωση, από κανάλι σε κανάλι, από κινητοποίηση σε κινητοποίηση, διαφεντεύοντας  -αφιλοκερδώς πάντα, σαν τον Κατακούτελο του 20%- τα λαϊκά συμφέροντα. Οι προστάτες των λαϊκών στρωμάτων, οι κήνσορες του νεοφιλελευθερισμού, οι απηνείς διώκτες του καπιταλισμού και αμύντορες του φτωχού λαού, με τον καταγγελτικό πύρινο λεξιλόγιο κατά της εκμετάλλευσης... «ανθρώπου από άνθρωπο»! Οι αριστεροί δημοκράταροι. Πότε και πώς -μέσα στην άμετρη και διάπυρη... αριστεροφροσύνη τους- πρόλαβαν και μάζεψαν τόσο χρήμα; Και πώς το δικαιολογούν στη συνείδησή τους -οι φαύλοι ασυνείδητοι- όταν η -υποτιθέμενη- ιδεολογία τους πρεσβεύει, ως ακρογωνιαίο λίθο της, πως... «το κέρδος είναι κλοπή σε βάρος του λαού»!

   Θα εκλιπαρήσω τον «σύντροφο» και συνάδελφο Δ. Παπαδημούλη να μου εκμυστηρευτεί το μυστικό. Πού στο διάβολο βρίσκει το χρόνο να μαζεύει τόσα εκατομμύρια! Αυτός που όλη τη μέρα «σκίζεται» γιά την προάσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Που τρέχει -πότε εδώ, πότε στις Βρυξέλλες, πότε στο Στρασβούργο, γιά τα λαϊκά δίκια- πότε τα προλαβαίνει όλα; Μάλιστα, τώρα που πάει και γιά αντιπρόεδρος της Ευρωβουλής, θα πρέπει να καταργήσει και τον ύπνο! Να κάνει και... νυχτερινές βάρδιες, με ορθοπεταλιές, προκειμένου να παρακολουθεί τις μετοχές του και να μαζεύει τα... νοίκια, από τους μπαταξήδες νοικάρηδες. Αλλιώς πώς γίνεται να μαζευτούν τόσα εκατομμύρια; Τόσα ακίνητα, τόσες μετοχές!

   Θα απευθυνθώ στον νεαρό «σπουδαρχίδη» συνάδελφο πρωθυπουργό να μου αναλύσει το πώς τα κατάφερε με αφισσοκολήσεις και διανομή του "Ριζοσπάστη -γιά αρχή- καταλήψεις, βαβούρα, μπουρδολογία και παραμύθια της Χαλιμάς -στο τέλος-  να γίνει πρωθυπουργός, ενώ εγώ -ο βλαξ- που αντί να οργώνω συνελεύσεις, πορείες και απεργίες, όργωνα τις πολεοδομίες, βλέπω έντρομος να λειώνει η σύνταξή μου, σαν το κεράκι της Λαμπρής!

   Βαρέθηκα να δουλεύω από τα 15 μου, γιά να ψωμολυσσάω στα γεράματα! Θέλω να προκόψω στο... άνετο. Να κυκλοφορώ όπως μου γουστάρει. Είτε σαν λέτσος, όπως ο Τσαλακώτος, είτε αγραβάτωτος σαν γνήσιος αριστερός, όπως ο... γουρλής ηγέτης Πινόκιο, είτε σαν δανδής με pochette, όπως ο αριστοκράτης κομμουνιστής Κατακούτελος, είτε μασκαρεμένος όπως η τσόντα-βουτυρομπεμπές Μπούλης, ο τουρκοφάγος, και να μου «βαράν» προσοχή στρατηγοί, πτέραρχοι και ναυαρχέοι.

   Θέλω να έχω πλούτη, πολλά πλούτη. Να μην είμαι λιγούρης. Όμως θέλω και να με υποστηρίζουν τα λιγούρια! Με φανατισμό. Κι αν γουστάρω να κατέβω στην πολιτική, να με ψηφίζουν κι όλας. Πάλι με φανατισμό!

   Θέλω να έχω αυταπάτες, να λέω ψέματα ασύστολα, χωρίς να νοιώθω ντροπή και χωρίς να κοκκινίζω. Θέλω να σκορπίζω... ελπίδες στους αφελείς. Κι όταν θα έρχομαι στα πράγματα να τους ταράζω στους φόρους. Να τους παίρνω μέχρι τα σώβρακα και να τους στέλνω, ομαδικά, στα συσσίτια.  

