Ποιητικό κουίζ. Μιά άλλη ματιά στη δύσμορφη μιζέρια της ζωής μας

Επειδή περισσεύει ακόμη λίγη ποιότητα στη χώρα του Ρουβίκονα.

Ένας δικός μας, νομπελίστας, ποιητής έγραψε και το πιό κάτω:

ΑΡΡΩΣΤΗ ΕΡΙΝΥΣ

Δεν έχει μάτια

τα φίδια που κρατούσε

της τρων τα χέρια

Τούτη η κολόνα

έχει μιά τρύπα, βλέπεις

την Περσεφόνη;

Βουλιάζει ο κόσμος

κρατήσου, θα σ’ αφήσει

μόνο στον ήλιο.

Γράφεις

το μελάνι λιγόστεψε

η θάλασσα πληθαίνει.

Και ένας «φίλος» μου, επ’ ευκαιρία μιάς κακής αναγγελίας γιά μιά γλυκειά μάνα που "έφυγε", (αλλά και κάθε μανούλα που είναι... καθ' οδόν), έγραψε κι αυτός:

ΚΑΤΕΥΟΔΙΟ

“Κάθε πρωί θα σε φιλεί,

η πρώτη ηλιαχτίδα

δροσιά ψυχής του δειλινού

κάθε ανεμορριπίδα.

Το πέλαο το γαλανό

ξαπλώνει στη ποδιά σου

θυμάρι για λιβανωτό

Ω΄ Μάνα, ξεκουράσου”

Και τώρα ένα ερώτημα: 

- Ποιός είναι ο νομπελίστας ποιητής;

Και ένα συμπέρασμα: 

- Ο «φίλος» μου δεν πρόκειται ποτέ να πάρει... Νόμπελ!