Επειδή, «γηράσκω δ’ αεί πολλά διδασκόμενος», αλλά και πολλά... ενθυμούμενος.
Η γενική κατάσταση της χώρας, (πολιτική, οικονομική, αμοραλιστική), μας έχει κάνει τα νεύρα... σφεντόνες. Οπότε, είναι πολύ λογικό, ο νους αναζητεί κάτι απ' όπου θα πιαστεί γιά να ξεφύγει από τον σημερινό ζόφο και την διάχυτη αθλιότητα. Να ξεδώσει, να ξαλλεγράρει, να ξεχαστεί. Να... "φύγει". Η στήλη βρήκε τα πιό κάτω:
- Ως γνωστόν, κατά το έτος 1854 ο Γάλλος διπλωμάτης, μηχανικός και εργολάβος Φερδινάνδος Λεσσέψ άρχισε την υλοποίηση ενός προαιώνιου ονείρου της Αιγύπτου και της Ανθρωπότητος, την κατασκευή μιάς διώρυγας 168 χλμ. η οποία θα ένωνε την Μεσόγειο με την Ερυθρά Θάλασσα. Η διώρυγα θα απέφερε τεράστια οφέλη στην παγκόσμια οικονομία, καθ' όσον θα συντόμευε τους πλόες μεταξύ Ανατολής και Δύσης, διά της αποφυγής του περίπλου της Αφρικής. Το έργο άρχισε από το βόρειο σημείο του, το Πορτ Σαΐντ στη Μεσόγειο και κατέληγε στο νότιο, το Σουέζ επί της Ερυθράς. Το έργο ολοκληρώθηκε μετά 15 χρόνια σκληρής δουλειάς, ήτοι το 1869. Μέχρις εδώ όλα καλά κι όλα γνωστά.
Το άγνωστο αξιοσημείωτο είναι πως ο μεν Λεσσέψ έδωσε στο γιγαντιαίο αυτό έργο το όνομα ΖΕΥΣ, ή με λατινικούς χαρακτήρες ZEUS, όμως οι Αιγύπτιοι -που ως Άραβες διαβάζουν από δεξιά προς τ' αριστερά- βάφτισαν το έργο... SUEZ! Και μαζί την περιοχή και την μικρή πόλι που χτίστηκε στην έξοδο της διώρυγας.
- Άλλο ένα χαρακτηριστικό όνομα που προέκυψε, όπως λέγεται, από την αραβική αντίθετη ανάγνωση είναι αυτό του Ασσουάν. Ανέκαθεν οι Αιγύπτιοι υπέφεραν είτε από
έλλειψη είτε από πληθώρα νερού. Κάποια χρόνια υπήρχε ξηρασία, οπότε δεν
υπήρχε αρκετό νερό γιά να εκμεταλλευτούν τις καλλιέργειες ή να το
χρησιμοποιήσουν γιά την καθημερινή ζωή. Άλλα, πάλι, χρόνια υπήρχε τόσο πολύ νερό
ώστε ο ποταμός Νείλος πλημμύριζε, καταστρέφοντας τις καλλιέργειες και
διαβρώνοντας εύφορα εδάφη. Συνεπώς υπήρχε επιτακτική ανάγκη εξεύρεσης
λύσης σ' αυτά τα προβλήματα.
Η απάντηση ήταν το φράγμα του Ασουάν. Το φράγμα θα έπρεπε να εξυπηρετεί τρεις σκοπούς:
α) να ελέγχει τις πλημμύρες του ποταμού Νείλου,
β) να αποθηκεύει νερό από τις πλημμύρες, έτσι ώστε να μπορεί να αποδεσμεύεται σε βραδύτερο ρυθμό, και επ' ευκαιρία
γ) να παράγει υδροηλεκτρική ενέργεια.
Το φράγμα κατασκευάστηκε μεταξύ 1960 και 1970 και έδωσε λύση-απάντηση στα ως άνω αιτήματα.
Διάφοροι, και μάλιστα ντόπιοι ξεναγοί, ισχυρίζονται πως η μεγάλη ποσότητα υδάτων που προέκυψε, θύμισε σε κάποιον παρεπιδημούντα, προφανώς Έλληνα, τη... Νάουσσα με τους καταρράχτες της, οπότε η ανάποδη ανάγνωση έδωσε στην περιοχή το όνομα "Ασσουάν"!