   Θέλω να μένω στην Εκάλη, στη Κηφισιά, στη Φιλοθέη, στο Παλιό Ψυχικό. Το Περιστέρι, το Αιγάλεω, η Κοκκινιά, μου πέφτουν... μπανάλ. Πολύ μπανάλ, δεν θα μου αξίζουν. Θέλω "αξιοπρέπεια". Και στη διαβίωση. Πρέπει να είμαι συνεπής «κουμμουνιστής», σαν την... Κανέλλη, ας πούμε. Με τα ζακούζια μου και τα υδρομασάζ μου τα ωραία. Και μιά πισίνα, αν γινόταν, δεν θα με χάλαγε καθόλου, αρκεί να ήταν θερμαινόμενη. Γιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

   Δεν γουστάρω μνημόνια, λιτότητα και εξαρτήσεις, Θα τα καταργούσα... στο λεφτό. Στο πιτς φυτίλι, (... "που έβλεπε και κένταγε η κόρη το μαντήλι. Το ντήλι, ντήλι, ντήλι"!).  Βέβαια αν χρειαζόμουνα... λεφτά, μπορεί και να υπέγραφα κανα-δυό από δαύτα. Ζούλα όμως και χωρίς να τα εφαρμόζω. Κι άσε τα κορόιδα, τους κουτόφραγκους, να ψάχνονται. Γιατί θέλω να είμαι μάγκας και να τους την φέρνω πάντα. 
   Θα πηγαίνω στη «μακαντάσω» την Αγγέλα και θα της λέω: - «Μην ακούς τί λέω στα κορόιδα μου, κοίτα τί κάνω. Μπήκες; Φερστέεν ζι; Χα, χα, χα!». Και θα την φέρνω και σε δαύτη. Η απόλυτη μαγκιά!

   Θα γουστάρω Εξάρχεια. Κάργα Εξάρχεια. Κι όταν θα βαριέμαι το Μαξίμου, (όχι όλο φιλέτο, φιλέτο. Κάπου, κάπου και καμιά φασολάδα που κάνει καλό και στην... εξάτμιση), θα κατεβαίνω γιά ξεμούδιασμα στο Πολυτεχνείο, γιά να θυμάμαι τα νειάτα μου. Θα πλακώνομαι με τους μπάτσους, θα πετάω μολότοφ, θα καίω κάδους σκουπιδιών και -άμα λάχει- κι όποιο άτυχο τρόλεϋ, τυχαίνει να περνάει. Απ' αυτά που κουβαλάν τους "καπιτάλες" στη δουλειά τους. Θα το καίω γιά να χτυπήσω το... σύστημα!

   Θα βγάλω τα κάγκελα από τις παρελάσεις, γιά να μπορώ να κάψω και τους τσολιάδες στον Άγνωστο. Η ιδέα αυτή μου κατάντησε μανία! "Ουκ εά με καθεύδειν...", που λέγαν οι Λατίνοι! Μ' αρέσει να μαθαίνω ξένες γλώσες! Γι' αυτό θα βάζω τον φιλέλληνα ΖουρΛάρι να με μαθαίνει διάφορα τέτοια, (όταν δεν χειρονακτεί με το... "αντικείμενό" του).  Όπως  το "pacta sunt servanda", το "alea jacta est", το "sulumudukum tsitsiri", τέτοια σοφά. Θα βγαίνω στο γυαλί, θα τα "πετάω" και θα σκίζω. Θα τους κουφάνω όλους! Ακόμα και τον τρίχα τον Άδωνι! Μέχρι κι αυτόν τον χαμαιλέοντα, τον Μπαμπινιώτη, θα τον κάνω να σκάσει από ζήλεια!

   Όμως γιά την ασφάλειά μου, γιά να μπορώ να δουλεύω -και... να σας δουλεύω- ήσυχος, ασφαλής και απερίσπαστος, (γιά το καλό σας, βρε κουτά), θα κλείσω με ΜΑΤ ίσαμε 12 τετράγωνα γύρω από το Μαξίμου. Κουνούπι δεν θα περνάει.

   Επειδή θα θέλω να είμαι πολύ προοδευτικό... ¨"κουμμούνι", (τύφλα να 'χει ο Κορεάτης  Κιμ Ιλ... τάδε), θα περιμαζέψω και μερικούς παχουλούς -τέως εθνικοσιαλιστές και νυν "τσοντοσοσιαλιστές"- Μπούληδες, γιά να κορδακίζονται στον Ερντογάν και μερικούς... αγγλομαθημένους  "περίεργους τύπους" που θα πηγαίνουν να "τουρλώνονται" σε Βερολίνα και Βρυξέλλες, γιά τους διάφορους... εφαρμοστικούς νόμους. Εγώ θα μένω εδώ γιά να κουρντίζω τους χαχόλους και να περνάμε όλοι ζάχαρη!

