Ενώ όλοι τους φτύνουνε, αυτοί λένε πως βρέχει και ανοίγουν... ομπρέλλα!
Η κατάσταση με το αριστερό τσούρμο που μας κυβερνά έφτασε στο απροχώρητο. Ένας απέραντος "σανφασονισμός" κυριαρχεί σε κάθε ενέργεια της πελαγωμένης κυβέρνησης, η οποία -πανικόβλητη- προσπαθει να επιβιώσει με τα μόνα κόλπα που ξέρει να χειρίζεται καλά. Τον άκρατο λαϊκισμό -"φροντίζουμε τους φτωχούς, κυνηγάμε τους... πλούσιους"- την αδιάντροπη ψευδολογία -Παπάς, (πρόσφατο): Η κυβέρνηση τηρεί τις υποσχέσεις της- και την ασύστολη παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση του κάθε δυσάρεστου γεγονότος.
Ας επιχειρήσουμε έναν συνοπτικό απολογισμό:
- Εμφάνιση: Από άθλια έως τριτοκοσμική. Αγραβάτωτοι λέτσοι με εμφανίσεις φτωχοσυμπέθερων και με ταγάρια στην πλάτη, (Τσακαλώτος), επιμελώς ατημέλητων με πανάκριβα... σινιέ, (Τσίπρας), εξεζητημένα, προκλητικά με πουκάμισα έξω, σε στυλ εξωγήινου ροκά, (Μπαρουφάκης). Είτε -τέλος- παλαιομοδίτη δανδή του 19ου, κάτι μεταξύ... Ντόριαν Γκραίη -στο πιό μπανάλ- και Κλαρκ Γκαίημπλ, στο πιό ... αρχοντοχωριάτικο, (Κατακούτελος).
- Επικοινωνία, διαπραγμάτευση: Η μελέτη του Χάρβαρντ τα λέει όλα. Χειρότερος διαπραγματευτής του 2015 ο.... Τσίπρας! Γιά την ακρίβεια... "τραγικός".
-Αξιοπιστία: Από ναδίρ και... κάτω. Ως χώρα εννοείται. Και τούτο φαίνεται από την σκληρότητα και τη δυσπιστία με την οποία αντιμετωπίζουν τη συριζαρέικη κυβέρνηση σε κάθε επαφή και κάθε διαπραγμάτευση. Εξ ου και η μεγάλη καθυστέρηση στη λήψη απόφασης. Οι κουτόφραγκοι τους έχουν πάρει χαμπάρι γιά τί κουμάσια πρόκεινται και λειτουργούν με πολλή προσοχή, λεπτολογία και φιλύποπτη περίσκεψη. Έτσι η περιβόητη "αξιολόγηση" συνεχώς αναβάλλεται, η πολυπόθητη επανεξέταση του χρέους παραπέμπετεται στις καλένδες και ο... δανεικός "μπερντές" πέφτει με ρυθμό κινέζικου μαρτυρίου. Σταγόνα-σταγόνα.
- Φορολογική και, εν γένει, εισπρακτική πολιτική: Αυτή σχεδιάζεται και εκτελείται με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει ο κάθε παρωπιδιασμένος ιδεοληπτικός νεοπαλαιοκομμουνιστής: "Βουτήξτε όποιον βρείτε μπροστά σας και γδάρτε τον. Είτε έχει πολλά, είτε όχι"! Αδιαφορώντας πλήρως γιά τις συνέπειες. Όποιος κατέχει... από μιά δεκάρα και πάνω, είναι εχθρός του λαού και ξεσκίστε τον! Έτσι, με το νέα, φορολογικό και ασφαλιστικό, νομοσχέδια, οι φόροι και εισφορές που σε απομυζούν, ουσιαστικά σου κατάσχουν, θέτουν σε αμφιβολία την επιβίωσή σου με όσα σου απομένουν. Όσο γιά τον εργασιακό βίο, τελική επιδίωξη να ταυτιστεί με τον καθαυτόν... βίο. Ει δυνατόν και πέραν αυτού. Τουλάχιστον κατά ένα εξάμηνο!
- Κοινωνική δικαιοσύνη και ισοπολιτεία: Το βόλεμα, του βολέματος, ω βόλεμα! Των ημετέρων εννοείται, στη βάση ευαγγελικών αρχών: "Δος ημίν σήμερον και άφες...". Και με σύγχρονα λόγια: "Τώρα σ' ηύρα, τώρα στάκα" και πλήρη επίγνωση της κυβερνητικής τους εφημερίας: Ό,τι φάν, ό,τι πιούν κι ό,τι αρπάξει ο... "στόλος" τους. (Κατά το σύμφωνω συμβίωσης).
Το σκίτσο του πανέξυπνου Αρκά απλά καθορίζει τις προτεραιότητες. Παλιά, η εθνικιστική δεξιά είχε το τρίπτυχο: "Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια". Τώρα άλλαξαν τα πράγματα, η Οικογένεια πάνω απ' όλα! Και μετά -κατά σειράν- οι ημέτεροι.... Όλοι οι άλλοι... ξουτ!
Νομίζω δεν χρειάζονται περισσότερα γιά να γίνει αντιληπτό πως η χώρα, διάτρητη από φαυλότητα και ανικανότητα διοίκησης, "μπάζει" από παντού και βουλιάζει συνεχώς στην ύφεση, τον μαρασμό, την εξαθλίωση και, εν τέλει, στην απαξίωση ευρωπαϊκού παρία και την οριστική απομόνωση από τον προηγμένο κόσμο. Οι κομμουνιστικές αγκυλώσεις και πρακτικές που διώχνουν τις υπάρχουσες επενδύσεις και αποθαρρύνουν την προσέλευση νέων, εγγυώνται τη συρρίκνωση του κρατικού μπεζαχτά, ο οποίος θα ανακυκλώνει ολοένα και λιγότερο χρήμα -ένεκα του ελλειμματικού ισοζυγίου εισαγωγών-εξαγωγών που θα το απομειώνει συνεχώς- μέχρις ότου μας καταντήσουν σαν την Αλβανία επί Χότζα. Μπλιγούρι και βρούβα.
Το εντυπωσιακά περίεργο είναι πως ακόμη υπάρχει ένα παράλογα σημαντικό κομμάτι του λαού, το οποίο εξακολουθεί -πεισματικά, φανατικά και αυτοκαταστροφικά- να ακολουθεί και να εμπιστεύεται αυτό το κοπριταριάτο που μας οδηγεί -τσιφ- στο γκρεμό. Το τσαβικό παράδειγμα της Βενεζουέλας δεν είναι -ως φαίνεται- αρκετό γιά να μας συνεφέρει. Και να σκεφτεί κανείς πως ο Μαντούρο που τα έκανε κι αυτός... μαντάρα, διαθέτει ωκεανούς πετρελαίου. Και όμως οι συμπατριώτες του δεν έχουν χαρτί τουαλέτας να... σκουπιστούν.
Ίσως σ' εμάς αυτό ν' αποτελεί περιττή πολυτέλεια, αφού μάλλον θα συλλέγουμε το... "προϊόν" της αφόδευσης προκειμένου να το κάνουμε παξιμάδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου