ORPHEAS

Αναδρομές

ΕΜΦΥΛΙΟΣ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΕΠΙΛΟΓΟΣ

1) Η ηθική αυτουργία της μεγάλης εμφύλιας σφαγής ανήκει στην, τότε, ηγεσία του
ΚΚΕ και, κυρίως, στο Ν. Ζαχαριάδη. Αυτός γνώριζε τις συμφωνίες της 9ης
Οκτωβρίου ’44 με τις οποίες η Ελλάδα είχε περάσει στη σφαίρα επιρροής της
Αγγλίας. Άρα ο αγώνας ήταν μάταιος και η έκβασή του προδιαγεγραμμένη.
2) Οι αντίπαλοι δεν ήσαν, δεξιά – αριστερά, αλλά το ΚΚΕ, απ' τη μιά μεριά και όλο το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα, απ' την άλλη. Με κυβέρνηση κέντρου άρχισαν και με κυβέρνηση κέντρου έληξαν οι εχθροπραξίες
3) Κατά τη διεξαγωγή του χύθηκε άφθονο αίμα. Ένθεν και ένθεν. Και χύθηκε
άδικα. Και αγριότητες έγιναν κι από τις δύο πλευρές. Όλοι έφταιξαν και
κανείς δεν έφταιγε ! Και λογικό η κάθε πλευρά να δείχνει με το δάκτυλο την
απέναντι, σαν υπαίτιο. Δυστυχώς στους εμφύλιους πολέμους πλεονάζει το
πάθος και το μίσος. Και το άδικο. Η το δίκιο ! Διαλέγετε και παίρνετε !
4) Οι διώξεις και το στρίμωγμα στη γωνία του ηττημένου είναι φυσικό και
παγκόσμιο φαινόμενο. Είναι νομοτέλεια. Η Ελλάδα δε μπορούσε ν’
αποτελέσει εξαίρεση.
5) Σε ελάχιστο, σχετικά, χρόνο οι γέφυρες είχαν ξαναχτιστεί και το χάσμα,
σχεδόν, γεφυρώθηκε. Η νικήτρια πλευρά, πρώτη, έτεινε χείρα συμφιλιώσεως.
Αν υπάρχει, ακόμη, στείρα και πεισματική μνησικακία αυτή βρίσκεται στην
απέναντι όχθη. Λόγω ρεβανσισμού !
6) Η έκβαση του εμφυλίου, ασφαλώς, συντάσσεται με το ε υ τ υ χ ώ ς . Ας
σκεφτεί κανείς ποιά θα ήταν η θέση της χώρας σήμερα με αντίθετο
αποτέλεσμα. Κοιτάξτε τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, κλπ., Έτσι θα είμαστε η
και χειρότερα.
7) Δεδομένου ότι, σήμερα, η ζωή έχει προχωρήσει και τα πράγματα έχουν
εξελιχθεί προς το καλύτερο, παρά τη πίκρα των εναπομεινάντων
πρωταγωνιστών εκείνης της θλιβερής εποχής, σκόπιμο είναι να πέσει, επί
τέλους, αυλαία σ΄ εκείνο το σκηνικό και οι νέες γενιές να κοιτάξουν μπροστά.
Η τωρινή πραγματικότητα δικαιολογεί μοντέρνες, ρεαλιστικές αντιπαλότητες
με βάσει τα σύγχρονα προβλήματα. Υπάρχει στίβος πολιτικών αγώνων με
ζέοντα θέματα κι όχι φαντάσματα και δονκιχωτικούς ανεμόμυλους. Ο
εμφύλιος μπορεί να πάει να βρει το Πετρόμπεη, το Κολοκοτρώνη και το
Μακρυγιάννη. Για να κουτσομπολεύουν το τι και το πώς. Οι νέοι, κατά το
δοκούν, ας εμπνέονται απ’ αυτούς. Και μέχρις εκεί. Άλλωστε, όποιος θέλει
μπορεί να εμπνέεται κι απ’ το Κωνσταντίνο το Παλαιολόγο. Η ζωή όμως δεν
περιμένει ομφαλοσκοπήσεις, θεωρήματα κι αιθεροβασίες. Η ζωή τρέχει !

Τελεία και παύλα !