   Θα περιοδεύω τη χώρα, θα κόβω κορδέλες και θα κάνω σε όλους... κορδελάκια. Θα τους κουφάνω όλους και θα τους φλομώνω στο μούσι!
   Τέτοιο "κουμμούνι" θέλω να γίνω, βρε! Κουμμούνι κανονικό. Με τα γεμιστά μου και τις μαρμελάδες μου, όπως η αγαπημένη μου Θεανώ. Όχι σαν τον γιαλατζή τον Κουτσούμπα και τις κοροϊδάρες Λαφαζάνη, Ζωή και τον αντιπαθητικό σαλιάρη Στρατούλη, που ενώ ίδρωσαν να φτάσουν στην πηγή, μόλις τα κατάφεραν... φύγαν και δεν ήπιαν νερό! Οι κοροϊδάρες. Εγώ θα γίνω κουμμούνι χρήσιμο. Ξύπνιο κι αποτελεσματικό. Γιά την ιδεολογία, το κόμμα και -κυρίως- γιά την πάρτη μου. Όσο γιά τη χώρα...,  αυτή ποιός την... χ#ζει!

   ΥΓ. Μιά και ήρθε πάλι στο προσκήνιο -η στήλη νοιώθει απόλυτα δικαιωμένη, έστω και αργά- η πονεμένη ιστορία της κ. Γεροβασίλως, η οποία την απασχόλησε -προ μηνών- αλλά πέρασε ντούκου και έπεσε στα αζήτητα, καλό θα είναι κάποιος εισαγγελέας να ερευνήσει -επί τέλους- και πέραν της εταιρικής κομπιναδόρικης διάστασης του θέματος. Να ασχοληθεί και με την...  "ουρά" της αποκλειστικής, και άκρως αριστερής, κομπίνας: Ο πατέρας της, υψηλόβαθμος εργαζόμενος στο Νοσοκομείο της Άρτας, φρόντιζε τα ακτινολογικά μηχανήματά του να είναι μονίμως εκτός λειτουργίας και διοχέτευε, σωρηδόν κι αγεληδόν, τους ασθενείς στο... απέναντι σχετικό "μαγαζί" της κορούλας του!
   Όταν μεγαλώσω -είπαμε- και γίνω... κανονικός "κουμμουνιστής", όλο και θα σκαρφιστώ κάποια ανάλογη λοβιτούρα γιά μεγάλη κονόμα! Τί δηλαδή, μιά ζωή κορόιδο θα μένω; Άλλωστε το μηχανιλίκι έχει πιό πολύ "ψαχνό" από ένα ακτινολογικό εργαστήριο. 
   Τί... σκ@τ@ "κουμμουνιστής θα είμαι, αν δεν πλουτίσω με την σβέλτη και κλασσική αριστερή μέθοδο. Δηλαδή: "έρποντας, γλύφοντας και με τα κέρατά μου"!  

Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα

 Αίσιον και ευτυχές το νέον έτος!

Η Ανεργίτσα, ο Πειναλάκης και το ευγενές ακροατήριον αυτών.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά,

Βγήκαν οι ψεύτες παγανιά
Με των φόρων το τεράστιο πανέρι
- Αχ΄ και να  σας κοβότανε το χέρι!

Εσάς που την πατήσατε,

Όλ' όσοι τους ψηφίσατε.
Τον παραμυθά που έταζε «ελπίδα»
Κι όταν βγήκε μας τάραξε στο... «πήδα».

Ακούς παντού αναστεναγμούς,

Από ανθρώπους λαϊκούς.
-Πως μας καταντήσαν, λένε, οι σκιτζήδες,
Που ενσκήψαν, αχόρταγες ακρίδες.

Τα σκίζουν τα μνημόνια

Και με μοιρογνωμόνια
Καθορίζουνε τη μοίρα μας τη μαύρη
Και ποιός ξέρει στο αύριο τί θα ’βρει. 

Διαστρεβλωτάδες ζηλευτοί, 
Στην παραπληροφορική,
Έχουν πρόχειρο στο στόμα παραμύθι,
Γιά χαχόλους και κάθε κουτορνίθι.

Με αρχηγό έναν ψευταρά,

Αγράμματο  παραμυθά,
Στον λαϊκισμό, δεν πιάνεται καθόλου
Κυβερνάει με πονηριές  του... κ#λου.

Ένας λαός στο τρα-λα-λά,

Κι άντρα ψευτοπαλληκαρά
Γιά ηγέτη, π’ ό,τι πιάνει ευθύς το καίει
Και μετά πάντα ο Σόιμπλε του φταίει.