(Σημ. Προσωπικά η εξήγηση αυτή δεν με πείθει απόλυτα).
- Και μιά και ο λόγος γιά τον Φερδινάνδο Λεσσέψ (1805 - 1894). Ο σπουδαίος μηχανικός και διπλωμάτης, μετά τον θρίαμβο της διάνοιξης της διώρυγος του Σουέζ, ενεπλάκη στην κατασκευή και της διώρυγος του Παναμά (1881). Όμως εκεί τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ομαλά και όπως τα περίμενε. Μετά από 8 έτη δυσκολιών, κάτω από αντίξοες συνθήκες, η εταιρεία του επτώχευσε, το έργο σταμάτησε και ο ίδιος -μαζί κι ο γιός του Σαρλ- μπήκε σε μεγάλες περιπέτειες, αφού στην υπόθεση υπήρξε πολλή κακοδιαχείριση, διαφθορά και μπόλικα... πτώματα εργατών, ιδίως από τροπικές ασθένειες. Τραβήχτηκαν κι οι δύο με πολύχρονες δίκες και καταδίκες, ώσπου ο ίδιος, χιλιοταλαιπωρημένος, πέθανε το 1894 από άνοια, ενώ ο Σαρλ φιλοδωρήθηκε με πέντε χρόνια φυλακή. Κατ' άλλους, ο Φερδινάνδος Λεσσέψ αυτοκτόνησε.
- Η υπόθεση SOFTEΧ απασχολεί και πάλι την κοινή γνώμη. Πνέει τα λοίσθια και ως θλιβερό κατάλοιπο, μερικές δεκάδες εργαζομένων μάχονται απελπισμένα -μάλλον ματαιοπονούντες- γιά την διατήρηση της δουλειάς τους και της απαραίτητης γιά επιβίωση μισθοδοσίας τους.
Με την εταιρεία, ή μάλλον με τον παλαιό συνιδιοκτήτη της, τον Γιώργο Κεφάλα, διασταυρώθηκα πολλές φορές. Τελευταία και καθοριστική, στις αρχές της δεκαετίας του '70, οπότε διετέλεσα -γιά κάποιους μήνες- επιβλέπων μηχανικός στο εργοτάξιο του υπό ανέγερση ξενοδοχείου PRESIDENT, επί των οδών Ευρυτανίας και Λεωφ. Κηφισίας.
Η SOFTEX, χαρτοβιομηχανία που ιδρύθηκε το 1937 από τον πατέρα Κωνστ. Κεφάλα, προϊόντος του χρόνου ενώθηκε με την Χαρτοποιία του Λαδόπουλου και αποτελούσε τη σημαντικότερη και ισχυρότερη ελληνική βιομηχανία του είδους, με εργοστάσιο και έδρα στον Βοτανικό και αρχική ονομασία "Αθηναϊκή Χαρτοποιία".
Περί τα τέλη του '72 με μέσα '73 -περίοδος τελευταίας μου διασταύρωσης με την όλη ιστορία- τα εμφανή περιουσιακά στοιχεία της οικογένειας Κεφάλα ήσαν η SOFTEX, το Ξενοδοχείο ASTOR, επί της Καρ. Σερβίας, και το υπό ανέγερση Ξενοδοχείο PRESIDENT. Το τελευταίο ανεγείρετο υπό τυπικό ιδιοκτησιακό άλλης εταιρείας, προσωπικής, με το όνομα ΓΕΚΕ Α.Ε. Στην πράξη όλες αυτές οι επιχειρήσεις -κέρδη και ζημίες τους- μου ήταν άγνωστο αν έμπαιναν τελικά στο ίδιο καλάθι, ή παρέμεναν ανεξάρτητες. Απλά ο ένας αδελφός, ο μεγάλος, ο Γιώργος Κεφάλας, μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος, είχε τομέα ευθύνης και διοίκησης τα ξενοδοχεία, ενώ ο αλλος, ο Αλέκος, ασχολιόταν με τη SOFTEX. Θυμάμαι υπήρχε και τρίτος αδελφός, ο Βασίλης, (τον οποίο θαύμαζε ο Γιώργος), και τον θεωρούσε ως τον εξυπνότερο όλων, γιατί... δεν έκανε τίποτε. Ήταν, πάντως, ένας εξαίρετος τύπος bon viveur!
