Θέλει ο φτωχός ν' αγιάσει, μα δεν τον αφήνουν οι διαόλοι!

Με τόση σαχλαμάρα που εκπέμπουν πώς να τους πιστέψεις;

Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο... κοντός, (που ήθελε να φαίνεται ψηλός).

   Έτσι, και καθώς το δούλεμα πάει σύννεφο, η μελαγχολία, η ανασφάλεια και -κατά συνέπεια- η αγανάκτηση ογκούνται και μας πνίγουν.

   Θέλεις, καταβάλλοντας απέλπιδες προσπάθειες, να τους πάρεις στα σοβαρά, αλλά -πάνω που πας να χωθείς σε κάποιο συννεφάκι ελπίδας γιά να αισιοδοξήσεις λιγουλάκι, έρχονται οι ίδιοι με την κουτοπόνηρη διαβολική συμπεριφορά τους να σε κουτρουβαλήσουν με φόρα στη γη και να σε προσθαλασσώσουν απότομα βουτώντας σε στον άγριο ωκεανό της ανικανότητος, της ατζαμωσύνης και της βλακώδους υστερόβουλης ματαιοδοξίας τους. Και τότε πνίγεσαι αναπόφευκτα.

   Κατ' αρχήν, όταν βλέπεις τον υπουργό σου των οικονομικών να προσέρχεται σαν φτωχοσυμπέθερος, (την κονκάρδα των γκαίυ στο πέτο ομολογώ δεν την πρόσεξα), στις διεθνείς του υποχρεώσεις και συναντήσεις,  νοιώθεις ντροπή. Ντροπή, ταπείνωση κι αηδία. Να κολυμπάει μέσα σε τσαλακωμένα φαρδειά ρούχα -πιθανόν μεταχειρισμένα και δανεισμένα από τον Φίλη- χωρίς γραβάτα, με μισοκακόμοιρο ύφος κι ένα ταγάρι στην πλάτη, άντε να αισιοδοξήσεις και να ελπίσεις πως αυτό το ταλαίπωρο πλάσμα θα πετύχει όρους που θα σου βελτιώσουν τη ζωή. Ήδη, ως φτωχοδιάβολος, αντιμετωπίζεται από τους συνομιλητές του με κατανόηση και ανοχή. Ναι και μ' ένα φιλικό χτύπημα συγκατάβασης στην πλάτη. Όμως από ουσία τίποτε. Και το ΔΝΤ παραμένει στο παιχνίδι και οι όροι δεν ελασικοποιούνται και κουβέντα γιά την πολυπόθητη ελάφρυνση* του χρέους. Τουλάχιστον όμως με δαύτο το "υπόλειμμα" δεν τους προκαλούμε και δεν τους προσβάλλουμε όπως έκανε κάποτε εκείνος ο απίθανος τύπος, ο γνωστός σαχλέουρας νάρκισσος. Βλέποντας τον Μπομπ τον Σφουγγαράκη στα διεθνή φόρα, μου θύμησε το παλιό αλφαβητάριο με το φτωχό ελληνόπουλο στο πλοίο, που το πήγαινε μετανάστη στην Αμερική και οι επιβάτες το λυπήθηκαν. Και από οίκτο έβαλαν ρεφενέ γιά να του δώσουν... μιά μικρή βοήθεια...!

   Μετά ας πάρουμε τ' αφεντικό του. Τί στο διάβολο θέλει να χρησιμοποιεί... άγνωστες λέξεις γιά να δείξει -τάχα μου- μιά μόρφωση κι ένα επίπεδο που δεν έχει; Ας περιοριστεί στις γνωστές του δημαγωγικές κορώνες λαϊκισμού που τις δουλεύει τόσο καλά και πιάνουν στο χαχόλικο ακροατήριό του με το οποίο επικοινωνεί και συνεννοείται. Τί τα θέλει αυτά τα περί... "οίησης" και λοιπά... κινέζικα; Χθες το πέταξε πάλι. Μίλησε περί... "νεοποτισμού", πιθανότατα έχοντας στο μυαλό του "τίποτις περβόλια", όπου οργώνει ασύδοτα ο κομματικός του μηχανισμός και όλα τους τα σόγια. Ανάθεμα κι αν ξέρει τί σημαίνει  "νεπωτισμός" -και άλλες τέτοιες ακαταλαβίστικες σαχλαμάρες- και τί χρειάζονται σε έναν συνεπή νεοκομμουνιστή ηγέτη. Του αρκούν τα ξεφαντώματα και τα ζεϊμπέκικα της "γριοβασίλως", της μεγάλης, της πρώτης, της ατέλειωτης, της ... τούρμπο! Όπα της και άλα της!