Το παίζει και μηχανικός,

Και μας κοιτάζει εμβριθώς.
Όμως απ’ την πιάτσα έχει βγει μιά βρώμα:
-Δεν σκαμπάζ’ ούτε του μπετού το χρώμα!

Πάει στας «Ογρώπας» ντερτιλής,

Βαρύς, τσαγκός και... «σοϊμπλής»
Μα ξαναγυρνά με την ουρά στα σκέλια
Κι όλοι εμείς ξεραινόμαστε στα γέλια.

Αμόρφωτος παλληκαράς,

Το «παίζει» και προφέσορας.
Ένας «ποντικός» που θέλει να «διδάξει»,
Την Ευρώπη πιστεύει πως... θ’ αλλάξει.

Από μπροστά είναι λιονταρής,

Σκληρός διαπραγματευτής
Μα σαν πρόθυμη και βολική κοκότα,
Στέλνει «γράμμα» με δέσμευση σαν... κότα.

Έχοντας Μέντορα σοφό,

Μπεκρούλιακα θυμόσοφο.
Ένα ραμολί, πολύ άστα να πάνε
Κλασσικό μ’ όσα έρθουν κι όσα πάνε.

Γι’ αυτόν -Μπαρούφης πρότυπος-

Χωρίς να ξέρει τί και πώς,
Χαζομάρες τους πουλάει στην αράδα
μα αυτοί τον αφήνουνε στη ράδα. 

Έχει και «Μπούλη» στον μπερντέ,

Χοντρό και βουτυρομπεμπέ.
Έναν παίχτη που χρειάζεται ο πάγκος
Να το παίζει «γιεσμέν» και σαλτιμπάγκος.

Κατιναριό, κηφηναριό,
Απίθανο καρκατσουλιό,
Ανεπάγγελτοι, αχρείοι, ρεμπεσκέδες,
Άχρηστοι και τελείως ντενεκέδες.

Κι ο Κούλης ονειρεύεται,

Τις νύχτες όταν πέρδεται,
Να μας κάνει όλους πάλι όπως πρώτα,
Πήδημα και αυτός  χωρίς... κ@πότ@.

Η συριζάρια ορδή,
Μας έχει πάρει το βρακί.
Με πρωθυπουργό τον Κούλη Μητσοτάκη,
Θα φοράμε -τουλάχιστον- στριγκάκι!

Κατρούγκαλος ο πονηρός,

Και ο λελές ο κούνιστος
Της Οικονομίας, λεν, σπεσιαλίστας,
Παρλαπίπας, χαζός και αρριβίστας.

Πάει να μιλήσει στη Βουλή

Και μας ζαλίζει το πουλί,
Ακαταλαβίστικες χοντρές κοτσάνες
Κούκλες Μπάρμπις,  Αλίκες και Νταϊάνες.

Πάρτε χαμπάρι αδελφοί,

Δε θα μας σώσει η «αδελφή»
Αν δε στρώσετε τον κ#λο στη δουλειά σας,
Θα πεινά εσαεί η αφεντιά σας.

Γιατί γνωρίζει ο καθείς,

Καιρός να μάθετε και σεις,
Πως την πίτα δεν μπορείς να την μοιράσεις
Άμα δεν κουραστείς γιά να την φτιάσεις.

Κι όσο θ’ ακούς κορδακισμούς,

Αριστερούς   λαϊκισμούς,
Στην λιτότητα η χώρα μας θα βράζει
Όσο ο ήλιος τα κέρατα δε βγάζει.

Κι αφού τα κάνανε σκ@τ@,
με επιδόματα πλαστά,
και εισπράξανε το σχετικό μπερντάχι,
στο φινάλ' εγκαλούν τον... Μητσοτάκη! 

Με ρητορία ζόρικη, 
Λεβέντικη, μαγκιόρικη,
Στους Γερμαναράδες έβγαλε και γλώσσα,
Μα στον κάνουν σα μαδημένη κλώσσα.

Όσοι δε με πιστεύετε

Κι αλλιώς τα σχεδιάζετε,
Πρώτα ο Θεός, χωρίς θυμό και ζάλη
Και του χρόνου τα ξαναλέμε πάλι.

Και εις έτη πολλά Συνέλληνες. Την παράδοση και τα μάτια μας!

   Όμως σταματώ εδώ, γιατί σάμπως πολύ φόρα πήρα. Κάλαντα γράφω, όχι τον... Εθνικό Ύμνο, (158 στροφές). Και, στο κάτω-κάτω, ένας ταπεινός Ορφέας είμαι, όχι ο Διονύσιος Σολομός!