O Γιώργος Κεφάλας ήταν ένας εξυπνότατος, πολυμήχανος και ικανότατος άνθρωπος. Απλός, καταδεκτικός, προσηνής, δημοκρατικός στη συμπεριφορά του και βαθύτατα ανθρωπιστής. Συμπαθέστατος και αυθόρμητος. Δούλευε, δε, στα σκύλος και το μόνο που ζητούσε από όλους τους εργαζόμενους γι' αυτόν, ήταν να κάνουν το ίδιο. Μόνο του μειονέκτημα η πολυπραγμοσύνη και η μανιώδης επιμονή ν' ανακατεύεται στα πάντα! Ακόμη και στην πιό μικρή κι επουσιώδη λεπτομέρεια ήθελε να κατέχει αυτός το τιμόνι της απόφασης.
Alter ego και "οφθαλμός" του άγρυπνος κατά την -σπάνια- απουσία του από το έργο, υπήρχε -πανταχού παρών και απόλυτο passepartout- ένας καταπληκτικής ικανότητος, γιά τα πάντα, άνθρωπος- o Bαγγ. Ραφ. Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα! Από συντηρητής μηχανημάτων της κουζίνας στο Astor, μέχρι καπετάνιος στο κότερο του Κεφάλα. Και πάνω απ' όλα "δάσκαλος" κορυφαίος στην πατέντα. Σε όλα έδινε λύση.
Δυστυχώς, ανάποδη τύχη, μοιραία γεγονότα και η ζωή που τρέχει ασταμάτητη, χώρισαν τους δρόμους μου και με τους δύο. Ένα θανατηφόρο οικοδομικό ατύχημα, που ίσως αξίζει τον κόπο να αναφέρω διεξοδικότερα -μαζεύοντας παλιές μνήμες- διέκοψε απότομα τη συνεργασία μας. Η πολύμηνη ενασχόληση με την ανέγερση του PRESIDENT μου έδωσε πολύτιμη εμπειρία και αποτελεί, τώρα, μιά πολύ νοσταλγική ανάμνηση.
(Σημ. Προσωπικά η εξήγηση αυτή δεν με πείθει απόλυτα).
- Και μιά και ο λόγος γιά τον Φερδινάνδο Λεσσέψ (1805 - 1894). Ο σπουδαίος μηχανικός και διπλωμάτης, μετά τον θρίαμβο της διάνοιξης της διώρυγος του Σουέζ, ενεπλάκη στην κατασκευή και της διώρυγος του Παναμά (1881). Όμως εκεί τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ομαλά και όπως τα περίμενε. Μετά από 8 έτη δυσκολιών, κάτω από αντίξοες συνθήκες, η εταιρεία του επτώχευσε, το έργο σταμάτησε και ο ίδιος -μαζί κι ο γιός του Σαρλ- μπήκε σε μεγάλες περιπέτειες, αφού στην υπόθεση υπήρξε πολλή κακοδιαχείριση, διαφθορά και μπόλικα... πτώματα εργατών, ιδίως από τροπικές ασθένειες. Τραβήχτηκαν κι οι δύο με πολύχρονες δίκες και καταδίκες, ώσπου ο ίδιος, χιλιοταλαιπωρημένος, πέθανε το 1894 από άνοια, ενώ ο Σαρλ φιλοδωρήθηκε με πέντε χρόνια φυλακή. Κατ' άλλους, ο Φερδινάνδος Λεσσέψ αυτοκτόνησε.
- Η υπόθεση SOFTEΧ απασχολεί και πάλι την κοινή γνώμη. Πνέει τα λοίσθια και ως θλιβερό κατάλοιπο, μερικές δεκάδες εργαζομένων μάχονται απελπισμένα -μάλλον ματαιοπονούντες- γιά την διατήρηση της δουλειάς τους και της απαραίτητης γιά επιβίωση μισθοδοσίας τους.
Με την εταιρεία, ή μάλλον με τον παλαιό συνιδιοκτήτη της, τον Γιώργο Κεφάλα, διασταυρώθηκα πολλές φορές. Τελευταία και καθοριστική, στις αρχές της δεκαετίας του '70, οπότε διετέλεσα -γιά κάποιους μήνες- επιβλέπων μηχανικός στο εργοτάξιο του υπό ανέγερση ξενοδοχείου PRESIDENT, επί των οδών Ευρυτανίας και Λεωφ. Κηφισίας.
