Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

 "Δώσε και μένα μπάρμπα"

 

Το "κωλοσφούγγι" κάτω, στο άλλο χέρι, να μην φαίνεται!

   Μέχρι  προ τινος τα συριζαρέικα ψέμματα  εκφράζονταν μεθοδευμένα, συστηματικά, και συντεταγμένα. Και εκτοξεύονταν  ομοιόμορφα, με περικάλυμμα τάχα σοβαρότητος και αξιοπιστίας. Όλος ο κυβερνητικός συρφετός αποτελούσε μία πολύ υπάκουη κι επιμελή τάξη φροντιστηρίου όπου η πλύσις εγκεφάλου παρείχε αξιοθαύμαστα ομοιόμορφα αποτελέσματα. Είτε έναν άκουγες, είτε όλους, το ίδιο ήταν. Ζυγισμένοι και στοιχισμένοι στο ψέμμα, στην... τρίχα! Έλεγαν το «ποίμα» τους λες κι είχαν καταπιεί... linguaphon. Οπότε η σχετική απήχηση στην αφελή και μωρόπιστη εκλογική τους πελατεία ήταν σχετικώς καλή.

   Ως προκύπτει, όμως, μετά το εκλογικό στραπάτσο η μηχανή ψεύδους της «Κουμουντούρου» άρχισε να χάνει λάδια και το σύστημα να μπάζει νερά. Έτσι, στην τελευταία τους κόντρα με τον Μητσοτάκη, σχετικά με τα πρωτογενή πλεονάσματα, η «βιομηχανία» βγάζει σκάρτο εμπόρευμα και τα φερέφωνα παρουσιάζουν ανεπιθύμητη πολυφωνία και πολυχρωμία. Άλλα λέει ο Τσίπρας, άλλα ο Τσαλακώτος. Άλλα ο μειλίχιος Ρομά, άλλα ο ντόπιος «V for Vendetta». «Κάθε συριζαρέος και το ψέμμα του, κάθε οπαδός και την εκδοχή του».

   Φαίνεται πως η τελευταία εκλογική επιτυχία του... «άχαστου» αποσυντόνισε τον μηχανισμό. Ίσως η αποστράτευση της στρατιάς των μετακλητών μισθοφόρων να ευθύνεται γιά τις αρρυθμίες αυτές, οπότε και αποδεικνύεται περίτρανα η χρησιμότητά της, έστω κομμάτι ακριβούτσικη, (μόλις 17 εκατομμυριάκια). 

   Ευθαρσώς δηλώνω πως -όταν μεγαλώσω- θέλω να γίνω «μετακλητός» στην τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.  Και ομπρέλα ξέρω να κρατάω και "stratego" έπαιζα με φίλους.