Λόγια μεγάλων ανδρών.

«Δεν θέλω δανεικά φτερά, πετώ με τα δικά μου»!!

Την γνωρίζετε την κυρία! Εγώ όχι.

 

   Αφού κατάπια, πρωινιάτικα, μιά χούφτα δραμαμίνες γιά να ηρεμήσω το στομάχι μου από την αναγούλα, ασχολούμαι πάλι -Παναγιά μου μέχρι πότε! Ατέλειωτα τα άθλα του-  με το θρασίμι, τον αμετροεπή σαχλαμαρόμαγκα λαχαναγορίτη και εμετικό πρωτάνθρωπο, που το παίζει -κατά σειράν- ανθρώπινο όν, νοήμον πλάσμα, επιστήμονα, γιατρό, πολιτικό και υπουργό. Έναν ρυπαρό τύπο που -πάντα κατά δηλώσεις του-  θεωρεί τις 100.000 ευρώ ως πενταροδεκάρες που χρειάζεται γιά προσωπική... κατανάλωση! Και τα προσπορίζεται πανεύκολα, μαζί με άλλες προηγούμενες 300.000, καταχρώμενος ενός δημοσίου αξιώματος, το οποίο ατιμάζει και κατεξευτελίζει πλήρως -ή πλέρια κατά την αριστερούλικη φρασεολογία, με το ήθος και την αναξιότητά του.

   Η όλη "υπόθεση Πολάκη" είναι πλήρως αποκαλυμμένη, δημοσιευμένη και πασίγνωστη. Άρα παρέλκει περαιτέρω ενασχόληση με δαύτον, αφού την σκυτάλη πήρε, πλέον, η δικαιοσύνη. Όμως δεν μπορώ να προσπεράσω την παροιμία -πάλι δική του- του υπότιτλου. Αυτή ισχύει μόνο γιά «φτερά» -όπου η καημένη... «Φτερού» θα ήταν πύραυλος!- αλλά στο χρήμα... όχι! Εφ’ ω και ο φαταουλίστικος υπερδανεισμός του συκοφάντη κατσαπλιά -βάλτε τώρα που γυρίζει- καθ’ όν χρόνο ο απλός προλετάριος δεν μπορεί να «ξεκολλήσει» από Τράπεζα ούτε σεντ.

   Εκείνο όμως που δεν μπορώ να ξεπεράσω είναι η άνανδρη συμπεριφορά που χαρακτηρίζει ολόκληρο το κυβερνητικό αληταριό και εμπλέκει -στενόκαρδα και μικρόψυχα- τις γυναίκες των πολιτικών τους αντιπάλων, οι οποίες -ως πανάξιες- ασκούν αυτοτελή προσωπική επαγγελματική δραστηριότητα και έχουν επίζηλη αυτόνομη -και όχι δοτή-  καριέρα. 

   Η κ. Λίνα Στουρνάρα, η Ευγενία Μανωλίδου και η τρίσμοιρη... Μαρέβα, που τραβάει τα πάνδεινα από τους παντοίους αριστερούς και ακροδεξιούς καραγκιόζηδες, (λέγε με Καρατζαφέρη), συκοφάντες, διασύρονται στις κατακίτρινες συριζαρέικες φυλλάδες, μόνο και μόνο επειδή είχαν την... ατυχία να παντρευτούν αυτούς που παντρεύτηκαν, αλλά δεν έχουν καμμία ανάμειξη με την πολιτική, οπότε θα εδικαιολογείτο η όποια κριτική. Έστω υπερβολική, έστω άδικη!

   Από την άλλη, στενότατοι συγγενείς κορυφαίων συριζαρέικων στελεχών νεποτικών προδιαγραφών, βαρύνονται με κατακόρυφες αναρριχήσεις και ατιμωτικές καταδίκες, αλλά παραμένουν στο απυρόβλητο. Έτσι, δεν συζητείται καθόλου η -εν ριπή οφθαλμού- αστραπιαία μετουσίωση μιάς απλής δασκαλίτσας σε καθηγήτρια ανωτάτου πνευματικού ιδρύματος, επί τω λόγω πως τυγχάνει σύνευνος. Τσιμουδιά γιά πλαστογραφήσεις δημοσίων εγγράφων προκειμένου να αναλάβει εργολαβίες το σόι. Διαχωρισμός ευθυνών πατρός και υιού, όπου ο πατέρας μπορεί να είναι ύψιστος κοινοβουλευτικός λειτουργός και ο γιός... ληστής τραπεζών, με τη βούλα της Δικαιοσύνης. Και γιά να τριτώσει η... «ηθική ανωτερότητα», η κόρη άλλου  -τεραστίου, αλλά χαραμοφάικου αξιώματος- κυβερνητικού αρχιτενεκέ είναι πιστοποιημένο, με δικαστική απόφαση, πρεζόνι του κερατά! Όμως κανείς από τους... νεοφιλελέδες αστούς δεν διενοήθη ποτέ κάποιες τέτοιες νύξεις και αναφορές, θεωρώντας τελείως ανήθικα και άνανδρα τα χτυπήματα κάτω από τη μέση.

   Κλείνοντας με τον ζεϊμπεκλή  -δήθεν κρητίκαρο-  με τον φερετζέ-μουστάκι της τάχα λεβεντιάς, τώρα προσπαθεί να τα «μαζέψει», εκτιθέμενος  χειρότερα. Και επειδή κι ο παππούς μου υπήρξε... κρητίκαρος, τιμώ τη μνήμη του αναφέροντας κάτι που μου έλεγε όταν ήμουν μικρός και θυμάμαι ακόμη: «Κοπέλι μου, μεγάλη κουράδα φάε, μεγάλο λόγο μην πεις»!!