Η SOFTEX, χαρτοβιομηχανία που ιδρύθηκε το 1937 από τον πατέρα Κωνστ. Κεφάλα, προϊόντος του χρόνου ενώθηκε με την Χαρτοποιία του Λαδόπουλου και αποτελούσε τη σημαντικότερη και ισχυρότερη ελληνική βιομηχανία του είδους, με εργοστάσιο και έδρα στον Βοτανικό και αρχική ονομασία "Αθηναϊκή Χαρτοποιία".
Περί τα τέλη του '72 με μέσα '73 -περίοδος τελευταίας μου διασταύρωσης με την όλη ιστορία- τα εμφανή περιουσιακά στοιχεία της οικογένειας Κεφάλα ήσαν η SOFTEX, το Ξενοδοχείο ASTOR, επί της Καρ. Σερβίας, και το υπό ανέγερση Ξενοδοχείο PRESIDENT. Το τελευταίο ανεγείρετο υπό τυπικό ιδιοκτησιακό άλλης εταιρείας, προσωπικής, με το όνομα ΓΕΚΕ Α.Ε. Στην πράξη όλες αυτές οι επιχειρήσεις -κέρδη και ζημίες τους- μου ήταν άγνωστο αν έμπαιναν τελικά στο ίδιο καλάθι, ή παρέμεναν ανεξάρτητες. Απλά ο ένας αδελφός, ο μεγάλος, ο Γιώργος Κεφάλας, μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος, είχε τομέα ευθύνης και διοίκησης τα ξενοδοχεία, ενώ ο αλλος, ο Αλέκος, ασχολιόταν με τη SOFTEX. Θυμάμαι υπήρχε και τρίτος αδελφός, ο Βασίλης, (τον οποίο θαύμαζε ο Γιώργος), και τον θεωρούσε ως τον εξυπνότερο όλων, γιατί... δεν έκανε τίποτε. Ήταν, πάντως, ένας εξαίρετος τύπος bon viveur!
O Γιώργος Κεφάλας ήταν ένας εξυπνότατος, πολυμήχανος και ικανότατος άνθρωπος. Απλός, καταδεκτικός, προσηνής, δημοκρατικός στη συμπεριφορά του και βαθύτατα ανθρωπιστής. Συμπαθέστατος και αυθόρμητος. Δούλευε, δε, στα σκύλος και το μόνο που ζητούσε από όλους τους εργαζόμενους γι' αυτόν, ήταν να κάνουν το ίδιο. Μόνο του μειονέκτημα η πολυπραγμοσύνη και η μανιώδης επιμονή ν' ανακατεύεται στα πάντα! Ακόμη και στην πιό μικρή κι επουσιώδη λεπτομέρεια ήθελε να κατέχει αυτός το τιμόνι της απόφασης.
Alter ego και "οφθαλμός" του άγρυπνος κατά την -σπάνια- απουσία του από το έργο, υπήρχε -πανταχού παρών και απόλυτο passepartout- ένας καταπληκτικής ικανότητος, γιά τα πάντα, άνθρωπος- o Bαγγ. Ραφ. Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα! Από συντηρητής μηχανημάτων της κουζίνας στο Astor, μέχρι καπετάνιος στο κότερο του Κεφάλα. Και πάνω απ' όλα "δάσκαλος" κορυφαίος στην πατέντα. Σε όλα έδινε λύση.
Δυστυχώς, ανάποδη τύχη, μοιραία γεγονότα και η ζωή που τρέχει ασταμάτητη, χώρισαν τους δρόμους μου και με τους δύο. Ένα θανατηφόρο οικοδομικό ατύχημα, που ίσως αξίζει τον κόπο να αναφέρω διεξοδικότερα -μαζεύοντας παλιές μνήμες- διέκοψε απότομα τη συνεργασία μας. Η πολύμηνη ενασχόληση με την ανέγερση του PRESIDENT μου έδωσε πολύτιμη εμπειρία και αποτελεί, τώρα, μιά πολύ νοσταλγική ανάμνηση.
Έχεις γράψει ιστορία !
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν "γράφω", απλώς... "καταγράφω".
Διαγραφή