   Σήμερα υπέστην κι άλλα χτυπήματα στο νευρικό μου σύστημα από διαπρεπείς σοσιαλισταράδες του συστήματος ΣΥΡΙΖΑ, όπως εκείνον τον απίθανο "υφυπουργό περιορισμού των συντάξεων"- άλλο συριζαρέικο μπουκούκι κι αυτός- ο οποίος όμως διαθέτει όραμα και βάθος σκέψης, θεωρώντας τα συγκεκριμένα παραδείγματα που του παρέθετε ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου ως... δικανικά!!! Δηλαδή θεωρεί ως... "λόγια αόριστα κι εντυπωσιασμού" όλα τα στοιχεία αριθμών με τα οποία αποδεικνύεται πως ένας ελεύθερος επαγγελματίας με ετήσιο εισόδημα 45.000 ευρώ, ουσιαστικά διαθέτει στο χέρι 15.000, μετά την καταβολή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.  Και αυτές γιά ν' αρχίσει να πληρώνει υποχρεώσεις, μέσα στις οποίες και πλείστες πάλι στο κράτος, όπως ΕΝΦΙΑ, εισφορές αλληλεγγύης και λοιπούς λογαριασμούς.  Και ύστερα, μέ τα υπόλοιπα που θα του μείνουν.... να ζήσει! Αν, δηλαδή, του μείνει κάτι γι' αυτό!

   Κορυφαίο, όμως, και θρασύτερο επιχείρημα εκείνο που ξεστόμισε ο... δανδής που στέκεται στις μύτες γιά να φαίνεται ψηλότερος στις φωτογραφίες -γιά τέτοια σοβαρότητα μιλάμε- εξηγώντας στο αηδιαστικό γλείψιμο του σοβαροφανούς "κανίς" του ΣΚΑΙ πως σε δυόμιση χρόνια οι χαμηλές συντάξεις των νέων συνταξιούχων θ' ανέβουν, ένεκα της... επιτυχούς σοσιαλιστικής πολιτικής, (του... Τζίφρα και των περί αυτόν τουρκόγυφτων που κλείνουν Σκουριές, προβοκάρουν Cosco, αποθαρρύνουν επενδύσεις και πληθαίνουν ανέργους), οπότε θα... συναντήσουν εκείνες των νυν συνταξιούχων και, χέρι-χέρι, θα πάρουν την άγουσα της... ανόδου και ευδαιμονίας! 

   Με τέτοιες ανοησίες,  αιθεροβασίες και προχειρολογήματα μας ξεγελούν, διαιωνίζουν την εξουσία τους και βολεύουν, τίρα-βίρα, (στα σβέλτα, στα γρήγορα και στα ξετσίπωτα), κάτω από τα μαστάρια της καχεκτικής ελληνικής αγελάδας γνωστούς, συγγενείς και κομματικούς φίλους. Και... ό,τι ήθελεν προκύψει! Δοξάστε τους. 

* Όποιος νοεί ως "ελάφρυνση ελληνικού χρέους" την απομείωσή του, μέσω... κουρέματος, είναι αθεράπευτα αφελής. Κανείς δεν σβήνει και δεν χαρίζει χρέη σήμερα. Εκείνο που συζητιέται και -μάλλον- θα συμβεί είναι η χρονική παράταση αποπληρωμής του και η μείωση του επιτοκίου δανεισμού. Και τούτο, αν (κι εφ' όσον), η Ελλάδα πετύχει την μή περαιτέρω επαύξησή του διά του μηδενισμού των ελλειμμάτων της. Δηλαδή μέσω... λιτότητος! Όλα τα άλλα -τα αισιόδοξα και δημαγωγικά- είναι παραμύθια του μαθητευόμενου στην σύγχρονη οικονομία παλαιολιθικού νεοκομμουνιστικού κατεστημένου. Πάντως, όταν και αν συμβεί αυτή ακριβώς η αναπροσαρμογή του χρέους, το συριζαρέικο αριστερό τσούρμο θα το πανηγυρίσει δεόντως. Ως τεράστια επιτυχία του!