ORPHEAS

Επικαιρότης

ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ (Οι καιροί αναπλάθουν αλλήλους)

Το μεγαλύτερο θύμα στην ιστορία της αποικιοκρατίας, σε ανηγμένες μονάδες εκμετάλλευσης, είναι, αναμφίβολα η Κίνα.
Πάνω στο στρατιωτικά αδύναμο κορμί της είχαν, ανά τους αιώνες, ασελγήσει βάναυσα όλες, ανεξαιρέτως, οι αποικιοκρατικές δυνάμεις του κόσμου. Και, κυρίως, η Βρετανία.
Μετά τον ατυχή γι’ αυτήν «Πόλεμο του Οπίου» ( 1839 – 1842 ), που κάποια φορά θα μιλήσουμε και γι’ αυτόν, η ηττημένη Κίνα, στη συνθήκη του Νανκίνου (29/ 8/ 1842) παρεχώρησε στην Βρετανία το νησί του Χονγκ Κονγκ. Στη συνέχεια με διαδοχικές συμφωνίες στη συνολική έκταση της αποικίας συμπεριελήφθησαν η απέναντι χερσόνησος της Καουλούν κατά το 1860 και τα Νέα Εδάφη κατά το 1898.
Η τελική συμφωνία έγινε με το βρετανικό νόμο ο οποίος προβλέπει μεταβιβάσεις με χρονικό εύρος ισχύος τα 99 χρόνια. Άρα το 1997 η αποικία θα πρέπει να επιστραφεί στη Κίνα.
Επί Θάτσερ η Αγγλία προσπάθησε να επαναδιαπραγματευτεί τη παράταση της κατοχής του Χονγκ Κονγκ με τον , τότε, ηγέτη της Κίνας, τον Τενγκ Σιάο Πινγκ (τον, μακράν, σπουδαιότερο πολιτικό ηγέτη της αχανούς αυτής χώρας).
Ο Πινγκ, ατάραχος, σε κάθε επιχείρημα που έφερνε η Θάτσερ αυτός απαντούσε λιτά και, εκνευριστικά, μονότονα.
- Ότι λέει η συμφωνία !
Το μόνο που παραχώρησε, κι αυτό επειδή βόλευε εκείνον, ήταν η γιά 50 χρόνια, μετά το 1997, διατήρηση του οικονομικού καθεστώτος του Χονγκ Κονγκ. Το ήθελε γιά πιλότο στον οικονομικό μετασχηματισμό της Κίνας. Άλλωστε είναι πολύ γνωστός ο αφορισμός του ότι "δεν έχει καμιά σημασία το χρώμα της γάτας, αρκεί να πιάνει ποντίκια" !
Τώρα θα μου πείτε γιατί τα γράφω αυτά.
Απλώς μου τα θύμισε η στάση των Κινέζων στο θέμα της παραχώρησης της προβλήτας στη Cosco.
- Ότι λέει η συμφωνία !
Τελικά, αυτοί οι Κινέζοι είναι πολύ σοφός και πολύ πρακτικός λαός.