ORPHEAS

Επικαιρότης

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ !

Κατεβαίνοντας τυχαία, προχθές, την οδό Κοδριγκτώνος είδα, αριστερά μου σ ΄ένα τοίχο, την εξής επιγραφή : “ Μετανάστες αδέρφια μας, μη μας αφήνετε μόνους με τους Έλληνες» ! ! !
Η αυταπόδεικτη γελοιότης της επιγραφής με προβλημάτισε κατά το εξής : Δεν ξέρω τι υπερτερεί στην επιγραφή αυτή και σε όλες τις αναλόγου ύφους. Το κωμικό η το τραγικό στοιχείο. Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσει κανείς απ’ την αστεία υπερβολή η να κλάψει με την ανεγκέφαλη τραγικότητα του σύγχρονου Σιμωνίδη. Μάλλον και τα δύο.
Προσπαθώ να μπω, για λίγο, στο μυαλό κάποιων ανθρώπων που η εκχειλίζουσα απόγνωση από ότι τους απασχολεί και κατατρύχει στη ζωή, αναζητεί σανίδα σωτηρίας στην αλληλεγγύη κι υποστήριξη όλων αυτών των ταλαίπωρων πλασμάτων που αντί να καθίσουν και να φτιάξουν τη ζωή τους στο τόπο που γεννήθηκαν, ήρθαν να καταστρέψουν τη ζωή κάποιων άλλων, αθώων και ανεύθυνων για το χάλι τους, χιλιάδες μίλια μακριά απ' αυτόν.
Και δεν καταλαβαίνουν, όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι, ότι κανείς αριστερισμός δεν δικαιολογεί την απεριόριστη εισαγωγή πεινασμένων στομάχων σε μια χώρα που ,ήδη, μαστίζεται από ανεργία και φτώχεια.
Όταν ψάχνεις με αγωνία για το καθημερινό καρβέλι και αδυνατείς να το εξασφαλίσεις, τι να μοιράσεις με τον εξαθλιωμένο και πειναλέο Αφγανό και Πακιστανό. Με τι πόρους και δυνάτοτητες να τον περιθάλψεις, σιτίσεις, στεγάσεις και απασχολήσεις, όταν σε όλα αυτά αντιμετωπίζεις ο ίδιος σοβαρότατα προβλήματα. Γιά πόσο θα μπορείς να προσφέρεις από το υστέρημά σου και τι θα γίνει όταν αυτό εξαντληθεί, μαζί με την υπομονή σου.
Φτώχεια διαιρούμενη σημαίνει γενική εξαθλίωση. Τόσο δύσκολο είναι, πια, να γίνει αντιληπτό ότι το μπόλιασμα με αυτά τα εκατομμύρια που συρρέουν από τις υπανάπτυκτες και ημιβάρβαρες αφροασιατικές χώρες σπρώχνουν περισσότερο, λαό και χώρα, στην οπισθοχώρηση, τη μιζέρια και την αποσύνθεση. Χωρίς να υπολογίσουμε τον πολιτισμικό αφελληνισμό.
Θα μπορεί ο θολοκουλτουριάρης νεαρός διανοούμενος της αριστεράς να αισθάνεται άνετα σε μια Αθήνα που θα θυμίζει Βαγδάτη η Καμπούλ ; Αν ναι, υπάρχει κι η άλλη λύση. Να πάει αυτός εκεί για ησυχάσουμε κι εμείς οι υπόλοιποι από τους σύγχρονους Ηρόστρατους !
Αδυνατώ ν’ αντιληφθώ το μέγεθος του κοινωνικού μίσους που διακατέχει πρόσωπα και παρατάξεις που, αντί να προσπαθούν και να κοπιάζουν για τη προκοπή του τόπου, σκέπτονται και λειτουργούν στη λογική του Σαμψών. Να γκρεμιστούν όλα, έστω κι εμείς μαζί ! Τόση απελπισία, επί τέλους !
Κι αυτό λέγεται «προοδευτική» σκέψη !
Και μετά απορούν για τη ψυχιακή απήχηση που κατέχουν στη κοινωνία και την αγανάκτηση που προκαλούν οι άναρθρες και ασυνάρτητες κραυγές τους.
Το κακό είναι η δυσανάλογη, ως προς το μέγεθός τους, ζημιά που προκαλούν.