Όταν ακόμη υπήρχαν και έντιμοι αριστεροί
Ο Λεωνίδας Κύρκος υπήρξε ένα ιδιαίτερα χαρισματικό στέλεχος της Αριστεράς. Με βασικότερο χαρακτηριστικό του την εσωτερική εντιμότητα και την ευθύτητα του λόγου. Ίσως γι' αυτό και... "κόλαζε", κατά καιρούς, κάποιους ιδεολογικά αντιπάλους του. Προσωπικά, σε κάποιες ευρωεκλογές, του χαλάλισα μιά ψήφο. Αποκλειστικά σ' αυτόν και μόνο. Κάτι σαν ελάχιστο φόρο τιμής στον συνεπή αγώνα που έδινε αταλάντευτα σε όλη του τη ζωή και, ιδιαιτέρως, στις ανθρώπινες στιγμές και το προσωπικό δράμα που εβίωσε, όταν περίμενε εναγωνίως -κλεισμένος στις φυλακές "Αβέρωφ" και καταδικασμένος σε θάνατο- την εκτέλεσή του, παίζοντας με τη φυσαρμόνικα κλασσική μουσική!
Πολλές φορές οι καινοτόμες απόψεις του εντυπωσίαζαν, καθώς ξεπερνούσε διαχωριστικές γραμμές και υπερέβαινε αγκυλώσεις που η τυφλωμένη εμμονή και η φανατικά αντιδραστική ανθρώπινη βλακεία εμποδίζουν τους σημερινούς αριστεροκομμουνιστές της πλάκας και της σαχλαμάρας να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα και να την διαχωρίσουν από την μανιοκαταθλιπτική τους ουτοπία.
Καλή φίλη της στήλης μου έστειλε το κάτωθι απόσπασμα από την τελευταία συνέντευξη του μεγάλου και υπεύθυνου άνδρα, του οποίου η απουσία κραυγάζει, εν μέσω της σημερινής κυριαρχίας των ποιοτικά ολίγιστων, διοικητικά ανίκανων και ιδεολογικά ανακόλουθων ζάπλουτων ψευτοαριστερών, οι οποίοι μας κυβερνούν και εξουσιάζουν τη ζωή μας. Την αναρτώ αυτούσια:
Θα είχε ενδιαφέρον σήμερα τι θα έλεγε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι απλά θα χαμογελούσε...με νόημα !