Τα «Γλυπτά του Παρθενώνος».

Σκέψεις πάνω σ’ ένα εθνικό θέμα.

   Η γύμνια θέσεων, η μετεκλογική αμηχανία, (επακόλουθο της ήττας), καθώς ο νικητής αντίπαλος καλπάζει, και η εγγενής μειονεξία των στελεχών του, έχει οδηγήσει το συριζαρέικο συνονθύλευμα σε κατάσταση πανικόβλητης υστερίας. Με βιαστικές, αφυείς και ανούσιες αντιπολιτευτικές κορώνες γιά το θεαθήναι. Έτσι, σε κάθε πρωινή «καλημέρα» του Μητσοτάκη απαντούν με ένα ομαδικό... «καληνύχτα»! Μανιασμένη αντιπολιτευτική λύσσα. Τελευταία αντιπαράθεση στη σκακιέρα αντιπαράθεσης... «τα γλυπτά του Παρθενώνα», ή κατ’ άλλους «τα ελγίνεια μάρμαρα».
    Σχετικά, καταθέτω τις πιό κάτω προσωπικές απόψεις:
    Κατ’ αρχήν στο θέμα της ονοματολογίας. Η χρήση του όρου «μάρμαρα» είναι λανθασμένη καθ’ όσον στερεί από το άψυχο υλικό την «προστιθέμενη αξία» του πνεύματος που τους προσδίδει ο εμπνευσμένος δημιουργός Φειδίας. Άρα «γλυπτά» και όχι απλά «μάρμαρα». (Ειδοποιός διαφορά αδιανόητη σε κάθε υλιστή αριστερό προλετάριο).
    Το επίθετο «ελγίνεια» αποτελεί κόκκινο πανί γιά κάποιους. Λάθος μέγα. Κάθε επιθετικός προσδιορισμός που περιέχει το όνομα του Λόρδου Έλγιν όχι μόνο είναι δεκτός, αλλά και ευπρόσδεκτος. ΥΠΟ ΜΙΑ ΑΥΣΤΗΡΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ. Οσάκις αναφέρεται θα πρέπει να συνοδεύεται με την ιδιότητα του κλέφτη και με υπόμνηση της κλοπής που διέπραξε, της οποίας κλεπταποδόχος είναι το Βρετανικό Μουσείο και κατ’ επέκτασιν ο αγγλικός λαός. Συνεπώς, φρονώ πως καλύτερος και πιό ενδεδειγμένος τίτλος του αντικειμένου θα ήταν: «Τα κλεμμένα από τον Λόρδο Έλγιν γλυπτά του Παρθενώνος». Αυτά επί της ουσίας.
    Όσον αφορά την πολιτιστική συριζαρέικη πρεμούρα και το... «ένθερμο» ενδιαφέρον της σύγχρονης αριστερίλας γιά τα εθνικά και πολιτιστικά δρώμενα, αυτά αρχίζουν από τα γεμιστά της Φωτίου, τον αξονικό τομογράφο της Γεροβασίλως και αφού διασχίσουν τον αραιωμένο εγκέφαλο της Αναξιόγλου, κάνει στάση στον αντικαριερίστα Καρανίκα, πιτσιλιέται από τον κατρουλή αλληλέγγυο Κυρίτση, συγκρούεται μετωπικά με τον Σφακιανό Νεάντερνταλ και τον μισοπάλαβο Ζουρλάρη και καταλήγει στο αγλάισμα της μόρφωσης και επιτομή της Οικονομίας, τον μέγα ηγέτη, που δεν ξέρει το όνομα του ΑΕΙ, από το οποίο -υποτίθεται- αποφοίτησε. (Εθνικό Μετσόβειο... Πανεπιστήμιο!).
    Η προέλευση των γλυπτών είναι γνωστή, δεδομένη και αυτονόητη. Ανήκουν στο σπουδαιότερο πνευματικό κατασκεύασμα της αρχαιότητος και ουδείς μπορεί να τα οικειοποιηθεί, να τα αμφισβητήσει, ή να εκχωρήσει τίτλους ιδιοκτησίας πουθενά. Όπως πασίγνωστος είναι και ο τρόπος που αποκόπηκαν και αρπάχτηκαν από τον Παρθενώνα και ο άτιμος που διέπραξε τον βανδαλισμό τους.
 

   Έτσι, το αίτημα δανεισμού που υπέβαλε ο Μητσοτάκης αποτελεί παγίδα γιά τους Βρετανούς, αφού ανοίγει ένα κλειστό κεφάλαιο γιά δαύτους. Κατ’ αρχήν δανεισμός και μετά... βλέπουμε. Η κουρελού θ’ αρχίσει να ξεφτίζει!

   Γι’ αυτό πιστεύω ακράδαντα πως οι πανέξυπνοι Εγγλέζοι δεν θα τσιμπήσουν και τα «κλεμμένα ελγίνεια γλυπτά του Παρθενώνα ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να κουνηθούν ρούπι από τη θέση τους. Ακόμη κι αν τους δελεάσουμε με τον αντιδανεισμό του περιεχομένου του τάφου του Φιλίππου στη Βεργίνα.