Η «Ισορροπία του Nash» και η ανισορροπία της εποχής μας.

Σάββας Ξηρός: Ένας ψυχρός εκτελεστής κι ένας αμετανόητος... απολογητής-συγγραφέας.

Καρ. Δαρβίνος: "Η εξέλιξη των ειδών"

Είδος εν... εξελίξει

   Η στήλη αποδίδει κυρίαρχη σημασία στην Παιδεία, την Τέχνη και τον Πολιτισμό, ως ακρογωνιαία συστατικά διάπλασης μιάς κοινωνίας. Τα θεωρεί κυρίαρχα στοιχεία στην μετατροπή κάθε σάρκινου ζωώδους σώματος σε έλλογο πνευματικό ον. Συνεπώς θεωρείται απαραίτητη η εκ-παίδευση και ο εκ-πολιτισμός της ελληνικής κοινωνίας. Μιάς κοινωνίας, η οποία τα τελευταία χρόνια, και στο μεγαλύτερο μέρος της, συνεχώς παρακμάζουσα, υπολείπεται δραματικά σ’ αυτόν τον τομέα, βυθιζόμενη διαρκώς κάτω ενός ελαχίστου -έως ανεκτού- επιπέδου. Ανάλογου των θεωρουμένων προηγμένων χωρών της Οικουμένης και αντάξιου της μακραίωνος ιστορίας της και των αρχαίων προγόνων της. Οι λόγοι είναι ήδη γνωστοί -χιλιοαναφερθέντες από την στήλη- και στόχος τους η μετατροπή, ένεκα πολιτικής σκοπιμότητος, του σκεπτόμενου λαού σε άκριτη και εύκολα ρυμουλκούμενη -από επιτήδειους πολιτικάντηδες- λοβοτομημένη μάζα.

   Όπως προφανώς και εμφανώς προκύπτει πλέον -οι φάτσες των εικονιζόμενων «μηχανοδηγών» της υπό διαμόρφωση αγελαίας ελληνικής ανθρώπινης μάζας αποτελούν αψευδείς μάρτυρες- το σχέδιο προχωρεί ικανοποιητικά. Και η πολιτισμική μας υπόσταση οπισθοχωρεί ολοταχώς.

   Το θέατρο, ανέκαθεν, αποτελούσε σημαντική έκφραση πολιτισμού και εναργές μέσον εκ-πολιτισμού. Από την εποχή του Θέσπιδος, πρωτοπόρου θεατράνθρωπου, (πάνω από 2500 χρόνια), ήταν αναγνωρισμένος ο ευεργετικά παιδευτικός του ρόλος.

   Στη σημερινή ηθικοπλαστική μας κατρακύλα ο αριστερίστικος ρεβανσιστικός «πουρκουαδισμός» δεν ήταν δυνατόν ν’ αφήσει αμόλυντο το θέατρο, ως εργαλείο, και να μην εντάξει τα μηνύματά του στον βορβορώδη προγραμματισμό γιά την πλήρη άλωση ψυχών και πνευμάτων των Ελλήνων. Έτσι, στα πλαίσια της δημοκρατικής πολυφωνίας, το πολιτιστικό σκουπιδαριό επιχειρεί... πολιτιστικό ανακάτεμα του κοινωνικού τέλματος που κουβαλά στην ψυχή του και φέρνει στην επιφάνεια ό,τι περίττωμα και σαπρόφυτο διαθέτει ο αρρωστημένος του νους. Συνασπισμένο όλο το αντικοινωνικό συνονθύλευμα των διεστραμμένων περιθωριακών εκτοπλασμάτων τολμά και -αντιστάσεως μη ούσης- παρουσιάζει από τη σκηνή του σοβαρότερου ελληνικού θεάτρου, του Εθνικού Θεάτρου, την ψυχοπαθολογική παρακαταθήκη ενός κακούργου. Ίσως γιά διδαχή και καθοδήγηση μιάς νέας γενιάς ψυχρών δολοφόνων. Μιά μορφή υποδόριας λειτουργίας ενός ελληνικού... ISIS!

   Παρακολούθησα την αλλόκοτη... σκηνοθέτιδα που είχε την φαεινή ιδέα της παρουσίασης στο κοινό αυτού του απεχθούς δολοφονικού μανιφέστου -όμοια διεστραμμένο μυαλό με αυτό των στυγνών εκτελεστών της 17 Ν- να δικαιολογεί την επιλογή της με πλήθος από παράλογα επιχειρήματα, δήθεν ουδέτερης -αν είναι δυνατόν η εν ψυχρώ δολοφονία ν’ αντιμετωπίζεται... ουδέτερα- προσέγγισης και με παρανοϊκά φληναφήματα να συνδέει τον Ξηρό με τον... Καμύ! Η άθλια!!!

   Συνεπώς, το Εθνικό Θέατρο καταντά -περί κατάντιας πρόκειται- να παρουσιάζει, αναλύει, επεξηγεί και δικαιολογεί σκέψεις και πράξεις ενός τρομοκράτη. Και -γιατί όχι- να διδάσκει, καθοδηγεί και οπλίζει μ’ επιχειρήματα το μυαλό και με περίστροφο το χέρι του κάθε μισοπάλαβου νεαρού ζηλωτή της... δόξας της συμμορίας της 17 Ν.

   Επειδή η όλη ιστορία ξεπερνά κάθε υγιή και γόνιμη φαντασία και επειδή το προσωπικό πάθημα αποτελεί το καλύτερο «ηλεκτροσόκ» γιά αρρωστημένα κουλτουριαρέικα μυαλά, η στήλη εύχεται ολόψυχα σε όλη την «προοδευτικούρια» κομπανία που εμπνεύστηκε και παρουσιάζει την αποκρουστική παράσταση, σε κάποια προσεχή τρομοκρατική ενέργεια -σαν αυτές που αγκαλιάζει κι υποθάλπει η παράσταση- κάποιο πολύ αγαπητό δικό τους πρόσωπο να συμπεριληφθεί μέσα στα θύματα. Έστω ως παράπλευρη απώλεια, λ.χ. Θάνος Αξαρλιάν. Και τότε, είμαι πολύ περίεργος να δω τί θα νοιώσουν και τί είδους καλλιτεχνική... δημιουργία θα εμπνευστούν να παρουσιάσουν στο κοινό. Οι λαμπροί... καλλιτέχνες μας. Αμήν!